Ξεφαντώνουμε. Δεν κοκκινίζουμε από ντροπή

Πάει, πέρασε και αυτό το εκπληκτικό τριήμερο με τις πολλές συγκινήσεις και τους σπουδαίους ατομικούς και συλλογικούς θριάμβους, των διαφόρων δημοτικών αρχών που διοργάνωσαν ανά την επικράτεια όλες αυτές τις φιέστες με τις καμήλες, τους Καρνάβαλους "πλουτοκράτορες", τους γηραλέους Μπόνεϊ Μού και τις λοιπές χορεύτριες.

Ξεφάντωσε και ο κόσμος με όλα αυτά που εγώ ο μουρτζούφλης, που χαίρομαι με άλλα, δεν αντιλαμβάνομαι. Μην με παρεξηγείτε λοιπόν με την πικρόχολη κριτική μου για το Αναπλιώτικο καρναβάλι, όπως κάνατε πέρσι, που θεώρησαν κάποιοι ότι η γνώμη ενός γερο- παράξενου έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία και επηρεάζει.

Και είδα και φωτογραφίες. Πολύ μου άρεσε η Βενετσιάνικη βραδιά. Ειλικρινά το λέω. Δεν ειρωνεύομαι. Πολύ καλύτερα τα Αναπλιώτικα Καρναβαλικά πράγματα, απ΄ότι στο Αργος που έπαιξαν με γυμνό για να προσελκύσουν. Και πάλι όμως την δικιά μου όλως μειοψηφική γνώμη εκφράζω. Όμως το ποιοτικά ανώτερο Σαββατόβραδο, αλλά και το πολύ όμορφα γιγαντιαία πλάσματα που είδα, σε φωτογραφίες και πάλι, από τη Κυριακάτικη αποκριάτικη κορύφωση, συνδυάσθηκαν με τα γιαουρτώματα (έτσι διάβασα), που όταν δεν είναι αυθόρμητα, αλλά βαλτά και προσχεδιασμένα από τους διοργανωτές, είναι, πάλι κατά την ταπεινή μειοψηφική μου γνώμη, απαίσια.

Όμως σε αυτό το εκπληκτικά όμορφο τριήμερο έγινε και κάτι άλλο φρικαλέο.

Καννιβάλισε η Ελλάδα με τους θανάτους στο αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Τα πιο ταπεινά ένστικτα του κόσμου αναδύθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο δράστης, ο νέος αυτός που έχασε την ζωή του και που συμπεριφέρθηκε με ασύγγνωστη αμέλεια ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας. Ιδού η ευκαιρία να ξεπλύνουμε την δικιά μας επιθετική και εγκληματική σε πάρα πολλές περιπτώσεις οδηγική και με επιθετικό τρόπο συμπεριφορά. Δεν ήταν ένας από εμάς ο νέος που σκοτώθηκε και προκάλεσε τον θάνατο άλλων νέων ανθρώπων. Δεν μας αφορά ο πόνος της οικογένειάς του, ούτε στο ελάχιστο. Και δεν οδηγούσε Γιούγκο Ζάσταβα, αλλά Γερμανική Πόρσε. Και η πράξη του ήταν ακραία. Δεν έχουμε ευθύνη εμείς για τα ατυχήματα και τα δυστυχήματα στην άσφαλτο. Σιγά την παράβαση που διαπράττουμε εάν δεν φοράμε κράνος, εάν βάζουμε το παιδί μας στο μπροστινό κάθισμα άνευ προστατευτικής ζώνης, εάν οδηγάμε ελαφρώς πιωμένοι, εάν ομιλούμε στο κινητό, εάν υπερβαίνουμε το όριο ταχύτητας, εάν είμαστε γάιδαροι και παρκάρουμε όπου βρούμε ,ακόμα και στις θέσεις που προορίζονται για αναπήρους, εάν δεν έχουμε περάσει από ΚΤΕΟ τα αυτοκίνητά μας, εάν δεν σταματάμε στις διαβάσεις των πεζών, εάν, εάν , εάν..... Ο γόνος της πλούσιας οικογένειας οδήγησε το γερμανικό αυτοκίνητο με ακραία υπερβολική ταχύτητα και προκάλεσε τον θάνατο νέων ανθρώπων. Αυτό μας αρκεί, να ξεπλύνει τα ανομήματά μας. Ποτέ δεν φταίμε εμείς, "Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι" παλαιότερα και ¨Γκόου μπάκ μανταμε Μέρκελε¨ πιο πρόσφατα. Ο λαός είναι αθώος του αίματος.

Διασκεδάσαμε πολύ οι Αναπλιώτες το τριήμερο του Καρνάβαλου. Και περπατήσαμε και φωτογραφίσαμε την πόλη και τις συνοικίες των ονείρων και θυμηθήκαμε όλα τα ωραία τα παλαιά, όμως ελάχιστοι έχουν ευαισθητοποιηθεί για αυτό το άθλιο που συμβαίνει δυο - τρία χιλιόμετρα από το επίκεντρο των καρναβαλικών εκδηλώσεων. Ένα έτοιμο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής για τους μικρούς μαθητές, που έχει κατασκευασθεί με χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων να το έχουν καταντήσει σκέτο σκουπιδότοπο. Δεν λειτούργησε ποτέ. Τα πήραμε τα χρήματα, κατασκευάσαμε το έργο, κάποιος εργολάβος πληρώθηκε, κάποιος Δήμαρχος κορδώθηκε, αλλά τα παιδιά δεν έμαθαν τους βασικούς κανόνες της κυκλοφορίας πεζών, ποδηλάτων, μοτοποδηλάτων, αυτοκινήτων.

Δεν ευθυνόμαστε εμείς καθόλου ως πολίτες που το επιτρέπουμε αυτό να συμβαίνει επί τόσα χρόνια. Ο γόνος της πλούσιας οικογένειας είναι ο μοναδικός που ευθύνεται. Ο άλλος πέρσι, που, όπως λένε, οδηγούσε σκνίπα, αυτός δεν έγινε βορά στο αδηφάγο πλήθος, παρότι σκοτώθηκε και ο ίδιος και η κοπέλα δίπλα του. Αυτός ήταν παιδί του λαού.

Δεν είναι ανάγκη να κοκκινίζουμε από ντροπή που επιτρέπουμε να συμβαίνει αυτό στο “Πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής” και να τους εκλέγουμε όλους αυτούς που το κατάντησαν σκουπιδότοπο. Τα ελαστικά ήσαν πολύ παλαιά και αυτό μας αρκεί.

Ναύπλιο και Αργολίδα εν καιρώ δραχμής

Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη απ΄όσους θα θίξω με τη σημερινή μου ανάρτηση. 

Πολλοί από αυτούς που θα ενοχληθούν από τα γραφόμενα μου, εάν βεβαίως καταφέρουν να με διαβάσουν από την αρχή μέχρι το τέλος, είναι τίμιοι άνθρωποι, σκληρά εργαζόμενοι, που έχουν θιγεί από αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας, άνεργοι, χρωστούν μεγάλα ποσά σε τράπεζες και κράτος, αρκετοί από αυτούς είναι αγωνιστές της ζωής που ονειρεύονται πιθανώς ακολουθώντας  τις δικές τους προσλαμβάνουσες έναν καλύτερο κόσμο για την κοινωνία.

Αλλά πρέπει να τους τα πω χύμα και τσουβαλάτα, απλά και μόνον διότι πλέον το νοιώθω αυτό μέσα μου σαν αδήριτη ανάγκη μου και ως διπλό καθήκον  για τους δικούς μου προσωπικούς λόγους, τους οποίους βεβαίως δεν απαιτείται και να γνωρίζετε.

Πάμε λοιπόν.

Τι στο καλό είχατε  μέσα στο κεφάλι σας αγαπητοί μου που υποστηρίζατε, μαζί με την παμψηφία σχεδόν του Ελληνικού λαού, τις ολοφάνερα μπούρδες που εκστόμιζε ο Βαρουφάκης, ότι θα εκδίδαμε  perpetual bonds, δηλαδή ομόλογα που δεν θα είχαν ημερομηνία λήξης και θα τα ξεπληρώναμε όποτε και εάν κάναμε κέφι; Τον πίστεψε ο κόσμος και θεωρούσε τον απίστευτο αυτό νάρκισσο ως μεσσία οικονομολόγο. Ελα μ@@@ί στον τόπο σου. Γνωρίζω πολύ καλά ότι κάποιοι από εσάς θα σταματήσετε ακριβώς εδώ να με διαβάζετε. Άλλοι θα νευριάσετε μαζί μου που σας τα λέω. Αλλά δεν είχα και δεν έχω καμία κακή διάθεση απέναντί σας. Σκεφτείτε ολιγουλάκι  τις μπούρδες με τις οποίες είχατε ψηστεί, ότι έρχεται δηλαδή η ελπίδα και θα αλλάξει η μοίρα σας χωρίς κόπο και αίμα και με δάνεια που θα τα αποπληρώναμε του αγίου π@@@σου ανήμερα. Θα τους ξεπληρώναμε, λέει, όταν και εάν και εφόσον θέλαμε και αυτό θα το αποδεχόντουσαν ασμένως και θα συνέχιζαν να μας δίδουν και επιπλέον χρήματα και θα παραμέναμε συνάμα στην ευρωζώνη. Αυτή ήταν η βασική θέση των παλαβών που πιστέψατε και με αυτό το παραμύθι σας είχαν ποτίσει. Αληθινά σας λέω και σκεφτείτε το και αυτό, ότι τα τρισεκατομμύρια του Σώρρα δεν διαφέρουν και πολύ από τα perpetual bonds, τα ομόλογα στο διηνεκές του Βαρουφάκη και του Τσίπρα. Και όταν κάποιοι πολύ ελάχιστοι συμπολίτες σας, σας ομιλούσαν για την τεράστια απάτη στην οποία είχατε πέσει θύμα (ομιλώ για το 90% και πλέον του λαού),αντιδρούσατε με το να τους κατηγορείτε ως Μπομπολαίους, εκπροσώπους των δανειστών , προδότες κλπ.

Και μετά, όταν πλέον αποδείχθηκαν ότι οι ελπίδες ήσαν φρούδες και οι εξαγγελίες απάτες ή αυταπάτες, οι περισσότεροι από εσάς, μην θέλοντας να επωμιστείτε τις δικές σας προσωπικές ευθύνες, αποφασίσατε το εξαιρετικά απλό και βολικό συνάμα. Όλοι είναι ίδιοι, είπατε, ελπίδα δεν υπάρχει, είπατε, ειδήσεις δεν ακούτε διότι στεναχωριέστε, δεν σας νοιάζει τίποτα και δεν πρόκειται από εδώ και μπρος να πάτε να ψηφίσετε.

Και μετά συνεχίσαμε ως κοινωνία σε ακόμα χειρότερους ατραπούς. Εκεί που είχατε πιστέψει τις βλακείες (σας παρακαλώ, μην με βρίζετε πολύ άσχημα, όσοι έχετε καταφέρει να φτάσετε μέχρις εδώ την ανάγνωση), τώρα οι περισσότεροι υποστηρίζετε αναφανδόν ό,τι πιο ανήθικο έχει γίνει στην χώρα. Συντάξεις δύο ταχυτήτων. Οι παλαιοί συνταξιούχοι να λαμβάνουν σχεδόν αυτά που έπαιρναν και οι νέοι συνταξιούχοι να έχουν πολύ μικρότερες συντάξεις. Αντιλαμβάνεσθε; Εμάς να μην μας μειωθεί η σύνταξη και σκασιλάρα μας μεγάλη τι θα πάρουν οι συνάδελφοί μας που θα βγουν στη σύνταξη αργότερα με τα ίδια χρόνια και τις ίδιες προϋποθέσεις. Πλήρης ανηθικότητα. Να ζούμε σε βάρος των παιδιών μας. Υπάρχει κάτι χειρότερο; Και ουδείς αντιδρά.

Με αυτά και αυτά εκόντες ή άκοντες οδηγούμεθα ολοταχώς προς το εθνικό νόμισμα.

Και υπάρχουν αρκετοί συμπολίτες μας που, κάποτε έμεναν με το στόμα ανοιχτό με τα Βαρουφάκεια θέλγητρα, τώρα ακούν με θρησκευτική κατάνυξη τις τεράστιες παλαβομάρες και αηδίες που εκστομίζει ο εν Βρετανία διαβιών Παλαβίτσας. 

Άντε λίγη ακόμα προσπάθεια κάντε και συνεχίστε να με διαβάζετε εσείς που καταφέρατε να φτάσετε μέχρις εδώ. 

Βάλτε λίγο το κεφαλάκι σας να δουλέψει για να διαπιστώσετε ότι με την μετάβαση στη δραχμή οι πολλοί θα υποφέρουν απερίγραπτα βάσανα και οι πολύ ολίγοι θα ωφεληθούν απίστευτα ποσά. Θα γίνει η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που έχει γίνει ποτέ στην Ελληνική ιστορία υπέρ των πολύ ολίγων.

Λέει ο Παλαβίτσας, “Μην φοβάστε ότι θα έχουμε ελλείψεις φαρμάκων, πετρελαίου, ειδών πρώτης ανάγκης διότι πλέον το ισοζύγιο πληρωμών της χώρας είναι σχετικά ισοσκελισμένο. Με αυτά που εξάγουμε θα πληρώνουμε αυτά που θα είμαστε αναγκασμένοι να εισάγουμε”. Είστε άνθρωποι μέσα στην ζωή, όλοι εσείς που έχετε καταφέρει να φτάσετε μέχρις εδώ την ανάγνωση της παρούσας ανάρτησής μου. Τι λέτε; Ένας μεγαλοεξαγωγέας εσπεριδοειδών θα τρέξει να φέρει τα ευρώ που θα εισπράξει από τις εξαγωγές των προϊόντων που εσείς έχετε παράγει ή θα τα κρατήσει στο εξωτερικό για να σας πληρώσει, εάν σας πληρώσει, μετά από έξι μήνες με υποτιμημένες κατά 60% και πλέον δραχμές. Που θα βρεθεί το συνάλλαγμα για να πληρώσουν οι εισαγωγείς, αφού ο καθείς θα κοιτάει την πάρτη του και θα κρατάει τα χρήματα στο εξωτερικό; Στις πτωχευμένες Ελληνικές τράπεζες που θα είναι φίσκα σε κωλόχαρτα χαρτονομίσματα εθνικού νομίσματος; Μα δεν είναι δυνατόν να μην το βλέπετε αυτό το εξαιρετικά απλό.

Ακούστε: Κάποιοι δραχμιστές ισχυρίζονται ότι, όταν κάποιος επικαλείται το παράδειγμα της Βενεζουέλας και της Βόρειας Κορέας, δεν λέει την αλήθεια και κινδυνολογεί ασύστολα. Εγώ συμφωνώ. Τα παραδείγματα της Βενεζουέλας και της Β. Κορέας δεν είναι πρόσφορα. Και αυτό διότι η μεν Βενεζουέλα έχει τεράστια αποθέματα πετρελαίου, η δε Βόρεια Κορέα καλώς ή κακώς έχει με έναν απίστευτα αυταρχικό τρόπο ρυθμίσει κάποιες καταστάσεις δημιουργώντας μία σχετική αυτάρκεια σε κάποιο μικρό βαθμό. Εδώ όμως πρόκειται να γίνει το απόλυτο χάος. Δεν θα είναι η δραχμή που θυμόμαστε ή που σας έχουν διηγηθεί. Σας παρακαλώ. Σας παρακαλώ για τις επόμενες γενιές σκεφτείτε το. Η δραχμή θα έλθει μαζί με πτώχευση του Κράτους και με πτώχευση των Τραπεζών. Θα έχουμε για αρκετά χρόνια ένα τελείως απαξιωμένο νόμισμα, που ουδείς θα το δέχεται και άπαντες θα θέλουν να το ξεφορτωθούν.  Και η σταθεροποίηση του νομίσματος θα γίνει κάποια στιγμή με την εφαρμογή ενός αδιανόητα σκληρού δραχμικού μνημονίου, μπροστά στο οποία τα σημερινά μνημόνια είναι παιδική χαρά. Έχουν συμβεί αυτά. Δεν τα βγάζω από την κοιλιά μου.

Ακούστε φίλοι μου. Ας πάρουμε το παράδειγμα της Motor Oil του Βαρδινογιάννη. Εάν δεν το γνωρίζετε οι εταιρίες των Βαρδινογιανναίων, έχουν το ρευστό τους, ομιλώ για πολύ ρευστό, όξω. Δεν έχουν τίποτα εδώ. Ακόμα και για την πληρωμή των μισθών έρχεται έμβασμα από το εξωτερικό την προτεραία των πληρωμών. Τα διυλιστήρια λοιπόν των Βαρδινογιανναίων κάνουν το 70% του τζίρου τους σε εξαγωγές και το 30% το πωλούν στην εσωτερική αγορά. Φαντασθείτε λοιπόν την κατάσταση με ένα απαξιωμένο εθνικό νόμισμα. Τα λεφτά όλα στο εξωτερικό, θα πληρώνουν τους εργαζόμενους σε υποτιμημένες δραχμές και βεβαίως θα μειώσουν την παραγωγή για τα πετρέλαια που προορίζονται για την εσωτερική αγορά, διότι απλούστατα δεν θα έχουν κανένα συμφέρον να πληρώνονται σε δραχμές κάτι που οι ίδιοι θα πληρώνουν σε δολάρια στις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες και μάλιστα προκαταβάλλοντας τα ποσά, αφού ουδείς θα είναι διαθέσιμος να δώσει πίστωση ή να εγγυηθεί την καλή πληρωμή. Έχετε αντίρρηση;

Φαντασθείτε και την άλλη εταιρία που εισάγει φάρμακα. Θα πρέπει να τα πληρώσει σε ευρώ που δεν θα τα έχει ως εισαγωγική και ουχί εξαγωγική εταιρία και μετά θα προσπαθεί να ισοφαρίσει με την πώλησή τους σε  δραχμές που θα υποτιμώνται μέρα με τη μέρα. Πως το βλέπετε;

Φαντασθείτε έναν αγρότη να πρέπει να πληρώνει με υποτιμημένες δραχμές τα πετρέλαια (εάν τα βρίσκει) για το τρακτέρ και για την μεταφορά των προϊόντων και τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα και τους σπόρους και όλα τα άλλα (εάν τα βρίσκει και αυτά), για να πουλήσει μετά σε υποτιμημένες δραχμές στον εξαγωγέα τα πορτοκάλια του, ο οποίος θα εισπράξει μεν σε ευρώ αλλά θα ξεπληρώσει τον αγρότη μετά από έξι μήνες σε δραχμές, που ήδη θα έχουν υποτιμηθεί άλλο ένα 20 ή 30%. Καταστροφή του πτωχού αγρότη, όσον και αν πιστεύετε κάτι διαφορετικό. Και παράλληλα απίστευτα πλούτη για τον μεγαλοχυμοποιό και εξαγωγέα.

Φαντασθείτε τον μικροξενοδόχο, που δεν έχει επαφές με τους μεγάλους tour operators, τι θα πάθει. Ο εσωτερικός τουρισμός θα καταρρεύσει κυριολεκτικά. Θα φάνε τις σάρκες τους για το ποιος θα πουλάει σε εξευτελιστικές σε ευρώ τιμές, για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Αντίθετα οι μεγαλοξενοδόχοι που έχουν τις άκρες τους, θα θριαμβεύσουν. Αλλά και αυτοί όξω θα κρατάνε τα χρήματα από τον τζίρο που θα πραγματοποιούν με ξένους πελάτες, για να έλθουν κάποια στιγμή μετά από ένα απίστευτα σκληρό δραχμικό μνημόνιο για να μας πάρουν τα σώβρακα. Και θα έλθουν οι μεγάλες πολυεθνικές ξενοδοχειακές αλυσίδες και θα τα αγοράσουν όλα τα ξενοδοχεία που τους ενδιαφέρουν. Οι άλλοι στον Καιάδα. Όλοι αυτοί που έχουν σήμερα τα χρήματά τους έξω και όλοι όσοι θα μπορούν να πληρώνονται σε ευρώ θα μας αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές.

Δεν είναι δυνατόν να λέτε ότι είστε αριστεροί και υπέρ των αδυνάμων και να επιδιώκετε την πτώχευση της χώρας και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. 

Υβρίστε με τώρα, αλλά σκεφτείτε τα κιόλας.

Και εδώ πάμε πλέον στο Ναύπλιο και στην Αργολίδα σε καιρό δραχμής.

Επειδή η προοπτική αυτή είναι βεβαία κατά την γνώμη μου, άλλως το πιο πιθανό σενάριο, θα πρέπει στοιχειωδώς από τώρα να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για τα πολύ μα πολύ χειρότερα.

1.   Είναι απολύτως αναγκαίο να μην απομονωθεί η πόλη μας και ο νομός μας, λόγω ελλείψεων σε καύσιμα. Άμεσα πρέπει να μπει  σε λειτουργία ξανά ο σιδηρόδρομος για να υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας μας με την Αθήνα και τον υπόλοιπο κόσμο και για την φτηνή και ασφαλή μεταφορά εμπορευμάτων. Εκ των ων ουκ άνευ.

2. Πρέπει να προετοιμασθεί ο αγροτικός κόσμος για να μπορέσει να καλλιεργήσει βασικά είδη διατροφής. Στην Κατοχή ο λαχανόκηπος της Αθήνας ήταν ο ελαιώνας και τα Σπάτα. Τώρα στα μέρη αυτά καλλιεργούνται  ερημωμένα εργοστάσια και μαιζονέτες. Στον Αργολικό Κάμπο πρέπει από τώρα να υπάρξει η προετοιμασία σε σπόρους, φυτώρια, φυτοφάρμακα, λιπάσματα για να ανατπεξέλθουμε τον πολύ δύσκολο πρώτο καιρό.

3.   Πρέπει να  προετοιμασθούν τα μαγειρεία που είναι σε Κρατική ή δημοτική διαχείριση για να αντιμετωπισθεί η τεράστια ανθρωπιστική κρίση που θα προκληθεί. Μαγειρεία του στρατού, των νοσοκομείων, των παιδικών σταθμών του γηροκομείου πρέπει να βρεθούν σε ετοιμότητα για να θρέψουν χιλιάδες που θα χάσουν τα πάντα.

4.    Από χθες έπρεπε να είχε γίνει η στροφή προς την εξωτερική αγορά των τουριστικών επιχειρήσεων για να αντισταθμιστεί ο σχεδόν μηδενισμός του εσωτερικού τουρισμού. Πρέπει να προετοιμασθεί ένα δίκτυο για την τροφοδοσία ξενοδοχείων και εστιατορίων από τοπικά ποιοτικά προϊόντα για να μπορέσουμε να αντισταθμίσουμε τις αναπόφευκτες ελλείψεις με ποιοτικά προϊόντα από τον τόπο μας.

5.   Πρέπει να προετοιμάσουμε το ενδεχόμενο κατάρρευσης των δικτύων, που πλέον είναι απαραίτητα για την ζωή μας. Δίκτυο ηλεκτρισμού, τηλεπικοινωνιών και ιντερνετ, δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης και συλλογής και αποκομιδής απορριμμάτων.

6.   Το βασικότερο δίκτυο που πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένο είναι αυτό για την τροφοδοσία της τοπικής αγοράς με είδη βασικής ανάγκης.

Σίγουρα έχετε γίνει έξαλλοι με τις υπερβολές που πιστεύετε ότι σας λέω και την "κινδυνολογία" μου. Εγώ θεωρώ ότι σας τα λέω ήπια. Δεν σας βάζω το θέμα της δημόσιας τάξης και τον κίνδυνο της εκτροπής με την έλευση ακραίων αντιδραστικών δυνάμεων στα πράγματα.

Και τελευταίο που θα πω για όσους κατορθώσατε να φτάσετε έως εδώ την ανάγνωση, είναι ότι δεν κατηγορώ μόνον εσάς που πιστέψατε τις απίστευτες ανοησίες. Κατηγορώ πρώτα απ΄όλα τον εαυτό μου, που υποστήριξα στο πρόσφατο παρελθόν δυνάμεις μέρος των οποίων σήμερα συντάσσονται σήμερα με  τον εθνικολαϊκισμό και την βλακεία στην οποία ζούμε.

Αυτά.

Νομίζω ότι έκαμα το προσωπικό μου καθήκον όχι για εμένα και για όλα τα άλλα γερούνδια, αλλά για τις επερχόμενες γενιές. Για τα μωρά που τώρα γεννήθηκαν και θα ζήσουν σε έναν απίστευτα σκληρό και απάνθρωπο κόσμο.

Μαραθώνιος οικονομικών αδιαφανειών

Θα σας αποκαλύψω σήμερα το ποιος είναι ο πιο αδικημένος πολιτικός στην Ελλάδα. Μετά από εμένα βεβαίως βεβαίως.
Ο πιο αδικημένος πολιτικός μετά από εμένα είναι σαφέστατα ο Μαυρογιαλούρος. Ο συμπαθής αυτός άνθρωπος  νόμιζε ότι έπραττε το καλό. Ότι είχε κατασκευασθεί μαιευτήριο στην κωμόπολη για να γεννήσει με ασφάλεια η φτωχιά αγρότισσα και ότι η γυναίκα αυτή από το χωριό είχε την δυνατότητα να μεταβεί εύκολα στην κωμόπολη, αφού θεωρούσε  ότι είχε φτιαχτεί και το γιοφύρι στο ποτάμι. Και ο κατά βάθος τιμιότατος αυτός πασίγνωστος χαρακτήρας του Ελληνικού κινηματογράφου, μόλις αντιλήφθηκε ότι τα έχει κάνει μούσκεμα και ότι οι γύρω του έτρωγαν με χρυσά κουτάλια, τα βρόντηξε. Πείτε μου λοιπόν τώρα, ποιοι από τους πολιτικούς μας παραιτήθηκαν και έγιναν Κινγκινάτοι, όταν διαπίστωσαν ότι αυτά που έκαναν δεν ανταποκρίνονται στις υποσχέσεις τους.

Είναι βέβαιο ότι οι πονηροί παρατρεχάμενοι του Μαυρογιαλούρου, του επιδείκνυαν έγγραφα και παραστατικά και απολογισμούς σε σχέση με την κατασκευή του γιοφυριού και του μαιευτηρίου στην κωμόπολη.


Τα είπα λοιπόν για τον τίμιο Μαυρογιαλούρο και πάω σε τελείως άλλο θέμα.


Στα οικονομικά του Μαραθωνίου του Ναυπλίου και όχι μόνον.
Πολύς ντόρος έχει γίνει τον τελευταίο καιρό για τον απολογισμό των εσόδων και των δαπανών που αφορούν το αθλητικό αυτό γεγονός στην πόλη μας, που τόση αίγλη έχει δώσει στον Δήμαρχό μας , στον Αντιπεριφερειάρχη μας, στον υπεύθυνο τύπου του ΠΑΣΟΚ, στον Ψινάκη και σε άλλους.
Πολλοί είναι αυτοί που ομίλησαν, κατέκριναν, ισχυρίσθηκαν ότι υπάρχει έλλειψη διαφάνειας για τα όσα εισπράττονται και πληρώνονται προκειμένου να γίνει ο Μαραθώνιος.
Εμένα, ως ανάποδο και αιρετικό τύπο, και πιθανόν τόσα έτη κολλημένο με τα δημοτικά πράγματα, κάπως μου φαίνεται και αντιδρώ, όταν βλέπω ανακοινώσεις και ρητά διαφόρων, που τα βάζουν με το Δήμαρχο και την Πρόεδρο του ΔΟΠΠΑΤ.
Θα σας πω λοιπόν για ποιους πολύ ολίγους δεν βγάζω σπυριά, όταν αυτοί κατακρίνουν τα όσα συμβαίνουν με τον Μαραθώνιο.
Αποδέχομαι απόλυτα το να γράψει άρθρο ο Πρεφαδόρος, αφού καλώς ή κακώς επί χρόνια έχει ασχοληθεί και με άλλα οικονομικά θέματα περί την δημοτική αρχή. Δεν γνωρίζω, δεν είδα, εάν έχει γράψει κάτι ο Γραμματικόπουλος, αλλά δεν θα μου φαινόταν αυτό περίεργο, αφού κρατάει επί χρόνια μια συνεπή στάση, ιδίως για θέματα απευθείας αναθέσεων. Εννοείται ότι δικαίωμα να ομιλεί επί όλων αυτών των οικονομικών θεμάτων έχει η άλλη πρόταση, αφού επί δεκαετίες έχει στηλιτεύσει πλείστα όσα κακώς κείμενα, σπατάλες, αδιαφάνειες, υπερβολικές χρεώσεις, έλλειψη προγραμματισμού και μελετών ώστε να έλθουν κονδύλια.
Αυτοί είναι οι συνεπείς ή οι σχετικά συνεπείς και επομένως καλώς έχουν απευθύνει τα ερωτήματά τους στη δημοτική αρχή για τον τρόπο διαχείρισης  των χορηγιών, των ποσών που πληρώνουν οι δρομείς και των ποσών που δίδει η αυτοδιοίκηση, ποσά που αποτελούν την λυπητερή των φορολογούμενων.
Όμως απορώ με τις αντιδράσεις άλλων που σιωπούν για  όλα τα άλλα θέματα που έχουν να κάνουν με την διαφάνεια της διαχείρισης των οικονομικών στην περιοχή μας. Κάποιοι μπορεί να είναι συνυπεύθυνοι για τα οικονομικά χάλια της χώρας αλλά να τολμούν σήμερα  να ομιλούν  μόνον για τον Μαραθώνιο.
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος για να σας δείξω ότι δεν είναι μόνον ο Μαραθώνιος το πρόβλημα της έλλειψης διαφάνειας.
Στη ΔΕΥΑΝ, υπάρχουν σωρεία δικαστικών εκκρεμοτήτων για τις οποίες δεν υπάρχει συγκεκριμένη ενημέρωση. Μάθαμε μόνον μερικά πράγματα με την περίπτωση των κατηγοριών που απηύθυνε το ΔΣ της Επιχείρησης κατά της Διευθύντριας που απολύθηκε. Πληροφορηθήκαμε για την δικαστική εκκρεμότητα της ΔΕΥΑΝ προς την αντίστοιχη του Αργους, ύψοθς εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Μάθαμε για υπόθεση που έχειν φτάσει στον Αρειο Πάγο και για άλλη απόφαση που είναι πλέον εκτελεστή σε βάρος της ΔΕΥΑΝ, αφού ήδη έγινε κατάσχεση εις χείρας τρίτου. Ολα αυτά τα μάθαμε από σπόντα λόγω του ότι ήθελαν να διώξουν την Διευθύντρια. Εξαιρετικά θα έλεγα.
Για το Μουσικό Φεστιβάλ που διεξάγεται ένα τέταρτο του αιώνα, ποτέ δεν υπήρξε ένα πλήρης και αναλυτικός απολογισμός εσόδων-εξόδων, παρότι όλα αυτά τα χρόνια έχουν δαπανηθεί εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Για όλες αυτές τις πολυήμερες εκδηλώσεις που γίνονται εν όψει Χριστουγέννων, Καρναβαλιού, Πάσχα και που κοστίζουν αρκετά χρήματα, μπορεί να υπάρχει κάποιος προϋπολογισμός, όμως  δεν έχει γίνει ποτέ μια συζήτηση σε βάθος για το τι και πως δαπανούμε τα χρήματα κι σε ποιους αναθέτουμε κάποιες δράσεις. Για παράδειγμα τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν ανατέθηκε σε εταιρεία των Αθηνών το έργο της τοποθέτησης του Χριστουγεννιάτικου στολισμού και της δώσαμε πάνω από είκοσι χιλιάρικα μόνον για την εργασία και όχι για την προμήθεια του υλικού, ωσάν να μην υπάρχουν στην περιοχή μας συνεργεία που θα μπορούσαν να αναλάβουν το έργο αυτό. Και μετά μαθαίνουμε ότι χορηγός της έλευσης Στικούδη στην πόλη μας για να ανάψει τα φώτα είναι η ίδια η εταιρεία που της δώσαμε ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσό για να τοποθετήσει τα αγγελάκια και λοιπα φωτάκια. Αν δεν είναι δούλεμα αυτό, τότε τι είναι; Ωραία χορηγία!!!
Οι εκκλησιές της πόλης μας έχουν σοβαρά προβλήματα και ζητούν επιχορηγήσεις για να προχωρήσουν σε έργα αποκατάστασης. Ομως τόσα χρόνια δεν έχουμε δει κάποιο συγκεκριμένο απολογισμό των εσόδων των εκκλησιών, αλλά και των πολλές φορές πολυσύχναστων ξωκλησιών.
Οι προϋπολογισμοί και οι απολογισμοί του Γηροκομείου του Ναυπλίου δεν εμφανίζονταν στο Δημοτικό Συμβούλιο. Ουδέποτε συζητήθηκε το σοβαρό αυτό θέμα από τους αιρετούς εκπροσώπους. Ήδη είναι γνωστό ότι πουλήθηκαν σημαντικά ακίνητα που ανήκαν στο Γηροκομείο, όμως αυτό φθίνει. Και συζήτηση δεν διεξάγεται.
Ολα αυτά δεν έχουν απασχολήσει τους επίδοξους που θέλουν να αναλάβουν την θέση των νυν. Και για κάποια από τα θέματα αυτά είναι αυτοί οι υπεύθυνοι.
Για κάποιους λόγους δεν απασχολούν όλα αυτά τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Αντίθετα μερικά από αυτά υπερθεμάτισαν για τις όμορφες καταστάσεις και άλλοι έδωσαν και συγχαρητήρια στη δημοτική αρχή που μας  έτριψε στην μούρη έναν οικονομικό απολογισμό για τον Μαραθώνιο που δεν λέει απολύτως τίποτα για το που δαπανήθηκαν κοντά στα εκατό χιλιάρικα.
Ενώ άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης φωνασκούν τώρα για τον Μαραθώνιο.
Όλα αυτά με ξεπερνούν εμένα τον αφελή αδικηθέντα (αδικηθέντα όπως είπα στη αρχή), που δεν αντιλαμβάνομαι το γιατί και πως.
Δεν τα αντιλαμβάνομαι λοιπόν όλα αυτά εγώ ο αθώος, όμως απορώ πως, ενώ έχουν δαπανηθεί τόσα χρήματα, ο ιστότοπος του Μαραθωνίου Ναυπλίου είναι μόνον στα Ελληνικά. Δεν θέλουμε τουρίστες-αθλητές, Γιαπωνέζους και Αμερικάνους να έλθουν και να τρέχουν στον τόπο με τις αρχαιότητες για να ενισχυθεί και η τοπική οικονομία τον σχετικά νεκρό μήνα Μάρτιο;

Ενας παράξενος άνθρωπος βρέθηκε νεκρός στην Αρβανιτιά

A most peculiar man.
Ήταν ένας πολύ παράξενος άνθρωπος
Ζούσε μόνος, μες στο σπίτι, μες στο δωμάτιο, μέσα στον εαυτό του...
... Ήταν ο πιο παράξενος άνθρωπος.
Δεν είχε φίλους. Σπάνια μιλούσε
Δεν ήταν φιλικός, όμως αυτό δεν τον ένοιαζε
Και δεν ήταν σαν τους άλλους
Ήταν ένας πολύ παράξενος άνθρωπος
Πέθανε το Σαββάτο που  πέρασε
Άφησε ανοιχτό το γκάζι πριν για ύπνο πέσει
και τα παραθύρια τάκλεισε για να μην ποτέ ξυπνήσει
μες σ΄αυτό το μικροσκοπικό δωμάτιο και στην σιωπηλή ζωή του
Αλλά η κυρία Ριόρνταν λέει ότι έχει έναν αδελφό που ζει κάπου αλλού
Που θα πρέπει αμέσως να το μάθει
Και όλοι οι άνθρωποι είπαν ο εις μετά τον άλλον. "Είναι ντροπή που πέθανε,
αλλά δεν ήταν όμως ένας πολύ παράξενος άνθρωπος:"


Είχε έναν αδελφό αυτός ο παράξενος άνθρωπος που θα πρέπει να ενημερωθεί για τον θάνατο. Ο χαμός ακόμα και αυτού του περίεργου ανθρώπου, που  δεν ομιλεί σε συνάνθρωπό του και δεν είναι σαν τους άλλους,  πρέπει να γίνει γνωστός στη μάνα του και τον αδελφό του.


Οποία ντροπή να φεύγει από την ζωή κάποιος κάτοικος ή φιλοξενούμενος ή επισκέπτης ή περαστικός από την μικρή μας  πόλη και ουδείς να ενδιαφέρεται, ουδείς να κινητοποιείται, ουδείς να προσπαθεί να βρει τον αδελφό του, την μάνα του στα ξένα για να τους μεταφέρει τα θλιβερά νέα και ο παράξενος αυτός άνθρωπος μπήκε κάτω από την γη με έναν απλό ξύλινο σταυρό από πάνω, χωρίς όνομα, χωρίς κάποια ταυτότητα. Το σώμα του παράξενου αγνώστου  αυτού ανθρώπου, που βρέθηκε πνιγμένος τότε πριν δεκαετίες εκεί στην Αρβανιτιά, τελικά στο νεκροταφείο τ' Αναπλιού ετάφη. Χωρίς όμως στην ταφή αυτή κάποιος, έστω και εις, να είναι παρών. Χωρίς να χυθεί δάκρυ σε μάγουλο ή έστω να συμμετάσχει στην νεκρώσιμη απλή τελετή έστω και ένα θλιμμένο πρόσωπο Και ο παράξενος νέος άνθρωπος  είχε όλη την ζωή μπροστά του.  "Χους ει και εις χουν απελεύσει". Και αυτό ακόμα είναι αμφίβολο εάν ηκούσθη την θλιβερή εκείνη ημέρα της ταφής του αγνώστου, εκεί, δίπλα στο Βαυαρικό Λιοντάρι. Σχεδόν άπασα η τοπική κοινωνία αδιαφόρησε για τον  νέο άνθρωπο, τον εικοσάχρονο, μικρότερο ακόμα και από τον γιο μου, ίσως πιο μικρό και από τα ιδικά σας τέκνα, αγαπητοί μου αναγνώστες. Και σήμερα, είναι πολύ πιθανόν μια πολύ γραία πλέον μάνα και ένας γκριζομάλλης αδελφός ακόμα να τον αναμένουν να εμφανισθεί στην οικία που μπορεί να βρίσκεται σε μια μικρή πόλη που μαράζει λόγω της ανεργίας εξ αιτίας του κλεισίματος των ανθρακορυχείων σε μια κωμόπολη του Αγγλικού Βορρά. Αυτός ο θάνατος συνέβη στην πόλη μας πριν αρκετά έτη, αλλά δεν συνετάραξε την μικρή μας κοινωνία. Δεν ήταν το δικό μας παιδί. Υπήρξε  ένας άγνωστος περαστικός "πορτοκαλάς" από μια ξένη χώρα. Ο "ξένος" μπορεί κάποιοι να είπαν. "Αλήτη" σίγουρα τον αποκάλεσαν κάποιοι από τους ντόπιους πράσινους και γαλάζιους βολεμένους της εποχής. Αυτό συνέβη το 1989, τότε την εποχή της τοπικής αγροτικής ευδαιμονίας. Μάλλον το παιδί αυτό είχε βρεθεί στην πόλη μας για να εργασθεί στη συλλογή πορτοκαλιών, τότε που συνέρρεαν στην περιοχή μας  νέοι και νέες από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Τότε που το πορτοκάλι ονομαζόταν ο πορτοκαλί χρυσός. που μια μέρα δουλειάς στη λαϊκή ισοδυναμούσε σε κέρδη με τον μηνιαίο μισθό που έπαιρνε ένα δάσκαλος. Αυτή ήταν η Ελλάδα του τότε.
Για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να ενθυμούνται οι παλαιότεροι, όσα έχουν ξεχάσει ή παριστάνουν κάποιοι ότι έχουν λησμονήσει ή δεν ήθελαν τότε να ακούσουν.
Σε φύλλο της εφημερίδας  "απόπειρας" της τότε Πρωτοβουλίας είχε γίνει εκτενής λόγος για τα δύο νέα παιδιά που βρέθηκαν νεκρά τις ίδιες ακριβώς μέρες στην Αργολίδα. Δεν ήταν μόνον ο παράξενος άνθρωπος που βρέθηκε πνιγμένος. Και στο Αργος ένας ακόμα "αλήτης πορτοκαλάς", από τη Δυτική Ευρώπη, βρέθηκε νεκρός.  Ο πνιγμένος είχε κακώσεις στο σώμα, όμως το πόρισμα του Λιμενικού έλεγε ότι οι κακώσεις προεκλήθησαν από την πρόσκρουσή του στο βυθό μετά από βουτιά. Και ο νεκρός στο Αργος, είχε πεθάνει από ασφυξία, αφού χώμα είχε φράξει την αναπνευστική οδό. Το πόρισμα έλεγε ότι μέθυσε και έπεσε στο έδαφος όπου κατάπιε χώμα. Δεν είναι πρόθεσή μου να παραστήσω τον αρσενικό Νικολούλο, οπότε μένω εδώ ως προς το αστυνομικόν και ερευνητικόν του θέματος. Όμως η αδιαφορία της τοπικής κοινωνίας για αυτό το θέμα ήταν ακριβώς το σημάδι ότι η κοινωνική κρίση, η κρίση των αξιών, που εν τέλει οδήγησε και στην οικονομική μας κατάρρευση είχε ξεκινήσει από τότε ή και και ακόμα παλαιότερα. Από τότε ο κόσμος όταν άκουγε αξίες του ερχόντουσαν στο νου οι αξίες του χρηματιστηρίου, των εμπορευμάτων, του πετρελαίου, του χρυσού και του πορτοκαλί χρυσού.
Όμως η υποκρισία αρκετών από αυτούς τους συμπατριώτες μας που ομιλούν και κατηγορούν σήμερα τα σαράντα έτη της πασοκονεοδημοκρατίας και κατηγορούν κάποιους, που τότε αντιστάθηκαν, με τα χειρότερα έπη, είναι τερατώδης.  Διότι τότε οι επαναστάτες αυτοί είχαν εν  πομπαίς και οργάνοις συνεργασθεί με το ΠΑΣΟΚ στις τοπικές εκλογές. Ο ενιαίος τότε συνασπισμός, δηλαδή το ΚΚΕ και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είχαν όλοι μαζί ευρεθεί κάτω από την Πασοκική ομπρέλα. Και ο άλλος παράγων του σήμερα, ήταν υποψήφιος στις νομαρχιακές εκλογές της εποχής εκείνης με ό,τι πιο λαϊκίστικο διέθετε τότε η πασοκική παράταξη. Αλλά και ο έτερος Καππαδόκης (σήμερα οι Καππαδόκες δεν πορεύονται μαζί) που ηγήθηκε στα τοπικά υπέγραφε την εποχή εκείνη τα κείμενα ενότητας και συμπαράστασης στο μεγάλο ΠΑΣΟΚ. Δικαίωμά τους είναι. Όμως πριν ομιλήσουν για την εποχή ΠΑΣΟΚ, κάτι πρέπει να πουν  για τις δικές τους προσωπικές ευθύνες. Έτσι ξέρω εγώ. Και να μην στη λένε αποπάνω, τη στιγμή που ποτέ δεν ενίσχυσες ο,τιδήποτε λαϊκίστικο.
Έχω όμως και μια άλλη στιγμή που σηματοδοτεί πρόσωπα και πράγματα στον Αναπλιώτικο μικρόκοσμό μας. Έχουμε μια αδελφή πόλη που ολίγοι θυμούνται. Είναι το Πότι της Γεωργίας. Ίσως κάποιοι να έχουν ακούσει το κάτι τις για τον μακρινό αυτόν τόπο, επειδή υπάρχει στην πόλη μας και η οδός Πότι. Οι αδελφοί μας λοιπόν εκεί, που η Αναπλιώτικη κοινωνία τους έχει κυριολεκτικά χεσμένους, αποφάσισε λίγα χρόνια μετά τον θάνατο των δύο πορτοκαλάδων να μας δωρίσουν ένα άγαλμα αφιερωμένο στην μητέρα πατρίδα, φιλοτεχνημένο από ντόπιο Γεωργιανό γλύπτη.  Πράγματι. Το άγαλμα κατασκευάσθηκε στο Πότι και οι άνθρωποι ανέλαβαν και να μας το στείλουν. Το φόρτωσαν σε ένα φορτηγό αυτοκίνητο, με έναν οδηγό από τα μέρη τους, που ξεκίνησε το μακρύ ταξείδι για την πόλη του Ναυπλίου, που πλέον είχε κυριευθεί από τις "αξίες" των Κοινοτικών προγραμμάτων και όχι των ηθικών και κοινωνικών αξιών για μια ωραία ζωή. Τρία μερόνυχτα, απ΄ότι άκουσα ταξίδευε ο άνθρωπος. Και έφτασε και ξεφόρτωσε το άγαλμα που το στήσαμε με τιμές στην Πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου στο Συνοικισμό. Όμως η τοπική κοινωνία την εποχή εκείνη της ευμάρειας τον ξέχασε τον οδηγό. που κατάκοπος αναγκάσθηκε να κοιμηθεί μες στην νταλίκα, προτού ξεκινήσει για το μεγάλο ταξείδι της επιστροφής. Τόσο καλά. Θα μου πείτε ότι δεν το γνωρίζατε αυτό. Θα έπρεπε να το γνωρίζετε και να ακούσετε αυτούς που τα έλεγαν. Και λίγο αργότερα η αδελφή πόλη έγινε το επίκεντρο των πολεμικών συρράξεων και του εμφυλίου πολέμου. Αυτό τουλάχιστον θα έπρεπε να το ξέρουμε όλοι. Αλλά και αυτό δεν μας συγκίνησε. Καμία βοήθεια δεν στείλαμε στους αδελφούς μας εκεί, τότε  που δυστυχούσαν.
Όμως εδώ όλα έβαιναν περίφημα. Και ο εις εκ των τοπικών ηγετών που σήμερα κατηγορεί τα σαράντα έτη συνεργάσθηκε εκ νέου με το ΠΑΣΟΚ στις  δημοτικές αυτή την φορά, εκλογές.  Και αργότερα, την επόμενη τετραετία, αυτοί οι επαναστάτες του σήμερα μαζεύτηκαν σε ένα σπίτι σε έναν κοντινό λόφο και αποφάσισαν να υποστηρίξουν τον ενωμένο πλέον πασοκονεοδημοκρατικό συνασπισμό. Και ο έτερος Καππαδόκης ομού. Και εξέδωσαν και ανακοίνωση καθ΄ημών, που υπέγραφαν οι πέντε, που σήμερα ηγούνται της εκστρατείας κατά του παλαιού διεφθαρμένου συστήματος.
Δεν πάμε καλά.
Οι στιγμές αυτές του παρελθόντος, που σας θυμίζω ή που σας τις κάνω σήμερα  γνωστές, σημάδεψαν την πορεία των πραγμάτων.
Υποκρισία φίλοι μου.
Να στην λένε αυτοί.
(Εννοείται ότι υπάρχουν σωρεία άλλων στελεχών της τοπικής αριστεράς που δεν έκαναν τζιριτζάντζουλες, όπως οι 5+1 συν οι ακόλουθοι)