Overbooking και οι ευτραφείς εχθροί της πόλης

Είναι μεγάλη δυστυχία για μία πόλη να έχει Δήμαρχο που έχει ψηφιστεί από το εξήντα και πλέον τοις εκατό των ψηφοφόρων.
Το πιστεύω ακράδαντα αυτό.
Αλλά δημοκρατία έχουμε και συμβαίνουν και τέτοια. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τις απευκταίες αυτές περιπτώσεις
Η καλόπιστη κριτική, η σκληρή αντιπολίτευση, η άλλη γνώμη σε τέτοιες μονοπωλιακές της εξουσίας καταστάσεις καταντούν δύσκολα πράγματα
Άντε να ξεφύγεις από την αλαζονεία του θριαμβευτή.
Εδώ βέβαια 27% παίρνουν κάποιοι και πιστεύουν ότι θριάμβευσαν μόνο και μόνο διότι ο αντίπαλος καταβαραθρώθηκε.
Τα είχαμε ζήσει και στο Ναύπλιο παλαιότερα.
Τότε αυτοί που έκαναν κριτική ήσαν "17 Νοέμβρη". Σήμερα οι ασκούντες κριτική σε αυτούς πού έριξαν νοκ-άουτ τον αντίπαλο μέσα σε δευτερόλεπτα είναι "χονδροί".
Πάντως  οι ασκούντες σκληρή κριτική στους έχοντας το απόλυτο "λαϊκό έρεισμα" είναι εκτός των άλλων και οι "εχθροί της πόλης".
Ωραία δημοκρατία.....

Overbooking.
Μια λέξη εφιάλτης των άπληστων επιχειρηματιών ειδικά των αεροπορικών εταιριών ή των μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων.
Για να τα κονομήσουν "οι μη χονδροί  φίλοι" των τουριστών και να μην μείνει ούτε μια αεροπορική θέση ή δωμάτιο σε ξενοδοχείο κενό, πράττουν αυτό το ωραίο να κάνουν κρατήσεις πάνω από το 100% της δυναμικότητας και των υπαρχουσών θέσεων. Υπολογίζουν ότι κάποιες ακυρώσεις έτσι κι αλλιώς  θα γίνουν.
Και αν όχι; Τότε.... "τρέξετε καλά μου ποδαράκια. Αστυνόμος Σαΐνης".
Αν λοιπόν είσαι χονδρός και στιγματίσεις την πρακτική αυτή, τότε αυτομάτως καθίστασαι από τον παντοδύναμο επιχειρηματία που ελέγχει την αγορά ο έχθιστος (εχθρός, ο, η εχθίων το έχθιον, έχθιστος) της τουριστικής προοπτικής και ανάπτυξης του τόπου σου.

"Λιπόσαρκοι" επομένως πολιτικοί, που  αγαπούν την πόλη τους εναντίον των "ευτραφών" δημοσιογράφων και εχθίστων του τόπου.
Τη δουλειά μας να κάνουμε. Τα εργάκια στην περιοχή μας να γίνουν και άσε τους άλλους να κουρεύονται. Το δικό μας χωριό να αναπλάσουμε, τις δικές μας λιμνούλες, τα δικά μας γεφύρια να κατασκευάσουμε, τα δικά μας αγάλματα να στήσουμε και όλα ωραία και καλά. Οι άλλοι ας πρόσεχαν. Και εφ΄ όσον τελικά το δικό μας έργο γίνει και του διπλανού χωριού απενταχθεί τότε ήδιστη (ηδύς, ηδίων, ήδιστος) η ευχαρίστηση του τοπικού άρχοντα. Ωραία πράγματα.....

Έτσι είναι τελικά. Η λογική των υπερκρατήσεων που μέχρι χθες γνωρίζαμε ότι γίνεται από τις εταιρίες στον τουριστικό τομέα, τώρα μάθαμε από τον τέως Πρόεδρο του περιφερειακού Συμβουλίου κ. Πουλοκέφαλο ότι γίνονται και στα Κοινοτικά Προγράμματα

Στην Περιφέρεια Πελοποννήσου ο «κουμπαράς» του ΕΣΠΑ 2007 – 2013 για το ΠΕΠ (εθνικοί και κοινοτικοί πόροι) περιείχε 368 εκατ. ευρώ. Με αυτά τα χρήματα θα έπρεπε να προγραμματισθούν τα έργα ώστε να υλοποιηθούν απρόσκοπτα. Δυστυχώς βέβαια οι εντάξεις των έργων ανήλθαν στο ποσόν των 623 εκατομμυρίων ευρώ (μέχρι τον Μάρτιο του 2014). Δηλαδή είχαμε υπέρβαση του προγράμματος τουλάχιστον κατά 70% ποσοστιαία ή κατά 255 εκατ. ευρώ αριθμητικά.

Και τώρα; Και εδώ Αστυνόμος Σαϊνης. Τρεχάτε ποδαράκια μου. Ποια προγράμματα θα απενταχθούν και ποια θα γίνουν; Με ποια κριτήρια;

Και γιατί να προτιμηθούν οι λιμνούλες σε μία πόλη και όχι ένα αναπτυξιακό συγκοινωνιακό έργο σε μιαν άλλη ή στην ίδια  περιοχή; Γιατί πλακοστρώσεις και όχι ένα έργο εξοικονόμησης ενέργειας ή ανάδειξης ενός αρχαιολογικού χώρου; Γιατί η αγάπη μας και η προτίμηση στο κιτς;

Για πείτε μου αγαπητοί μου; Τελικά τόσα χρόνια που μασουλήσαμε τα πακετάκια με τα κοινοτικά προγράμματα έγιναν όλα ωραία και καλά; Μήπως προτιμήθηκαν τα έργα βιτρίνας που δεν είχαν συνεισφορά στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου ή στην προστασία του περιβάλλοντος ή στην μείωση της ανεργίας; 

Μήπως λέω πράγματα που απευθύνονται σε εξωγήινους και δεν έχουν συμβει;

Και μήπως το τεράστιο ζήτημα τελικά για μια κοινωνία  που στενάζει δεν είναι αν ο "χονδρός" δημοσιογράφος έχει δίκιο ή όχι και αν οι λιμνούλες απενταχθούν ή όχι, αλλά για ποιο λόγο θα πρέπει γίνει αυτό ετούτο το έργο και όχι κάποιο άλλο;