Έξυπνες και δημοκρατικές νομοθετικές ρυθμίσεις

Πέραν από τα γενικά, τις κρίσιμες για το μέλλον των παιδιών μας διαπραγματεύσεις, την πραγματική οικονομία, τις εθνινολαϊκιστικές συνάξεις, τις αγωγές του ενός εκατομμυρίου, τη αποστολή τζιχαντιστών στο Βερολίνο, το Κούγκι, την πρόταση συνεκμετάλλευσης των "υδατανθράκων",  κάτι δεν πάει καθόλου καλά και με την νομοθετική διαδικασία της νέας Κυβέρνησης.

Περίπτωση πρώτη: ΤΡΙΓΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ
Είναι πολύ πιθανό τα πλαστικά σημαιάκια που μοίραζαν οι φαντάροι κατά τη διάρκεια της παρέλασης να είναι made in Bangladesh or in Vietnam or in China. Αν λοιπόν η τιμή αγοράς της μικρής πλαστικής Ελληνικής σημαίας είναι 1 λεπτό και η τιμή πώλησης του χονδρεμπόρου είναι 70 λεπτά, τότε το μικτό κέρδος της εταιρίας φθάνει στο 7000 (καλά διαβάσατε επτά χιλιάδες) τοις εκατό και με βάση το ποσό αυτό θα φορολογηθεί ο εισαγωγέας.  Αν τώρα ο χονδρέμπορας την εισαγωγή των σημαιών δεν την κάνει κατευθείαν από τους φίλους μας τους Βιετναμέζους, αλλά από μία παρένθετη ψιλομαϊμού εταιρία στη Βουλγαρία που έχει χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, η οποία θα τιμολογήσει την κάθε σημαία προς 65 λεπτά, τότε το κέρδος του χονδρεμπόρου εξαφανίζεται και δεν πληρώνει τίποτα για φόρους στην Ελλάδα ενώ πληρώνει κάτι λίγα στην Βουλγαρία. Εξαιρετικά.... Και βέβαια είναι να αγανακτεί αυτός ο μικρομεσαίος που του έχουν ρουφήξει το αίμα.
Αυτό με λίγα λόγια είναι η πληγή που ονομάζεται τριγωνικές συναλλαγές και που μπορεί να γίνει και αντίστροφα με υποτιμολόγηση μιας εξαγωγής από την Ελλάδα μέσω μιας τρίτης  εταιρίας σε χώρα με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές (π.χ. Κύπρο).
Χρόνια τώρα οι προηγούμενοι στάθηκαν ανίκανοι να πατάξουν αυτή τη μάστιγα που απέφερε τεράστια κέρδη στους μεγάλους και δυνατούς.
Και ήλθαν οι καινούργιοι και "βρήκαν αμέσως τη λύση".  Ψηφίστηκε λοιπόν διάταξη νόμου, βάσει της οποίας υποχρεούται ο καθείς στην χώρα που έχει εμπορικές σχέσεις με μιαν άλλη που έχει χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές να προκαταβάλει φόρο 26% στο ποσό της συναλλαγής και μετά να προσπαθήσει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας και ότι η συναλλαγή αυτή αφορούσε πραγματικές συμφωνίες με πραγματικές εισαγωγές από την χώρα αυτή. Βρε πόσο απλά ήταν τελικά τα πράγματα και πόσο μάγκες οι συριζέοι.
Αλλά..... Και όμως..... Και για να το ξαναδούμε.....
Πέρα από το γεγονός, ότι πλήττουμε άμεσα την οικονομία της Κύπρου.
Πέραν από το γεγονός ότι είναι βέβαιο ότι οι άλλες χώρες θα αντιδράσουν και αυτές και δεν θα το αφήσουν έτσι να περάσει,
Πέραν από το απαράδεκτο γεγονός ότι αντιστρέφουμε το τεκμήριο της αθωότητας και τους θεωρούμε όλους εν δυνάμει απατεώνες.
Για να δούμε και την επίπτωση που θα έχει το μέτρο αυτό  στις χιλιάδες  μικρομεσαίες Ελληνικές επιχειρήσεις, που έχουν συναλλαγές με χώρες με χαμηλό φορολογικό συντελεστή. Τοπική επιχείρηση, παράγει ένα εξαιρετικό προϊόν. Απασχολεί άτομα. Πληρώνει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Εξάγει το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής. Προσφέρει με λίγα λόγια πάρα πολλά στην τοπική οικονομία. Αλλά είναι αναγκασμένη να προμηθευθεί μπουκάλια για να εμφιαλώσει το προϊόν της από την Βουλγαρία, με δεδομένο ότι δεν υπάρχει πλέον Ελληνική υαλουργία. Αν λοιπόν η μικρή αυτή επιχείρηση είναι αναγκασμένη να καταβάλει στο Ελληνικό Δημόσιο ποσό 26% του ποσού που κοστίζουν οι φιάλες, πάει. Καταστράφηκε.  Διότι η πώληση του προϊόντος θα γίνει μετά από μήνες και σήμερα τα όρια της ρευστότητας σε όλο το σύστημα είναι μηδενικά. Νομίσαμε ότι κτυπάμε κάποιους απατεώνες και καταστρέφουμε χιλιάδες επιχειρήσεις. Εξαιρετικά. Είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα την μαζέψουν την ηλιθιότητά τους. Αλλά μέχρι τότε το ερώτημα είναι τι ζημιά θα έχουμε υποστεί και πόσοι ακόμα άνεργοι θα  αθροισθούν σε αυτούς που θα χρειάζονται συσσίτια για να επιβιώσουν. Αξιοπρέπεια,,,,
Αλλά πέραν τούτου είναι και τελείως αλυσιτελές  αυτό που σκέφτηκαν τα μεγάλα μυαλά με την φαντασία που έχουν ότι όλα είναι απλά. Διότι απλούστατα οι αετονύχηδες που κερδίζουν από μία τριγωνική συναλλαγή, θα την κάνουν απλά τετράγωνη. Αντί λοιπόν να εισάγουν το Κινέζικο προϊόν μέσω Νησιών Μάρσαλ θα παρεμβάλουν και μία ακόμα Γαλλική, Αμερικάνικη ή Γερμανική εταιρία και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Τόσο έξυπνο ήταν αυτό που νομοθέτησαν, ενώ θα μπορούσαν για σίγουρα αποτελέσματα να κάνουν το απλό, δηλαδή να ενισχύσουν τους ελέγχους στις εταιρίες που λίγο πολύ είναι γνωστές στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ

Πάμε στο δεύτερο: ΔΩΡΑΚΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ
Τη μία μέρα ψηφίζεται ο νόμος για τις 100 δόσεις και μέσα σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα έρχεται η πρώτη πράξη νομοθετικού περιεχομένου, που μέχρι προχθές ήσαν τρισκατάρατες και χουντικής έμπνευσης.  Και τι μας λέει αυτή η Πράξη; Ότι  με ρύθμιση χαρίζονται όλα τα πρόστιμα σε όσους παρακρατούσαν και έκλεβαν τον ΦΠΑ, στους μεγάλους της φοροδιαφυγής, σε όλους τους παραβάτες του τελωνειακού Κώδικα (τους λαθρέμπορους του πετρελαίου και του καπνού, που κατά τα άλλα τους άφηναν ατιμώρητους οι προηγούμενοι). Έτσι θα γλιτώσει εκατομμύρια μία δημοφιλής ΠΑΕ και από κοντά διάφοροι άλλοι αετονύχηδες. Τώρα τι είδους αριστερά είναι αυτή που νομοθετεί υπέρ των μεγάλων απατεώνων; Και με πράξη νομοθετικού περιεχομένου.....

Πάμε στο τρίτο: Αντικειμενική ευθύνη των μετόχων Ανωνύμων Εταιριών.
Και εδώ το θέμα που ήθελαν να αντιμετωπίσουν είναι μεγάλο. Μεγάλες εταιρίες έχουν πτωχεύσει, Οφείλουν εκατομμύρια σε φόρους και εισφορές και ταυτόχρονα οι ιδιοκτήτες των εταιριών, που ήσαν απλοί μέτοχοι και είχαν βάλει παρένθετα πρόσωπα να διοικούν τις επιχειρήσεις τους, έχουν βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό ή έχουν ανεγείρει πολυτελείς λιτές επαύλεις σε Μύκονο και σε πιο κοντινά νησιά. Ονόματα εδώ δεν λέμε, πρόσωπα δεν θίγουμε.
Σκέφτηκαν λοιπόν οι φωστήρες και πέρασαν μια διάταξη νόμου με την οποία ένας μέτοχος ανώνυμης εταιρίας που έχει ποσοστό μετοχών 10%, ευθύνεται με όλη την περιουσία του για τα όλα χρέη της επιχείρησης προς δημόσιο και ταμεία. Έτσι λένε θα τους πιάσουν όλους αυτούς που περνάνε τα Χριστούγεννά τους στο Σαμουνί της Ελβετίας. Βρε τα εξυπνοπούλια. Μα σοβαρολογούν; Όλοι αυτοί οι μαικήνες θα είναι τόσο ηλίθιοι που να μην διασπείρουν τις ανώνυμες μετοχές τους σε διάφορα νομικά και φυσικά πρόσωπα, ώστε κανείς να μην έχει πάνω από 10%, εφόσον τα πράγματα όδευαν για φούντο; Μα για τόσο ηλίθιους τους έχουν; Και τελικά τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η διάταξη; Θα καταστρέψουν μερικούς μικροφουκαράδες που επένδυσαν σε μια εταιρία του αετονύχη δευτεροξάδελφου ή του μάγκα μπατζανάκη τους που θα έχει παντελονιάσει τα χρήματα της εταιρίας και το κορόιδο θα πληρώσει. Απορώ πως τα σκέπτονται όλα αυτά. Έχει δουλέψει κάποιος από όλους αυτούς στην πραγματική οικονομία; Θα ανατρέψουν πλήρως τη λογική που διέπει τις ανώνυμες εταιρίες; Και άκουσα χθες τον υποτιθέμενο σοβαρό της Κυβέρνησης Σταθάκη, να λέει ότι από λάθος είχε παρεισφρύσει αυτή η διάταξη στο νομοσχέδιο και ότι τελικά αποσύρθηκε. Και όμως. Η διάταξη αυτή ψηφίστηκε και είναι σήμερα νόμος του κράτους.

Πάμε στο τέταρτο: Επανασύσταση της ΕΡΤ
Ήταν σε διαβούλευση το νομοσχέδιο και ακόμα δεν έχει κατατεθεί για ψήφιση. Τι όριζε όμως αυτό το νομοσχέδιο που έδωσαν στη δημοσιότητα; Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο της νέας ΕΡΤ θα το ορίσει ο αρμόδιος Υπουργός. Πάμε παααρα πολύ πίσω. Ελπίζω ότι αυτό δεν θα περάσει και θα υπάρξουν αλλαγές. Έχω και ένα άλλο ωραίο. Η πρόταση νόμου προέβλεπε ως τυπικά προσόντα για τον ορισμό κάποιου ως μέλους του ΔΣ της ΕΡΤ το να κατέχει Πανεπιστημιακό πτυχίο. Για όλους εκτός από τον....... Ναι από τον Πρόεδρο. Τι να πω; Ποιον φωτογραφίζουν;

Πάμε και στο πέμπτο: Νομοσχέδιο  για την αντιμετώπιση της αθλητικής βίας
Και αυτό το νομοσχέδιο έχει βγει στη δημοσιότητα. Πολύ αυστηρές ποινές προβλέπονται για παράγοντες και σωματεία για να σταματήσει η βία στους αθλητικούς χώρους. Αφήνω στην άκρη το γεγονός, ότι αυστηρές ποινές είχαμε και στο παρελθόν και ουδόλως καλυτέρευσε η κατάσταση. Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν χρειάζονται αυστηρές χρηματικές ποινές ή ποινές φυλάκισης, αλλά αυστηρή τιμωρία του ίδιου του σωματείου ως προς την βαθμολογία του και τα αγωνιστικά του. Εκεί με τις Κουκουβάουνες να παίζουν αν έτσι το θέλουν οι θερμόαιμοι. Αλλά αναφέρω αυτό το νομοσχέδιο για άλλο λόγο. Αυτές τις πολύ μεγάλες ποινές δεν θα τις επιβάλει κάποιος δικαστής ή ένα ανεξάρτητο όργανο, αλλά ο ίδιος ο Υπουργός που ξαφνικά αποκτά στα χέρια του μια τεράστια δύναμη. Και η  επιμέτρηση της διοικητικής ποινής που μπορεί να είναι από είκοσι πέντε χιλιάρικα μέχρι εικοσιπέντε εκατομμύρια (τεράστιο εύρος) είναι στην διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε Υπουργού αθλητισμού, που αποκτά έτσι δικτατορικές εξουσίες. Απαράδεκτο κατά την γνώμη μου.
(νομίζω ότι το σήριαλ θα έχει συνέχεια)

Η μη απάντηση για το τραίνο από τον Υπουργό Σταθάκη

Η κοινοβουλευτική διαδικασία για τον Αντουάν, τον δικό μας επίτιμο δημότη, ήταν σε όλη την πρωθυπουργία του μία μάλλον ενοχλητική γι΄αυτόν διαδικασία. Έτσι σπάνια εμφανιζόταν στην Βουλή, πιο σπάνια, και μόνον αν ήταν υποχρεωμένος, έπαιρνε το λόγο, και είχε πλήρως αδρανοποιήσει την πολύ χρήσιμη για τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και της Δημοκρατίας, ώρα του πρωθυπουργού.

Πολύ ορθά η τότε αντιπολίτευση και σημερινή κυβέρνηση τον κατηγορούσε, όπως κατηγορούσε και τους Υπουργούς, διότι σπάνια έδιναν σαφείς απαντήσεις, στις επίκαιρες  ερωτήσεις, ερωτήσεις και αναφορές που τους υποβάλλοντο.

Γιατί όμως  σας τα λέω όλα αυτά τώρα;

Διότι σήμερα ειλικρινά δεν πίστευα στα μάτια μου.

Ο αρμόδιος Υπουργός Σταθάκης, ο επονομαζόμενος και σοβαρός της Κυβέρνησης, "απάντησε"  (εδώ) στο βουλευτή Σπύρο Λυκούδη στην ερώτηση που του είχε υποβάλει για την επαναλειτουργία του σιδηρόδρομου στο Ναύπλιο και Αργος, την οποία ερώτηση μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ. Ουσιαστικά του ζητούσε ο Βουλευτής να δεσμευθεί σε όλο τον λαό του Ναυπλίου και του Αργους που αγωνίζεται για την επαναλειτουργία του τραίνου το κατά πόσον η Κυβέρνηση θα κάνει αυτό επιτέλους πράξη.

Και ο Υπουργός...... 

Ο Υπουργός αντί να αναλάβει την οποιαδήποτε πολιτική ευθύνη ή έστω να μας πει ότι η λειτουργία του τραίνου δεν είναι στις προτεραιότητες της νέας Κυβέρνησης, και να κάνουμε και άλλο υπομονη, αυτό που έπραξε είναι να διαβιβάσει  στο βουλευτή και μέσω αυτού σε όλους τους Αργολιδείς φίλους του τραίνου, την απάντηση που έδωσε ο ΟΣΕ, που βέβαια μια τέτοια απάντηση δεν μπορεί να περιέχει οποιαδήποτε πολιτική δέσμευση. Και πράγματι το έγγραφο του ΟΣΕ ήταν τελείως αόριστο ως προς το ζητούμενο. Αντί λοιπόν να απαντήσει ο ίδιος, κοινοποίησε το έγγραφο αυτό του  ΟΣΕ, που έχει το ίδιο Διοικητικό Συμβούλιο, που πριν από τις εκλογές μας είχε δώσει μαζί με τον Υπουργό, τότε, Γιάννη Μανιάτη, την αρχική διαβεβαίωση ότι ο σιδηρόδρομος θα σφύριζε στ΄Ανάπλι στις αρχές Δεκέμβρη του προηγούμενου χρόνου και την μετέπειτα διαβεβαίωση ότι το τραίνο θα έφτανε το Πάσχα εφέτος. 

Αυτααααά.......

Αρκετοί αντιπολιτευόμενοι και συμπολιτευόμενοι την τότε κυβέρνηση είχαν ειρωνευτεί τότε την όλη κατάσταση με τα χρονοδιαγράμματα που έθετε η Κυβέρνηση και ο ΟΣΕ.

Και σήμερα εκκωφαντική σιωπή.

Ούτε ναι ούτε όχι.

Δεν θα επεκταθώ, διότι πολλοί φίλοι μου λένε ότι κάνω άδικη κριτική στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Ας σηκώσουν όμως τώρα οι ίδιοι  το ανάστημά τους, ας μην σιωπήσουν όσοι φώναζαν με την απελθούσα κατάσταση, μόνο και μόνο διότι τώρα έχουμε αλλαγή φρουράς. 

Και ο βουλευτής τότε της αντιπολίτευσης που στηρίζει σήμερα την Κυβέρνηση....; Και ερωτούσε και αυτός τότε τον τότε αρμόδιο Υπουργό.....

Ας μην επεκταθώ. Τα πήρα και καλό είναι να μην πω πολλά πολλά.

Αναμένω.

Περί Κατρουγκάλου το ανάγνωσμα

Περί Κατρουγκάλου το ανάγνωσμα:
Δημοσίευσε το "Βήμα" όλα αυτά τα γνωστά  περί Κατρουγκάλου. Απάντησε ο Υπουργός εμφανιζόμενος σε κάθε τηλεοπτικό τσάνελε και σε ραδιοφωνικές εκπομπές. Μίλησε το Μαξίμου και τον κάλυψε. Ανακοινώσεις είχαμε  και από όλα τα κόμματα
Τι θέλω λοιπόν και ανακατεύομαι; Τι αιρετικό θα μπορούσα να γράψω που δεν έχει λεχθεί μέχρι τώρα;
Διευκρινίζω προς έκπληξιν πολλών. Είμαι αναφανδόν υπέρ του κυρίου Κατρουγκάλου. Μεγαλοδικηγορικό γραφείο είχε ο άνθρωπος, συνεταιρισθείς με άλλους δικηγόρους, και είναι απολύτως γνωστό ότι τα γραφεία αυτά που ασχολούνται με εργατικά και ασφαλιστικά θέματα, έχουν μεγάλα κέρδη και οι αμοιβές τους συνήθως υπολογίζονται ως ποσοστό των χρημάτων που θα εισπραχθούν. Δεν είναι αυτό κάτι καινούργιο. Γνωστό από παλιά. Δεν έκανε κάτι λιγότερο ή περισσότερο ο Υπουργός. Δεν είναι το θέμα για την χώρα και τα χάλια που είχαμε και έχουμε ο Κατρούγκαλος και ότι είχε αναλάβει ως δικηγόρος υποθέσεις δημοσίων υπαλλήλων. Προχθές στο στόχαστρο ήταν ο τάδε Πασόκος, Χθες ο δείνα Νεοδημοκράτης. Σήμερα είναι  ο Κατρούγκαλος, αύριο θα ξαναθυμηθούμε κάποιο νεοδημοκράτη, που έχει μπόλικα χρήματα στο εξωτερικό, μεθαύριο θα σκάσει κάποιος άλλος από τη σημερινή κυβέρνηση και πάει λέγοντας. Και η κατάσταση θα παραμένει χάλια ως έχει. Ήμουν και είμαι απέναντι στην ανθρωποφαγία από όπου και αν προέρχεται και εναντίον του όποιου απευθύνεται αυτή. Δεν γουστάρω να κρεμάμε στα μανταλάκια τον δήθεν βρώμικο, εμείς οι καθαροί και άσπιλοι. Αντίθετα πρέπει αν βλέπουμε πιο βαθιά τα γεγονότα και τα δεινά του συστήματος, που μας κατακυριεύει. Δεν είναι προσωπικά τα ζητήματα. Και οι ευθύνες είναι συλλογικές.
Προς τι λοιπόν γράφω αυτές τις δικές μου σκέψεις;
Για να εκφράσω ένα σπουδαίο θέμα που θάπρεπε να μας απασχολήσει λόγω των δήθεν αποκαλύψεων του Βήματος και για να θέσω και ένα άλλο θέμα επ΄αυτού, ακόμα πιο σπουδαίο

Δικηγορικές εταιρίες που ασχολούνται με  εργατικά και ασφαλιστικά θέματα.
Διασύνδεση μεταξύ συγκεκριμένων τηλεοπτικών εκπομπών, δικηγόρων και ειδικών που προέρχονται κυρίως από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ  και συνδικαλιστών επίσης Πασόκων αλλά όχι μόνον.
Δικηγορικά γραφεία που απασχολούν δεκάδες γραμματείς, ασκουμένους δικηγόρους και δικηγόρους που απολαμβάνουν την μερίδα του λέοντος της όλης ιστορίας και την ίδια στιγμή χιλιάδες νέοι δικηγόροι δεν έχουν υπό τον ήλιο μοίρα.
Εργολαβικές αμοιβές με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ποσά που δίδουν απλοί εργαζόμενοι και τη μεγιστοποίηση των κερδών των μεγάλων δικηγορικών γραφείων. Σώρευση αγωγών και προσφυγών, που μειώνει τα δικαστικά έξοδα, με ρώτημα εάν υπάρχουν και από εκ του λόγου τούτου  μεγάλα κέρδη για τις δικηγορικές εταιρίες.
Πολυνομία που δημιουργεί ανάγκη προσφυγής των πολιτών στη δικαιοσύνη αντί να μπορούν  να βρουν το δίκιο τους μέσα από τη διοίκηση.
Έλλειψη συνταγματικού δικαστηρίου που θα έλυνε μιας και δια πάντα το θέμα της αντισυνταγματικότητας διατάξεων των νόμων, ώστε να μην είναι αναγκαία η κατάθεση χιλιάδων προσφυγών και η έκδοση αντιφατικών μεταξύ τους αποφάσεων.
Αντί το μεγαλύτερο μέρος  της δικηγορικής ύλης των γραφείων που ασχολούνται με εργατικά θέματα, να αφορά τον ιδιωτικό τομέα και τις αυθαιρεσίες των επιχειρήσεων σε σχέση με εργατικά δικαιώματα, δυστυχώς στην μπανανία που ζούμε τα γραφεία αυτά ασχολούνται κυρίως με μισθούς, επιδόματα και συντάξεις που χορηγεί ο δημόσιος τομέας.

Αλλά υπάρχει κατά τη γνώμη και ένα άλλο ακόμα πολύ μα πολύ πιο σοβαρό θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολήσει σε σχέση με το δημοσίευμα του Βήματος. Και δεν έχω ακούσει απολύτως τίποτα περί τούτου.
Θα έπρεπε κάποια στιγμή η κοινωνία μας να αντιδράσει με το αίσχος που συμβαίνει, καθηγητές πανεπιστημίου να ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με την ιδιωτική τους πελατεία, αντί με τα πανεπιστημιακά τους καθήκοντα.
Μα πως είναι δυνατόν ένας καθηγητής της Νομικής να ασκεί ενεργή δικηγορία με εκατοντάδες υποθέσεις και μάλιστα σε πόλη διαφορετική από την έδρα του πανεπιστημίου στο οποίο υπηρετεί;
Πως ένας καθηγητής της ιατρικής εξετάζει ή χειρουργεί χιλιάδες ασθενείς;
Πως ένας καθηγητής του Πολυτεχνείο ασχολείται με δεκάδες μικροέργα στον ιδιωτικό τομέα;
Και πάει λέγοντας.
Δεν μας ενοχλούν όλα ετούτα και μας ενοχλεί ο ένας κύριος Κατρούγκαλος;
Και αλήθεια, ειρήσθω εν παρόδω. Όλοι αυτοί οι καθηγητές πληρώνουν το ποσοστό των κερδών τους στα ερευνητικά κέντρα των Πανεπιστημίων, όπως υποχρεούνται από τον νόμο ή το κάνουν γαργάρα το θέμα (για να το αναφέρω, κάτι ξέρω)
Είναι μείζον το θέμα αυτό και ουδείς το έθιξε επ΄ ευκαιρία του ζητήματος του κυρίου Κατρουγκάλου.
Οι καθηγητές πρέπει να είναι στις αίθουσες διδασκαλίας. Καθημερινά δίπλα στους φοιτητές τους.Θα πρέπει να προωθούν την έρευνα και όχι να χειρουργούν σκωληκοειδίτιδες παίρνοντας τις αμοιβές από μαχόμενους γιατρούς.
Μα πως τα επιτρέπουμε όλα αυτά; Και πως δεν μιλάει κανείς για το ζήτημα αυτό;
Δεν λέω. Οι καθηγητές πρέπει να είναι ενεργοί στον τομέα τους για τα μεγάλα θέματα της κοινωνίας. Θα μπορούσαν να ασχοληθούν με μια πολύ σοβαρή δικηγορική υπόθεση ή να δώσουν τη γνώμη τους για μια πολύ σοβαρή  ασθένεια κάποιου ατόμου ή να προσφέρουν τις γνώσεις σε κάποιο μεγάλο τεχνικό ζήτημα, αλλά αυτό το πράγμα να υπερασπίζονται κάποιον υπάλληλο του ευρύτερου δημόσιου τομέα για να κερδίσει ένα επίδομα μερικών χιλιάδων ευρώ, αντί να βρίσκονται στα Πανεπιστημιακά τους γραφεία  ή σε μία αίθουσα διδασκαλίας....Ε όχι.

Εκατό δόσεις. Μία από τα ίδια

Και όμως: Οι άνθρωποι νομίζουν ότι η πιο νέα ρύθμιση με τις 100 δόσεις θα σώσει την παρτίδα με τη ρευστότητα του Κράτους. Κάνουν κάποιες μικροαλλαγές, άλλες σωστές και άλλες εσφαλμένες σε σχέση με την ισχύουσα ρύθμιση και θεωρούν ότι θα τρέξει ο κόσμος να πληρώσει. Όπως δηλαδή συνέβη και με την προηγούμενη γενναία ρύθμιση της προηγούμενης κυβέρνησης. Ουρά για το ποιος θα ενταχθεί στη ρύθμιση..... κούνια που τους κούναγε και τους κουνάει ακόμα.

Θεωρούν ότι θα εισπράξουν από τη ρύθμιση αυτή πέντε με οκτώ δισεκατομμύρια. Ωσάν να είναι στραγάλια τα πετσετάκια και τα τούβλα.  Ζήτημα είναι αν θα καταφέρουν να εισπράξουν ένα δις.

Είναι πολυυύ μακρυά νυχτωμένοι.

Μέσα από τα κυβερνητικά τους γραφεία οι προηγούμενοι, μέσα από το μικρόκοσμο των κομματικών τους γραφείων οι σημερινοί, δεν έχουν καμία αντίληψη της πραγματικότητας, που επικρατεί στην πραγματική οικονομία.

Νομίζω ότι θα ήταν πολύ απλά τα πράγματα για να μπορέσουν να πληροφορηθούν την πραγματικότητα, εάν το επιθυμούσαν.

Δεν έχουν παρά να απευθυνθούν σε μαχόμενους λογιστές που ασχολούνται με τον κοσμάκη και τις μικροεπιχειρήσεις ή σε μαχόμενους δικηγόρους, που αγωνίζονται στις αίθουσες των Ειρηνοδικείων για εντάξεις των πελατών τους στις ρυθμίσεις του λεγόμενου νόμου Κατσέλη και στα ποινικά δικαστήρια για αναβολές, ώστε να μην καταδικασθούν οι πελάτες τους για χρέη προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά Ταμεία.

Θα σας πω τα εξής:

Όλες οι ρυθμίσεις και η σημερινή και οι προηγούμενες, που όλες αποκαλούνται "η τελευταία ευκαιρία" δημιουργεί πρόβλημα στα μελλοντικά  δημόσια έσοδα, διότι οι συνεπείς φορολογούμενοι νοιώθουν κορόιδα και έτσι δημιουργούνται νέες γενιές μπαταχτσήδων και από άτομα που διαθέτουν ρευστότητα, καταθέσεις και περιουσία.

Και με την προηγούμενη ρύθμιση και με τη σημερινή ευνοούνται όλα τα τσακάλια, που έχουν παντελονιάσει το ρευστό, ήσαν ασυνεπείς με τις υποχρεώσεις τους και συνεπείς στο σύνθημα "δεν πληρώνω, δεν πληρώνω" και τώρα έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση να πληρώσουν χωρίς να τους επιβάλλεται ούτε ένας σεντς πρόστιμο για την ασυνέπειά τους. Και έκαναν και κάνουν αθέμιτο ανταγωνισμό στον συνεπή επιχειρηματία δίπλα τους. Χάλια μαύρα.

Με τη σημερινή ρύθμιση με την οποία έχουν δικαίωμα ένταξης σε αυτήν και οι οφειλέτες εκατομμυρίων, ευνοούνται κάποια μεγαλολαμόγια, που έχουν το χρήμα σε off shore, σε φορολογικούς παραδείσους στο εξωτερικό, σε θυρίδες κλπ, που τους χαρίζονται σήμερα εκατομμύρια ευρώ. Κάποιος είναι δυνατόν να είναι στη λίστα Λαγκάρντ και ταυτόχρονα να έχει το δικαίωμα διαγραφής εκατομμυρίων ευρώ που οφείλει στο δημόσιο. Απίστευτο αλλά αληθινό!!! Πρώτη φορά αριστερά....

Όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας που υποφέρουν λόγω ανεργίας, που έχουν βάλει λουκέτο στις επιχειρήσεις τους, που δεν βάζουν ούτε ένα ευρώ στο νοικοκυριό τους,  είναι βέβαιο ότι δεν θα τα καταφέρουν με τη ρύθμιση είτε με την προηγούμενη μορφή της, είτε με τις μικρές αλλαγές προς το καλύτερο και τις μεγάλες προς το χειρότερο που πρόκειται να ισχύσουν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα ενταχθούν στη ρύθμιση για να πάρουν καμιά αναβολή στις ποινικές διώξεις και μετά ...... τέρμα οι πληρωμές.

Σε ίδια απελπισία και οι μικροί επιχειρηματίες, που έχουν δει τους ήδη μειωμένους τζίρους τους να έχουν πάει στα τάρταρα εδώ και δύο-τρεις μήνες μήνες. Θεωρεί κάποιος ότι θα προστρέξουν στη ρύθμιση όταν δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους; Μα ποιος ηλίθιος θα αρχίσει να πληρώνει τα χρωστούμενα από το παρελθόν, όταν είναι βέβαιο ότι δημιουργείται μήνα με το μήνα νέα γενιά χρεών;

ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΕΞΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ

Θα μου πείτε: ποιος σου δίνει σημασία εσένα τώρα. Εδώ οι Αργολιδείς επέλεξαν έναν Γαλιό να τους εκπροσωπεί. Και τον δέχονται ως ομοτράπεζό τους και οι συστημικοί, όπως ο κυβερνητικός βουλευτής,ο δήμαρχος, ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης.

Τέλος πάντων. Θα τα πω αυτά που πιστεύω και όποιος κεφάρει ας τα διαβάσει.

1.  Πρέπει η "πρώτη φορά αριστερή" κυβέρνηση να κάνει πράξη την αριστερή προοδευτική πρόταση της τρόικας να συνδεθεί το όλο σχέδιο της ρύθμισης με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια. Είναι αδιανόητο κάποιος που έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό, που έχει καταθέσεις, έχει κάνει αγορές περιουσιακών στοιχείων τα τελευταία χρόνια, που μέσω πιστωτικών καρτών έχει καταναλώσει υπέρμετρα και έχει τζίρους και κέρδη να έχει την ίδια μεταχείριση με έναν φουκαρά της κρίσης.  Αυτοί που έχουν μείνει άνεργοι ας έχουν το δικαίωμα και 300 δόσεων και χωρίς πλαφόν προς τα κάτω. Αν οφείλουν ένα χιλιάρικο, ας έχουν το δικαίωμα να δώσουν 3,33 ευρώ το μήνα. Γιατί όχι; Αλλά αυτός που οφείλει εκατό χιλιάδες και πάνω  και έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό να τα ακουμπήσει αμέσως και με όλα τα πρόστιμα και τις προσαυξήσεις. Όχι να του τα χαρίζουμε ρε γμτ

2.  Είναι απολύτως αναγκαίο να τεθεί πλαφόν προς τα πάνω ώστε να έχει δικαίωμα κάποιος να ενταχθεί στη ρύθμιση. Και μόνον αφού ελεγχθεί εξατομικευμένα ο κάθε οφειλέτης εκατομμυρίων να δύναται κάτω από προϋποθέσεις να μπει στο πρόγραμμα των δόσεων και στη διαγραφή προστίμων και προσαυξήσεων. Αλλιώς η όλη ιστορία μπορεί να οδηγήσει σε τεράστια δωράκια εκατομμυρίων.

3.  Καμία ρύθμιση δεν μπορεί να  είναι στοιχειωδώς δίκαιη, αλλά ούτε  και ωφέλιμη για τα μελλοντικά έσοδα του δημοσίου και των Ταμείων εάν δεν υπάρχει και κάποια επιβράβευση των  συνεπών φορολογουμένων. Κάποτε αυτός που εξοφλούσε εφάπαξ τους φόρους του είχε  έκπτωση 10%. Τώρα η έκπτωση αυτή περιορίσθηκε. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν.  Μείον 10% για όλους τους φόρους του επομένου έτους για τους συνεπείς φορολογούμενους. Και νάστε σίγουροι ότι αυτή η διάταξη δεν θα οδηγήσει σε μείωση εσόδων. Αντιθέτως.

4.   Και το βασικότερο.  Τι ρύθμιση και μπούρδες ακούμε, όταν ο κάθε μικροεπαγγελματίας θα πρέπει να ακουμπάει μόνον στον ΟΑΕΕ πεντακοσάρες κάθε δίμηνο; Τι ξεφτίλα είναι αυτή; Πως δεν έχει κάνει σημαία της η αριστερά τον εξορθολογισμό της απίστευτης αυτής ιστορίας; Ο κάθε μικροπωλητής, ο κάθε εργαζόμενος με μπλοκάκι για να εισπράττει τριακόσια τόσα ευρώ, να πρέπει να πληρώνει τα ίδια ακριβώς με  τον μεγαλοσουπερμαρκετά που κάνει τζίρο εκατοντάδων εκατομμυρίων και να πληρώνει περισσότερα από τον κάθε μεγαλογιατρό και μεγαλοδικηγόρο. Άμεσα να εφαρμοσθεί η μνημονιακή υποχρέωση της χώρας για έσοδο του ΟΑΕΕ υπολογιζόμενο σε ένα ελάχιστο ποσοστό του τζίρου των επιχειρήσεων, πράγμα το οποίο θα οδηγήσει σε επιβάρυνση κάποιων λίγων ευρώ των μικρών και κάποιων χιλιάδων ευρώ, αυτών που κάνουν τζίρο εκατομμυρίων. Και ταυτόχρονα ελεύθερη επιλογή ασφαλιστικής κλάσης και γενναία μείωση των εισφορών για κάθε συνεπή ασφαλιζόμενο.  Είσαι εντάξει με τις υποχρεώσεις; Ας έχεις έκπτωση και 50%.  Μόνον έτσι θα μπορέσει να εισπράξει ο ΟΑΕΕ και μόνον έτσι θα έχει νόημα η ρύθμιση των εκατό δόσεων.

Που σκέψεις όμως για τέτοια όλοι οι καρεκλοκένταυροι.

Νέοι έχουν ωραίες  επιχειρηματικές ιδέες  και θέλουν να ξεκινήσουν επιχειρήσεις και διστάζουν. Και άμα το τολμήσουν πολλοί είναι αυτοί (μη μου πείτε ότι καθείς σας δεν γνωρίζει καμιά δεκαριά) που ξεκινάνε τη δραστηριότητά τους στη ζούλα. Διότι που να αντέξουν την φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, τα έξοδα λογιστικής παρακολούθησης και τον ΟΑΕΕ με εισφορές στα ύψη. Άμεσα για όλους τους νέους, οι εισφορές να είναι το πολύ ένα πενηντάρικο κάθε δίμηνο για μερικά χρόνια, εφόσον ο τζίρος τους δεν ξεπερνάει κάποιο ύψος. Και θα εισπράττατε βρε ηλίθιοι και το φουπουά που χάνεται και η αλυσίδα των αποδείξεων των προστιθεμένων αξιών θα πήγαινε και αυτή πιο ομαλά. 

Τώρα αλήθεια με το χέρι στην καρδιά. Πιστεύετε ότι όλοι αυτοί που μας κυβερνούσαν και αυτοί οι καινούργιοι που μας διαφεντεύουν τώρα έχουν καμία άποψη για την πραγματική οικονομία;

Δεύτερος Ελληνικός Μαραθώνιος Ναυπλίου

Γνωρίζω ότι όλοι είστε ικανοποιημένοι  (δεν ξέρω βέβαια για τον εξαντλημένο που φαίνεται στην φωτογραφία) με τη σημερινή  μέρα στο Ναύπλιο με τον μαραθώνιο δρόμο και δεν θα περιμένατε κριτική.
Τι να κάνω; Έτσι είμαι εγώ και το ιστολόγιό μου.

Ήταν λοιπόν μια ακόμα εξαιρετική μέρα  για το Ναύπλιο.
Ηλιόλουστη.
Το παραδοσιακό τμήμα του Ναυπλίου, χωρίς οχήματα.
Τα καφενεία γεμάτα με ανθρώπους χαρωπούς, χωρίς γκρίνιες.
Το Σάββατο το βράδυ είχαμε μία οιονεί "λευκή νύχτα" με τα καταστήματα ανοιχτά (δυστυχώς κάποιοι αντιδρούν ακόμα και στα αυτονόητα, όπως οι κινήσεις για την τόνωση της χειμαζόμενης αγοράς των μικροκαταστημάτων).
Και χιλιάδες κόσμου έτρεξαν και το χάρηκαν.
Οπωσδήποτε οι διοργανωτές αξίζουν συγχαρητηρίων.

Αλλά για να είμαι συνεπής είμαι αναγκασμένος να εκφράσω και τον έμφυτο αιρετισμό μου.
Καλός ο Μαραθώνιος. Ανάσα και για τις επιχειρήσεις στο Ναύπλιο οι χιλιάδες σημερινοί επισκέπτες του, αλλά, φαίνεται, ότι δεν έχουμε το κουράγιο, την θέληση, την όρεξη να κάμουμε το ένα βήμα παραπάνω.
Μας διαβεβαίωσαν πέρσι ότι ο πρώτος Μαραθώνιος θα ήταν δοκιμαστικός για Ελληνες για να μετεξελιχθεί από φέτος σε διεθνή.
Δυστυχώς δεν ανοίξαμε τα φτερά μας.
Είχα γράψει (εδώ) την προηγούμενη χρονιά ότι για να δώσουμε το κίνητρο σε ένα πολύ μικρό μέρος από τα εκατομμύρια των Γιαπωνέζων, Κινέζων, Εγγλέζων, Αυστραλών, Ιταλών, Αμερικάνων και άλλων χλωμών, μελαμψών, κιτρίνων και μαύρων που ασχολούνται με τον Μαραθώνιο δρόμο, να συμμετάσχουν στο μαραθώνιο του Ναυπλίου θα πρέπει  να κάνουμε κάτι το εξαιρετικό που θα τους παρακινήσει να καταφθάσουν στην πόλη μας. Και  τα δεδομένα τα έχουμε εδώ μπροστά μας. Ο Μαραθώνιος του Ναυπλίου θα μπορούσε να είναι ένα πέρασμα μέσα από ιστορία αιώνων. Εμείς εδώ διαθέτουμε τις Μυκήνες, το Ηραίο και την Τίρυνθα, και ακόμα μία πόλη με συνεχή κατοίκηση χιλιάδων ετών και μία άλλη πόλη πρωτεύουσα επαρχιών δύο μεγάλων αυτοκρατοριών και ενός σπουδαίου κράτους (της Βενετικής, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και του Ελληνικού κράτους) Εδώ έγιναν κάποιοι από τους άθλους του Ηρακλή, που τόσο συγκινούν τους πάντες ανά τον κόσμο. Με εκκίνηση την Πύλη των Λεόντων και τερματισμό την πόλη μας και μετάλλια για κάθε  δρομέα που να απεικονίζουν τον Αγαμέμνονα, η δυνητική  διεθνής ελκυστικότητα του μαραθωνίου του Ναυπλίου θα ήταν δεδομένη.
Κάποιοι επέλεξαν το να προσφέρουμε στους δρομείς την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του Ναυπλίου. Αφετηρία Ναύπλιο-Τερματισμός Ναύπλιο.
Ελκυστική διαδρομή  αυτή για όλους τους Ελληνες που μαγεύονται με το Ναύπλιο.
Τι να προσφέρει όμως ένας τέτοιος Μαραθώνιος στα εκατομμύρια των ξένων , που μπορούν να ταξιδέψουν σε όλες αυτές τις πανέμορφες  πόλεις με τα ιστορικά κέντρα που διοργανώνουν εκπληκτικούς μαραθωνίους δρόμους;
Γιατί να έλθουν όλοι αυτοί στο Ναύπλιο; Αληθινά πιστεύετε ότι γνωρίζουν οι ξένοι που πέφτει το Ναύπλιο;
Ας ξεφύγουμε κάποτε από τον μικρόκοσμό μας και τον αυτισμό μας και ας δούμε τους μεγάλους ορίζοντες. Ας σταματήσουμε να ομφαλοσκοπούμε.
Ανάσα ήταν (πραγματική και όχι μόνον  αξιοπρέπειας) για τις επιχειρήσεις που αργοσβήνουν η σημερινή όμορφη γιορτή του αθλητισμού, αλλά  δεν θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον, να είχαμε σήμερα εδώ τρεις τέσσερες χιλιάδες δρομείς απ΄όλο τον κόσμο, με τετραήμερα και εβδομαδιαία ταξίδια; Και τώρα βραδάκι που γράφω αυτές τις σκέψεις μου για κάντε μια βόλτα από τα καταστήματα.  Ψυχή πετούμενη. Αυτό θέλουμε ή το άλλο το μεγάλο, το πιο σπουδαίο;
Μία από τα ίδια προβλέπονται και εφέτος για το άλλο μεγάλο γεγονός της πόλης μας. Το μουσικό φεστιβάλ κλασσικής μουσικής του Ιουνίου.

(Η φωτογραφία πάνω-πάνω είναι του φίλου Σπύρου Κατσίγιαννη)

Ναύπλιο: Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2021. Μια λησμονημένη ιστορία

Μέσα σε περιόδους μεγάλης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, ο πολιτισμός αποτελεί  για όλους τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας, αλλά όχι μόνον γι΄αυτούς,  ένα  υπερικόν το διάτρητον (κοινώς βάλσαμο).
Οι μεγαλύτερες, κατά τη γνώμη μου, ανάσες αξιοπρέπειες για μια κοινωνία που χειμάζεται, δεν είναι βέβαια η απαίτηση να μας γεμίσουν οι επάρατοι ξένοι το απλωμένο χέρι μας, αλλά όλες αυτές οι εκδηλώσεις που, αθροιζόμενες,  αποτελούν τον σύγχρονο πολιτισμό μας. Πολιτισμός είναι βεβαίως  η παρακολούθηση οπερών και οπερετών, θεατρικών δρωμένων στην Επίδαυρο και το Ηρώδειο, εξαιρετικών κινηματογραφικών ταινιών και των μικρών ανεξάρτητων παραγωγών, αλλά όχι μόνον αυτά. Πολιτισμό αποτελούν και  πολλές από τις καθημερινές σχόλες μας, που όμως  δεν αφορούν γκρίνιες και ύβρεις, αντιπαραθέσεις, τσακωμούς, ρατσιστικά ξεσπάσματα στα γήπεδα, ρίψεις γιαουρτιών και φωτοβολίδων, επιθετικές οδηγήσεις συνοδευόμενες συχνά πυκνά με φάσκελα ενός ή και αμφοτέρων των χειρών (αφήνοντας το τιμόνι και το όχημα στο έλεος των απρόβλεπτων συνθηκών). Πολιτισμός είναι και ο τρόπος που συζητάμε στα καφενεία, το τραγούδι στην ταβέρνα ή στο παγκάκι ή και στη στοά που οδηγεί στους ανελκυστήρες του Ξενία Παλλάς, οι πρόβες και οι δημόσιες εμφανίσεις μουσικών γκρουπακίων των νέων, τα γκράφιτι σε χώρους που δεν ενοχλούν και δεν προσβάλουν, το έξυπνο κόρτε, οι μικρές ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες, ο τρόπος που ντυθήκαμε στο Καρναβάλι, που καθήσαμε γύρω από το κοινό τραπέζι την Καθαρά Δευτέρα, σεβόμενοι βεβαίως την παράδοση που λέει ότι αυτή είναι μία θρησκευτική εορτή. Πολιτισμός είναι και οι ψαλμοί σε ένα ξωκλήσι, αλλά και ο ήχος της μουσικής του Ravi Shankar , που ακούγεται από μακρυά, μέσα από τα θερμοκήπια  της Θερμησίας, όπου εργάζονται οι Ινδοί οικονομικοί μετανάστες.
Μέσα στην κρίση υπάρχουν ενθαρρυντικά σημάδια, όπως τα γεμάτα θέατρα και η ποιοτική πολιτιστική παραγωγή.
Και στο Ναύπλιο διακρίνουμε όμορφες πολιτιστικές  δραστηριότητες, που χρωματίζουν την γενική μουνταμάρα.
Αλλά χέρι χέρι με τα τόσα καλά, έρχονται και τα αρνητικά αντίθετά τους που απογοητεύουν.
Όλες αυτές οι ομάδες πολιτισμού είναι ενεργές και παρούσες, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει τεράστια έλλειψη χώρων για πρόβες και παραστάσεις.  Και υπάρχει ένα σοβαρό έλλειμμα πρωτοβουλίας από τους αρμοδίους για να βρεθούν οι αναγκαίοι χώροι.
Έχουμε έναν μαζεμένο όμορφο κινηματογράφο με  άρτιο τεχνικό εξοπλισμό, αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορούμε να δούμε ποιοτικό Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο κινηματογράφο, και περιοριζόμαστε μόνον στα εξαιρετικά, στα μέτρια αλλά και στα σκουπίδια του Χόλιγουντ.
Την πόλη μας κοσμεί ένα Πολιτιστικό Ίδρυμα, με παγκόσμια εμβέλεια, αλλά την ίδια στιγμή ουδείς ενδιαφέρθηκε να γίνουν πραγματικότητα πολλές από τις δράσεις που είχαν ονειρευθεί κάποιοι άνθρωποι την περασμένη χρονιά, που το ίδρυμα γιόρταζε.
Σε ένα πανέμορφο νεοκλασικό κτήριο γίνονται εξαιρετικές εκθέσεις ζωγραφικής, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μένει αδιάφορο σε αυτές
Διοργανώνουμε ένα εξαιρετικό φεστιβάλ κλασσικής μουσικής και την ίδια στιγμή και την φετινή χρονιά, όπως κάναμε και σε όλες τις προηγούμενες, μπήκαμε ήδη στο Μάρτη και ουδείς γνωρίζει για μια ακόμα χρονιά το πρόγραμμα, για να μπορέσει η πόλη μας να απολαύσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη.

Αλλά όλα τα παραπάνω τα έγραψα για έναν και μοναδικό λόγο.
Για να σας θυμίσω τη λησμονημένη από τους περισσότερους απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ναυπλίου, να διεκδικήσει η πόλη μας την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το έτος 2021.
Όταν επρόκειτο λοιπόν να γίνει η σχετική συζήτηση, τότε πριν τις δημοτικές εκλογές, άπαντες είχαν ενθουσιασθεί με την ιδέα. Μόνον ο αιρετικός είχε εκφράσει την άποψη ότι δεν έχουμε από πολλές πλευρές τις δυνατότητες για ένα τέτοιο εγχείρημα και ότι ορθόν θα ήταν να υποστηρίξουμε όλοι μαζί την υποψηφιότητα της Τρίπολης, που ναι μεν και αυτή από μόνη της δεν έχει τις προϋποθέσεις, αλλά όλες μαζί οι πόλεις της Πελοποννήσου σε συνεργασία θα μπορούσαμε  να φέρουμε με επιτυχία σε πέρας ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα. Την άποψη που μόνος εγώ τότε εξέφρασα (τι αιρετικός θα ήμουν άλλωστε αν  τα έλεγαν και άλλοι πολλοί), μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.
Τελικά πήραμε την απόφαση και την βάλαμε στην άκρη. Επιτελέσαμε το καθήκον μας με το να δηλώσουμε τότε παρόντες.
Και από τότε; Επιτροπή διεκδίκησης; Προετοιμασία φακέλου; Ενεργοποίηση φορέων; Σχεδιασμός για την εξεύρεση χώρων εκδηλώσεων που θα μπουν στο φάκελο διεκδίκησης;
Αλλά για όποιον έχει την οποιαδήποτε αντίρρηση και θεωρεί ότι όλα αυτά κάποια στιγμή ως δια μαγείας θα συμβούν σας έχω την είδηση, που ουδείς πήρε είδηση στο Ναύπλιο. Αντιγράφω λοιπόν ανακοίνωση από τον επίσημο ιστότοπο του Υπουργείου Πολιτισμού:

"Ενημερωτική ημερίδα πραγματοποιήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2015, με θέμα «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2021 – Ενημέρωση και οδηγίες προς τις υποψήφιες πόλεις», από τη Διεύθυνση Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, στο αμφιθέατρο του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων (Μπουμπουλίνας 20-22, Αθήνα). 
Την ημερίδα χαιρέτησε ο αν. Υπουργός Πολιτισμού κ. Νίκος Ξυδάκης επισημαίνοντας τη σημασία του θεσμού για την Ελλάδα. Kύριοι oμιλητές της Ημερίδας ήταν ο κ. Σπύρος Μερκούρης, Διευθυντής και Συντονιστής της «Πρώτης Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης - Αθήνα 1985» και Επίτιμος Πρόεδρος του Δικτύου των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, ο κ. Γιώργος Καλαμαντής, Προϊστάμενος της Δ/νσης Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΥΠΟΠΑΙΘ, η κυρία Ειρήνη Κομνηνού, Προϊσταμένη του Τμήματος Ευρωπαϊκής Ένωσης της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΥΠΟΠΑΙΘ, η κυρία Radostina Georgieva, εκπρόσωπος της πόλης «Πλόβντιβ της Βουλγαρίας -Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2019» και ο κ. Sylvain Pasqua, από τη Γενική Δ/νση Εκπαίδευσης και Πολιτισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. 
Οι ομιλητές παρείχαν πληροφορίες για τον θεσμό, ανέλυσαν τα κριτήρια αξιολόγησης των αιτήσεων, παρουσίασαν καλές πρακτικές, με σκοπό την αρτιότερη συμπλήρωση των σχετικών εντύπων από τις πόλεις που ενδιαφέρονται να φιλοξενήσουν τον θεσμό το 2021. 
Στην ημερίδα συμμετείχαν εκπρόσωποι από τη Σύρο, την Κρήτη, τη Ρόδο, τη Σαλαμίνα, την Κω, την Τρίπολη, την Καλαμάτα, τη Δράμα, τον Πειραιά, το Μαρούσι, το Βόλο, την Ελευσίνα, την Ερέτρια και τα Ιωάννινα. Συμμετείχαν επίσης μελετητές του θεσμού και στελέχη του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ." 

Όλοι εκεί: Και η Ερέτρια, και η Τρίπολη και η Καλαμάτα και η Κω και η Ελευσίνα, μέχρι και εκπρόσωποι από τη μακρινή Δράμα κατέφθασαν. Δράμα η υπόθεση για τ΄Ανάπλι μας.  Οι μόνοι που λείπαμε είμαστε εμείς.
Απευθύνομαι λοιπόν σε όλους τους αιρετικόφιλους και αιρετικοεχθρούς και τους λέω ετούτο: Τώρα είναι η ώρα να παραδεχθούμε ότι δεν είμαστε βασιλείς, αλλά τίμια πιόνια και το μόνο που θα μπορούσαμε  σήμερα, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί να πράξουμε, είναι αυτό που αρχικά είχα προτείνει. Να υποστηρίξουμε την υποψηφιότητα της Τρίπολης και να αναλάβουμε ως ισότιμοι εταίροι ένα κομμάτι των εκδηλώσεων του 2021.
Ας αφήσουμε τους εγωισμούς.
Έτσι κι αλλιώς για όλο το χάλι μας δεν ευθύνεται μόνον η δημοτική αρχή.
Ήλοι εμείς που φουσκώσαμε από υπερηφάνεια όταν αποφασίσαμε να διεκδικήσουμε τον θεσμό για το 2021, ουδέν απολύτως κάναμε. Ουδόλως κινητοποιηθήκαμε. Δεν ρωτήσαμε. Δεν πιέσαμε τη δημοτική αρχή.
Δεν είναι αργά. Τώρα να συζητήσουμε με την Τρίπολη και να συνεδριάσει  το δημοτικό μας συμβούλιο για να αποφασίσουμε τα αυτονόητα. 

"Τηλέφεια τραύματα" και "ο τρώσας και ιάσεται"

Δεν το συζητώ. Αν εξαιρέσουμε σχεδόν συλλήβδην το μετακινηθέν για προσωπικά οφέλη παλαιοπασόκ και όλους τους παλάντζες (αυτοί υπάρχουν σε κάθε κόμμα που διεκδικεί την εξουσία), η πλειοψηφία από τα παλαιά μέλη, τους φίλους και οπαδούς του Σύριζα, είναι αγνοί αγωνιστές, που θέλουν το καλύτερο για την κοινωνία και δεν επιδιώκουν προσωπικό όφελος.
Απ΄ότι φαίνεται, οι άνθρωποι πίστευαν σε κάτι που απλώς δεν υπήρχε. Ήταν κάτι ανύπαρκτο και στη σφαίρα του φαντασιακού
Ότι δηλαδή θα έκαναν σκληρή διαπραγμάτευση και θα κατάφερναν να καταργήσουν τα μνημόνια, να παραμείνουμε στο ευρώ, να διαγράψουν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, να υπάρχει ρευστότητα στην αγορά, να συνεχίσουν να έρχονται χρήματα από το εξωτερικό, να δώσουν πολλά δις για την επούλωση των τραυμάτων της ουσιαστικής Ελληνικής πτώχευσης, να σταματήσουν το σπιράλ του θανάτου να παίρνουμε δανεικά για να αποπληρώνουμε προηγούμενα χρέη, να υπάρχουν Τράπεζες δίνοντας χρήματα όχι για τις τράπεζες και τους τραπεζίτες, να μην γίνουν ιδιωτικοποιήσεις, να ανατραπούν οι προηγούμενες ιδιωτικοποιήσεις, να αυξηθεί με νόμο ο κατώτατος μισθός κλπ.
Το πίστευαν οι άνθρωποι τελικά.
Και επειδή  πίστευαν ότι θα μπορούσαν όλα αυτά να γίνουν ταυτόχρονα, ήσαν δικαιολογημένοι στο να καταφέρονται με σφοδρότητα κατά του οποιουδήποτε  είχε αντίθετη άποψη.
Έτσι φθάσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια σε μία σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση, που πολλές φορές ξεπέρασε κάθε όριο. Με αυτό το σκεπτικό έπεσαν τα γιαούρτια, έγιναν οι συγκρούσεις, οι μούντζες, πέρασαν χιλιάδες κάτω από τα γραφεία της ΔΗΜΑΡ βρίζοντας χυδαία τον Φώτη Κουβέλη.
Τελικά είναι κατανοητά όλα αυτά. Το πίστευαν ότι κάποιοι από πρόθεση οδηγούσαν σε βάσανα και αίμα τους πολίτες. Κατανοώ επομένως (δεν δικαιολογώ βέβαια) το σύνθημα που εκστομίστηκε από χιλιάδες, που έλεγε "τα δικαιώματά μας τα έκανες κουρέλι, άει γαμήσου σύντροφε Κουβέλη".
Είναι πληγές αυτές που έμειναν στην Ελληνική κοινωνία Και τώρα που πρέπει να έγινε από τους έλλογους κατανοητό, ότι όλα αυτά που πίστευαν, απλώς δεν υπήρχαν, εάν θέλαμε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη, με κάποιο τρόπο πρέπει να πάμε στο επόμενο βήμα.
Τελικά οι πληγές που δημιουργήθηκαν πέντε χρόνια δεν κλείνουν εύκολα.
Είναι οι τηλέφειες πληγές. Πληγές που πυορροούν ασταμάτητα.  Οι perpetual πληγές (πάλι τους την είπα).
Μονομάχησε ο Αχιλλέας με τον βασιλιά της Μυσίας Τήλεφο, που ήταν σύμμαχος των Τρώων και τα τραύματα που του προκάλεσε δεν έκλειναν. Από το μυθολογικό αυτό γεγονός ονομάσθηκαν και τα τραύματα που δεν επουλώνονται ως τηλέφεια.
Τηλέφεια είναι και τα τραύματα που έχουν προκληθεί στην κοινωνία μας.
Και πρέπει αυτά να κλείσουν εάν θέλουμε να βαδίσουμε προς τα μπρος.
Έλαβε χρησμό λοιπόν ο Τήλεφος, ότι ο μόνος τρόπος να θεραπευθεί ήταν να προστρέξει για ίαση στον ίδιο τον Αχιλλέα που τον είχε τραυματίσει. "Ο τρώσας και ιάσεται" ήταν ο χρησμός. Και πράγματι ο Αχιλλέας τον θεράπευσε. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που κατάφερε να κλείσει τις ανοιχτές πληγές. Ακούμπησε πάνω σε αυτές το δόρυ του, αυτό το ίδιο, το οποίο είχε χρησιμοποιήσει στη μονομαχία και η σκουριά του δόρατος ήταν το φάρμακο για την επούλωση των πληγών.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να επουλωθούν οι τηλέφειες πληγές στην Ελληνική κοινωνία, τώρα που πρέπει να έγινε κατανοητό, ότι όσοι συζητούσαν με τρόικες (θεσμούς) και υπέγραφαν μνημόνια (προγράμματα) δεν ήσαν υποχρεωτικά Τσολάκογλου και δωσίλογοι.
Και ο μόνος τρόπος να κλείσουν οι πληγές και να προχωρήσουμε, στις αναγκαίες συναινέσεις είναι να αναλάβουν πρωτοβουλία να τις θεραπεύσουν οι τρώσσαντες. Και οι πληγές, όπως μας δίδαξε ο Αχιλλέας, δεν θα  ιαθούν με συγγνώμες για τις άδικες επιθέσεις του παρελθόντος, αλλά  ακουμπώντας τις πληγές που προκλήθηκαν με το ίδιο το ξίφος. Χρειάζεται λοιπόν κοινός αγώνας για να αλλάξουμε την  χώρα πάνω στα πραγματικά πλέον και όχι φαντασιακά δεδομένα.
Και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα, διότι οι καιροί ου μενετοί. Η χώρα διολισθαίνει με γοργούς ρυθμούς και μην έχετε καμία αμφιβολία γι αυτό. Η οικονομία μας είναι πλέον ζόμπι, τα έσοδα έχουν καταρρεύσει, οι υποχρεώσεις είναι βουνό μπροστά μας.
Και ναι. Πρέπει οι άνθρωποι αυτοί που αγωνίσθηκαν για την επικράτηση του Σύριζα να δώσουν τον τόνο και όλοι οι προοδευτικοί πολίτες να συμπαρασταθούμε για την άμεση αλλαγή του κλίματος. Να γίνουν πράγματα που οι συντηρητικές κυβερνήσεις του παρελθόντος δεν έκαναν.
Να χτυπήσουμε την διαπλοκή και την κλεπτοκρατία. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, που έχει δρομολογήσει ο Υπουργός Νικολούδης με την λίστα του. Να χτυπηθούν τα καρτέλ, με κύριο αυτό των μεγαλοεργολάβων δημοσίων έργων. Ναι να επιβληθούν κάποτε τα τέλη συχνοτήτων για τους μεγαλοκαλανάρχες, αλλά και για τα τοπικά κανάλια, που παίζουν και αυτά τον ρόλο τους στην επικράτηση των τοπικών ελίτ. Ναι να δούμε  τους μεγαλοευνοηθέντες από τα αφειδώς χορηγούμενα χωρίς εγγυήσεις δάνεια και από τις επιδοτήσεις. Σε όλα αυτά να συμπαρασταθούμε και να αγωνισθούμε μαζί.
Και ναι να  δούμε με έναν σοβαρό τρόπο την ανθρωπιστική κρίση. Λαμβάνοντας όμως υπόψη ότι οι δαπάνες για το κοινωνικό κράτος είναι ακόμα αρκετά μεγάλες και δυστυχώς πολλές από αυτές διαχέονται σε ευνοούμενους του συστήματος και σε κοινωνικές τάξεις που δεν υποφέρουν και σε δράσεις μη στοχευμένες.
Ναι έχουν σήμερα το ηθικό πλεονέκτημα και τη δυναμική οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ. Και τώρα είναι η ευκαιρία τους να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να τους συμπαρασταθούμε όλοι μαζί για να αλλάξουμε την χώρα.
Τώρα θα πρέπει να δούμε το νέο παραγωγικό μοντέλο για την Αργολίδα, να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την κοινωνική οικονομία. Να δούμε το πως θα αξιοποιηθεί η δημόσια περιουσία στην Αργολίδα για χάρη της κοινωνίας και για δράσεις που θα ωφελούν με πολλαπλασιαστικό τρόπο την οικονομία για να βρουν δουλειές οι άνεργοι. Τώρα πρέπει να δώσουμε την βαρύτητα στο πολιτισμό και στην Παιδεία, χωρίς ισοπεδωτικές λογικές. Να αντιμετωπισθεί και η μικροφοροδιαφυγή και τα μικροσυμφέροντα. Να δούμε πως θα γίνει πραγματικότητα η αποκέντρωση και η περιφερειακή ανάπτυξη. Να δώσουμε μια λύση στο ασφαλιστικό με χρονικό ορίζοντα τις επόμενες γενιές και όχι το στενό ατομικό μας συμφέρον του σήμερα. Να αναδιοργανώσουμε τη δημόσια διοίκηση αποδεχόμενοι την αξιολόγηση δομών και υπαλλήλων. Να έλθει επιτέλους το τραίνο στην Αργολίδα βρε αδελφέ. Και τόσα άλλα.
Ο χρόνος φίλοι μου είναι αμείλικτος.
Και δυστυχώς εάν τώρα δεν τρέξουμε, τα τηλέφεια τραύματα θα τα δούμε και στα σώματα των πρότερον τρωσσάντων. Και η δυστυχία σε όλη την κοινωνία θα γίνει έτι μεγαλύτερη.