Πωλείται. Τότε μούτζωναν. Σήμερα σιωπούν

Είμαι πεπεισμένος πλέον.

Στα τέτοια τους γράφουν την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, όσο και αν αντιδρούσαν παλαιότερα!!!

Δεν είναι δυνατόν να μουτζώνουν, να υβρίζουν, να επιχειρούν κατάληψη στο κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο του Ναυπλίου για "να δημιουργήσουν στρατηγείο του αγώνα κατά του ΤΑΙΠΕΔ", να κατηγορούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους ως προδότες που "ξεπουλάνε" τη δημόσια περιουσία και σήμερα να μην βγάζουν άχνα για τη μεθαυριανή δημοπρασία του εμβληματικού κτηρίου, στο οποίο παλαιότερα στεγαζόταν η Εφορία και το Δημόσιο Ταμείο. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχουν αυτές οι καταστάσεις.

Ενθυμούμαι ότι νεαρή πασιονάρια του Σύριζα φώναζε μέσα στο δημοτικό συμβούλιο κατηγορώντας τον φίλο της Χ.Αντωνιάδη για δεξιά παρέκκλιση, διότι αυτός, προκειμένου να υπάρξει τελικά ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου που να καταδικάζει τη διαδικασία που ακολουθούσε η τότε κυβέρνηση, δεν πρότεινε να συμπεριληφθεί σε αυτό και η απόφαση κατάληψης του κτηρίου. Δεν ήταν, για τις δικές της τότε επιθυμίες, όσο έπρεπε αντίθετος κατά των σαμαροβενιζέληδων και για αυτό και εξοβελιστέος από τους επαναστάτες των γλυκών υδάτων. Και μετά όλοι οι αντιδρώντες στην εκποίηση επικαλούντο αυτό το ίδιο ψήφισμα του δημοτικού συμβουλίου Ναυπλίου. Η σιωπηλή σήμερα επαναστάτρια. Να τα λέμε αυτά, διότι εσχάτως απέκτησε και υψηλή κομματική θέση στο κόμμα που κυβερνάει. Τα είπα και ξαλάφρωσα. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχουν αυτές οι καταστάσεις.

Και μετά κατά την προεκλογική περίοδο του Γενάρη του 15, κατέφθασε ο Αλέξης στην Αργολίδα και τον πήγαν στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Ναυπλίου ενώπιον της "αντιταϊπέδ επιτροπής" για να δεσμευθεί ότι την επόμενη μετά τις εκλογές ημέρα θα εξαφανιζόταν το Ταϊπέδ και θα έπαυαν τα "ξεπουλήματα" της δημόσιας περιουσίας. Και αντί για αυτό έχουμε το υπερταμείο για 99 χρόνια. Και το εμβληματικό κτήριο δημοπρατείται μεθαύριο Και οι μουτζώσαντες και η πασιονάρια και κάποιοι άλλοι που καθύβριζαν σιωπούν σήμερα με εκκωφαντικό τρόπο.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν δύναμαι να ομιλήσω για όλους όσους τότε αντιδρούσαν. Ο φίλος μου ο Κώστας Γκότσης, αρθρογραφεί συνεχώς και αδιαλείπτως για αυτά που συμβαίνουν. Παραμένει, προς τιμήν του,  για τους δικούς του ιδεολογικούς λόγουςσταθερός στις απόψεις του. Και δεν είναι μόνος αυτός. Υπάρχουν και άλλοι. Αλλά πλέον ο αγώνας τους είναι αναιμικός. Τέρμα οι αγωνιστικές διεκδικήσεις. Αυτοί αντιδρούν ακόμα. Όμως οι άλλοι δεν είχαν καμία απολύτως σκασίλα για το τι θα γίνει το κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο και όλη η υπόλοιπη δημόσια περιουσία. Διαφωνεί κάποιος;

Αλλά και η στάση της δημοτικής αρχής που συμφώνησε στο "αντιταϊπέδ" ψήφισμα, είναι ολοφάνερο πλέον ότι ήταν ακραία υποκριτική. Να δείξουμε ότι ενδιαφερόμεθα, δήθεν να συμφωνήσουμε σε κάποιες δράσεις για να μην πουληθεί το κτήριο μόνον για τους οφθαλμούς του κόσμου. Και μετά; Και τώρα; Τώρα ούτε ψίθυρος; Και συμφώνησαν, λέει, με την προηγούμενη Κυβέρνηση να περιέλθει στο Δήμο κάποιο παραλιακό οικόπεδο ως αντιστάθμισμα. Και λοιπόν;  Υπάρχει κάποιο σχέδιο για το πως θα αξιοποιήσουμε το οικόπεδο αυτό; ΄Η θα πάει άκλαυτο και αυτό, όπως συνέβη με τόσα άλλα ακίνητα όπως το Μπούρτζι και το Τελωνείο και το Βενετικό Κτήριο στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου και το κτήριο Παπαδόπουλου πίσω από τις φυλακές Λεονάρδου και το μεγάλο ακίνητο που αγοράσθηκε για να γίνει η Πανεπιστημιούπολη;

Τους θυμάμαι όλους αυτούς τους φωνασκούντες και παλαιότερα έξω από το Υποκατάστημα Ναυπλίου της Αγροτικής Τράπεζας σε κινητοποίηση για το διαχωρισμό της Τράπεζας σε κακή και καλή και την πώληση των θετικών στοιχείων του ενεργητικού στην Τράπεζα Πειραιώς. “Προδοτική” πράξη ήταν και αυτή τότε της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου. Δεν είχαν αντιληφθεί το παραμικρό για το τι είχε συμβεί στην χώρα. Για την κατάσταση στην οποία περιήλθε το Τραπεζικό μας σύστημα. Και τώρα όλοι αυτοί δεν βγάζουν άχνα με το γεγονός ότι άπασαι οι Τράπεζες, πλην της αμαρτωλής τράπεζας Αττικής πέρασαν σε χέρια ξένων funds και το Ελληνικό Δημόσιο σχεδόν μηδένισε τη συμμετοχή του, ενώ είχε τα πλειοψηφικά πακέτα σε όλες ανεξαίρετα τις Τράπεζες, ακόμα και στην Πειραιώς, που είχε αποκτήσει την Αγροτική. Αλυχτούσαν τότε, σιωπούν σήμερα. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχουν αυτές οι καταστάσεις. Δεν είχαν τελικά καμία σκασίλα για την μεταβίβαση της Αγροτικής, όπως δεν είχαν και για την τύχη του κτηρίου στο Μεγάλο Δρόμο. Η εξουσία και μόνον τους ένοιαζε και τίποτα άλλο.

Είπαμε. Δεν αναφέρομαι σε όλους.

Διαφωνούσα τότε με τις αντιταϊπέδ λογικές και συγκεντρώσεις και φωνασκίες, ύβρεις και μουντζώματα. Το βασικό κατ΄ εμέ ήταν και είναι η χρήση της δημόσιας περιουσίας και όχι ο ιδιοκτήτης και διαχειριστής της.

Θεωρώ απαράδεκτο το εμβληματικό κτήριο του Μεγάλου Δρόμου να πωληθεί για να γίνει ένα ακόμα καφέ. Δεν πάσχουμε από καταστήματα που πωλούν γαλόφραπο. Τα κτήρια αυτά που βρίσκονται σε σημαντικά σημεία της πόλης πρέπει να έχουν χρήσεις που θα δώσουν ώθηση στον πολιτισμό, τον τουρισμό, την οικονομική ζωή. Δεν είναι το μείζον το ιδιοκτησιακό αλλά το πως χρησιμοποιούμε τη δημόσια περιουσία. Και τότε η αντιταϊπέδ επιτροπή δεν έθετε αυτό ως κυρίαρχο ζήτημα. Αν είναι να παραμείνει το κτήριο στο δημόσιο και να είναι κλειστό και αραχνιασμένο, καλύτερα να πωληθεί και να το πάρει ένας ιδιώτης. Και αν είναι να συμβεί το απαράδεκτο δι΄εμέ να λειτουργήσει ως καφέ μπαρ και πάλι σε χέρια ιδιώτη πρέπει να περάσει.

Όμως καλύτερο και από αυτό θα ήταν να είχαμε εγκαίρως αποφασίσει την χρήση του κτηρίου για το γενικότερο καλό. Και τέτοιες δύσκολες σκέψεις ούτε τα αντιταϊπέδ μέλη είχαν κάνει, ουδέ και η δημοτική αρχή. Έτσι χάθηκε το τραίνο.

Και η δικιά μου σκέψη, την έχω εκφράσει άλλωστε και παλαιότερα, θα ήταν το κτήριο αυτό να παραχωρηθεί εκ νέου στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα για να στεγασθεί εκεί το μουσείο (ή έστω παράρτημα) μόδας, που ετοιμάζουν οι άνθρωποι. Αμέσως θα εκτοξευόταν τ΄Ανάπλι μας. Καταστήματα εκλεκτών ρούχων θα άνοιγαν, βιοτεχνίες που θα ήθελαν να εκμεταλλευθούν το γεγονός θα μπορούσαν να δημιουργηθούν. Και το επόμενο βήμα θα ήταν όλα τα καταστήματα του Ναυπλίου να έχουν κάποια μουσειακά αντικείμενα. Τα έχει προτείνει αυτά το ΠΛΙ. Εις μάτην μιας πόλης σε πλήρη ακινησία. Την ίδια ακριβώς στιγμή επαρχιακές πόλεις της Ευρώπης όπως το Bath, που έχει μουσείο μόδας, έχουν απογειωθεί.

Που σκέψεις και ιδέες για τέτοια θέματα. Είναι στεγνοί οι άνθρωποι. Αφυδατωμένοι ως εραστές της εξουσίας. Και οι προηγούμενοι μία από τα ίδια. Δεν σχεδίασαν το παραμικρό. Και μια δημοτική αρχή ανίκανη να δει την πόλη σε έναν μακρινό ορίζοντα

Δυστυχώς το επάνω χέρι το έχουν σήμερα οι μουτζώσαντες και φωνασκήσαντες και αι φωνασκήσασαι

Εκεί καταντήσαμε. Τέσσερα κανάλια.

Δυστυχώς για την χώρα μας ο κυβερνήτης Παππάς ζει ακόμα στη νεολιθική εποχή. Και για ακόμα μεγαλύτερη δυστυχία μας σύγχρονοί του είναι οι Κυριάκοι, οι Μαρινάκηδες, οι Αλαφούζοι  οι Κοντομηνάδες και όλοι οι άλλοι εμπλεκόμενοι με τα των αδειών των τηλεοπτικών σταθμών.

Σε όλο τον κόσμο έχουν εισέλθει πλέον στην μεταβιομηχανική εποχή, στην οποία κυριαρχεί ο ψηφιακός κόσμος.

Και εμείς εδώ ακόμα ομιλούμε περί κρατικών αδειών για ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, αλλά και περί κρατικών καναλιών άνευ παραγωγής νέου προγράμματος, περί περιορισμένου αριθμού τηλεοπτικών καναλιών, περί διαγωνισμού που διεξήχθη μέσα σε φυλακή με κρατουμένους, δεσμοφύλακες, κάμερες ασφαλείας, περί προσφοράς άπειρων ποσών για να ληφθούν οι κενές από ουσία άδειες και θεωρώντας ότι είναι δυνατόν  να κλείσουν τα περισσότερα κανάλια για να παίζουν οι ολίγοι.
Είναι για πολλά γέλια η υπόθεση. Στην εποχή που η πληροφορία διαχέεται με ταχύτητα και παντοιοτρόπως μέσω διαύλων κάθε είδους, την ίδια στιγμή στον απίστευτο Ελληνικό μικρόκοσμό μας, θέλουμε να λειτουργούν τέσσερα κανάλια μόνον. Εποχές Μαρούδα. Όχι του Τόνυ, αλλά του άλλου που ήλεγχε τα κρατικά κανάλια επί εποχής παντοκρατορίας του ΠΑΣΟΚ.

Ανεβασμένοι λοιπόν όλοι εμείς στα δένδρα για να φάμε βελανίδια και μετά διαβιούντες τα βράδια στις σπηλιές για να ζεσταθούμε, παρακολουθούμε την γελοιότητα της Καλογριτσιάδας.
Ελληνες: Οι άνθρωποι των σπηλαίων. Έτσι θα μας βλέπουν οι χώρες  που έχουν περάσει στις νέες εποχές της ψηφιακής επικοινωνίας. 

Δεν θα σας ομιλήσω  πολύ για τοπικά θέματα, αν και θα επιχειρήσω κάπου να συνδέσω την ανάρτηση μου αυτή με τα αυτοδιοικητικά για να δικαιολογήσω και τον τίτλο του ιστολογίου μου.

Παρότι παππούς πλέον, προσπαθώ να αφουγκραστώ όχι το τι λέει η καθ΄ημάς παράξενη κοινωνία μας, όπως αδιανόητα μας είπε ο Πρόεδρος του ΣτΕ, αλλά το τι γίνεται πλέον στην παγκόσμια γήινη γειτονιά μας.

Όλα αυτά  τα περί διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες αποτελούν μια τεράστια σαχλαμάρα  των Παππά - Τσίπρα. Και τσίμπησαν οι καναλάρχες και μετά έφαγε το δόλωμα και ο Τσυριάκος και οι άλλοι αντιπολιτευόμενοι και τσακώνονται τώρα στο ανώτατο ακυρωτικό μας δικαστήριο περί όνου σκιάς.

Ακούστε.

Οι νέοι μας, που ήδη κάπως βρίσκονται στο παρόν και  όχι στην ύστερη εποχή του χαλκού, δεν βλέπουν πλέον τα κλασσικά κανάλια της τηλεόρασης. Δεν ακούν ειδήσεις. Ενημερώνονται, όσοι ενημερώνονται, μέσα από άλλες πηγές. Και περί άλλα τυρβάζουν. Ηλεκτρονικά games όπου διακινούνται  απίστευτα ποσά. Χιλιάδες θεατές  παρακολουθούν ζωντανά τους ήρωές τους μπροστά από οθόνες υπολογιστών  να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Απίστευτες διαδικτυακές ταχύτητες. Ενημέρωση και ψυχαγωγία παντού και εσαεί και όχι μπροστά από το χαζοκούτι. Τα e - games παίζονται πλέον κατ΄ αποκλειστικόπτητα από το πολύ μεγάλο αθλητικό δίκτυο των ΗΠΑ.  On demand ταινίες, εκπομπές, σειρές, αθλητικά γεγονότα.
Η υφήλιος περνάει ολοταχώς στη νέα εποχή και ημείς έχουμε μείνει στον Καλογρίτσα και στον Σαββίδη.

Δύο "κωλόπαιδα", φοιτητές στο Πανεπιστήμιο, έφτιαξαν έναν απλό αποκωδικοποιητή, που με ελάχιστο κόστος και με περισσή ευκολία, αποκωδικοποιεί και μεταφέρει στις οθόνες των τηλεοράσεων όλα τα κανάλια που εκπέμπουν μέσω Digea, αλλά και όλα τα διαδικτυακά κανάλια. Χίλια κανάλια, δέκα χιλιάδες κανάλια. Όσα θέλετε. Όσα τραβάει η ψυχούλα σας. Δωρεάν όλα, εφόσον εκπέμπουν μέσω διαδικτύου. Και εμείς διενεργούμε διαγωνισμούς για άδειες και άλλες μπούρδες, όταν όλες οι πληροφορίες μεταδίδονται πλέον χωρίς αναλογικό σήμα και χωρίς να απαιτούνται άδειες από τον οποιονδήποτε. Και θα μπορείτε να βλέπετε και τη Μενεγάκη στον Αντέννα ή κάπου αλλού, αλλά και τις σειρές του mega, το οποίο χωρίς προσωπικό και χωρίς ειδήσεις είναι πρώτο σε τηλεθέαση. Και τα ζωντόβολα ομιλούν ακόμα για άδειες συχνοτήτων, ποσά υπέρ του Δημοσίου, περιορισμένο αριθμό τηλεοπτικών σταθμών. Και αυτό το περί αδειών θα έχει ισχύ για όλη την επόμενη δεκαετία. Όλα αλλάζουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες  και εμείς θα μείνουμε στο ciaο antenna και στις τσαούσες και στο Λάκη που θα εκπέμπει πλέον μέσω Μαρινάκειου ή Σαββίδειου τηλεοπτικού σταθμού.
Το ανέφερα αυτό περί της ευρεσιτεχνίας των νεαρών Ελλήνων φοιτητών και ο νέος που το άκουσε χαμογέλασε με το ρηθέν μου συγκαταβατικά. "Είναι απλά τα πράγματα αυτά ως προς το τεχνολογικό τους σκέλος. Να δεις τι έχει να γίνει τα επόμενα χρόνια.". Η τεχνολογία πλέον προχωρά με άλματα και σκοτώνει όλα όσα γνωρίζαμε. Μπορούμε πλέον να δούμε με ένα χαμηλό κόστος ταινίες και σειρές και αθλητικά γεγονότα στον υπολογιστή μας, το κινητό, το τάμπλετ, την κονσόλα των παιχνιδιών. Σε λίγο θα επιλέγουμε τι θέλουμε να δούμε και θα το βλέπουμε όποια χρονική στιγμή επιθυμούμε. Μπορείς πλέον να δεις  όλα τα επεισόδια της δημοφιλούς σειράς house of cards (έτσι λέγεται;) με μιας. Ολα μαζί τα επεισόδια. Ο Καρανίκας θα επιλέγει να δει Μενεγάκη, κάποιος άλλος μόνον Formula 1 και τίποτα άλλο, οι εραστές του ποδοσφαίρου Αγγλικό και Γερμανικό πρωτάθλημα, οι Ελληνες οπαδοί θα επιλέγουν Ελληνικό πρωτάθλημα με ομάδες με ξένους μόνον παίκτες, άλλοι θα κατεβάζουν όποιο βιβλίο θέλουν να το διαβάσουν όποια στιγμή γουστάρουν, οι πορωμένοι νέοι θα παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, εγώ θα επιλέγω ταξιδιωτικές εκπομπές και περιηγήσεις στα απίθανα μέρη της υφηλίου που δεν θα μπορέσω ποτέ να τα επισκεφθώ. Ήδη οι νέες τηλεοράσεις έχουν ενσωματωμένο από κατασκευής το Netflix. Και δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι συνδρομητές του νέου αυτού επικοινωνιακού γίγαντα. Και όλα αυτά είναι μόνον η αρχή.  Λένε, ότι πολύ σύντομα θα βλέπουμε ολογράμματα και θα βρισκόμαστε μέσα σε  μια εικονική πραγματικότητα ενός άλλου κόσμου. Και ο Παππάς επιμένει στα τέσσερα κανάλια. Πόση ηλιθιότητα θεέ μου!!
Όλοι προχωρούν και εμείς μένουμε προσκολλημένοι στα Τούρκικα χαζοσήριαλ.
Οι τζίροι του θεάματος και του ψηφιακού κόσμου είναι σήμερα τεράστιοι και θα εκτοξευθούν σε απίστευτα ύψη τα επόμενα έτη. Και την ίδια στιγμή ο Σαββίδης θα κάνει μεταγραφή τον Παπαδάκη.
Μάλλον θα χάσουμε ως Ελληνες και αυτό το τραίνο της νέας εποχής. Δεν δημιουργήσαμε αστική τάξη όταν έπρεπε, χάσαμε την επανάσταση της αγροτικής παραγωγής με τις νέες δυνατότητες που προσέφερε η τεχνολογία, μείναμε πολύ πίσω κατά τη βιομηχανική εποχή, αδρανήσαμε, παρά τις δυνατότητές μας,ώστε να παίξουμε ένα ρόλο κατά την εποχή της υψηλής τεχνολογίας, θα κοιτάμε σαν χαζοί τους άλλους που αυτοί θα πηγαίνουν με χίλια στην ψηφιακή εποχή, ενώ εμείς ανεβασμένοι στο τούρκικο γαϊδαράκο μας θα τσακωνόμαστε περί συνταγματικότητας ή μη των τεσσάρων καναλιών.
Γέρων εγώ επιχειρώ να αντιληφθώ. Όμως μας κυβερνούν κανονικοί σταλίνες και σταλίνοβες που η μόνη τους έννοια είναι η επιχείρηση περιορισμού της διάδοσης της πληροφορίας και το ρίξιμο του φταιξίματος των αλλεπάλληλων ηττών που υφιστάμεθα ως χώρα στα εξιλαστήρια θύματα (π.χ. Βαρουφάκη).
Και βέβαια η ψηφιακή εποχή θα μπορούσε να παίξει ένα ρόλο και στα τοπικά πράγματα.  Να ακούγονται οι απόψεις για τα αυτοδιοικητικά θέματα. Να  δημιουργηθεί αμφίδρομη επικοινωνία με τους δημότες. Να επιλύονται προβλήματα με την ενεργοποίηση του πολίτη έστω και μέσω των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων.
Ημείς όμως τέσσερις άδειες. Και μία ΕΡΤ με τέσσερα κανάλια και ένα σωρό ραδιοφωνικούς σταθμούς που λειτουργεί για να προσφέρει μόνον και αποκλειστικά στους πελάτες - ψηφοφόρους και πελάτες - εργαζόμενους. Και ουδείς πολιτικός τολμά να πει το παραμικρό για την αχρηστίλα των κρατικών καναλιών. Μία ΕΡΤ άνευ προγράμματος. Εκεί καταντήσαμε. Και με τέσσερα ιδιωτικά κανάλια της παλαιολολιθικής εποχής. Το χωράει ο νούς σας; Τέσσερα κανάλια στη σημερινή εποχή των τεράστιων ψηφιακών δυνατοτήτων.

Στάχτη και μπούρμπερη το εργοστάσιο της ΡΕΑ. Και τώρα τι;

Ο λαϊκισμός στην χώρα μας (και στην πόλη μας) έχει μια μακρά καθοδική διαδρομή εν πολλοίς ευθύγραμη με ορισμένες έντονες καταβυθίσεις σε κάποιες δύσκολες εποχές. Απλά σήμερα αφικνούμεθα αισίως  στο κατώτατο στάδιο της κατρακύλας, Παλαιότερα κυριαρχούσε κατά κύριο λόγο ο λαϊκισμός της γραβάτας και των αποκαλουμένων "δεξιών". Αργότερα αυτός συνυπήρξε με τον λαϊκισμό του ζιβάγκο αρχικά που μετετράπη και αυτός εις  γραβατωμένον λαϊκισμό. Σήμερα κυριαρχεί ο λαϊκισμός των ξωπουκαμίσων και των αποκαλουμένων "αριστερών". Όμως κατά βάσιν είναι ίδιος και απαράλλαχτος. Η επίκληση του αλάθητου "λαού" και το ψάρεμα στα θολά νερά της μαζικής ψυχολογίας Το δυστύχημα είναι ότι πλέον  ο ορθολογισμός, ο διαφωτισμός, η σοβαρότης δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι σε καμία από τις τέσσερις εξουσίες. Παλαιότερα  ήσαν οι γνωστοί πολιτικοί και οι αυτιάδες και οι παπαδάκηδες που εξέπεμπαν τον λόγο αυτό. Πλέον τα οχυρά πίπτουν και το καραβάνι προχωρά ακάθεκτο στην έρημο. Και οι αντιστάσεις στην κοινωνία είναι ασθενείς και αναιμικές.. Η εκφυλιστική ασθένεια έχει ήδη καταστρέψει ζωτικά όργανα που είναι αναγκαία για την επιβίωσή μας. Οι ατάκες και τα φτηνά συνθήματα επικρατούν σχεδόν ολοκληρωτικά των ιδεών και των αξιών.
Πριν από δυο  περίπου δεκαετίες έγινε στην πόλη μας ένα τοπικό δημοψήφισμα ως μέσο αντίδρασης στα σχέδια επέκτασης των δικαστικών φυλακών. Τότε πρωτεργάτες ήσαν οι γραβατωμένοι που απευθύνθηκαν  στο συναίσθημα των Αναπλιωτών. Να αντιδράσουμε, είπαν, διότι η πόλη μας θα γίνει το κέντρο του εγκλήματος και θα θιγούν οι τουριστικές επιχειρήσεις. Απίστευτα πράγματα. Ουδείς σκέφθηκε τα δικαιώματα των κρατουμένων. Αγνοήθηκε η ιστορία της πόλης μας που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λειτουργία φυλακών. Ο πολιτισμός μιας χώρας σε μεγάλο βαθμό αποτυπώνεται στις συνθήκες διαβίωσης των φυλακισμένων συνανθρώπων μας. Δεν τους ένοιαζε αυτό τους γραβατωμένους. Και πήγαν μπόλικοι και ψήφισαν στο τοπικό μας δημοψήφισμα. Και εννοείται ότι ο λαϊκισμός θριάμβευσε με ποσοστά στα ενενηντάρια τοις εκατό και πάνω. Ουδείς εκ των ψηφισάντων σκέφτηκε έστω και στο ελάχιστο  τα δικαιώματα των καταφρονεμένων. Φαντασθείτε λοιπόν να έφθανε αυτή η υπόθεση για κάποιο λόγο στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Είναι δεδομένο ότι την εποχή εκείνη  το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο με τους υψηλής ποιότητας και νομικής κατάρτισης δικαστές θα γινόταν η ασπίδα προστασίας της αδικίας και των δικαιωμάτων των μειοψηφιών. Σήμερα όμως ο κ. Πρόεδρος του ΣΤΕ μας είπε το απίστευτο, ότι το ανώτατο αυτό δικαστήριο αφουγκράζεται τον παλμό και την θέληση της κοινωνίας. Ανατριχιαστικό για μια νεωτερική κοινωνία, για το κράτος δικαίου, για όλα όσα πάλεψε επί χρόνια η πραγματική αριστερά. Σίγουρα κάτι έχουμε πάθει, ώστε αυτή η δήλωση να μην ενοχλεί τους αποκαλούμενους "προοδευτικούς". Κάτι έχει συμβεί στον κοινωνικό μας ιστό. Μα να σιωπούν οι κυβερνώντες; Να αισθάνονται όμορφα με την επιλογή που οι ίδιοι έκαναν για την κορυφή του ΣΤΕ; Ομως είναι βέβαιο ότι δεν θα παρασυρθούν μόνον αυτοί στα τάρταρα με τις επιλογές τους. Δυστυχώς σήμερα ξεθωριάζει και σκουριάζει όλο το αξιακό φορτίο των αριστερών ιδεών και αξιών.
Και τελικά αν φθάσει μια υπόθεση σαν αυτή του Ωραιοκάστρου στα διοικητικά δικαστήρια ποια θα πρέπει να είναι η απόφαση; Θα μπορούν τα πιτσιρίκια να πάνε σχολειό; Το κριτήριο θα είναι ο νόμος, το σύνταγμα και τα  δικαιώματα όλων των παιδιών στην μόρφωση ή ο "σφυγμός της κοινωνίας"; Ξεφύγαμε. Για αυτό λέω ότι πιάνει πάτο ο λαϊκισμός στην χώρα. Δεν γινόντουσαν όλα αυτά σε τέτοιο βαθμό παλαιότερα.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας πριν από αρκετά έτη έλαβε μία άλλη πολύ σημαντική για την Αργολίδα απόφαση. Επικύρωσε τις Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου, στην παραλιακή περιοχή μεταξύ Ναυπλίου Κίου και Μύλων, μαζί με μια λωρίδα της ενδοχώρας.  Την απόφαση αυτή την πήρε τότε το Ανώτατο Δικαστήριο, παρά τις αντιδράσεις μεγάλου μέρους της τοπικής κοινωνίας. Η προστασία του περιβάλλοντος και οι ζωές των επόμενων μετά από εμάς γενεών επικράτησαν παρά τις θελήσεις. Το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν αφουγκράσθηκε τότε  το σφυγμό του μεγάλου μέρους των πολιτών της Αργολίδας και αποφάσισε με  κριτήριο τις υψηλές αξίες του σεβασμού στη νομιμότητα και των συνταγματικά κατοχυρωμένων ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Και μετά την επικύρωση και δικαστικά των Ζ.Ο.Ε. θα έπρεπε οι επιχειρήσεις που λειτουργούσαν μέσα σε αυτές να  μετακομίσουν μέσα σε  ένα αυστηρά προκαθορισμένο χρονικό διάστημα. Όμως οι πολιτικοί μας αλλιώς έκριναν. Αυτοί έπρατταν  σύμφωνα με τον "σφυγμό της κοινωνίας". Και άρχισαν να δίνουν αλλεπάλληλες παρατάσεις στη λειτουργία των επιχειρήσεων αυτών. Και έτσι όσες επιχειρήσεις ήσαν παλαιές, συνέχισαν να λειτουργούν σαν να μην έχει συμβεί το παραμικρό, ενώ οι ιδιοκτήτες όλων των άλλων περιοχών είδαν την αξία της περιουσίας τους να εξανεμίζεται. Όμορφες καταστάσεις.  Και ουδείς φρόντιζε να  δημιουργηθούν οργανωμένοι χώροι υποδοχής των οχλουσών επιχειρήσεων. Να φτιάξουμε βιομηχανική ζώνη και βιοτεχνικά  πάρκα με όλα τα καλούδια. Με δίκτυα υποδομής, συγκοινωνιακές προσβάσεις κλπ. Και έτσι επί δεκαετίες συνεχίζουμε και δεν πα να λένε οι περιβαλλοντιστές και το ΣτΕ.  Και εσχάτως  δόθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση της αριστεράς" νέα προθεσμία και βγήκε ο τοπικός βουλευτής και πανηγύρισε δι΄αυτό, αντί να κεταβάσει την κεφαλή και τους οφθαλμούς προς τα κάτω. Και συνεχίζουμε να μην προγραμματίζουμε το χωροταξικό για να πάρει μπροστά η δευτερογενής παραγωγή. Τρίχες κατσαρές και έπεα πτερόεντα όλα αυτά τα περί παραγωγικής αναδιάρθρωσης.
Και δυστυχώς μετά τη νέα συριζική παράταση λειτουργίας των επιχειρήσεων αυτών συνέβη το κακό που ουδείς είχε προβλέψει. Το σπουδαίο εργοστάσιο της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών που παρήγαγε εξαιρετικό προϊόν, πραγματικά ανταγωνιστικό με ό,τι άλλο έχετε δοκιμάσει, καταστράφηκε πλήρως από πυρκαγιά. Το εργοστάσιο όμως αυτό ήταν μέσα στη Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου και λειτουργούσε μέχρι σήμερα με αυτές τις παράξενες ελληνοπρεπείς παρατάσεις. Σήμερα όμως δεν μπορεί να πάρει οικοδομική άδεια για να ξαναφτιαχτεί. Ούτε και οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση μέσα στις ΖΟΕ, δύναται να κάνει επεκτάσεις και νέες σωστές επενδύσεις. Και τώρα ευρισκόμεθα στο απόλυτο τέλμα. Και είπαμε: Δεν υπάρχει κάποιος σωστά οργανωμένος χώρος υποδοχής. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση σφυρίζουν αδιάφορα για την καταστροφή, αφού οι ίδιοι ουσιαστικά την προκάλεσαν. Τι να πει και πως να συγκινήσει μια μοναχική αιρετική φωνή.
Ακούστε φίλοι μου. Σήμερα που στον Δήμο Ναυπλίου συζητούμε τους νέους πολεοδομικούς σχεδιασμούς δεν προβλέπουμε βιομηχανική ζώνη. Αλλά και αυτά τα βιοτεχνικά πάρκα  είναι αχρείαστα και βάρος για τους τοπικούς πολιτικούς και κυβερνητικούς ταγούς. Και συνεχώς τα μετακινούν στα χαρτιά και στα τοπογραφικά όλο και πιο μακρυά, έτσι ώστε να είναι ασύμφορο το να γίνουν. Η τελευταία πρόταση, απ΄ότι μαθαίνω, είναι το βιοτεχνικό πάρκο του Ναυπλίου, να πάει στα βουνά, εκεί στα ορεινά σύνορα με γειτονικό Δήμο. Και επιζητούμε περιφερειακή ανάπτυξη και νέο παραγωγικό μοντέλο.
Απολύτως τίποτα δεν θα κατορθώσουμε.
Και το ξαναλέω ότι η ευθύνη είναι μόνον στους πολίτες που επιλέγουν αυτούς που μας κυβερνούν και ρίχνουν στα τάρταρα όλους τους ανθρώπους με ιδέες και οράματα.
Αυτά για σήμερα
Ευτυχείτε. Μια ζωή την έχουμε, όποια και αν είναι αυτή

Κουραμπιέδες και σαχλαμάρηδες

Κουραμπιέδες και σαχλαμάρηδες
Αυτές είναι οι μέγιστες βρισιές που μου επιτρέπει ο εαυτός μου να εκστομίσω. Από βιβλίο του Θεοτοκά τις ξεσήκωσα.
Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρούν ως υπαίτιους της κρίσης και της δυστυχίας τους  τον διεθνή σιωνισμό και την παγκόσμια τάξη πραγμάτων, τα σαράντα χρόνια της πασοκονεοδημοκρατίας, τον "ηλίθιο Γιωργάκη"(σε εισαγωγικά το βάζω), τον "ψεύτη Αλέξη" (σε εισαγωγικά το βάζω),  τον αμίλητο Βούδα της Ραφήνας (δεν βάζω εισαγωγικά), τα τρίγωνα της αμαρτίας και της διαπλοκής, τον λαϊκιστή Ανδρέα κλπ.
Εγώ επί έτη πολλά ισχυρίζομαι ότι η οικονομική κρίση της χώρας είναι απότοκη της πολιτιστικής, της κοινωνικής, της σεξουαλικής κρίσης και της έλλειψης των αξιών στη ζωή μας.
Σήμερα τροποποιώ ολίγον το σκεφτικό μου και θα σας πω ότι όλη αυτή η κακοδαιμονία μας οφείλεται κατά βάσιν στο ξερό μας το κεφάλι. Η Ελληνική κρίση είναι κατ΄ουσίαν αντικείμενο της μελέτης της επιστήμης της κοινωνικής ψυχολογίας και ουχί των οικονομικών.
Έχουμε υποστεί μία ομαδική παράκρουση και δεν δυνάμεθα να αναλάβουμε την οποιαδήποτε ευθύνη. Ακόμα και το παιδάκι που κάνει μια αθώα σκανδαλιά νοιώθει κάποιες ενοχούλες και κοκκινίζει το μαγουλάκι του. Εδώ εμείς ποτέ δεν φταίμε για όσα πράττουμε ή για τις επιλογές μας. Και θεωρούμε απολύτως φυσιολογικό να μας κυβερνούν σήμερα αυτoί οι τύποι του βαθέος πασοκισμού και καραμανλισμού, αυτά τα  παχύδερμα, που ήσαν στη πρώτη γραμμή της εξουσίας επί ΠΑΣΟΚ και επί  νουδού και οι οποίοι  με στόμφο  καταφέρονται σήμερα ανερυθρίαστα κατά των σαράντα ετών της μεταπολίτευσης, δηλαδή κατά των δικών τους επιλογών και πραχτικών!!!  Και όταν αναγράφω τη λέξη "παχύδερμο", δεν αναφέρομαι στον φυσικό όγκο που καταλαμβάνουν στους τηλεοπτικούς θαλάμους, όταν μας λένε τα τόσα απίστευτα, ουδέ και στο βάρος τους, αλλά αποκλειστικά και μόνον στο παχύ και σκληρό δέρμα που  περικλείει την ουσία του εγκεφάλου τους, από την οποία απορρέουν τα συναισθήματα και οι τύψεις και οι αισχύνες.

Κουραμπιέδες και σαχλαμάρηδες και εγώ γλυκανάλατος μελομακάρονος που τους υποστήριξα και τους ψήφισα τόσες φορές. Δεν αναφέρομαι βέβαια στους πασόκους και τους νεοδημοκράτες που με απωθούσαν παλαιόθεν, ουδέ και στους συριζέους που τους ψήφισα μόνον τότε που δεν μπήκαν στη βουλή, αλλά σε αυτούς τους αυτοαποκαλούμενους "πράσινους" και "οικολόγους".

Ένα όμορφο πρωινό πριν από λίγες μέρες  οι άνθρωποι ανακοίνωσαν ότι δεν θα ψηφίσουν τη διάταξη για την ένταξη των  εταιριών διαχείρισης των υδάτων στο υπερταμείο για τα επόμενα ενενήκοντα εννέα έτη και το ίδιο απόγιομα πήραν την απειλή τους πίσω γιομάτοι σορόπια για την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν. Κουραμπιέδες και σαχλαμάρηδες. Σαν το λαγό που φοβέριζε το λιοντάρι μέσα στο δάσος. Λέμε και καμιά σαχλαμάρα για να περνάει η ώρα.
Νταξ. Δεν ανέμενα κάτι τις  το συγκλονιστικό και επαναστατικό από τους κουραμπιέδες που ψήφιζα. Αλλά τουλάχιστον θα ηδύναντο, αντί για φοβέρες και μεγάλα λόγια, να θέσουν ορισμένα ζητήματα για τον τρόπο διαχείρισης του πιο πολύτιμου για την ζωή μας αγαθού που είναι το ύδωρ, τόσον το πόσιμο, όσον και αυτό που προορίζεται για την άρδευση των χωραφιών αλλά και για τις υπόλοιπες χρήσεις.
Να αποφασισθούν οι φορείς διαχείρισης των πηγών, των ποταμιών και των λιμνών και οι διαδικασίες άντλησης νερών. Να προστατευθούν οι πηγές. Να ενισχυθεί η στάγδην άρδευση στις καλλιέργειες. Να παύσει η ασυδοσία. Να δημιουργηθούν. όπου είναι δυνατόν, εναλλακτικά δίκτυα για το πότισμα πρασίνου στις πόλεις και για χρήσεις πέραν της πόσης, του πλυσίματος και του μαγειρέματος (π.χ, νερό για καζανάκια, για το πλύσιμο αυτοκινήτων). Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν, πολύ περισσότερα να σχεδιασθούν για το  μέλλον.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το δικό μας ζήτημα  με τις πηγές της Λέρνας και της Αμυμώνης και του Αναβάλου. Είναι παλαβό να  πηγάζει στις πηγές που προορίζονται για ύδρευση εξαιρετικό και ασφαλέστατο  ύδωρ και τελικά σχεδόν οι πάντες να πίνουν εμφιαλωμένο νερό, διότι οι αγωγοί είναι διάτρητοι, η πληροφόρηση ελλιπής,  Είναι μουρλό κάποιοι να αρδεύουν τα χωράφια τους αντλώντας από τις φλέβες της Λέρνας και εκμεταλλευόμενοι το εξαιρετικό νερό, ενώ ο Ανάβαλος περνάει δίπλα και μπορούν να ποτίζουν από εκεί. Είναι παράλογο να επιτρέπουμε σε καιρούς ξηρασίας την θάλασσα να εισχωρεί στις πηγές και να μην κάνουμε μέχρι την τελευταία στιγμή το παραμικρό.  Αποτελεί φρενοβλάβεια να  αντλεί ο κάθε Δήμος χωριστά με δικές του αντλίες με ανεξέλεγκτο τρόπο από τις πηγές. Πρέπει να είμαστε φεγγαριασμένοι να μην έχουμε τοποθετήσει στη Λέρνα τα συστήματα αυτά που εξασφαλίζουν την σταθερή καλή ποιότητα του νερού. Είναι τρελό να έχουν γίνει τόσα και τόσα έργα σε όλη την περιοχή που αφορούν τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης και να επιτρέπουμε ακόμα τη λειτουργία βόθρων στην περιοχή των πηγών. Το πρώτο έργο με δίκτυο αποχέτευσης και βιολογικό καθαρισμό θα έπρεπε να είχε γίνει στους Μύλους.  Είμαστε αλλοπαρμένοι να μην έχουμε ακόμα αντιμετωπίσει με σοβαρότητα το θέμα διαχείρισης του Αναβάλου. Αγαπητοί μου κουραμπιέδες και σαχλαμάρηδες το πρώτο πράγμα που θα μπορούσατε να είχατε κάνει και καμία τρόικα δεν σας το απαγορεύει  είναι έναν ενιαίο φορέα διαχείρισης των υδάτων, ώστε να μην πράττει ο καθείς ό.τι γουστάρει ξκαι να αρχίσουν να δρομολογούνται όλα τα αυτονόητα που λέω παραπάνω.  Διότι εάν βασιστούμε στους σχεδιασμούς των δημοτικών αρχών στην περιοχή μας..... Αφήστε το καλύτερα να μην μπλέξω στο άρθρο αυτό και με αυτές.Ειδικά η δημοτική αρχή του Ναυπλίου, δυστυχώς είναι υπεράνω οιασδήποτε κριτικής, ως ολότελα άχρηστης και αδύναμης να πράξει το παραμικρό.

Με τον ίδιο τρόπο τα σκατώσατε αγαπητοί συγκυβερνώντες  και με το έτερο μεγάλο θέμα που αφορά το περιβάλλον. Με το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών.
Στην αρχή μας είπατε  ότι θα βάλετε οριστικά  τέρμα στις συμπράξεις του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Επομένως ότι το σχέδιο της Περιφέρειας θα πήγαινε περίπατο. Μετά μας είπαν ότι κάθε Δήμος θα διαχειρισθεί μόνος του και χωριστά τα σκουπίδια του και η λύση θα ήταν μόνον  με ανακύκλωση και χωρίς χώρους εναπόθεσης των υπολειμμάτων, ωσάν αυτό να ήταν δυνατόν. Τζίφος και σαχλαμάρες και επ΄ αυτού. Καμία πρόνοια για νέες μεθόδους διαχείρισης, για ίδρυση ΧΥΤΥ, για αύξηση της ανακύκλωσης.
Και τελικά το διυπουργικό εγκρίνει το ΣΔΙΤ της Πελοποννήσου με ελάχιστες τροποποιήσεις σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό.
Ουδείς έβαλε κάτω τα δεδομένα και ποιες παράμετροι θα μπορούσαν να βελτιωθούν.
Για να μην γίνει ο σταθμός συγκέντρωσης των απορριμμάτων δίπλα στον Αργολικό κόλπο.
Για να μειωθούν τα έξοδα.
Για να επιτρέπεται η ανακύκλωση και να μην τιμωρείται ο πολίτης που είναι ευαίσθητος και ανακυκλώνει. Για μια νέα συμφωνία που η ανακύκλωση θα σημαίνει και οικονομικό όφελος για τον πολίτη. Για να ξεκινήσει κάποτε και στην χώρα μας η ανακύκλωση στην πηγή, που διαμορφώνει συνειδήσεις ενός άλλου καταναλωτικού προτύπου. Τίποτα από αυτά δεν κάνατε. Ούτε τα απλά που δεν απαιτούν κονδύλια, για να μην είναι εμπόδιο στην υλοποίησή τους η παραπαίουσα οικονομία
Και τώρα τσακώνονται οι δήμαρχοι μεταξύ τους.
Και κορδώνονται μέσα στους διαδημοτικούς καυγάδες και όλοι αγωνίζονται "υπέρ των δημοτών". Όμως τα σκουπίδια συνεχίζουν να οδηγούνται και να θάβονται  στην Καραθώνα, χωρίς να υπάρχει στο προσεχές μέλλον κάποια προοπτική να λυθεί το θέμα.
Και στην εξουσία είναι οι κουραμπιέδες. που τους στήριξα τόσες φορές
Εγώ φταίω. Ουδείς άλλος.
Πότε θα αρχίσουν να αναλαμβάνουν και άλλοι τις ευθύνες τους μπας και κάποτε ανοίξει μια χαραμάδα  για να ξεπεράσουμε την πολύπλευρη κρίση;
Ποτέ