Ο χαζοχαρούμενος αιρετικός Αναπλιώτικος Καζαμίας

Γενάρης
Για πρώτη φορά το πρόγραμμα του μουσικού φεστιβάλ Ναυπλίου ανακοινώνεται μήνα Γενάρη. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα ιστολόγια, οι ενημερωτικοί ιστόποποι μεταφέρουν την είδηση σε όλον τον κόσμο. Τα ξενοδοχεία και οι τουριστικές επιχειρήσεις ετοιμάζουν δεκαήμερα για τους φιλόμουσους, με καλές τιμές, προσφορές. Για πρώτη φορά όλα οργανώνονται on time και όλη η πόλη θα ωφεληθεί και πολιτιστικά και οικονομικά.

Φλεβάρης
Ολοκληρώνονται οι νέες μελέτες για το λιμάνι του Ναυπλίου, έργο  που είχε μείνει στη μέση. Ο φάκελος είναι έτοιμος για το ΣΕΣ (νέο ΕΣΠΑ). Περιλαμβάνει εκτός από την εκβάθυνση του λιμανιού και την κατασκευή νέου τουριστικού αγκυροβόλιου μπροστά από την παλιά πόλη. Και εγκαταστάσεις για τον εμπορικό λιμένα. Το θεόκουφο φαραωνικό έργο κατασκευής της μαρίνας που ποτέ δεν θα γινόταν επιτέλους και επισήμως πάει στα αζήτητα. Οι εργασίες προβλέπεται να ξεκινήσουν εντός διμήνου

Μάρτης.
Μαραθώνιος Ναυπλίου. Εκ νέου μεγάλη συμμετοχή ανθρώπων κάθε ηλικίας που θα τρέξουν στην πόλη μας. Και θα συμμετάσχουν χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν χαράτσι όπως τα προηγούμενα έτη. Η εταιρεία που οργάνωσε  τους προηγούμενους μαραθώνιους ας πάει να βρει άλλες πόλεις να τα οικονομήσει. Δεν είναι δυνατόν να πρέπει να πληρώνει κάποιος για να τρέξει στους δρόμους της πόλης μας. Όποιος επιθυμεί αγοράζει το μπλουζάκι του Μαραθωνίου  που είναι ντόπιας παραγωγής και τα άλλα παρεμφερή μπιχλιμπίδια, Μπορεί και να προσφέρει κάποιο ποσό. Τα κέρδη δεν πηγαίνουν στην οργανώτρια εταιρεία,αλλά για την ενίσχυση φορέων που παρέχουν κοινωνικό έργο.

Απρίλης
Επιτέλους δίδεται ένα τέλος στο αίσχος. Την ντροπή που υποστήκαμε ως Αναπλιώτες. Το πρόγραμμα "Κοιτίδα", το οποίο κόστισε σε  εμάς και στους Ευρωπαίους φορολογούμενους αρκετές χιλιάδες ευρώ και το οποίο εξαχνώθηκε στο διαδικτυακό χάος, λόγω του ότι δεν είχε πληρωθεί η συνδρομή για το domain name, επιτέλους ανεβαίνει εκ νέου στο ίντερνετ. Τα μηχανάκια της εικονικής περιήγησης του Ναυπλίου επισκευάζονται. Το πρόγραμμα της εικονικής περιήγησης επιτέλους αναβαθμίζεται και γίνεται συμβατό με  κινητά και τάμπλετς

Μάης
Εγκαινιάζεται ο αρχαιολογικός χώρος της Ασίνης, μετά τα έργα αναβάθμισής του.  Όλοι αντιλαμβάνονται πως μπορεί ένα συγκεκριμένο έργο που έχει μια λογική ως προς την δομή του και την προοπτική του στον χρόνο να δώσει ώθηση στην τοπική κοινωνία. Επισκέπτες και σχολεία συρρέουν. Γίνεται αντιληπτό ότι ο περιβάλλον χώρος δεν έχει τις υποδομές για την έλευση τόσων επισκεπτών. Ο δρόμος που οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο είναι επικίνδυνος για την ασφάλεια μαθητών, τουριστών και ντόπιων. Επιτέλους κατάλαβαν ότι είναι σημαντικό να υλοποιηθεί και το έργο για την αναβάθμιση όλης της περιοχής, βάσει των έτοιμων μελετών που αραχνιάζουν.  Κάποιος τις θυμήθηκε. Τις έψαξαν στις νουλάπες αρκετές μέρες και ευτυχώς κατάφεραν να τις βρουν.

Ιούνης
Μουσικό φεστιβάλ Ναυπλίου. Κάθε βράδυ full house από μουσικόφιλους.  Άπαντες πληρώνουν εισιτήρια τριάντα ευρώ για κάθε παράσταση. Προσκλήσεις υπάρχουν μόνον για απόρους και μαθητές. Στις παραστάσεις εξαφανίσθηκαν οι δήθεν των προηγούμενων ετών που έμπαιναν τζαμπέ και ουδέν από μουσική σκαμπάζουν, αλλά είναι εκεί για την εμφάνιση και τα κονέ.  Πληρότητες στα ξενοδοχεία του Ναυπλίου πρωτοφανείς για τον μήνα Ιούνη, εποχή που όλοι πάντοτε γκρίνιαζαν. Παράλληλες εκδηλώσεις, τζαζ μουσικής, χορού, θεάτρου σε διάφορα σημεία του Ναυπλίου. Το Ναύπλιο γιορτάζει πραγματικά. Όχι στον δηθενισμό.

Ιούλης
Λευκές νύχτες τις Παρασκευές και τα Σάββατα. Όλα τα εμπορικά καταστήματα παραμένουν ανοιχτά εις μάτην των αντιδράσεων ατόμων με μουχλιασμένες αντιλήψεις. Τοπικά συγκροτήματα παίζουν μουσικές στις πλατείες της πόλης. Στα στενοσόκακα  ηθοποιοί, τραγουδιστές και μουσικοί δίνουν την ψυχή τους απαγγέλλοντας ποίηση και εκτελώντας τα μεγάλα μελοποιημένα ποιήματα των σπουδαίων ποιητών μας  . Οι μεγάλοι οινοποιοί της περιοχής είναι χορηγοί των εκδηλώσεων. Ο ποιοτικός οίνος με τις τοπικές ποικιλίες ρέει άφθονος.

Αύγουστος
Ψηφίζεται κανονισμός λειτουργίας των πεζοδρόμων και των κοινόχρηστων χώρων. Γίνεται συμφωνία κυρίων για την ορθολογική χρήση των πλατειών, των πεζοδρομίων και των κοινόχρηστων. Ουδείς επιτρέπεται να είναι πλέον βιαστής και να καταστρέφει ζωές κατοίκων και άλλων επιχειρήσεων για εφήμερο κέρδος. Ας πάνε σε άλλη πόλη οι βιαστές

Σεπτέμβρης
Το 5ο δημοτικό σχολείο υποδέχεται τους μαθητές του στο δικό του πλέον κτήριο. Το Πανεπιστημιακό campus ολοκληρώνεται.
Το τραίνο σφυρίζει και πάλι στην πόλη μας.
Σταματησαν να ανοίγουν νέα οπτικάδικα και μετατράπηκαν σε βιβλιοπωλεία.

Οκτώβρης
Το Τελωνείο ετοιμάζεται να υποδεχθεί το μουσείο της ιστορίας των λιμένων και των Τελωνείων. Το στενάκι που είναι νότια από το μουσείο έγινε υπαίθρια έκθεση αρχαιοτήτων. Προχωράει το Μουσείο της ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου στο Ενετικό κτήριο του Αγίου Γεωργίου.  Το Υπουργείο Πολιτισμού έδωσε τα χρήματα που χρειάζονται για την ανακαίνιση του κτηρίου Βίγκα στην Πλατεία Συντάγματος. Αξιοποιείται ως έκθεμα το σπουδαίο τυπογραφείο που υπάρχει σήμερα στα υπόγεια του κτηρίου. Η πισίνα του Αμφιτρύωνα ξαναβρίσκει την αίγλη της. Στο παλαιό Ξενία στεγάζεται πλέον η Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων, που πλέον έχει όλα τα φόντα να γίνει μία από τις καλύτερες τους είδους της παγκοσμίως. Το κτήριο της Αρβανιτιάς γίνεται γκρουπάδικο. Φιλοξενεί την Φιλαρμονική και όλα τα τοπικά γκρουπάκια. Διαθέτει σύγχρονο studio  ηχογραφήσεων. Γκρουπάκια από όλη την Ελλάδα και από το εξωτερικό καταφθάνουν για να κάνουν πρόβες σε ένα ειδυλλιακό τοπίο και να ηχογραφήσουν τις μουσικές τους


Νοέμβρης.
Το Μπούρτζι είναι πλέον ανοικτό στο κοινό. Τελείωσαν οι εργασίες και εκεί στεγάζεται τώρα το Παράρτημα του Εγκληματολογικού Μουσείου με την γκιλοτίνα του Ναυπλίου και άλλα εκθέματα. Έχει δημιουργηθεί και ένα ψηφιακό μουσείο όπου μπορεί κάποιος μεταξύ των άλλων να  διαβάσει τα πρακτικά των μεγάλων ποινικών δικών που συγκλόνισαν την χώρα. Εξέχουσα θέση έχουν οι δίκες που έγιναν στο Ναύπλιο. Δίκες Κολοκοτρώνη, Μαυρομιχάλη, δημοτικιστών. Όλοι λένε εξαιρετικά λόγια για την ποιότητα που προσφέρει το καφέ-εστιατόριο που άνοιξε στο Μπούρτζι. Υλοποιείται το σχέδιο "Νοέμβρης στ΄Ανάπλι" που κάποιος περίεργος μπλόγκερ κάποτε σκέφτηκε και πρότεινε. Η ζωή στην πόλη Νοεμβριάτικα θυμίζει Σεπτέμβρη

Δεκέμβρης
Οι βουλευτές του νομού επισκέφθηκαν κατά τις ημέρες των Χριστουγέννων το συσσίτιο της Ευαγγελίστριας χωρίς φωτογράφους.
Η ταμπέλα που δείχνει τη διασταύρωση για Αβδήμπεη μετακινήθηκε και πλέον είναι ορατή
Ο αιρετικός ετοιμάζει τον χαζοχαρούμενο Καζαμία του 2017

Τα φώτα των Χριστουγέννων

Γνωρίζω τι δεν είναι Χριστούγεννα για μένα.

Οι καθιερωμένες ευχές των πολιτικών.

Το άναμμα των φώτων από την Σταματίνα Τσιμτσιλή, που μόλις τελευταία πληροφορήθηκα την ύπαρξή της.

Τα παγοδρόμια σε μια χώρα που ακόμα λάμπει ο ήλιος.

Το να δίνουμε πενήντα ολόκληρα χιλιάρικα σε ένα άτομο για τον στολισμό των Χριστουγέννων και για εκδηλώσεις προκάτ.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζονται από φωτογραφίες με χριστουγεννιάτικους στολισμούς πόλεων, με παιδιά που λένε τα κάλαντα, τον ζωγραφικό πίνακα του Γύζη, την φωτογραφία της οδού Σταδίου το έτος χίλια εννιακόσια εξήντα κάτι, που τότε δήθεν όλα ήταν ιδανικά και λαμπερά.

Ωραίες αναρτήσεις.

Όμως για εμένα η φωτογραφία πουθα έπρεπε να συγκινεί περισσότερο είναι η "φάτνη" της οικογένειας του ανώνυμου Μουσουλμάνου "Χασάν" Η προσφορά σε αυτούς ενός γεύματος, ενός μικρού δώρου στα μικρά παιδιά του. Αυτό θα ήταν Χριστούγεννα

Χριστούγεννα
Η μεγάλη γιορτή όλων των χριστιανών που πίστεψαν στην έλευση του Υιού του Θεού.
Όμως τα Χριστούγεννα δεν αφορούν μόνον την Χριστιανοσύνη.
Αφορούν και την οικογένεια του μουσουλμάνου "Χασάν"
Είναι η μεγάλη γιορτή κάθε ανώνυμης Μαργαρίτας που το βράδυ τραγουδάει για την Πύλη του Πολιτισμού και την άλλη μέρα πρωί πρωί μαζεύει βιβλία για τους φυλακισμένους. Υποκλίνομαι σε κάθε ανώνυμη Μαργαρίτα.
Είναι η μεγάλη γιορτή του κάθε ανώνυμου Λευτέρη ή άλλου παπά, που μέλημά του δεν είναι μόνον να αιωρεί πάνω κάτω το θυμιατό, αλλά και να προσφέρει στους ανήμπορους. Είναι η γιορτή της κάθε ανώνυμης κυρίας Γεωργίας, που ετοιμάζει γεύματα για τους έχοντες ανάγκη.Υποκλίνομαι σε κάθε ανώνυμο Λευτέρη και Γεωργία.
Είναι η μεγάλη γιορτή της κάθε ανώνυμη Βούλας, που τρέχει ολημερίς και οληνυκτίς, για να μπορέσει ένας Σύλλογος προσφοράς, να επιτελέσει το σκοπό του. Υποκλίνομαι σε κάθε ανώνυμη Βούλα
Είναι η γιορτή του κάθε ανώνυμου μικροέμπορα που αυτές τις μέρες περιμένει για να βγάλει σπασμένα μηνών.
Είναι η γιορτή του κάθε ανώνυμου Γιώργου, που ξημερώματα τραγουδάει τα κάλαντα και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια στις γειτονιές της πόλης. Αχ αυτές οι νυκτερινές χριστουγεννιάτικες μελωδίες.....
Είναι η γιορτή όλων των παιδιών του κόσμου, που όλα πρέπει να πάρουν ένα μικρό δωράκι και να θαμπωθούν από τα φώτα των Χριστουγέννων. Και τα ολόφωτα Χριστούγεννα δεν έχουν την χρεία Τσιτσιμλή (αλλιώς  έγραψα το όνομά της  παραπάνω. Αλλά στην τελική τι σημασία έχει αυτό;).
Ναι δεν πρέπει να αφήσουμε την πόλη σκοτεινή. Αλλά να δώσουμε πενήντα χιλιάρικα για να την φωτίσουμε; Και την ίδια στιγμή η φάτνη του κάθε ανώνυμου Χασάν να είναι αδειανή από τα μικρά αντικείμενα που φέρνουν χαρά στα παιδιά;
Ναι να την φωτίσουμε την πόλη, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην χρησιμοποιούμε τον περσινό και τον προπέρσινο φωτισμό και διάκοσμο και να  προμηθευόμαστε κάθε χρόνο νέο εξοπλισμό και φωτάκια. Όλα από την αρχή; Όμορφοι δεν ήταν οι φωτισμοί στους φοίνικες της πόλης άλλες χρονιές; Γιατί να μην το ξανακάνουμε με ίδια μέσα και με μικρότερες δαπάνες; Τι θα άλλαζε εάν τα φώτα τα άναβε αφιλοκερδώς ένας ντόπιος σελεμπριτάς, εάν επιθυμούμε κάτι τέτοιο με σελεμπριτάδες;
Να τις φωτίσουμε τις πλατείες της πόλης. Όμως δεν μπορούμε να λησμονήσουμε το να φέρουμε το πνεύμα των Χριστουγέννων στις φυλακές της πόλης, στο νοσοκομείο, στο γηροκομείο. Εκεί θα έπρεπε να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας.
Και λάμπουν τα πρόσωπα των παιδιών όταν αντικρίζουν τα φώτα των Χριστουγέννων και με το δωράκι που θα πάρουν, όμως τα Χριστούγεννα που θα τους έμεναν αξέχαστα θα ήταν αυτά που με κάποιο μαγικό τρόπο, που οι δικοί μας ιθύνοντες ουδόλως φαντάζονται, η πόλη θα ξεχείλιζε από αγάπη και προσφορά.
Και το πιο σπουδαίο απ΄όλα που θάπρεπε να πω για τα Χριστούγεννα. Έτσι και για να γκρινιάξω λίγο.  Η γκρίνια έξις δευτέρα φύσις.
Δεν σώζει την κατάσταση η ημέρα των Χριστουγέννων. Και η προσφορά της κάθε ανώνυμης Μαργαρίτας είναι σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων των ανήμπορων και των δυστυχισμένων.
Για τους ενδεείς και τους ανήμπορους κάθε μέρα πρέπει να είναι Χριστούγεννα
Δουλειές χρειάζονται προς τούτο.
Και απαιτείται φαντασία. Άνευ ονείρων και φαντασίας αριστερά δεν υφίσταται. Διαχειριστές θα γίνουν και αυτοί, όπως και οι προηγούμενοι.

Προτίθενται, λέει, να καθιερώσουν δεκατιανό γεύμα σε όλα τα σχολεία.
Θα γίνει λοιπόν ο διαγωνισμός για τα γεύματα, θα κάνουν τις προσφορές τους οι Γρηγόρηδες, οι Βενέτηδες και η εταιρεία που παίρνει το όνομά της από το πιο ψηλό βουνό του κόσμου και θα τους ανατεθεί να φέρνουν την τυρόπιτα των δέκα και τον προκατ χυμό. Έτσι δημιουργούμε και ενισχύουμε τις λογικές του ετοιματζίδικου, του πρόχειρου, του ανθυγιεινού, της ξεπέτας.
Αν όμως υπήρχε φαντασία στην εξουσία...... Και αν δεν έμεναν προσκολλημένοι στις ιδεοληψίες τους.
Σε κάθε σχολειό της πόλης μας υπάρχουν άνεργοι γονείς.
Ας τους δώσουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουν κοινωνικές επιχειρήσεις. Να χρησιμοποιήσουν τους χώρους παρασκευής γευμάτων των κρατικών και κοινωνικών δομών. Ας προσφέρουμε με αυτό τον τρόπο ένα επιπλέον έσοδο στο συσσίτιο της Ευαγγελίστριας. Να  προμηθευτούμε αποχυμωτές για να πίνουν τα παιδιά φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού. Να βρούμε δίκτυα προμηθευτών φρούτων και αγροτικών προϊόντων πιστοποιημένων. Να τα  προμηθευόμαστε, από εδώ. Από τον τόπο μας.  Ποιότητα και όχι πλαστικό φαγητό. Να προσφέρουμε κίνητρο στους πρωτοπόρους παραγωγούς να προσπαθήσουν ακόμα παραπάνω για ακόμα καλύτερη ποιότητα.  Να δώσουμε ένα έσοδο στους άνεργους γονείς. Όχι στους Γρηγόρηδες.
Να κινητοποιήσουμε τελικά την κοινωνία.
Και έσοδα για όλο αυτό το σχέδιο μπορούν να βρεθούν. Υπάρχουν πηγές. Λεφτά υπάρχουν γι΄όλο αυτό. Αλλά θα πάνε στους βενέτηδες
Δυστυχώς είναι δύσκολο να ξεριζώσουμε τις ιδεοληψίες ετών. Να τις ξεριζώσουμε από το κεφάλι ακόμα και από αρμόδιους που θα έπρεπε να είναι ευαισθητοποιημένοι στο πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας.
(Η όλη ιδέα για το ποιοτικό δεκατιανό στα σχολεία είναι του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη, χρόνια αγωνιστή της ανανεωτικής αριστεράς)

Αυξήσεις δημοτικών τελών

Είναι ένας σπουδαίος για το μικρό μας άστυ πολυχώρος. Διαθέτει αίθουσες εκδηλώσεων, βιβλιοθήκη, εκθετήριο πώλησης ειδών τέχνης, εστιατόριο, καφέ. Απασχολεί αρκετό προσωπικό και προφανώς καταβάλλει μεγάλες εισφορές στο ασφαλιστικό μας σύστημα. Η λειτουργία του δημιουργεί πολλαπλασιαστικές θετικές επιπτώσεις για όλο το Ναύπλιο.

Είναι ένα πολιτιστικό ίδρυμα διεθνούς ακτινοβολίας. Στις συλλογές του υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες μουσειακά αντικείμενα. Έχει αποθήκες, γραφεία, βιβλιοθήκη, χώρο μουσείου και εκθέσεων.

Η πόλη μας έχει αναβαθμιστεί στην ξενοδοχειακή υποδομή ιδίως στον τομέα των μικρών ξενοδοχείων, των επονομαζόμενων μπουτίκ. Είναι ένας δυναμικός τομέας στην τοπική οικονομία.

Κάποιοι επιχειρηματίες τόλμησαν στο παρελθόν και εκμεταλλεύθηκαν παλιά μεγάλα εργοστάσια, συνήθως συσκευαστήρια εσπεριδοειδών, για πολυσχιδείς δραστηριότητες.

Λόγω των κεφαλαιακών περιορισμών, αλλά και  της γενικότερης οικονομικής κρίσης, σε πολλές επιχειρήσεις ο κύκλος εργασιών είναι αρκετά μειωμένος και πολλοί επιχειρηματίες δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα.  Σε κάποιες περιπτώσεις η επιβίωση της επιχείρησης είναι δυσχερέστατη, ενώ σε άλλες υπάρχει μεγάλη δυσκολία διατήρησης του απασχολούμενου προσωπικού.

Πιστεύω ακράδαντα ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάποια ελπίδα για την χώρα μέσω της περιφερειακής ανάπτυξης. Για να συμβεί αυτό θα έπρεπε να ενεργοποιηθούν πεφωτισμένες πρωτοπορίες ιδίως σε κάποιους τόπους που έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν οι συνθήκες για μια άλλη ποιότητα ζωής, με ανθούσες τοπικές οικονομίες, που όχι μόνο θα έδιναν τη δυναμική για μείωση της ανεργίας, αλλά  θα δημιουργούσαν και ζήτηση για νέες δουλειές. Και οι πρωτοπορίες θα έδιναν την ώθηση στις κοινωνίες να δημιουργήσουμε όλοι μαζί πόλεις σοφιστικέ, με πολιτισμό, αθλητισμό, υπηρεσίες υγείας, αθλητισμό. Τόπους ιδανικούς για να ζει κάποιος με την οικογένειά του. Αυτές οι μικρές οάσεις στην άνυδρη χώρα μας ίσως θα αποτελούσαν και την μοναδική μας ελπίδα.

Ξύπνησα από το όνειρο. Στο ξύπνιο μου δεν συμβαίνουν αυτά Μας κυβερνούν οι Καμμένοι και ο γεμάτος οίηση νέος. Και στις τοπικές κοινωνίες βασιλεύουν οι μετριότητες. Και όλες οι πρωτοπορίες σιωπούν απογοητευμένες

Παρότι κατά γενική παραδοχή το Ναύπλιο είναι μια τέτοια πόλη, που διαθέτει τα πλεονεκτήματα για να δημιουργηθεί ένας τέτοιος φάρος ανάτασης στην χώρα της μιζέριας, όμως αδυνατούμε να ενεργοποιηθούμε. Φταίνε και τα αντιμνημόνια που ισοπέδωσαν τις κοινωνίες και εξευτέλισαν την έννοια της λογικής.Αλλά ευθύνεται και το ζαβό μας το κεφάλι, που αποδεχόμαστε ασμένως την βουρκώδη παραμονή μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Παρότι λοιπόν έχουμε τον πολυχώρο εκθέσεων, τέχνης, διαλέξεων, διασκέδασης, παρότι έχουμε τον φάρο του πολιτισμού μέσα στα πόδια μας, παρότι διαθέτουμε ένα εξαιρετικό Πανεπιστημιακό τμήμα  με αντικείμενο το θέατρο και τον πολιτισμό, παρότι πεφωτισμένοι επιχειρηματίας αναβάθμισαν την Αναπλιώτικη ξενοδοχειακή υποδομή σε εξαιρετικά επίπεδα, παρότι έχουμε κλιματικές συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής και του τουρισμού, παρότι η γεωγραφική μας θέση είναι ιδανική, παρότι είμαστε ένας νομός πλούσιος σε υδάτινα αποθέματα, παρότι έχουμε την τύχη να βρίσκονται δίπλα μας τα μεγάλα μνημεία της ιστορίας, παρ΄όλα αυτά δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι και να δημιουργήσουμε την όαση στην χώρα.

Δεν είναι ότι αδιαφορούν οι τοπικές ηγεσίες στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους του πολιτισμού, της δημιουργίας, της τέχνης, της παραγωγής, αλλά με τις πολιτικές τους, έστω και αν δεν είναι αυτός ο σκοπός τους, τους χώνουν ακόμα πιο βαθιά μέσα στα ελώδη εδάφη.

Αυξάνουμε λοιπόν τα δημοτικά τέλη, λόγω της πλήρους οικονομικής ένδειας του Δήμου μας. Αλλά και αυτό το πράττουμε με στρεβλό τρόπο. Ήδη οι χώροι πολιτισμού καταβάλλουν τέλη πολύ μεγαλύτερα από τα κτήρια για οικιακή χρήση. 1,10 ευρώ ανά τ.μ. πληρώνουμε μέχρι τώρα  για οικιακή χρήση και 1,90 ευρώ πληρώνει ένα μουσείο για πολύ μεγαλύτερους χώρους. Και τώρα θέλουμε και οι αυξήσεις να είναι κατά πολύ  μεγαλύτερες σε ένα μουσείο, από αυτές που επιβάλλονται για τις πολυτελείς μεζονέτες. Και έτσι η διαφορά θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Και αυξάνουμε υπερβολικά και τα τέλη για τα ξενοδοχεία, τα καταστήματα. Ακόμα παράπανω για βιοτεχνίες και βιομηχανίες. Δεν θέλουμε να δούμε έναν τομέα της οικονομίας να σηκώσει κεφάλι για να τραβήξει προς τα πάνω όλη την τοπική οικονομία. Δεν θα  αφήσουμε τον πρωτοπόρο επιχειρηματία που έχει προοπτικές να πραγματοποιήσει προσλήψεις. Θα τραβήξουμε μέχρι πνιγμού την θηλιά στον επιχειρηματία που δυσκολεύεται να επιβιώσει.
Θα μου πείτε: Είναι μόνον τα δημοτικά τέλη το πρόβλημα; Όχι δεν είναι μόνον αυτά. Όμως θα περίμενα από μία τοπική εξουσία να έχει όραμα και σχέδιο. Να ξέρει τι θέλει.  Να βοηθήσει τους ανθρώπους του πολιτισμού, της καινοτομίας και της δημιουργίας. Ποιος τρελός θα έλθει τώρα να νοικιάσει ένα εγκαταλελειμμένο συσκευαστήριο για να αναπτύξει νέες δραστηριότητες; Πως θα επιβιώσει ένα Πολιτιστικό  Ιδρυμα, με τα γλίσχρους οικονομικούς του πόρους;

Ήταν πολύ βαρετή όλη αυτή η συζήτηση για την αύξηση των δημοτικών τελών. Βαρετή διότι επαναλαμβάνεται με ανιαρό τρόπο επί δεκαετίες και σε όλους τους Δήμους της χώρας. Ο Δήμαρχος να λέει αυτό το επαναλαμβανόμενο λίαν βαρετό επιχείρημα, ότι τα τέλη είναι ανταποδοτικά και δεν επιτρέπονται τα ελλείμματα και ότι έκανε και οικονομίες, ενώ την ίδια στιγμή  η αντιπολίτευση, όπου και εφόσον υφίσταται, μιλάει παντού και πάντοτε για χαράτσια και για σπατάλες. Εγώ περιμένω να εμφανισθεί μια δημοτική αρχή που να έχει τα guts να κάνει αυξήσεις δημοτικών τελών την τελευταία χρονιά της θητείας της. Πως γίνεται να μην υπάρχουν ελλείμματα στους προϋπολογισμούς την εκλογική χρονιά και ποτέ τότε να μην γίνονται αυξήσεις δεν το αντιλαμβάνομαι.

Ουδείς έβαλε το θέμα του πως ενισχύει ένας Δήμος με διάφορες δράσεις και πολιτικές τον τομέα του αθλητισμού, του πολιτισμού, της υγιούς επιχειρηματικότητας, μικρής και μεγάλης. Και κάποτε αντί για αυτές τις επαναλαμβανόμενες βαρετές κουβέντες, κάποτε θα πρέπει να μπει συνολικά το θέμα των ανταποδοτικών τελών και της τοπικής φορολογίας. Κάποιος μπουμπούνας πριν από πάρα πολλά χρόνια σκέφτηκε ότι οι Δήμοι θα εισπράττουν τέλη μέσω των λογαριασμών του ρεύματος και, μπουμπούνας ων, θεώρησε ότι αυτά πρέπει υποχρεωτικά να είναι ανταποδοτικά. Ίσια βάρκα ίσια νερά. Έτσι το σκέφτηκε ο ηλίθιος. Και έκτοτε ποτέ και πουθενά οι προϋπολογισμοί της καθαριότητας και του φωτισμού των Δήμων δεν ισοσκελίστηκαν με τα έσοδα από τα "ανταποδοτικά" τέλη.  Αλλά η βλακεία παραμένει και επαναλαμβάνεται χρόνο με το χρόνο. Και όταν το έλλειμμα εκτοξεύεται τότε οι δημοτικές αρχές ανά την επικράτεια αυξάνουν τα δημοτικά τέλη (ποτέ την εκλογική χρονιά) και η βαρετή συζήτηση ξεκινάει και κρατάει καμιά βδομάδα το πολύ.  Ποτέ δεν μίλησε κάποιος για συγκεκριμένη τοπική φορολογία με στόχους και λογικές ανάπτυξης προς όφελος των δημοτών. Για να βρεθούν έσοδα για κοινωνικές πολιτικές.

Κάποιες φορές βέβαια σε κάποιους δήμους η σχετική συζήτηση εκτός από βαρετή πραγματοποιείται και σε ύφος που εγώ τουλάχιστον απεχθάνομαι.

Η κοινωνία της οίησης

Αμφιβάλλω πολύ ότι ο Αλέξης γνώριζε επακριβώς τη σημασία της λέξης "οίηση", όταν είπε ότι έχει μια μικρή τέτοια, επειδή έγινε Πρωθυπουργός στα σαράντα του.

Οίηση= αλαζονεία, κομπασμός, κόρδωμα, ξιπασιά, φούσκωμα, ψευτοπερηφάνεια, πόζα, υπεροψία, καμάρωμα, μεγαλαυχία, έπαρση, ακαταδεξία. Πλούσια η ελληνική γλώσσα. 

Αrrogance, haugtiness, self-conseit, uppishness. Και την Αγγλική γλώσσα, φτωχή δεν θα την έλεγες.

Θα προσπαθήσω σήμερα να αναρτήσω ένα σπονδυλωτό κείμενο. Μου αρέσουν τα έργα που έχουν μια σχετική αυτονομία, αλλά διαπλέκονται μεταξύ τους. Μία ταινία λοιπόν που μου έμεινε αξέχαστη ήταν του Γεωργιανού σκηνοθέτης Οτάρ Ιοσελιάνι, με τίτλο "οι ευνοούμενοι του φεγγαριού". Σπονδυλωτή ταινία. Εξαιρετική. Να την δείτε εάν τυχόν βρεθεί στην εμβέλειά σας.

Πως να αυτοχαρακτηρισθώ που θέλω τώρα να γράψω κι εγώ ένα σπονδυλωτό κείμενο;  Self-conseit?

Δεν το πιστεύω αυτό για μένα. Ένα γαμότο βγάζω και γράφω τα κείμενα που αναρτώ εδώ. Τίποτα παραπάνω.

Όμως τελικά θα τα καταφέρω όλους σας να σας δυσαρεστήσω σε κάποια ή κάποιες από τις διαπλεκόμενες ιστορίες μου.

Ο Καστανάς

"Υπεύθυνοι για επτά χιλιάδες αυτοκτονίες", "ευθύνονται για τις λιποθυμίες παιδιών στα σχολεία", "εγκληματίες που έκαψαν με μαγκάλι ανθρώπους". Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οργίαζαν με τέτοια. Με αυτά ζήσαμε και αυτά ακούγαμε  όλα αυτά τα χρόνια. Αυτά άκουγαν οι κυβερνητικοί της προηγούμενης περιόδου. Και σήμερα οι οπαδοί των προηγούμενων τους τα ανταποδίδουν στα ίσα, με την υπόθεση του συλληφθέντος καστανά στην Θεσσαλονίκη. Εγώ δεν αλλάζω. Όπως ακριβώς απεχθανόμουν τον λαϊκισμό της προηγούμενης περιόδου, δεν μου αρέσουν καθόλου και όλα αυτά τα "περί του βιοπαλαιστή καστανά" που τον ταλαιπωρεί ο Τσίπρας. Ναι, να δούμε  την ιστορία των μικροπωλητών ανά την Ελλάδα. Ότι τους βάζουν να πληρώσουν υψηλές εισφορές ΟΑΕΕ. Ότι εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες  Συγγνώμη όμως που θα το πω, αλλά δεν μου αρέσει η ανάδειξη του δράματος ενός καστανά στην Πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη ή στο Μοναστηράκι στην Αθήνα. Υπάρχουν χιλιάδες συμπολίτες μας που θα ήθελαν να έχουν μια τέτοια εργασία. Και υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι μικροπωλητές σε γειτονιές των μεγάλων πόλεων που βρίσκονται σε δεινή θέση. Και δεν χρωστούν ΤΕΒΕ 160.000. Κάτι θα είχαν πληρώσει όλα τα χρόνια της εργασίας τους. Όχι το απόλυτο μηδέν. Και υπάρχουν συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν με μεγάλη αξιοπρέπεια τη δεινή οικονομική τους κατάσταση. Και βρίσκονται σε πολύ χειρότερη μοίρα από τον καστανά στο πιο κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης, που δεν έχει πληρώσει απολύτως τίποτα για την θέση που έχει. Τις προάλλες ήταν ένας νέος που έκανε βόλτα στην Αρβανιτιά και τηλεφωνούσε στους γονείς του και τους έλεγε πως τρία ευρώ δαπάνησε κατά την έξοδό του από το στρατόπεδο. Και δικαιολογείτο. Τα άλλα παιδιά βγήκαν από την πρέσα του στρατοπέδου και πήγαν στην ταβέρνα και ξέσκασαν. Αυτός βόλτα στην Αρβανιτιά ολομόναχος. Και δικαιολογείτο για το σουβλάκι που αγόρασε να φάει. Είναι βαριά η θητεία του στρατιώτη. Τι να πούμε όμως και γι αυτόν που στην άδειά του δεν γυρνάει σπίτι του, διότι δεν έχει χρήματα για τα εισιτήρια; Αυτά και άλλα είναι τα μεγάλα δράματα. Όχι του καστανά της Αριστοτέλους. Δεν φταίει ο Τσίπρας για τον καστανά. Όμως είναι βαρύτατα υπεύθυνος ως "αριστερός", όπως θέλει να λέγεται, που ούτε καν τα έχει σκεφτεί όλα ετούτα τα δράματα και έχει βάλει και τον Καμμένο Υπουργό Άμυνας.

Ο Φαταούλας
Πάντοτε είχα ένα σοβαρό πρόβλημα με τους παπάδες, που θεωρούσαν ότι πρέπει ένα βρέφος ημερών ή μηνών να αεροβαπτισθεί για να πάει στον παράδεισο. Μα είναι δυνατόν να θεωρούν τον θεό τόσο σκληρό που να μην δέχεται στις αγκάλες του ένα μωράκι, μόνο και μόνο διότι δεν έχει βαπτισθεί χριστιανός; Και τι είδους ελεύθερη βούληση έδωσε στους ανθρώπους ο θεός, όταν πρέπει να βαπτιζόμεθα, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να γίνουμε χριστιανοί; Αφού λοιπόν με ενοχλούν αυτά τα ανθρώπινα που έτσι επιθυμούν να ερμηνεύουν τα της θρησκείας και τα του θεού, δεν θα μπορούσε και να μην με ενοχλήσει σφόδρα αυτή η εκδήλωση που έγινε για το κτήριο στο Μεγάλο δρόμο που βγαίνει στον πλειστηριασμό. Η κοινωνία εν πολλοίς αδιαφορεί για το διαγωνισμό αυτό (ενώ ούρλιαζε πριν από ένα χρόνο) και κάποιοι έβαλαν μικρά παιδιά να ζωγραφίσουν στο κτήριο ενάντια στον "φαταούλα" ΤΑΙΠΕΔ. Εδώ το θέμα δεν είναι εάν θα πρέπει το κτήριο αυτό να παραμείνει στο δημόσιο ή θα πρέπει να πουληθεί. Όλοι έχουμε τις απόψεις μας επ΄αυτού. Και έχει τοποθετηθεί σχετικά ο αιρετικός. Αλλά μου είναι απεχθέστατο, που την δικιά μας πολιτική άποψη την μεταφέρουμε σε μικρά παιδιά, με ένα τρόπο που τους επηρεάζουμε απόλυτα και ολοκληρωτικά. δίνοντας μάλιστα ένα απεχθές πρόσωπο σε κάποιο ταμείο αποκρατικοποιήσεων, ονομάζοντάς το "φαταούλα". Οι μεγάλοι θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτα ορθή γνώση και άποψη. Και οι μικροί πρέπει αναγκαστικά να ακολουθήσουν και βρίσκουμε και τον τρόπο για να τα επηρεάσουμε. Μήπως όλο αυτό θυμίζει κάτι από άλκιμους νέους του Μεταξά και της χούντας και πιονιέρους της σοβιετίας;


Η Τσιμτσιλή
Η Σταματίνα Τσιμτσιλή ήλθε στην πόλη μας για να παρουσιάσει την εκδήλωση για το άναμμα των φώτων των Χριστουγέννων. Δεν γνωρίζω αν πληρώθηκε και πόσα, αλλά υποψιάζομαι ότι κάτι της έδωσα κι εγώ μέσω των δημοτικών τελών και των φόρων που πληρώνω. Και εσείς το ίδιο. Την πληρώσατε, ω αναγνώστες μου. Πιστεύω ότι αρκετοί ήσαν αυτοί που ενθουσιάστηκαν και το χάρηκαν. Η πλειοψηφία του λαού τέτοια θέλει σε περιόδους είτε μεγάλης δόξας για ένα έθνος, είτε σε περιόδους ηθικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κατάπτωσης. Πολιτικά κέρδη λοιπόν και η δημοτική αρχή. Ρελάνς μετά τις έντονες αντιδράσεις για τον περσινό στολισμό της πόλης, που γενικώς δεν άρεσε.



Το νοσοκομείο
Μετά την "πανναυπλιακή" συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το νοσοκομείο Ναυπλίου, έγινε και η συνάντηση με τον αρμόδιο υπουργό. Από τον τόπο μας εδώ παραβρέθηκαν ο δήμαρχος, οι βουλευτές, ο αντιπεριφερειάρχης. "Θετικό πρόσημο" διάβασα ότι απέδωσε η συνάντηση. Και ο Δήμαρχος μετά τη συνάντηση αφού ευχαρίστησε τους πάντες, μας είπε ότι "ενωμένοι μπορούμε", υπονοώντας ότι κάτι πέτυχαν από την κινητοποίηση και από συνάντηση. Ε ρε δούλεμα που τρώμε. Ακούστε  τι δεσμεύτηκε να πράξει ο Υπουργός. Πρώτον: Να διορίσει νέα διοίκηση στη θέση αυτής που έδιωξε (γέλως), Δεύτερον: Να παραταθούν οι συμβάσεις των επικουρικών γιατρών μέχρι του χρόνου το Σεπτέμβρη (φαντασθείτε να έφευγαν και αυτοί) και Τρίτον: Να ενδυναμωθεί το ιατρικό προσωπικό (όχι το παραϊατρικό και το νοσηλευτικό) με μετατάξεις γιατρών από το ΠΕΔΥ, την πρωτοβάθμια δηλαδή περίθαλψη. Απίστευτο. Θεωρούν και αυτό ως ενέργεια με θετικό πρόσημο. Δεν φτάνει που δεν  θα προσληφθεί ούτε ένας στο νοσοκομείο μας, αλλά και θα αποδυναμώσουν και την πρωτοβάθμια περίθαλψη. Ο,τι χειρότερο δηλαδή. Αντί να αναβαθμίσουμε την πρωτοβάθμια περίθαλψη για να ασχοληθούν τα νοσοκομεία με τα σοβαρά, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Και δίνουμε και μπράβο. Και θεωρούμε ότι "μπορούμε όλοι μαζί" να διορθώσουμε την κατάσταση, χωρίς να υπάρχει σχεδιασμός. Βουλιάζουμε φίλοι μου. Και άραγε σε τι είδους ρευστό βουλιάζουμε και τελικά θα πνιγούμε;


Επίδομα ευθύνης
Μειώνεται λέει το επίδομα ευθύνης για τους Προϊσταμένους των τμημάτων των ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών των νοσοκομείων από τα 250 ευρώ στα 150 ευρώ κάθε μήνα. Την ίδια στιγμή ο διευθυντής των πολιτικών γραφείων των πολιτικών θα παίρνει επίδομα ευθύνης τετρακόσια πενήντα ευρώ. Κοινωνική δικαιοσύνη σου λέει μετά και πρώτη φορά αριστερά. Επίδομα ευθύνης ο κολλητός του υπουργού τετρακόσια πενήντα, ενώ την ευθύνη για τις αποφάσεις πρέπει να την έχει ο πολιτικός και μόνον και όχι ο κολλητός, ενώ την ίδια στιγμή η Προϊσταμένη νοσοκόμα και ο Προϊστάμενος γιατρός που έχουν την ευθύνη για βαριά άρρωστους, ετοιμοθάνατους, πολυτραυματίες, πάσχοντες από σπάνια νοσήματα, όχι μόνον παίρνουν λιγότερα για την τεράστια αυτή ευθύνη που έχουν, αλλά και αυτό που έπαιρναν τους το κόβουν και από πάνω. Κοινωνική δικαιοσύνη σου λέει μετά. Τρίχες, λέω εγώ.

Πως διαπλέκονται λοιπόν όλες αυτές οι ιστορίες;
Είμαστε η κοινωνία που γουστάρει τα κολλητηλίκια, το λαϊκισμό, την ύβρι, το φαίνεσθαι, το ευτελές, την φανφάρα. Το να επηρεάζουμε μικρά παιδιά με τις δικές μας απόψεις και να μην τα αφήνουμε ελεύθερα.
Είμαστε η κοινωνία της οίησης, της αλαζονείας, του κομπασμού, του κορδώματος, του φουσκώματος, της ψευτοπερηφάνειας, της πόζας, της υπεροψίας, του καμαρώματος, της μεγαλαυχίας, της έπαρσης, της ακαταδεξίας. Και ορθά ψηφίζουμε αυτούς που ψηφίζουμε αφού τέτοιοι είμαστε.

Τα μεγάλα παιδιά για τα δύσκολα στα γενικά και στα τοπικά. Γίνεται; Δεν γίνεται

Βγήκε το πρωί στην τηλεόραση ένας αρκετά συμπαθητικός νέος άνθρωπος που τον έβαλαν να διοικεί το ΙΚΑ, στην θέση του άλλου του παλαιοπασόκου από την Αρκαδία, και μας είπε ότι δεν γίνονται έλεγχοι εκτός έδρας για την πάταξη της μαύρης εργασίας, διότι δεν έχουν εγκριθεί τα οδοιπορικά. Τι δεν καταλαβαίνετε;
Νοσοκομείο Ναυπλίου και άπαντα τα νοσοκομεία καταρρέουν. Περιορισμοί στη διακίνηση κεφαλαίων. Αύξηση της ανεργίας. Σχολεία κλειστά. Δημόσιες συγκοινωνίες ένα βήμα πριν το κλείσιμο. Επιστροφή στην ύφεση εκεί που όλα έδειχναν σταθεροποίηση και ανάπτυξη. Αδυναμία εκμετάλλευσης του ευνοϊκού διεθνούς περιβάλλοντος (πολύ χαμηλές τιμές πετρελαίου, αύξηση της κυκλοφορίας χρήματος, κατάρρευση του ευρώ, τεράστια προβλήματα υποδοχής τουριστών στις Αραβικές χώρες). Αύξηση ασφαλιστικών εισφορών και μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις. Πραγματικό ξεπούλημα όλων ανεξαίρετα των τραπεζών σε εξευτελιστικές τιμές, που δεν είναι αντάξιες της πιο φτωχής χώρας της Αφρικής. Και όχι μόνον ιδιωτικοποίηση όλου του τραπεζικού συστήματος αλλά και αφελληνισμός του. Και μαζί με όλα αυτά, ουδείς ελέγχει την παραβατικότητα και την μαύρη εργασία. Και το ασφαλιστικό κατέρρευσε. Και ο Αλέξης ζητεί βοήθεια, όπως τότε η Ζωή στην πύλη της ΕΡΤ.
Τι δεν καταλαβαίνετε;
Η Ελλάδα καταρρέει και εμείς αντιδικούμε.
Η Μεσόγειος φλέγεται, το προσφυγικό μπορεί να αποτελέσει βραδυφλεγή  βόμβα.
Οι ενεργειακοί οδοί του επόμενου μισού αιώνα σήμερα αποφασίζονται.
Πλέον η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ που υπάρχει για την χώρα είναι να αναλάβουν τα μεγάλα παιδιά.
Δεν είναι δυνατόν να πάμε μπροστά ούτε με λεβεντολεβέντηδες, ούτε με Φώφη, Σταύρο και Βαγγέλα. Αλλά βέβαια πρέπει  και η ομάδα των άσχετων να αντιληφθεί ότι τα έχει κάνει θάλασσα και ότι η χώρα δεν έχει προοπτική με αυτούς στο τιμόνι.
Ας φωνάξουμε λοιπόν τα μεγάλα παιδιά που είναι για τα δύσκολα και μετά ας ξαναπαίξουμε το παίγνιον που ονομάζεται "πολιτικά τερτίπια" και ας ξαναβάλουμε στην εξουσία την Τζάκρη και τους άλλους, αφού θέλει ο λαός. Μα να μας κυβερνάει η Τζάκρη και ο Πάνος ο Καμμένος;  Και με την τζίφρα της πουφουά; Ελπίζω να αντιληφθήκατε  τι σημαίνει πουφουά.
Τα μεγάλα παιδιά: Διαμαντούρος, Παπαδόπουλος, Φλωρίδης, Μαριέττα, Χατζηδάκης, Γιαννίτσης, Πικραμμένος, Ροζάκης, Σαχινίδης, Παπανδρέου, Αλιβιζάτος, Πισσαρίδης, Μόσσιαλος, Λυκούδης.Θα μου την πείτε εδώ, διότι συμπεριέλαβα και τον Παπανδρέου, αλλά ο άνθρωπος ήταν και αυτός μεγάλο παιδί όταν ασχολήθηκε με τα δύσκολα του Υπουργείου Εξωτερικών Όλοι αυτοί και κάποιοι άλλοι της μικρής πολιτικής ελίτ που διαθέτει η Ελλάς είναι τα μεγάλα παιδιά για τα δύσκολα. Και ας βάλουμε ως Πρωθυπουργό τον Καμίνη, μπας και γίνει κάτι την τελευταία στιγμή για την χώρα. Και να τους υποστηρίξουν 230 βουλευτές. Ίσως τότε.....
Αυτή είναι η μόνη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων που έχει κάποια λογική. Να εφαρμοσθεί το τρίτο και πιο σκληρό μνημόνιο με συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων. Ναι πρέπει να συναινέσουμε για το καλό της πατρίδας, των ανθρώπων, των φτωχών και ανήμπορων. Να διαψεύσουμε τους αετονύχηδες και τα κοράκια. Για να  οδηγηθούμε  κάπου, κάποτε. Όλα τα άλλα είναι ενταγμένα στο παιχνίδι που προείπα. "Τα πολιτικά τερτίπια" Για τους μωρούς.
Γίνεται όμως αυτό που λέω;
Δεν γίνεται.
Δεν πρόκειται να συμβεί

Το είπε με στόμφο ο γνωστός παρουσιαστής σε τηλεοπτική εκπομπή καναλιού πανελλαδικής εμβέλειας. "Μπορείτε να δείτε το κεφάλι του Νταβέλη του ληστή στο εγκληματολογικό μουσείο του Ναυπλίου". Μα πως του ήλθε ότι το Ναύπλιο διαθέτει εγκληματολογικό μουσείο; Άραγε από το ξερό και καραφλό του κεφάλι το κατέβασε αυτό;(περί Κωνσταντίνου Μπογδάνου ο λόγος). Είναι νομίζω προφανές ότι ακούστηκε και πέρα του χωριού μας η πρόταση που είχα κάνει μαζί με τον Χαράλαμπο να λειτουργήσει στο Μπούρτζι παράρτημα του εγκληματολογικού μουσείου της Αθήνας, που είναι σήμερα κλειστό και να εκθέτει την αυθεντική γκιλοτίνα του Ναυπλίου και άλλα συναφή εκθέματα. Φαντάζομαι ότι δύνασθε να αντιληφθείτε ποία θα είναι η σημασία για την πόλη μας η λειτουργία ενός τέτοιου μουσείου στο συγκεκριμένο εκπληκτικό χώρο. Ακούστε τώρα. Δίδουν ένα σκασμό χρήματα για έργα στο Μπούρτζι και δεν γνωρίζουν τι θα γίνει ο χώρος. Δεν έχουν σκεφτεί. Δεν έχουν προτείνει. Δεν έχουν ονειρευτεί τον χώρο. Δεν έχει κατεβάσει τίποτα η γκλάβα τους. "Χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων λένε". Τρίχες κατσαρές. Όταν ακούς κάτι γενικό για πολιτιστικές εκδηλώσεις άστα να πάνε. Τίποτα δεν πρόκειται να γίνει.
Τα ίδια με το Μπούρτζι συνέβησαν και με το κτήριο του Τελωνείου.
Το εκπληκτικό Ενετικό κτήριο στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου ήδη κατέρρευσε.
Η Πύλη του Σαγρέδου παραμένει κλειστή.
Το οικόπεδο που αγοράσαμε για campus  του Πανεπιστημίου γέμισε, φαντάζομαι, βατουλιές, εάν δεν το εκμεταλλεύεται κάποιος αετονύχης.
Ο κόσμος συνεχίζει να πίνει εμφιαλωμένο νερό, παρότι διαθέτει η περιοχή μας πηγές εξαιρετικού πόσιμου νερού.
Στα μεγάλα τοπικά θέματα κυριαρχεί η δυστυχία και η μιζέρια.
Είναι φανερό ότι τα οικονομικά του Δήμου είναι σε άθλια κατάσταση και ουδείς τόσο καιρό έπραξε το ο,τιδήποτε. Συνεχίζαμε αμέριμνοι. Αν έχετε κάποια πρόσβαση για ρωτήστε τους αρμόδιους για τα οικονομικά του Δήμου.
Και ήλθε η ώρα να προτείνουν δυσθεώρητες αυξήσεις των δημοτικών τελών. Τώρα κατόπιν εορτής. Και αφού δεν έκαναν το παραμικρό τον προηγούμενο καιρό. Η εύκολη λύση.
Το έργο στο λιμάνι μας εγκαταλείφθηκε στη μέση και ουδείς βρήκε το θάρρος να μας πει το οτιδήποτε. Να ενημερώσει βρε αδελφέ. Ευθύνες δεν υπάρχουν; Δεν θα αναζητηθούν; Εάν ευθύνεται ο μελετητής θα τον αφήσουμε στο απυρόβλητο; Πότε πήραν οι αρμόδιοι είδηση το τι γινόταν; Γιατί έγιναν όλα στο πόδι και την τελευταία στιγμή; Και με την μαρίνα; Πόσα χρόνια ακόμα θα ακούμε γι΄αυτήν. Σαν να μην υπάρχει άλλη πρόταση σε σχέση με αυτά τα φαραωνικά που αποφάσισαν που ουδέποτε θα υλοποιηθούν. Και υπάρχουν οι παρατρεχάμενοι που βγαίνουν με συνεντεύξεις και υμνούν  γι΄αυτό που ουδέποτε θα υλοποιηθεί.
Φίλοι μου.Αγαπητοί μου φίλοι. Εσείς οι λίγοι που με διαβάζετε. Ακούστε κι αυτό.  Είναι δυνατόν μια τεράστια περιουσία που είχε ο Δήμος, που ουσιαστικά την είχαμε εμείς οι δημότες, να εξανεμισθεί, να απολεσθούν δεκάδες εκατομμύρια, και για όλη αυτή την οικονομική τραγωδία να μην έχει ακουστεί ούτε ψίθυρος; Μα σε ποια κοινωνία απάθειας ζούμε; Δεν λέω ότι ευθύνονται για την τραγωδία οι δικοί μας οι  τοπικοί.Οι άλλοι δικοί μας ευθύνονται. Ο Βαρουφακιήλ και ο Λαφαζάνης και ο Τσίπρας και οι άλλοι  παλαβοί που αποφασίσαμε να τους βάλουμε στην εξουσία για την ελπίδα. Αλλά ξαναλέω. Είναι δυνατόν να μην έχει λεχθεί τίποτα από τα αρμόδια τοπικά χείλη για το θέμα αυτό; Αν δεν καταλάβατε για τα εκατομμύρια των μετοχών της Αλφα Τράπεζας που είχε ο Δήμος ομιλώ. Δια τας εξαερωθείσας τοιαύτας μετοχάς. Μα μούγκα; Από τον αιρετικό περιμένετε να ακούσετε κάτι; Μα δημοτική αρχή δεν υπάρχει; Και αυτοί της αύρας που ομιλούσαν για τοπικά ξεπουλήματα δεν έχουν να αρθρώσουν κάποια συλλαβή της Ελληνικής γλώττης;
Σε λίγες μέρες θα πουληθεί ένα σημαντικό ακίνητο στον πιο κεντρικό δρόμο της παλαιάς πόλης του Ναυπλίου. Αντίδραση μηδέν. Αγρόν αγοράζουν αυτοί που εδρεύουν στον ίδιο δρόμο μερικές δεκάδες μέτρα παρακάτω.
Για την Καραθώνα δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει κάποιο σχέδιο, το οποίο  εμείς εδώ να συλλάβουμε, να το συζητήσουμε, να αγωνισθούμε γι αυτό και να επιχειρήσουμε να το υλοποιήσουμε, υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Παρέμενε τόσα χρόνια η Καραθώνα στα χέρια τοπικών αετονύχηδων. Και αυτό υπερασπιζόμασταν με μανία.  Οπότε θα αναμένουμε την σειρά της Καραθώνας μετά το κτήριο του μεγάλου δρόμου. Και βεβαίως τότε θα είναι αργά. Ήδη είναι αργά για πικρά δάκρυα.
Για το νοσοκομείο ρίξαμε δυο ντουφεκιές στον αέρα. Μας είπε και ο κυβερνητικός βουλευτής ότι ετοιμάζονται προσλήψεις, "ξέχασε" όμως να αναφέρει ότι δεν έχει προγραμματισθεί καμία νέα πρόσληψη για το νοσοκομείο μας. Ουδείς έχει σκεφτεί τρόπους για να υπάρξει και αύριο νοσηλευτικό ίδρυμα στην πόλη μας. Εντάξει. Κάναμε την εκδήλωση. Λάβαμε τα εύσημα και πράξαμε το καθήκον μας. Η κατάσταση όμως στο νοσοκομείο θα συνεχίσει να χειροτερεύει. Και ουδείς τότε θα αντιδρά.
Δεν θέλω να τα ξαναπώ για τα χάλια μας στο θέμα της  τοπικής τουριστικής πολιτικής. Ποια χάλια δηλαδή; Δεν είναι χάλια. Το ανύπαρκτο δεν μπορεί να θεωρηθεί χάλια. Ομως πρόβλημα ουδέν. Τουριστική πολιτική μηδέν, άλλα υπερψηφίζονται οι λεγόμενοι ισχυροί στο Τολό χωρίς να έχουν κάνει το παραμικρό. Δεν ξέρω τι γίνεται με την κοινωνία μας.
Ας μην ξαναπώ και για τις δωρεάν προσκλήσεις στα πολιτιστικά δρώμενα. Για το τέλμα σε διάφορους τομείς του πολιτισμού. Για τo απολεσθέν και ουδέποτε ανακτηθέν site, για τα μηχανάκια της ψηφιακής ξενάγησης που  λησμονήθηκαν.
Από που να αρχίσω τελικά και που να σταματήσω. Και να σκεφτείτε ότι ήμουν σχετικά απών τα τελευταία έτη από τα δημοτικά δρώμενα. Σκεφτείτε και να ενδιαφερόμουν παραπάνω. Πόσα τότε θα είχα άραγε να προσθέσω.
Κάτι και για απευθείας αναθέσεις ακούω με πρόχειρους διαγωνισμούς στους οποίους συμμετέχουν τρεις ενδιαφερόμενοι και προσφέρει ο ένας έκπτωση 2%, ο άλλος 3% και ο τρίτος 4%. Ζήτω λοιπόν ο τρίτος (ευτυχώς που υπάρχει και ο πρεφαδόρος που ψάχει όλη τη "διαύγεια"). Και την ίδια στιγμή θέλουν να αυξήσουν και τα δημοτικά τέλη, που εισπράττονται μέσω ΔΕΗ. Αλλά δεν έχουν τύψεις που πληρώναμε δήθεν για να πάμε δημοτικό φωτισμό σε κάθε κορφοβούνι για να πάρουν ρεύμα χωρίς να πληρώσουν το κόστος οι κατασκευαστές των εκτός σχεδίου μεζονετών.
Και δεν έχουν κανένα σχέδιο για για τον αγροτικό κόσμο, μιας και ο Δήμος μας περιλαμβάνει πολλές αγροτικές περιοχές.
Και λησμονήθηκε και το θέμα της διεκδίκησης της πολιτιστικής πρωτεύουσας. Ξεχάσθηκε έτσι στα μουλωχτά.
Όπως λοιπόν σε κεντρικό επίπεδο πρέπει να αναλάβουν τα ηνία κάποιοι της πολιτικής ελίτ, αφού είναι φανερό ότι ο Αλέξης και οι περίεργοι που μας κυβερνούν δεν μπορούν, το ίδιο θα έπρεπε να γίνει και στα τοπικά πράγματα.
Θα πρέπει να αντιληφθούν ότι αδυνατούν να χειρισθούν τα σοβαρά θέματα. Ας ζητήσουν λοιπόν τη βοήθεια των μεγάλων παιδιών της πόλης. Υπάρχουν εδώ σοβαροί άνθρωποι. Άνθρωποι του πνεύματος, των γραμμάτων και του πολιτισμού. Άνθρωποι με γνώσεις και μεράκι για την πόλη. Άνθρωποι από το τοπικό Πανεπιστήμιο. Δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, επιστήμονες παγκοσμίου κύρους. Να ψάξουν να βρουν τους εραστές του Ναυπλίου. Αν θέλουν, μπορώ να τους υποδείξω αρκετούς. Δεν θάθελα να τους αναφέρω εδώ ονομαστικά, όπως έκανα με τα μεγάλα παιδιά που πρέπει να αναλάβουν τις τύχες της χώρας, διότι είμαστε μικρός τόπος και δεν νομίζω να  βοηθάει η ονοματολογία. Όλοι ξεραινόμαστε.
Ας ζητήσουν λοιπόν την βοήθεια του κοινού και των μεγάλων παιδιών.
Γίνεται; 
Δεν γίνεται.
Έτσι θα συνεχίσουμε με τα ίδια και  έτσι στο τέλμα θα βουλιάζουμε όσο ο καιρός περνά όλο και περισσότερο.
Ευτυχώς που η πόλη έχει τη δικιά της δυναμική. Και λίγοι έχουν αντιληφθεί  ότι η πόλη κράτησε το ύφος της και την ιδιαιτερότητά της διότι κάποια μεγάλα παιδιά του παρελθόντος συνέβαλαν σε αυτό με τις δυνάμεις τους. Τώρα είναι άλλοι αυτοί που έχουν το πάνω χέρι και στας Αθήνας και στας επαρχίας. Έτσι είναι. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό, Και μαζί και η Νέα Δημοκρατία που έγινε πασόκ στην θέση του πασόκ και μαζί και ο σύριζας που έγινε νέα δημοκρατία που είχε γίνει πασοκ. Έτσι τα μεγάλα παιδιά σήμερα εν πολλοίς σιωπούν. Βέβαια και να μιλούσαν ουδείς τους δίνει σημασία, Σήμερα το σημαντικό είναι να ξεζουμίσουμε τον τόπο μας που άλλοι μας τον κληροδότησαν, αφού τον πρόσεξαν και τον διατήρησαν αλώβητο από λαίλαπες.  Αυτά.
Θα μου πείτε; Τι να το κάνουμε να ενεργοποιήσουμε τα μεγάλα παιδιά για την πόλη, αφού γενικότερα η χώρα καταρρέει; Δεν ξέρω. Ίσως να έχετε δίκιο.
Λησμόνησα. Είχαμε και έχουμε τοπικούς τρεχαλητές  στον τομέα της καθαριότητας και της επούλωσης μικροπροβλημάτων. Και τους θαυμάζω που τρέχουν και προσφέρουν. Αλλά και πάλι. Όλα αυτά γίνονται άνευ σχεδιασμού.
Α ναι. Διαπρέπουμε και στο μαραθώνιο και στους άθλους των δρόμων στην πόλη. Και οι τοπικοί ηγήτορες λαμβάνουν γι αυτό και πολλά μπράβο. Ας το δεχθώ και ετούτο, αν και όσοι με παρακολουθείτε στενά θα ξέρετε ότι έχω εκφράσει μια διαφορετική λογική για το πως ο μαραθώνιός μας μπορεί να γίνει διεθνής και ξακουστός στην Ιαπωνία, την Κορέα και την Κένυα.

Δεν σώζεται αυτή η χώρα

Έγιναν ρεντίκολο (περίγελως ελληνιστί) όχι  μόνον των ανθρώπων, αλλά και των σκυλιώνε και των γιατιώνε.

Συνήθως  αποφεύγω να κάνω κριτική κατά ανθρώπων ή συλλογικοτήτων, όταν είναι πεσμένοι κάτω στο έδαφος και άπαντες οι “ξύπνιοι” τους κλωτσούν και τους κτυπούν ομού, ταυτοχρόνως και μετά μανίας. Η μαγκιά ήταν να κριτικάρεις τον Γιώργο Παπανδρέου τότε, όταν πήγαιναν και τον ψήφιζαν σε εκείνη τη γελοία διαδικασία ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Το μετέπειτα είναι απλό και ευχερές Και μάλλον ποταπό.

Δεν θα έλεγα λοιπόν το παραμικρό για τους νεοδημοκράτες που το τερμάτισαν χθες σε ξεφτίλα, αν δεν υπήρχαν ακόμα αρκετοί σε αυτή τη χώρα που να πιστεύουν ότι μπορεί αυτό το κόμμα να  διορθώσει το χάλι στο οποίο περιήλθαμε και με δικιά τους τεράστια ευθύνη.

Είμαστε τελειωμένοι αγαπητοί μου. Δεν έχει μέλλον αυτή η κοινωνία έτσι όπως τη δομήσαμε.

Δεν είναι μόνον αυτοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μας έδειξαν την πλήρη ανικανότητά τους.

Είμαστε τελειωμένοι διότι συνεχίζουν να υπάρχουν εκατομμύρια πολίτες που τους υποστηρίζουν ακόμα.

Είμαστε τελειωμένοι διότι ακόμα ανεχόμαστε και ασχολούμαστε με αυτή τη σαπίλα που ονομάζεται Ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το κακό δεν είναι ότι σε κάθε μεγάλη ομάδα υπάρχουν χίλιοι και παραπάνω μπαχαλάκηδες, που ουδείς διανοείται να τους απομονώσει. Η τραγωδία είναι ότι η κοινωνία μας επιμένει να ασχολείται και να υποστηρίζει τη σάπια πραγματικότητα. 

Σοβαροί άνθρωποι τα έβαλαν με το γαβρικό κατεστημένο σαν αντιστάθμισμα στα αίσχη που τα καλόπαιδα της ομάδας τους έκαναν και μάλιστα έχουν το θράσος και διοργανώνουν και συλλαλητήριο μεθαύριο για να διαμαρτυρηθούν και υπάρχουν και άλλοι σοβαροί που επιχαίρουν και θεωρούν ότι  οι κακοί βρίσκονται στις τάξεις της αντίπαλης ομάδας και ότι οι δικοί τους είναι αγγελούδια.

Δεν σωζόμαστε. Είμαστε τελειωμένοι αγαπητοί μου. Ενώ εδώ πλακωνόμασταν στο ξύλο μέσα στο γήπεδο, την ίδια ώρα στην Ισπανία στο ελ κλάσσικο η Μπαρτσελόνα κέρδιζε με 4-0 τη Ρεάλ μέσα στη Μαδρίτη και στο Μάντσεστερ η Σίτι των εκατοντάδων εκατομμυρίων έτρωγε τρία γκολάκια από τη Λίβερπουλ και εκεί όλοι χαιρόντουσαν τον αγώνα. Εμείς είμαστε οι απαράδεκτοι και ας είναι κοινή πεποίθησή μας ότι είμαστε οι σωστοί, ενώ οι άλλοι είναι οι ξενέρωτοι κολοευρωπαίοι

Είμαστε τελειωμένοι αγαπητοί μου. Υπήρξε “προπονητής” σε τοπική αναπλιώτικη ομάδα μικρών παιδιών, που τα πήρε τα 13χρονα της ομάδας του και έφυγαν όλοι μαζί διότι θεώρησε ότι τους αδικεί ο διαιτητής. Με αυτό τον τρόπο ο εγκληματίας αυτός του αθλητισμού διαπαιδαγωγεί μικρά παιδιά. Και δεν βγήκε η αναπλιώτικη κοινωνία να τον κράξει και να του απαγορεύσει εν τοις πράγμασι να ξανασχοληθεί με τον αθλητισμό

Δεν έχουμε σωτηρία αγαπητοί μου. Ενώ σε όλον τον κόσμο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα οι παίκτες των ομάδων εμφανίζονται αγκαλιασμένοι πριν το σφύριγμα της έναρξης και δεκάδες χιλιάδες φίλαθλοι τραγουδούν την Μασσαλιώτιδα, στον τόπο αυτό η συντριπτική πλειοψηφία των περιέργων πολιτών που την κατοικούν, ψιλοχαμογελούν για τα τρομερά που συνέβησαν και επιχειρούν συμψηφισμούς. Μα υπάρχει οιοσδήποτε συμψηφισμός για τον θάνατο ενός νέου που πήγε σε μία συναυλία ή στο ποδοσφαιρικό γήπεδο ή σε ένα εστιατόριο ή μπαρ; Δεν θεωρώ ότι είναι θέμα πολιτικών επιλογών το πως βλέπει κάποιος τον θάνατο αμέριμνων ανθρώπων. Μάλλον πρέπει να είναι κάτι πολύ πιο βαθύ στην κοινωνία μας. Να χαιρόμαστε που θα τιμωρηθεί η αντίπαλη ομάδα για τα επεισόδια που έκαναν οι οπαδοί της; Να θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε ως  θιγόμενοι, ενώ έχει γίνει κόλαση στο γήπεδο; Να γιουχάρουμε τον εθνικό ύμνο της αντίπαλης ομάδας; Ενθυμείσθε την απόλυτη ντροπή του γιουχαΐσματος τους Γιουγκοσλάβικου εθνικού ύμνου; Να ακούγεται συνεχώς στην Ελλάδα η φράση: “μηνννννν κόψεις απόδειξη”; Να θεωρούμε φυσιολογικό ότι μπορούμε να παίρνουμε σύνταξη μεγαλύτερη από τον μισθό μας και εφάπαξ από πάνω σε κάποιες περιπτώσεις έφτανε τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ; Να θεωρούμε φυσιολογικό και να μην τρέχει μία που κάποιος συνδικαλιστής που μετά έγινε βουλευτής της “πρωτηφορααριστεράς” είχε πάρει από ξένη τράπεζα εφάπαξ ένα εκατομμύριο; Να πιστεύεις ότι κάποιοι σατανικοί άνθρωποι θα μολύνουν τη Μεσόγειο με τα χημικά της Συρίας; Αλήθεια την θυμάται κανείς αυτή τη γελοία υπόθεση; Να μην μπορείς να διοργανώσεις εσωκομματικές εκλογές, με τους περαστικούς από τα καφενεία; Να πιστεύεις ότι θα παίζεις νταούλια και όλοι θα χορεύουν στους δικούς σου σκοπούς διότι είσαι μαγκιόρος; Να θεωρείς ότι θα αρχίσεις να μοιράζεις χρήμα και θα δώσεις τέλος στη λιτότητα όχι με κονδύλια που θα βρεις μέσω της δικής σου οικονομικής ανάπτυξης, αλλά διότι θα στα δώσουν οι ξένοι, επειδή τυγχάνεις ωραίος και καραμπουζουκλής; Να πιστεύεις ότι μπορείς να διεκδικήσεις πολεμικές αποζημιώσεις για πόλεμο που έγινε πριν από 70 χρόνια; Να έχεις ΠτΔ που να το πιστεύει αυτό και να το λέει σε επίσημες δηλώσεις; Να θαυμάζεις έναν περίεργο τύπο που πρότεινε να μας δίνουν οι άλλοι χρήματα και εμείς να τους “ξεπληρώσουμε” με περπέτσουαλ μποντς, δηλαδή με ομόλογα στο διηνεκές (χωρίς ημερομηνία λήξης); Να ουρλιάζεις για τα ξεπουλήματα της δημόσιας περιουσίας και μετά να γίνεσαι μωρά παρθένα (κότα); Να κοκορεύεσαι για το έργο του Αναβάλου ή για το έργο της εκβάθυνσης του λιμανιού και μετά να αποδεικνύεται ότι οι μελέτες που εσύ έχεις παραγγείλει και εγκρίνει έγιναν στο πόδι; Να λαμβάνεις απόφαση να διεκδικήσει η δική σου πόλη την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης και μετά να το ξεχνάς και να μην κάνεις απολύτως τίποτα γι΄αυτό;

Είμαστε τελειωμένοι αγαπητοί μου. Στις τοπικές εκλογές ψηφίζονται άτομα με μοναδικό κριτήρια το ρουσφετολόι, τις άδειες στις λαϊκές αγορές, τις μεταθέσεις φαντάρων. Άνθρωποι ικανοί, τίμιοι και με όρεξη και ονείρατα για τον τόπο τους από όλες τις παρατάξεις που επιχείρησαν να ασχοληθούν πάτωσαν κυριολεκτικά

Μας κυβερνάει η μετριότητα και το δεχόμαστε αυτό. Βάλαμε στο τιμόνι της χώρας την ασχετοσύνη προσωποποιημένη. Δεν το αντιλαμβάνεσθε; Πότε θα το πάρετε χαμπάρι;

Και (μας) σας φλόμωσαν στο ψέμα και στις ιδεοληψίες. Και τις κατάπιατε αμάσητες ενώ ήταν φανερό ότι δεν γινόντουσαν όλα αυτά που σας έλεγαν. Αλλά εσείς τότε δεν ακούγατε. Ήταν προδότης όποιος τολμούσε να εκφράσει την παραμικρή αντίρρηση στις πομφόλυγες . Όπως δεν ακούγατε κάποιες φωνές λογικής από όλες τις παρατάξεις όταν οι 9 στους 10 ψηφίζατε τους δύο μεγάλους που μας πήγαιναν με μαθηματική ακρίβεια στα βράχια.

Μάλλον τα ήθελε τελικά ο ποπός σας.

Φωνάξαμε λοιπόν για το δικό μας νοσοκομείο, αλλά όπως έγραψα και σε προηγούμενη ανάρτησή μου ουδέν θα γίνει. “Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”. Όσο και να προσπαθήσεις να αλλάξεις την κατάσταση με συλλαλητήρια ουδέν θα επιτύχεις. Δεν έχεις σχέδιο. Ψήφισες τους άχρηστους και τώρα αρχίζεις να διαμαρτύρεσαι. Δεν υπάρχουν χρήματα στα δημόσια ταμεία. Νεκρικούς διαλόγους, όπως αυτούς που έγραψε ο Λουκιανός, πραγματοποιείς. Και ακριβώς σε αυτούς τους νεκρικούς διαλόγους ο Μένιππος είπε την περίφημη αυτή φράση. “Ουκ αν λάβοις....”. Ευκτική αορίστου βήτα το “λάβοις”. Όσο και να επιθυμείς (ευχή-ευκτική) ουδέν θα λάβοις για το νοσοκομείο σου.

Αλλά το “ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος” μετατρέπεται σήμερα και σε “ου λάβης και παρά του έχοντος”. Υποτακτική μάλλον εδώ το “λάβης”, αν δε κάνω λάθος. Το κακό πλέον είναι ότι δεν μπορούμε να απορροφήσουμε και τα χρήματα που υπάρχουν. Και τα αφήνουμε και κάνουν φτερά. Εξασφαλισμένη από το σπουδαίο Ίδρυμα Νιάρχου ήταν η χρηματοδότηση για να αρχίσει επιτέλους να λειτουργεί το μουσείο σύγχρονης τέχνης στο παλιό κτήριο του ΦΙΞ. Και θα ανέβαζε πολιτιστικά, οικονομικά, κοινωνικά μια ολόκληρη περιοχή και όλη την πρωτεύουσα και όλη την χώρα ένα τέτοιο μουσείο. Αλλά η δυστυχία μας ήταν ότι είχαμε Ξενάκηδες και Μπαλντάδες στις κρίσιμες θέσεις τον κρίσιμο χρόνο. Και απολέσθησαν τα κονδύλια. Και υπήρχαν και τα χρήματα για το έργο στο λιμάνι του Ναυπλίου. Αλλά λόγω των αχρήστων έγιναν όλα στο άρπα κόλλα, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή με οικτρά για την πόλη αποτελέσματα.

Και δεν πήρατε χαμπάρι αγαπητοί μου “αριστερούληδες” τι συνέβη στην χώρα τον τελευταίο καιρό.

Δώσανε το δικαίωμα σε αποδεδειγμένα λαθρέμπορους και μεγαλοφοροφυγάδες να γλιτώσουν πρόστιμα εκατομμυρίων. Και παρότι κρύβεται το μεγάλο αυτό σκάνδαλο πίσω από το φορολογικό απόρρητο και έτσι δεν έχουμε μάθει τις συγκεκριμένες επώνυμες ονοματάρες, γνωρίζουμε όμως τουλάχιστον ένα όνομα που γλίτωσε εκατομμύρια. Μπόμπολας. Αυτός μπήκε στη ρύθμιση των “100 δόσεων”. Μόνον που δεν πλήρωσε 100 δόσεις, αλλά μία μόνον, εφάπαξ στα γρήγορα και στα μουλωχτά, αφού το διαθέτει το χρήμα. Και γλίτωσε εκατομμύρια. Και μετά, καθαρός ων, πήρε και το εργάκι με τα σκουπίδια. Και αυτός ο άθλιος τύπος παρά τω Πρωθυπουργώ, διακίνησε όλη αυτή την αισχρολογία κατά ενός ολόκληρου κόμματος συσχετίζοντάς το με τον Μπόμπολα. Και τσιμπήσατε.

Απαξίωσαν τελείως όλη την περιουσία των πολιτών στις τράπεζες. Καταλάβατε άραγε “αριστερούληδές” μου τι ακριβώς έπραξαν αυτοί που υποστηρίξατε; Εκεί που ο ΓΑΠ φώναζε ως πρωθυπουργός ότι τις διοικήσεις των τραπεζών πρέπει να τις ορίζει το Κράτος, αφού είχαν γίνει με τις τότε ανακεφαλοποιήσεις δημόσιες οι συστημικές τράπεζες, τώρα όχι μόνον δεν αλλάξατε τις διοικήσεις, όπως υποσχέθηκε ο αρχηγός σας καταχειροκροτούμενος μέσα στο κοινοβούλιο, αλλά οι τράπεζες πλέον έγιναν πλήρως ιδιωτικές. Με μία τις έχασε το κράτος. Όλες τις τράπεζες. Ακόμα και η Εθνική. Και δεν μπορούσατε να κάνετε και διαφορετικά αφού τα ρίξατε έξω όλα τα πιστωτικά ιδρύματα με το περίεργο θερινό δημοψήφισμα, κατά το οποίο ο κόσμος χόρευε πιστεύοντας ότι έδωσε ένα ηχηρό μήνυμα στους ξένους εχθρούς. Και λέγατε τότε για σκάνδαλα και για φυλακές, όταν η προηγούμενη Κυβέρνηση πούλησε μετοχές της Eurobank στην τιμή των 30 λεπτών. Και τώρα εσείς τις πουλήσατε μόνον ένα λεπτό. Τριάντα φορές πιο μεγάλο σκάνδαλο σύμφωνα με τα δικά σας δεδομένα;Και περιήλθαν σε ιδιωτικά χέρια και όλη η περιουσία των τραπεζών. Τα ακίνητά τους, οι συμμετοχές τους, τα δάνεια που έχουν δώσει. Και δεν άνοιξε ρουθούνι. Μα τι περίεργη χώρα είμαστε; Και δημιουργήθηκαν και νέες περιουσίες εκατομμυρίων ευρώ, για όλους αυτούς του μυημένους που σορτάρισαν τις τραπεζικές μετοχές. Μήπως κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει μια έρευνα για το ποιοι έπαιξαν υποτιμητική κερδοσκοπία, τότε, το καλοκαίρι που μας πέρασε;Και είχε πειστεί ο κόσμος με τον τύπο με τις παλαβομάρες των perpetual bonds, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι κονόμαγαν τρελά χρήματα

Και είναι απίστευτο. Βγαίνουν όμως Υπουργοί και στελέχη να ισχυρισθούν ότι το νέο νομοθετικό πλαίσιο για τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς είναι ευνοϊκότερο για τους δανειολήπτες. Προσέξτε. Δεν λένε ότι είναι καλύτερο για την Ελληνική οικονομία. Ισχυρίζονται ότι οι οφειλέτες έχουν μεγαλύτερη προστασία. Τόσο αναίσχυντα. Θα πρότεινα το εξής: Ας πάτε εσείς που ακόμα πιστεύετε τους παλαβούς που μας κυβερνάνε στον πιο φανατικό συριζέο δικηγόρο. Ξέρετε εσείς πρόσωπα και πράγματα. Και ρωτήστε τον: Συμφέρει να κάνω την αίτηση τώρα που ακόμα ισχύει το παλαιό καθεστώς ή θα πρέπει να την υποβάλω μετά την 1η Ιανουαρίου με το νέο τοίχος της σπουδαίας προστασίας.

Μα θα απομουρλαθούμε σε αυτή την χώρα με τα κοκόρια.

Μόνον για coq au vin τα κεφάρω εγώ τα κοκόρια. Για κοκορεύματα και για κοκορομαχίες τα απεχθάνομαι.

Σκληρός ήμουν;

Φόρος στο κρασί. Prima vista η ανάρτηση αυτή

Είχα αρχίσει  να γράφω, με βαρεμάρα είναι η αλήθεια, για το φιάσκο του έργου της εκβάθυνσης του Αναπλιώτικου λιμένα, για τις ευθύνες που υπάρχουν και για την επί του θέματος αυτού ανυπαρξία της αντιπολίτευσης.
Και τότε άκουσα στην τιβί  την αναγγελία για  την επιβολή φόρου στο εμφιαλωμένο κρασί.
Και ευθύς και παραχρήμα η βαρεμάρα στο γράψιμο του κειμένου για τα χάλια μας με αυτό που συμβαίνει με το έργο με την φαγάνα που έπρεπε να σκάψει τον βυθό του λιμανιού, μετατράπηκε σε αίσθημα θυμού, που σίγουρα θα με κάνει να τελειώσω το κείμενο σε λίγα λεπτά της ώρας. Γράφω πρίμα βίστα. Χωρίς να έχω σκεφτεί ένα σκελετό ή τα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσω. Αλλά είναι βέβαιο ότι γράφοντας θα μου προκύψουν ιδέες για να τις αποτυπώσω στον κυβερνοχώρο για να τις διαβάσουν οι μερικές εκατοντάδες που συνήθως αναγιγνώσκουν τις "σοφίες" μου. Και το καλό είναι ότι ήδη από τον τοίχο του Νίκου Τσούκαλη στο φατσοβιβλίο, έχω βρει την γελοιογραφία που πάει με το θέμα.
Μα είναι τόσο ανίκανοι; Τόσο άχρηστοι; Τόσο πολύ ιδεοληπτικοί;
Μα φόρο στο εμφιαλωμένο κρασί; Λένε για ένα ευρώ στο μπουκάλι!!!!! Αλλά και πολύ λιγότερο να είναι.......
Οι μικροί και μεσαίοι οινοποιοί έχουν κάνει τεράστια άλματα προόδου τα τελευταία χρόνια και μέσα στη δύσκολη εποχή της κρίσης. Έχουν βελτιώσει την ποιότητα. Έχουν δημιουργήσει μεγάλα κρασιά. Έχουν αυξήσει τις εξαγωγές. Έχουν δώσει δουλειά σε πολύ κόσμο. Έχουν πληρώσει πολλούς φόρους και εισφορές.
Ο Ελληνας καταναλωτής κρασιού έχει γευθεί εξαιρετικούς επιτραπέζιους οίνους σε προσιτές τιμές σε όμορφες βραδιές συνάξεων φίλων και συγγενών. Μια εξαιρετική στιγμή της ζωής μας μπορεί να έχει συνοδευθεί με έναν μεγάλο ερυθρό οίνο, που μπορεί να τον έχουμε πληρώσει κάτι παραπάνω, αλλά.... c' est la vie mon amie.
Το καλό Ελληνικό κρασί ίσως ήταν ο μοναδικός τομέας μαζί με τον τουρισμό που έδινε ελπίδες ότι η  Ελλάδα μας έχει κάποιες ελπίδες να ξεπεράσει τα προβλήματα.
Μόνον η ποιότητα στην παραγωγή και στις υπηρεσίες μπορεί να μας δώσει προοπτική σαν χώρα, σαν κοινωνία, σαν οικονομία. Ειδικά όταν η ποιότητα συνδυάζεται με προσιτή τιμή.
Και εκεί πήγαν οι πολιτικά ηλίθιοι να καλύψουν τα ελλείμματά τους. Και όταν ομιλώ για ελλείμματα δεν αναφέρομαι μόνον στα οικονομικά κενά. Αντί να φορολογήσουν  τα εισαγόμενα είδη (π.χ. μοσχαρίσιο κρέας) πλήττουν τον δυναμικό τομέα της Ελληνικής οικονομίας.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των παραγωγών σταφυλόκρασου, των οινοποιών επιτραπέζιου οίνου, των διακινητών και των εμπόρων πηγαίνουν για κέρδος  τριάντα-σαράντα λεπτών στην φιάλη των τριών ή τεσσάρων ή πέντε ή έξη ευρώ;  Και όπως λέει ένας φίλος μου από τη Νεμέα που ασχολείται με τα κρασιά: "Η τιμή του σταφυλιού που πουλάει ένας αμπελουργός είναι τριάντα λεπτά το κιλό. Πως να μην αισθανθεί μαλάκας ayt;ow που ξυπνάει πρωί και δουλεύει μέσα στο λιοπύρι και το κρύο για τριάντα λεπτά και ο άλλος ζητάει 50 πίνοντας καφέ στο Κολωνάκι". Και πράγματι. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι με την "αριστερή" ταυτότητα έχουν μάθει από τα εστιατόρια του Κολωνακίου, όπου πληρώνουν την φιάλη του κρασιού πάνω από πενηντάρικο και σου λένε ότι δεν τρέχει τίποτα να επιβαρυνθούμε και ένα ευρώ ακόμα. Και να καταλάβαιναν και την ποιότητα του κρασιού που καταναλώνουν στα κυριλέ εστιατόρια,..... Θα τους κατανοούσα λίγο  αν αντιλαμβανόντουσαν. Όμως δεν ρουφούν τη ζωή αυτοί οι άνθρωποι. Αριστεροί στο φαίνεσθαι είναι
Αγαπητοί μου, η λύτρωση για το οικονομικό πρόβλημα της  χώρας είναι μόνον ένα. Να αυξήσουμε την παραγωγή, να κυκλοφορήσει πιο γρήγορα το χρήμα, να γευθούμε τη ζωή σαν πολίτες, να καταναλώνουμε σε είδη που παράγουμε στην χώρα και ει δυνατόν στον τόπο μας, να στραφούμε στην ποιότητα, να είμαστε εξωστρεφείς. Πάντως δεν είναι λύση να υπερφορολογούμε δυναμικούς τομείς της οικονομίας, για να έχουμε καθήμενους υπαλλήλους στην ΕΡΤ. Να εισπράξουμε πολύ περισσότερα όχι από αύξηση φόρων και εισφορών, αλλά από την μεγαλύτερη παραγωγή-κατανάλωση - εξαγωγές ποιοτικού Ελληνικού οίνου.
Και θα έπρεπε να σκεφτούμε και τρόπους προώθησης της Ελληνικής παραγωγής. Και να  εξερευνήσουμε τρόπους σύνδεσης της τοπικής παραγωγής με τις τοπικές κοινωνίες.
Θα πω  λοιπόν αυτή τη νέα "σοφία".
Το Ναύπλιο είναι το επίκεντρο των δύο οινικών περιοχών της χώρας μας  με τις περίφημες τοπικές ποικιλίες του μοσχοφίλερου και του αγιωργίτικου. Μπορεί να μην έχουμε ακριβώς στα περίχωρά μας τα αμπέλια αυτά, όμως εδώ ζουν κάποιοι από τους σπουδαίους οινοπαραγωγούς. Άλλωστε ούτε ακριβώς  έξω από το Μπορντώ, είναι φυτεμένα τα  αμπέλια από τα οποία παράγονται τα πανάκριβα ομώνυμα κρασιά. Στην ευρύτερη περιοχή  καλλιεργούνται και σε κάποια απόσταση από την Γαλλική αυτή πόλη είναι τα όμορφα οινοποιεία.
Ας προβάλλουμε λοιπόν το γεγονός ότι η πόλη μας είναι η πόλη των φημισμένων κρασιών. Ας πούμε και κανα ψεματάκι ή μάλλον καμιά υπερβολή. Χρειάζονται και τα "παραμύθια" για μεγάλους. Αρκεί βέβαια να είμαστε σοβαροί και να σεβόμαστε του Νεμεάτες, του Ανω Δολιανίτες, του Μαντινέους. Να ζητήσουμε τη συνεργασία τους. Όλοι θα ωφεληθούμε σε μία τέτοια περίπτωση. Πουλάει το Ναύπλιο και θα ωφεληθούμε και εμείς και  οι εκεί αμπελουργοί και οινοποιοί. Και όλοι όσοι σχετίζονται με το κρασί.
Να διοργανώσουμε εκδηλώσεις.Γιορτές ποιοτικού κρασιού. Εκθέσεις. Οινικές παρουσιάσεις. Να υπάρξει σύνδεση της πολιτιστικής ζωής του Ναυπλίου με τους τοπικούς οίνους. Να γνωρίζουν όλοι οι εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες του Ναυπλίου ότι εδώ θα μπορούν να αγοράσουν και να γευθούν τους μεγάλους οίνους και τα επιτραπέζια κρασιά των τοπικών σπουδαίων ποικιλιών. Οι ξένοι επισκέπτες να προμηθευθούν "το αίμα Ηρακλέους", αλλά και την αρχαία ποικιλία του φίλερου, που διασταυρώθηκε με την ποικιλία Gewurztraminer που τότε μας την έφερε ο βασιλιάς Οθωνας από την Βαυαρία για να δημιουργηθεί το μοσχοφίλερο. Μάλλον το παράκανα στο παραμύθι. Τι λέτε;
Τέλος πάντων. Όλα αυτά δεν γίνονται με τους πολιτικά ανίκανους που μας κυβερνούν σε  κεντρικό και τοπικό επίπεδο.
Prima vista
Τελείωσα. Σε λίγο θα μου έχουν έλθει στο νου όσα λησμόνησα να σας αναφέρω. Και θα έχω μετανοιώσει για κάποια από αυτά που έγραψα λόγω της οργής μου με τους ιδεοληπτικούς και άχρηστους που μας κυβερνούν.

Νοσοκομείο Ναυπλίου. Τι μπορεί να κάνει ένας μελαχροινός Ξανθός Υπουργός Υγείας;

Είχα αρχίσει και έγραφα για την συγκέντρωση που καλούν οι δημοτικές παρατάξεις στο Ναύπλιο για το νοσοκομείο μας, όταν έφτασε η φριχτή είδηση των πολύνεκρων επιθέσεων στο Παρίσι.
Μία από τα ίδια. Απίστευτα πράγματα ελέχθησαν από παράγοντες της λαϊκοδεξιάς, της ψεκασμένης "αριστεράς" και από πολλούς "απλούς" συμπολίτες μας. Θεωρίες συνωμοσίας και κακόψυχοι συμψηφισμοί καταστάσεων και δυστυχιών. Και είμαι βέβαιος, ότι κάποιοι χαμογελούν χαιρέκακα, όπως έκαναν τότε με την επίθεση στους δίδυμους πύργους.  Αυτοί είμαστε. 
Ο διαφωτισμός  δεν έχει επικρατήσει σε αυτή την χώρα. Παραμένει κυρίαρχος μόνον σε απομονωμένες ελίτ μέσα στην κοινωνία μας.

Πάμε λοιπόν στα του νοσοκομείου του Ναυπλίου και στη συγκέντρωση που έχουν καλέσει ο δήμαρχος και οι δημοτικές παρατάξεις. Ακούω και διάφορους συλλόγους να δηλώνουν συμμετοχή. Από τη μία δεν νομίζω ότι υπάρχει άτομο που να μην επιθυμεί να επιλυθούν τα τεράστια προβλήματα στο νοσοκομείο μας και να έχουμε σωστές παροχές, από την άλλη όμως, μάλλον χαζοβιόλης είναι αυτός που πιστεύει ότι με μία κινητοποίηση, έστω και αν μπροστάρης είναι ο δήμαρχος, θα λυθούν τα προβλήματα ενός μικρού επαρχιακού νοσοκομείου, τη στιγμή που όλο το σύστημα υγείας καταρρέει.
Νέα πιο φρέσκια ερώτηση, διαβάζω, ότι υπέβαλε ο τοπικός νεοδημοκράτης βουλευτής για το θέμα του νοσοκομείου Ναυπλίου. Έτσι. Να μην μείνει κι αυτός πίσω σε θέμα που είναι πιασάρικο. Ωσάν τα προβλήματα στον τομέα της υγείας στο Ναύπλιο να προέκυψαν μόλις τώρα. Ωσάν να μην είναι η δεξιά και το ΠΑΣΟΚ οι υπαίτιοι για τον ανορθολογισμό της παράλληλης ανάπτυξης δύο νοσοκομείων στον ίδιο τόπο, που μας έφερε και αυτό, μεταξύ των άλλων, σε πλήρες αδιέξοδο.
Θυμήθηκε και ο Μανιάτης την ενεργειακή αναβάθμιση των νοσοκομείων Αργους και Ναυπλίου, έργο που θα είχε ως συνέπεια την εξοικονόμηση πόρων. Και μέμφεται τώρα τον Συριζα και τον Υπουργό, ωσάν να  μην ήταν αυτός ο αρμόδιος Υπουργός από το 2009. Δεν πάμε καθόλου καλά.
Καμιά δεκαριά συμπολίτες μας με σημαίες του κόμματος ΛΑΕ βρέθηκαν στην πύλη του νοσοκομείου Ναυπλίου και διαδήλωσαν για τα χάλια του νοσοκομείου μας. Έβγαλαν και ανακοίνωση που αναφέρει ότι "η ταυτόχρονη ανάπτυξη των δύο νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, είναι το "φάρμακο" στον αργό θάνατο τη δημόσιας υγείας στο Ναύπλιο και στο νομό". Μας πληροφορούν δε ότι, ενώ τελειώνει ο φετινός ο καλός ο χρόνος (με τους αλλεπάλληλους εκλογικούς θριάμβους), τα δύο νοσοκομεία του νομού έχουν λάβει μόνον το 40% της ετήσιας χρηματοδότησης και  ειδικότερα το  Νοσοκομείο Ναυπλίου μόνον το 30%. Και τα βάζουν και με τον τοπικό κυβερνητικό βουλευτή, ότι στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου είπε "αοριστολογίες και γενικολογίες". Ε λοιπόν, όταν ακούω  και ορώ τέτοια,  δηλώνω φανατικά συριζέος και Γκιολικός.  Όπως και ήμουν  Μανιατικός όταν ο σύριζα έλεγε αυτά ακριβώς που ακούει σήμερα από τα τέως μέλη του. Άραγε πότε επακριβώς ξεκίνησε, κατά τη γνώμη τους, η υποχρηματοδότηση της υγείας; Δεν κυβερνούσαν και αυτοί όταν οι κάνουλες για την χρηματοδότηση είχαν κλείσει και όταν συγκεντρωνόταν όλο το χρήμα, όλου του ευρύτερου δημόσιου τομέα για την περήφανη διαπραγμάτευση και την πληρωμή των δόσεων στους "τοκογλύφους"; Μόνον τους τελευταίους δύο μήνες έγινε η παύση των πληρωμών προς τα νοσοκομεία μας από τον κρατικό προϋπολογισμό; Και τι θέλουν να  μας πουν; Ότι ο Υπουργός Υγείας, ένας επί χρόνια συνδικαλιστής ιατρός στα νοσοκομεία, αποφάσισε να σταματήσει την χρηματοδότηση του τομέα υγείας, ενώ λεφτά υπάρχουν; Εντάξει. Οι προηγούμενοι ήσαν προδότες και ταγματαλήτες. Είναι δυνατόν όμως να πιστεύουν το ίδιο και για τον σημερινό Υπουργό Υγείας, το Ξανθό,κατ΄όνομα που είναι μελαχροινός στην όψη και πρώην σύντροφό τους;
14 δήμαρχοι της περιοχής της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας απέστειλαν στον Πρωθυπουργό επιστολή-κραυγή αγωνίας για το σπουδαίο νοσοκομείο Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης, που πάει για κλείσιμο. Οι εργαζόμενοι στον Ευαγγελισμό και στο Αττικό, στα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας, επισημαίνουν τα τραγικά προβλήματα.
Οι επικεφαλής λοιπόν των πέντε δημοτικών παρατάξεων του Ναυπλίου, καλούν τον κόσμο σε διαδήλωση την Δευτέρα, για να διεκδικήσουμε όλοι μαζί την επίλυση των προβλημάτων, την γενναία χρηματοδότηση του δικού μας νοσοκομείου, την πρόσληψη ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού στο δικό μας νοσοκομείο. Να σωθεί το δικό μας νοσοκομείο. Συμμετοχή δήλωσε ο Οίακας και Α.Ο. Μέρμπακα, αλλά και οι λογιστές του νομού, που έχουν πρόεδρο τον αντιδήμαρχο. Μάλλον και πολλά άλλα σωματεία που αγνοώ. Ψιλοχρήσιμη μπορεί να είναι η συγκέντρωση για να πιεστεί το υπουργείο και να δώσει τα κάποια ψίχουλα κατά προτεραιότητα στο δικό μας νοσοκομείο. Αν το ζητούμενό μας είναι τα ψίχουλα για να υπάρξουν ανάσες για τη λειτουργία του δικού μας νοσοκομείου τις προσεχείς εβδομάδες, τότε καλώς θα γίνουν όλα. Και θα εισπράξουν οι ηγήτορες τα μπράβο και τις ευαρέσκειες. Όμως σε κάθε περίπτωση ψίχουλα θα μας δώσουν, αν μας δώσουν, αφού τα ίδια ακριβώς προβλήματα έχουν όλα τα νοσοκομεία της επαρχίας και ακόμα μεγαλύτερα τα μεγάλα νοσοκομεία των μεγαλουπόλεων που αποτελούν και την ραχοκοκκαλιά του δευτεροβάθμιου συστήματος υγείας στην χώρα.
Τα πράγματα πλέον είναι πολύ σοβαρά. Ο τομέας της υγείας καταρρέει. Τα νοσοκομεία όλης της χώρας βρίσκονται  σε οριακή κατάσταση. Δεν είναι το δικό μας νοσοκομείο το μόνο που έχει τεράστια προβλήματα. Όλοι αυτοί οι απίθανοι τύποι που εμφανίσθηκαν προσφέροντας ελπίδα, αποδείχθηκαν τελικά ολετήρες. Όχι ότι οι προηγούμενοι τα κατάφεραν καλά, αφού δεν προχώρησαν στις μεγάλες αλλαγές που έπρεπε και πρέπει  να γίνουν για να διαθέτουμε και στο μέλλον δημόσια πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια παροχή υγειονομικών υπηρεσιών σε μια χρεωκοπημένη χώρα. Όμως πρέπει να πούμε ότι οι χρηματοδοτήσεις τα προηγούμενα χρόνια ήσαν πολύ μεγαλύτερες  από το 2015 που μας κυβερνούν αυτοί που έχουν όλες τις καλές προθέσεις. Αλλά οι καλές προθέσεις  από μόνες τους δεν λύνουν  τα προβλήματα. Ειδικά όταν δεν υπάρχει σχέδιο.
Και δεν είναι μόνον ο τομέας της υγείας που έχει τεράστια προβλήματα. Η χώρα ολόκληρη καταρρέει. Κάποιοι έλεγαν τον Γενάρη ότι τα πράγματα σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα. Κούνια που τους κούναγε και πολλούς από αυτούς  τους κουνάει ακόμα. Τα δημόσια ΙΕΚ δεν άνοιξαν καν. Οι αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση. Τα περισσότερα λεωφορεία δεν κυκλοφορούν, διότι δεν υπάρχουν κονδύλια για να επισκευαστούν.Έπρεπε να πληρωθεί η πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ από τους μικρομεσαίους που αντέχουν ακόμα, για να μπορέσουν να δοθούν τα πολυτεκνικά επιδόματα και το επίδομα θέρμανσης του προηγούμενου έτους.  Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Χάλια τα πράγματα και ακόμα χειρότερα. Ποιος καταταλαιπωρείται; Αυτός που πηγαίνει στη δουλειά του με την μπέμπα του (BMW) το πρωί και κάνει βόλτα με την μερτσέντα του το βράδυ μαζί με την άλλη μπέμπα στη θέση του συνοδηγού; Αυτός ταλαιπωρείται ή ο μεροκαματιάρης;
Ποιος θίγεται από την κατάρρευση των νοσοκομείων μας; Ο λεφτάς που θα πάει στην ιδιωτική κλινική ή ο απόκληρος; Ποιανού το παιδί δεν θα σπουδάσει ούτε καν μια τέχνη, αφού κατέρρευσε η δημόσια τεχνική εκπαίδευση;

Δεν υπάρχουν χρήματα. Τι να δώσει ο άμοιρος ο συνδικαλιστής που παριστάνει  τον Υπουργό Υγείας με άδεια θησαυροφυλάκια; Να πιέσουμε με μια συγκέντρωση έξω από το νοσοκομείο, αλλά πρόοδο δεν βλέπω, εάν δεν υπάρξει καινούργιος σχεδιασμός.
Και όταν δεν υπάρχουν χρήματα, άπαν το προηγούμενο πολιτικοοικονομικό αφήγημα καταρρέει μαζί με τους πτωχούς και απόκληρους. Και τώρα μόλις αντελήφθησαν οι φωστήρες μας ότι για να έχουμε ρεύμα στα σπίτια μας και για να μπορεί να λειτουργήσει η ΔΕΗ,  το σλόγκαν "δεν πληρώνω-δεν πληρώνω" πάει στην άκρη και ξεκινάνε δεκάδες χιλιάδες διακοπές ρεύματος.
Βέβαια από την άλλη,  με την ακόμα επικρατούσα συριζέικη ιδεολογική υπεροχή, δεν ακούγεται το παραμικρό για ανθρωπιστική κρίση, για λιποθυμίες παιδιών, για οχτώ χιλιάδες αυτοκτονίες.
Και υπερηφανεύονται με τις εμμονές τους.
Πίστεψαν τα χαϊβάνια και οι σερσέμηδες ότι με την κατάργηση του πεντάευρου στα εξωτερικά ιατρεία, κάνουν φιλολαϊκή πολιτική. Έπραξαν τελικά  ακριβώς το αντίθετο. Οι πτωχοί υποφέρουν με την κατάρρευση του εθνικού συστήματος υγείας. Αντί να παράσχουν δωρεάν υγεία στους ανήμπορους, που λίγο ή πολύ ούτως ή άλλως δεν πλήρωναν το 5ευρο, απάλλαξαν τα μεσαία στρώματα από το να δίνουν ένα μικρό ποσό χάρη των πτωχών. Εγώ θαλεγα το εισιτήριο για τα εξωτερικά ιατρεία να γίνει εικοσάρικο. Αυτοί που έχουν να πληρώνουν. Οι άνεργοι και οι αποδεδειγμένα φτωχοί να απαλλάσσονται. Τα εκατομμύρια ξένων επισκεπτών να πληρώνουν και αυτοί. Μου είναι αδιανόητο να μην υπάρχει σάλιο για τον τομέα της υγείας και οι χιλιάδες τουρίστες, που ήδη έχουν πληρώσει τις ασφαλιστικές τους εισφορές στα δικά τους ταμεία και έχουν κάνει και ιατρική ασφάλιση για το ταξείδι τους, να μην πληρώνουν το παραμικρό. Εγώ ο φορολογούμενος θα τους πληρώσω; Λογικό το βρίσκετε;
Και ναι. Να εκμεταλλευθούμε όλη την υποδομή που έχουμε δημιουργήσει στα νοσοκομεία. Και να δουλέψουν τα απογεύματα τα νοσοκομεία για αυτούς που θέλουν να πληρώσουν για την έξτρα εξυπηρέτηση. Και βέβαια, τα έχω ξαναπεί. Είναι ανάγκη η ανάπτυξη του ιατρικού τουρισμού.

Τώρα ειδικά για το Νοσοκομείο Ναυπλίου........ Τι προτείνω εγώ; Διότι μόνο ένας αιρετικός μπορεί να θεωρεί αλυσιτελή την αυριανή συγκέντρωση;
Ας πούμε καμιά αλήθεια και ας μην αυτοκοροϊδευόμαστε αγαπητοί μου. Και άλλοι τα ψελλίζουν, αλλά δεν έχουν τα guts να βγουν και να τα πουν ανοιχτά. Εμένα δεν με νοιάζει να τα πω, αφού δεν προσδοκώ και κάτι.
Όχι δεν γίνεται, δεν μπορεί η πτωχευμένη Ελλάς να συντηρεί δύο πλήρη νοσοκομεία που απέχουν μεταξύ τους ένα τέταρτο της ώρας. Να είμαστε ειλικρινείς. Και γενναίοι. Ας αφήσουμε τον δήμαρχο μόνο του με τους πολιτικαντισμούς του.
Να δούμε πως μπορούμε να αναβαθμίσουμε το νοσοκομείο Αργους για όλη την Αργολίδα. Θα ωφεληθούμε όλοι. Αργείτες, Αναπλιώτες και Μερμπακιώτες.
Και να δούμε και μια τελείως άλλη λογική για το νοσοκομείο Ναυπλίου.
Να γίνει ένα πολύ καλό αστικό κέντρο υγείας, που θα εξυπηρετεί τον κόσμο. Ενα καλό αστικό κέντρο υγείας θα προσφέρει πολλά παραπάνω από ένα νοσοκομείο που καταρρέει
Να δημιουργήσουμε ένα Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (Τ.Ε.Π.), μιας και είμαστε  και τουριστική περιοχή.
Και να δημιουργήσουμε δύο- τρία πλήρως οργανωμένα  τμήματα μέσα στο νοσοκομείο. Για να παρέχουμε στους τομείς αυτούς  εξειδικευμένες παροχές περίθαλψης για όλη την Πελοπόννησο. Να μην τρέχει ο κόσμος με το παραμικρό στας Αθήνας. Και μέσα από αυτά τα τμήματα να αναπτύξουμε τον ιατρικό τουρισμό και να  έχουμε τα έσοδα που απαιτούνται για περαιτέρω αναβαθμίσεις όλων των υπηρεσιών υγείας του Νομού μας.
Αυτά θα έλεγα εγώ ότι θα μπορούσαν να ήταν τα αιτήματα της Δευτεριάτικης συγκέντρωσης-διαδήλωσης-διαμαρτυρίας.
Τα υπόλοιπα εμέ δεν μου λένε κάτι, πέρα από το ότι θα φωνάξουμε για να φωνάξουμε. Εγώ με ψίχουλα και κοροϊδίες δεν συμβιβάζομαι. Ο μελαχροινός Ξανθός δεν έχει μία για να δώσει για το νοσοκομείο του Ναυπλίου. Ούτε θα έχει και αύριο. Ευαίσθητος άνθρωπος είναι, όμως μας κυβερνούν ιδεοληπτικοί. Και ο κάθε καρκίνος δεν θεραπεύεται με ιδεοληψίες.

τα αργομουνιάτικα και άλλα τινα περί φόρων

Μας τα έπρηξαν με τα ισοδύναμα.
Ψάχουν...... ψάχουν .....τίποτα δεν ανακαλύπτουν. Άνθρακες ο θησαυρός που μας (τους) υποσχέθηκαν
Κάτι για φόρο στα τσιγάρα λένε..... αντιλαμβάνονται ότι θα αυξηθεί το λαθρεμπόριο καπνού και θα μειωθούν τα έσοδα.
Κάτι για φόρο στα τυχερά παιχνίδια λένε....... ο ΟΠΑΠ όμως είναι πλέον ιδιωτικός και βεβαίως αντιδρά, αφού έχει κατοχυρωθεί με τις συμβάσεις.
Δεν ξέρω το γιατί, αλλά έχουν θέσει στα αζήτητα την αύξηση του φουπουά στο μοσχάρι, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο.
Αιρετικός είμαι, θα σας πω λοιπόν το αξιοπερίεργο για όλους,  που μόνον εγώ πιστεύω. Λέω λοιπόν: Ναι στην αύξηση του ΦΠΑ στο μοσχαρίσιο κρέας, αφού και κακό μας κάνει στην υγεία μας και το εισάγουμε κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Αλλά πιστεύω ότι και η θέσπιση ΦΠΑ και στην ιδιωτική εκπαίδευση καλό μέτρο είναι. Αρκεί όμως να κάνουμε ετούτο ως αντιστάθμισμα. Αντί να ψάχνουμε ισοδύναμα για να απαλείψουμε  το 23% στην εκπαίδευση, να θεωρηθεί η φορολόγηση των ιδιωτικών σχολείων και των φροντιστηρίων ως ισοδύναμο για τη μείωση της φορολογίας σε άλλους τομείς. Εκεί  που μπορούν να δημιουργηθούν δουλειές για τους ανέργους. Σε τομείς όπου η εγχώρια προστιθέμενη αξία είναι μεγάλη. Να μειωθεί ο φόρος στην εστίαση και στα ξενοδοχεία. Να μειωθούν δραστικά οι εισφορές στον ΟΑΕΕ, ειδικά για τους νέους επιχειρηματίες.
Δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί, επιθετικοί και αμυντικοί, τερματοφύλακες, φροντιστές και προπονητές. άπαντες ανεξαρτήτως θεωρούν ως κάτι εξαιρετικά διαβολικό την φορολόγηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Μπορούν και αιτιολογούν την άποψή τους με λογικά επιχειρήματα. Έχουν να πουν πράγματα. Πολύς κόσμος βρίσκει δουλειά στα φροντιστήρια και υπάρχει κίνδυνος να χάσουν πολλοί την εργασία τους. Πολλοί μεροκαματαραίοι πληρώνουν από το υστέρημά τους για τα παιδιά τους και δεν είναι δυνατόν να επιβαρυνθούν και άλλο
Παρ΄όλα αυτά μάλλον είμαι ο μόνος σε αυτή την παράξενη χώρα που ονομάζεται Ελλάς, που υποστηρίζει τον φόρο στην ιδιωτική εκπαίδευση και μαζί και τον φόρο στο μοσχαρίσιο κρέας και μαζί και την αύξηση των εσόδων από τον τζόγο (εάν αυτό είναι δυνατόν λόγω σύμβασης με τον ιδιωτικό ΟΠΑΠ) και μαζί την αύξηση των εσόδων από τα αυτοκίνητα που είναι ανασφάλιστα και δεν έχουν περάσει από ΚΤΕΟ και μαζί με την επιβολή τέλους καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, αφού δεν βάζουμε μυαλό, και μαζί την αύξηση του φόρου στη ζάχαρη και στις παχυντικές ουσίες και μαζί την αύξηση των εσόδων από πρόστιμα σε μηχανόβιους που κυκλοφοράνε χωρίς κράνος ή σε οδηγούς που οδηγούν χωρίς ζώνη και μαζί και το να παίρνουμε κεφάλια των μπαμπάδων που βάζουν τα μωρά στην μπροστινή θέση στα αυτοκίνητα. Και να τα κάνουμε όλα αυτά με την παράλληλη μείωση των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών σε όλους που λειτουργούν στην πραγματική οικονομία. Και μαζί να γλιτώσουμε κάποιες τεράστιες δυστυχίες, αλλά και δαπάνες, που δίνουμε για όλα αυτά τα ανάπηρα παιδιά από τα αυτοκινητιστικά και όλα αυτά τα υπερβολικά μπαλονάκια και τα μπαϊπάσσια
Και ναι. Τι είδους χώρα είμαστε που δαπανά ένα τόσο τεράστιο ποσό για την ΙΔΙΩΤΙΚΗ εκπαίδευση των κανακάρηδων; Για να πάρουν  ένα σωρό φτυχία και να τους κάνουμε συγχρόνως και άβουλα όντα στην κοινωνία; Και να βγαίνουν άνεργα με διπλώματα; Ναι να τα φορολογήσουμε όλα αυτά. Η αιρετική λογική μου θα τα ήθελε διαφορετικά όλα αυτά. Να μην κάνουν οι γονείς το σκατό τους παξιμάδι για ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια, πιάνα, σχολές χορού, μπάσκετ, 5Χ5 και τα τοιαύτα. Σε μια κανονική χώρα, όλα αυτά τα αναλαμβάνει το κράτος. Ακούς εκεί να πληρώνουν οι χαμηλόμισθοι χρήματα για να τρέξει το παιδί ή για να παίξει με μία μπάλα; Μα σε ποια χώρα ζούμε που να πάρει ο διάολος;
Αυτό το εισόδημα που θα περίσσευε θα το ήθελα να διοχετευόταν σε άλλες δραστηριότητες.
Κάθε μικρή πόλη σαν το Ναύπλιο να είχε είκοσι βιβλιοπωλεία. Και τρεις κινηματογράφους που θα γέμιζαν καθημερινά. Και μόνιμο θέατρο που θα έπαιζε τοπικές παραγωγές, αλλά και θα έφερνε θεατρικές ομάδες από όλη την Ελλάδα. Και τα Αναπλιωτάκια θα έκαναν τρεις και τέσσερες εκδρομές στους σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους και ιστορικούς τόπους της πατρίδας. Και τα μουσεία θα γέμιζαν. Και η οικογένεια θα πήγαινε περισσότερες εκδρομές. Και το τραίνο θα ήταν σε λειτουργία στο Ναύπλιο. Και δίπλα στο σταθμό θα άνοιγε βιβλιοπωλείο για να αγοράζουν οι επιβάτες βιβλία για διάβασμα στη διαδρομή. Και τα γήπεδα θα γέμιζαν όταν γινόντουσαν αγώνες. Όχι 200 θεατές σε αγώνα πρώτης εθνικής και μετά να πληρώνουμε ξένους μέτριους ποδοσφαιριστές.Και όταν δινόντουσαν συναυλίες στο Ναύπλιο θα κοβόντουσαν εισιτήρια. Όχι προσκλήσεις και δωρεάν θεάσεις που υποβαθμίζουν τον πολιτισμό.  Και οι καλλιτέχνες και οι συγγραφείς και οι μεταφραστές βιβλίων δεν θα ζούσαν με ξεροκόμματο ή από τα έτοιμα των παλαιότερων εποχών. Και οι ξενοδόχοι και οι εστιάτορες θα είχαν περισσότερα έσοδα και θα προσλάμβαναν και άλλους νέους και νέες,
Τώρα τι σας λέω; Κουφά πράγματα για το παράξενο Ελληνικό status quo. Δεν γίνονται αυτά στην Ελλάδα. Και όμως όλα αυτά που περιγράφω γίνονται σε άλλες χώρες. Εμείς θα συνεχίσουμε να βγάζουμε άνεργους επιστήμονες. Και οι καλλιτέχνες θα συνεχίσουν να πένονται. Και οι προσκλήσεις για δωρεάν εισόδους σε χώρους και δωρεάν θεάματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Και τραίνο δεν θα λειτουργήσει. Και  τα πενηντάρικα για να παίζουν μπάσκετ τα παιδιά θα συνεχίσουν να πληρώνονται. Και μαύρα μάλιστα.
Αλλά δεν τελείωσα εδώ.
Ως αιρετικός έχω και άλλη πρόταση για το θέμα της φορολογίας.
Να ισχύσει εκ νέου ένας φόρος που είχαν καθιερώσει οι Οθωμανοί στο νησί της Χίου. Ονομαζόταν "τα αργομουνιάτικα" και επιβαλλόταν σε όλες τις γυναίκες που άφηναν σε "αργία" αυτό το μέρος του σώματός τους που περιγράφει η ονομασία του φόρου. Έχουν διασωθεί από τότε και τα διάφορα χωρατά για τον περίεργο αυτό φόρο:
"- Δεν φτάνει που 'χασε τον Παναή από αυτοκτονία λόγω χρεών η Μαριώ, έχει τώρα τρία κουτσούβελα να φροντίζει και πρέπει να πληρώνει και το αργομουνιάτικο....
- Πολύ συμπονετικό σε βλέπω βρε Γιώργη, μην έχεις βάλει τίποτα κατά νου; ... Είναι και νοστιμούλα η άτιμη!"
Θα μπορούσε ο φόρος αυτός να εκσυγχρονισθεί στο σήμερα και λόγω της εξίσωσης των φύλων  και να αφορά  γυναίκες και άνδρες. Έμεινες γεροντοπαλλήκαρο ή γεροντοκόρη ή δεν ξαναπαντρεύτηκες όταν έμεινες χήρος ή ζωντοχήρος σε μικρή ηλικία; Ε τότε θα πληρώσεις το αργομουνιάτικο ή το αργοπουτσιάτικο.
Ας αφήσω όμως το αστείο της υπόθεσης και ας μιλήσουμε λίγο στα σοβαρά.
Μία από τις μεγάλες αιτίες της σημερινής Ελληνικής δυστυχίας, αποτελεί η μουχλίαση στην οποία έχει περιπέσει μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας. Η παραίτηση από την ζωή μας καταστρέφει. Απολέσαμε τα παλαιά προνόμιά μας; Αράζουμε στην τηλεόραση στα μεσημεριανάδικα με τις ξανθιές. Δεν θα πάμε όμως μπροστά εάν δεν παραμείνουμε "ενεργοί".  Πρέπει να ψάξουμε τα δύσβατα μονοπάτια και να ρουφήξουμε τη ζωή μέχρι το μεδούλι. Να ερωτευτούμε ανθρώπους, καταστάσεις, τοπία, την ιστορία μας. Μια γυναίκα παρατημένη, ένας νέος χωρίς γκόμενα βουλιάζει.  Να κυκλοφορήσουμε με το ταίρι μας. Να κοιτάξουμε να βρούμε δουλειά, ή ακόμα καλύτερα να δημιουργήσουμε δουλειές, διότι αλλιώς δεν θα το έχουμε το ταίρι για πολύ ακόμα. Να του αγοράσουμε ένα ωραίο δώρο, να καλλωπισθούμε, να το πάμε  σε μία συναυλία. Να δημιουργήσουμε νέες  ευκαιρίες. Δύσκολα  τα πράγματα, όμως όταν αργομουνιάζουμε ή αργοπουτσιάζουμε, Τότε τελειώνουμε σαν άτομα και μαζί παρασέρνουμε και την  κοινωνία στον όλεθρο.
Και να σκεφτείτε ότι είμαστε το μόνο κράτος στον κόσμο που πληρώνει συντάξεις στις ανύπαντρες θυγατέρες.
Ας ονειρευτούμε κάπως διαφορετικά το θέμα.
Με ποιον όμως; Με τον πασόκο Αλεξιάδη ή με τον νέο που έγινε Κνίτης όταν έπεφταν τα τείχη;

Στο παράλληλο σύμπαν άπαντα τα προβλήματα επιλύονται.

Ήταν τέτοια εποχή πέρσι.
Μαθητές, αλλά όχι μόνον μαθητές, του μουσικού σχολείου έκαναν διαδήλωση διαμαρτυρίας  στο Ναύπλιο για τα προβλήματα που υπήρχαν στο  Σχολείο τους στην Πρόσυμνα.
Είναι πολύ θετικό η νέα γενιά  να βγαίνει έξω από τα ίντερνετ καφέ, να διαδηλώνει και να διεκδικεί.
Και ναι Πρέπει να  δοθεί προτεραιότητα στην Παιδεία, αλλά και στα Πειραματικά σχολεία και τα σχολεία ειδικής αγωγής.
Βγήκαν λοιπόν οι μαθητές πέρσι στους δρόμους  και διαμαρτυρήθηκαν κατά της χούντας και των δυνάμεων κατοχής που  είχαν καταλάβει την χώρα μας και είχαν προκαλέσει τα προβλήματα στα σχολεία τους. Και μαζί τους στη διαδήλωσή τους ήσαν και μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι. και κάποιος μπροστά τους καθοδηγούσε. Εκπαιδευτικοί και γονείς. Ναι. Τα παιδιά σε αυτή την τρυφερή ηλικία είχαν πιστέψει ότι ζούμε σε καθεστώς κατοχής. Και οι μεγάλοι για τους δικούς τους λόγους χαιρόντουσαν για την διαστρέβλωση  της ιστορίας και των γεγονότων. Και αδιαφορούσαν για την προσβολή που γινόταν στους ήρωες αγωνιστές και τα θύματα των θηριωδιών. Κατοχή είπαν να γράψουν πέρσι ότι είχαμε, επειδή δεν είχε μπει λεωφορείο να πηγαίνει τους μαθητές στην άλλη άκρη της Αργολίδας, εκεί όπου οι φωστήρες μας αποφάσισαν να φτιάξουν το Μουσικό Σχολείο.


Δεν ξέρω το γιατί, αλλά δυστυχώς πολλές φορές προκαλεί γέλωτα η ανημπόρια του άλλου ή η τραγική κατάσταση στην οποία  περιέρχεται. Γελάει ο κόσμος με κάποιον που θα φάει μια θεαματική τούμπα. Πολλά  ανέκδοτα αναφέρονται στην σεξουαλική ανικανότητα ή στην επιθυμία ενός μικρού λαγού να κυριαρχήσει στα ζώα της ζούγκλας. Παλαιότερα υπήρχαν εκείνα τα απαίσια ρατσιστικά ανέκδοτα με τα "νομιστεράκια'.

Ντρέπομαι αλλά γέλασα όταν ο φίλος μου είπε ότι μετά από τόσα χρόνια  ξαναβγήκε στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί. Θυμόμουν τον γονιό που φώναζε και διαμαρτυρόταν μαζί με άλλους πολλούς, και δικαίως, για το τραγικό κτηριακό πρόβλημα του δεύτερου και πέμπτου δημοτικού σχολείου στο Συνοικισμό.  "Μα πρέπει να έχουν τελειώσει πλέον τα παιδιά σου από το σχολείο", του λέω αφελώς. "Ποια παιδιά μου" μου απαντάει "η κόρη μου μεγάλωσε τέλειωσε και το Λύκειο, παντρεύτηκε και τώρα πάει το εγγονάκι στο σχολείο". Ο μπαμπάς έχει γίνει παππούς, η μικρή μαθήτρια έγινε μαμά και τώρα πάει το εγγονάκι σχολείο. Τα προβλήματα όμως παραμένουσι ως είχον (ίσως να διδασκόντουσαν και την καθαρεύουσαν όταν ξεκίνησαν τα προβλήματα στα συστεγαζόμενα σχολεία να υφίστανται). Είπαμε τότε η λύση να δοθεί με τη μετατροπή του εξαιρετικού κτηρίου των Καπναποθηκών σε σχολείο. Στην αρχή, που υπήρχαν και αφειδώς τα κονδύλια, δεν μας άκουσαν. Θέλησαν να προχωρήσουν τις ανοησίες να γίνει μέρος του στρατοπέδου πολυκατοικίες υπέρ των αξιωματικών και ο υπόλοιπος χώρος να παραχωρηθεί για την ανέγερση σχολικών μονάδων!!!! Όλο αυτό το ανόητο με την τσιμεντοποίηση και άλλου τμήματος της πόλης βεβαίως δεν προχώρησε. Μα σε ποιον κόσμο ζούσαμε; Μέσω πολυκατοικιών, πρώτων κατοικιών, παροχών και αντιπαροχών να θέλουμε να πάμε μπροστά. Οι ιθύνοντες κάποια στιγμή  υιοθέτησαν την δικιά μας πρόταση για την μετατροπή των παλιών  Καπναποθηκών σε πρότυπο από πολλές πλευρές  σχολείο. Έγιναν και πληρώθηκαν (εμείς οι πολίτες πληρώσαμε) και κάποιες μελέτες. Που καταλήξαμε; Ο τέως μπαμπάς και νυν παππούς να διαμαρτύρεται ακόμα. Και ξεχωριστό σχολείο για το πέμπτο Δημοτικό δεν θα έχουμε όσο εγώ ζω σε αυτό το μάταιο κόζμο.


Κάποτε η καρδιά που κτυπούσε στα χωριά μας ήταν οι συζητήσεις στο καφενείο με την παρουσία του προέδρου της Κοινότητας, του γραμματικού, του παπά του χωριού, καμιά φορά του αστυνόμου και βεβαίως βεβαίως του δάσκαλου. Το σχολειό στο χωριό ήταν το κεντρικό στοιχείο της κοινωνικής λειτουργίας του μικρού  χώρου. Όλοι οι κάτοικοι φρόντιζαν το τοπικό σχολείο και ουδείς είχε διανοηθεί να το υποβαθμίσει. Αλλά οι καιροί άλλαξαν. Στα σημερινά σχολεία χρειάζεται ο καθηγητής των Αγγλικών, ο γυμναστής.  Τα εξαθέσια δημοτικά σχολειά αναβαθμίσθηκαν και τα μονοθέσια και διθέσια μαράζωσαν. Οι περισσότεροι γονείς άρχισαν να μην στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο του χωριού και εύρισκαν κάθε είδους τερτίπι για να τα στείλουν στο δημοτικό της πρωτεύουσας του νομού. Και βεβαίως ήλθε κάποια στιγμή η ώρα να προχωρήσουμε σε συγχωνεύσεις δημοτικών σχολείων. Κάποιοι κάτοικοι, αλλά και εκπαιδευτικοί, δυστυχώς, δεν αντελήφθησαν ότι όλα αλλάζουν γύρω μας και πρέπει να δούμε το αύριο με τα μάτια της αυριανής μέρας. Και με τα δικά τους μέτρα και σταθμά οι κάτοικοι του Παναρητίου διαμαρτυρήθηκαν. Και σήκωσαν και πανώ. Που έμεινε ξεσκισμένο για αρκετό καιρό σε αυτόν το ανθρωποκτόνο και ψευδεπίγραφο δρόμο της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων.  Και σήμερα τα παιδιά του Παναρητίου φοιτούν σε ένα εξαιρετικό, απ΄ότι ακούω, εξαθέσιο δημοτικό σχολείο στο Ανυφί.

Και έτσι χωρίς σχέδιο πήραν κάποτε μία μαχαίρα και περιέκοψαν την τεχνική εκπαίδευση αντί να την ενισχύσουν. Και απέλυσαν καθηγητάδες των τεχνικών λυκείων. Έτσι οριζόντια και κάθετα. Ουδείς μελέτησε ποιες τεχνικές ειδικότητες πρέπει να αναπτύξουμε και ποιες να μειώσουμε ή και να καταργήσουμε. Και αντί να δούμε με ένα άλλο μάτι τα τεχνικά επαγγελματικά Λύκεια και τα διάφορα ΙΕΚ και τις τεχνικές σχολές, κάναμε τότε ο,τι χειρότερο μπορούσαμε. Περικόψαμε ειδικότητες και απολύσαμε καθηγητές. Και δικαίως κάποιοι τότε ξεσηκώθηκαν και αντέδρασαν. Όμως σήμερα δεν υπάρχει στον ορίζοντα το παραμικρό ενθαρρυντικό. Σχολειά έκλεισαν. Άλλα άργησαν να ανοίξουν. Η τεχνική εκπαίδευση παραπαίει. Στα ειδικά σχολεία η κατάσταση είναι τραγική. Αλλά ουδείς σήμερα διαμαρτύρεται έντονα και ουδείς έχει κάποιο σχέδιο για την αυριανή μέρα.

Μια κοπελιά πριν τρία περίπου χρόνια ανέλαβε να κινητοποιήσει την τοπική μας κοινωνία για τα χάλια του νοσοκομείου μας. Είχε το θάρρος και έστησε και τραπεζάκι έξω από το Δημαρχείο Ναυπλίου και ζητούσε υπογραφές. Και κατάφερε και μάζεψε χιλιάδες. Μπράβο της. Αξιέπαινη. Όμως οι υπογραφές από μόνες τους δεν φέρνουν κονδύλια που είναι αναγκαία για την καλή λειτουργία ενός νοσοκομείου. Και η κατάσταση τα τελευταία χρόνια χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Και τώρα που ήλθαν αυτοί που αποκαλούσαν δολοφόνους τους προηγούμενους η κατάσταση των νοσοκομείων μας είναι σχεδόν υπό διάλυση. Μία νοσηλεύτρια και εγώ δεν ξέρω ανά πόσους ασθενείς. Πριν λίγο καιρό δεν είχαμε αναισθησιολόγο. Ήδη, λένε, ότι δεν έχουμε καρδιολόγο. Τα αναγκαία υλικά αρχίζουν και εξαφανίζονται. Τώρα ποιος φταίει; Οι δολοφόνοι και οι προδότες;

Ναι να φωνάξουν οι πολίτες. Ναι να βάλουμε τις υπογραφές μας. Ναι να διατρανώσουμε το "κάτω τα χέρια από το νοσοκομείο Ναυπλίου". Ναι να αγωνισθούμε για την τεχνική εκπαίδευση για το κτηριακό στα  σχολεία να υπάρχουν όλες οι ειδικότητες για τους μαθητές του μουσικού σχολείου και λεωφορεία να τους μεταφέρουν.

Αλλά πρέπει να αντιληφθούμε ότι ουδείς θα σώσει την κατάσταση αν δεν υπάρξει σχέδιο στο τι θέλουμε να κάνουμε σε αυτή την χώρα και ποιες είναι οι προτεραιότητες.

Και εγώ δεν κολώνω να πω αυτό που πιστεύω. 

Όχι. Η χρεοκοπημένη Ελλάς δεν χρειαζόταν να ξαναπροσλάβει του πεντηκοντούτεις εργαζόμενους της ΕΡΤ. Δεν ήταν αυτή η προτεραιότητα στις ανάγκες μας. Ας την κάνανε καλύτερη και δημοκρατικότερη τη ΝΕΡΙΤ.  Αγανακτώ όταν βλέπω όλα αυτά τα προγράμματα κονσέρβα που παίζουν τα κρατικά κανάλια. Γιατί τους προσλάβαμε; Δεν υπήρχε προτεραιότητα σε γιατρούς, νοσηλευτές, καθηγητές; Γιατί να προσλάβουμε τις καθαρίστριες για να τις μετατάξουμε λίγους μήνες αργότερα σε γραφεία; Και μετά να αναγκαζόμαστε να προσλάβουμε άλλες καθαρίστριες με έναν ταπεινωτικό μισθό; Τι αριστερά είναι αυτή; Γιατί να μην προσλάβουμε τρεις-τέσσερες χιλιάδες νέους που παίζουν στα δάκτυλα τους υπολογιστές για να μπορέσουμε να πατάξουμε την φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο, την εισφοροδιαφυγή; Είναι δυνατόν οιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος να υποστηρίζει ότι η προτεραιότητα ήταν ο 60χρονος γραφιάς της ΕΡΤ που είχε προσληφθεί επί των πράσινων ή των γαλάζιων, διότι τώρα έγινε φαιοκόκκινος και όχι οι ελεγκτές της παράνομης και μαύρης εργασίας; Όχι δεν είναι προτεραιότητα στην χρεοκοπημένη χώρα μας να φτιάξουμε κάποια σαπάκια αεροπλάνα. Τα σχολειά μας πρέπει κατά προτεραιότητα να φτιάξουμε.

Θα φωνάξουμε, λέει, και πάλι για το νοσοκομείο Ναυπλίου. Και θα συγκληθεί εκ νέου το δημοτικό συμβούλιο. Και θα εκδοθεί ομόφωνο ψήφισμα για να διεκδικήσουμε κονδύλια και προσωπικό. Δυστυχώς και πάλι δεν θα γίνει απολύτως τίποτα. Πλέον δεν φτάνει και η ενοποίηση των δύο νοσοκομείων του νομού, που έπρεπε να είχε γίνει δεκαετίες τώρα (άλλη αμαρτωλή ιστορία). Κραυγές αγωνίες εκπέμπονται πλέον από όλες τις γωνιές της Ελλάδας. Ακόμα και τα βασικά μας νοσοκομεία δυσκολεύονται να λειτουργήσουν. Καταρρέει φίλοι μου η χώρα.

Τώρα απαιτείται ένα σχέδιο με το οποίο το νοσοκομείο μας με την καλή υποδομή, το εξαιρετικό προσωπικό του θα μπορέσει να προσελκύσει έσοδα. Τα έχει πει παλαιότερα ο αιρετικός. Υπάρχει η δυνατότητα. Η θέληση ελλείπει για να κάνουμε τις απαραίτητες κινήσεις για την αναβάθμισή του νοσοκομείου. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι μετακινούνται και καταβάλλουν τεράστια ποσά για οδοντιατρικό τουρισμό. Για κέντρα αποκατάστασης τραυμάτων. Για  εξωσωματικές. Για αρθροπλαστικές κλπ. Εχουμε όλες τις δυνατότητες που να πάρει ο σατανάς. Αν περιμένουμε να μας στείλουν προσωπικό και χρήματα, αυτοί που χθες προσέλαβαν και άλλους συμβούλους στο γραφείο του βγαλμένου από το Κρεμλίνο τοτέμ Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, χαθήκαμε. Μετά το παράλληλο με το μνημόνιο πρόγραμμα ανήγγειλε ότι θα δημιουργήσουμε και παράλληλο τραπεζικό σύστημα.

Το παράλληλο σύμπαν. Το χάσαμε τελείως.......