Καλοκαιρινές ιστορίες

Το πρωί φορτώνουμε τα χρειώδη για τον παραθαλάσσιο προορισμό και βουρρρ για δροσιά στην Καραθώνα. Μαζί και το μικρό ψυγειάκι με τα νερά, τις πορτοκαλάδες και δύο ροδάκινα. Ο λαός έχει κατηφορίσει απ΄όλη την Αργολίδα και την Αρκαδία, για βουτιές, ηλιοθεραπείες, λαδομασαζώματα, οφθαλμόλουτρα, ρακετοκαρφώματα, αυταρέσκειες. Χρυσές δουλειές τα "μαγαζιά" της δημοφιλούς παραλίας, που αντί για πεντακόσια τετραγωνικά μέτρα έχουν καταλάβει δυο στρέμματα (ίσως και περισσότερα) έκαστο.  Τον νόμο που ορίζει τελείως διαφορετικά πράγματα και που θέλει να προστατέψει τον αδύναμο, που δεν έχει να πληρώσει για ομπρελλοκαθίσματα και αυτόν που δεν τα κεφάρει, τον έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.  Οι εποπτικές αρχές σκασίλα τους. Ο νόμος για την ελευθερία πρόσβασης στις παραλίες παραβιάζεται και οι αντιδρώντες "στα ξεπουλήματα" αδιαφορούν, διότι εδώ θα τα βάλουμε με χειμαζόμενους μικρομεσαίους και όχι με τα μεγάλα συμφέροντα. Η λογική του χαϊδέματος της αόριστης κοινωνικής τάξης των  "μη προνομιούχων" επανέρχεται πλησίστια. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό, πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές.
Παίρνουμε των ομματιών μας και βουρρρ για μοναχικές παραλίες. Δεκάδες παπιά, μηχανάκια και μηχανές μεσαίου και μεγάλου κυβισμού έχουν ξεχυθεί στους δρόμους. Βρε να μην δω έναν να φοράει κράνος....... Ζέστη θα μου πείτε. Που να αντέξουν οι νέοι μας. Τί τους νοιάζει στο κάτω κάτω της γραφής για το  τι λέει αυτός ο σκληρός νόμος (dura lex). Θα σου την πουν κιόλας αν ξεστομίσεις καμία κουβεντούλα. "Δική μας είναι η ζωή γουστάρουμε να  ριψοκινδυνεύουμε." Δεν σκέφτονται τη δυστυχία που μπορεί να προκαλέσει και στους εαυτούς τους και στις οικογένειες τους ένα ατύχημα. Δεν σκέφτονται τα καροτσάκια. Δεν τους περνάει από το μυαλό το βάρος που μπορεί να αναλάβει η κοινωνία. Με κράνη θα ασχολούμαστε τώρα; Με "χαζούς" νόμους, που μας περιορίζουν τις ελευθερίες μας;
Πηγαίνοντας για την ερημική παραλία, λίγο πιο πέρα, από κάποιο στενό, παραβιάζοντας το στοπ, εμφανίζεται ξαφνικά αμάξι που οδηγάει νεαρή, με το κινητό στο ους το απώτερον. Φρένα...... Πνιχτή βρισιά μέσα από τα μισάνοιχτα χείλη μου. Μα τι γίνεται; Τι στο διάολο λένε όλες αυτές που μιλάνε στα κινητά ενώ οδηγούν; Μην μου πείτε ότι δεν το έχετε αντιμετωπίσει το φαινόμενο.... Δεν είναι φαλλοκρατικό αυτό που λέω. Πραγματικότητα είναι.  Για κάθε 9 γυναίκες που μιλάνε στο κινητό ενώ οδηγούν αντιστοιχεί εις ανήρ. Βέβαια η αναλογία είναι τελείως ανάποδη στους δικυκλιστές. Σκασίλα τους για το τι λέει νόμος για τις πάμπολλες κυρίες και τους ολίγους κύριους σε σχέση με την απαγόρευση χρήσης κινητών κατά τη διάρκεια της οδήγησης. Τώρα ποια ζημιά θα προκαλέσουν..... ; Τι πόνο και δυστυχία, μπορεί να δημιουργήσουν.....Μα νοιάζεται κανείς;
Όμορφα περάσαμε στην ερημική παραλία. Ήταν και ο Χρήστος εκεί με την οικογένειά του. Δεν έχει χάσει το χαμόγελό του, παρά την ήττα του στις δημοτικές εκλογές. Ούτε και εγώ το έχασα με την καταστροφή που υπέστη το κόμμα μου στις ευρωεκλογές (για την παράταξή μου στις δημοτικές δεν ήλπιζα σε περισσότερα). Επιστρέφουμε σπίτι. Το ερώτημα είναι τι θα φάμε; Μια ωραία χωριάτικη, με ρίγανη μαζεμένη από το Γύρο της Αρβανιτιάς και κάπαρη που συνέλεξα από τις σχισμάδες των τειχών της Μεθώνης....  Την ωραιότερη κάπαρη την έχουν βέβαια τα βράχια του δρόμου του μπάι-πάς, αλλά, βλέπετε, αυτή την μαζεύει σε τσουβάλια ο ένας ο επιτήδειος, αφήνοντας μπουκάλα όλους τους υπόλοιπους. Ωραία η ιδέα για την χωριάτικη, όμως χρειαζόμαστε ψωμί για την παπάρα στο λαδοντοματόζουμο. Πέρασμα από τον φούρνο, αγορά άρτου, αλλά...βεβαίως-βεβαίως δεν μου το ζυγίζουν όπως ο νόμος ορίζει.Σκύβω την κεφαλή, για να μην συγχυστώ και βουρρρ να απολαύσω την χωριάτικη.
Φτάνει το βραδάκι. Τα μαγαζιά παίζουν μουσική στη (ή στο; πως είναι το σωστό;) διαπασών (ή διαπασόν;), μέχρι πολύ-μα πολύ αργά. Τέσσερες το πρωί και οι έφηβοι έχουν φτάσει στο ζενίθ του τσακιρ κεφιού και γλεντούν με όλη την δύναμη της ψυχής τους (και όχι μόνον). Και μετά πρέπει να ανέβουν στα παπάκια. Απορώ. Υπάρχει παπάκι στο οποίο να λειτουργεί σωστά ο σιγαστήρας;
Σας περιέγραψα ένα ωραίο θερινό διήμερο στην πόλη μας. Και ευτυχώς, λόγω του καλοκαιριού, δεν επισκέφθηκα κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος σε κλειστό χώρο για να γίνω καπνιστός, από τους αρειμάνιους που δεν τηρούν τον νόμο και δεν σέβονται τον διπλανό τους. Που τον βιάζουν με όλη τη δύναμή τους για πράξεις "ελευθερίας". Για να λειτουργήσουν όπως γουστάρουν.
"Οχι θα γίνουμε φλουφληδες σαν και εσένα ωρέ ξενέρωτε, συμβιβασμένε αιρετικέ."

Δημόσια περιουσία. Ας σκεφτούμε λίγο.....

Λέγεται ότι το έχει πει ο Ηλίας Ηλιού: "Εάν από την εντολή ου μοιχεύσεις αφαιρέσεις τη λέξη "ου" τότε η έννοια της εντολής αλλάζει". Βέβαια, θα πρόσθετα εγώ,  και αν από το "ου μοιχεύσεις", αφαιρέσεις τη λέξη "μοιχεύσεις", τότε αυτό που απομένει είναι ένα απλό "ου".
Κατ΄αναλογίαν ταυτό συμβαίνει με το τοπικό αίτημα των καιρών που ακούει στην εντολή "ου ξεπουλήσεις δημόσια περιουσία"
Είχαμε Δημοτικό Συμβούλιο τις προάλλες για το θέμα της  εκποίησης κάποιων δημόσιων ακινήτων. Εκδόθηκε ένα ψήφισμα για να αντιδράσουμε  στην απαράδεκτη τακτική να  επιχειρεί το Κράτος αδιακρίτως να εκποιήσει  πολλά ακίνητα  που ανήκουν στο Δημόσιο
Για να μπορέσουμε όμως να διεκδικήσουμε  κάποια πράγματα υπέρ του δημόσιου συμφέροντος πρέπει να μιλήσουμε κάποτε επί των απολύτως συγκεκριμένων σε σχέση με τους κοινόχρηστους χώρους, τα δημόσια και δημοτικά ακίνητα. Αλλέως είτε θα οδηγηθούμε σε τυφλές εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας, είτε θα μείνουμε στα "ου", κάμνοντας επαναστατικές γυμναστικές.
Επί των απολύτως συγκεκριμένων λοιπόν καταθέτω την αιρετική μου άποψη. Δεν θεωρώ βεβαίως ότι αυτή είναι θέσφατο, αλλά περιμένω και άλλες απόψεις. Επί των συγκεκριμένων όμως.
1.  Θα προστατέψουμε κάποτε τους κοινόχρηστους χώρους, όπως δρόμους, πλατείες, πεζοδρόμια, παραλίες; Θα αποφασίσουμε κάποτε να κυνηγήσουμε όλους αυτούς που έχουν κάνει παράνομες καταλήψεις κοινοχρήστων χώρων ή έχουν κάνει υπέρβαση του χώρου που τους έχει παραχωρηθεί; Θα εφαρμοσθεί ο νόμος και θα επιβληθούν οι προβλεπόμενες κυρώσεις ή θα συνεχίσουμε να το κάνουμε ψιλοκομμένο τουμπεκί σε όλα όσα γίνονται δίπλα μας, χάριν κομματικών μικροσκοπιμοτήτων; Θα αρχίσουμε κάποτε να φωνάζουμε ή θα συνεχίσουμε να σιωπούμε; Θα ζητήσουμε να απομακρυνθούν κινητά πράγματα που έχουν τοποθετηθεί παράνομα σε κοινόχρηστους χώρους και θα κατεδαφισθούν παράνομες κατασκευές κάθε είδους; Θεωρούμε δευτερεύον το σοβαρότατο αυτό ζήτημα;
2.  Θα γίνουν κάποτε οι πράξεις αναλογισμού και προσκυρώσεων και θα γίνει η εφαρμογή τους; Σε πολλές περιπτώσεις η επιβάρυνση του Δήμου είναι μηδενική, προκειμένου να αποκτήσει χώρους που προβλέπονται για πράσινο και παιδικές χαρές, που τόσο έχουν ανάγκη περιοχές της πόλης πυκνοδομημένες. Θα γίνει ιεράρχηση προτεραιοτήτων για απόκτηση ακινήτων που προορίζονται για σχολεία και παιδικοί σταθμοί, ώστε σε ένα βάθος χρόνου να αποκτηθούν από τον Δήμο; Δεν είναι σημαντικά αυτά τα θέματα; Γιατί υπάρχει σιωπή τα τελευταία χρόνια για τα θέματα αυτά; Μήπως τα άλλα είναι πιο πιασάρικα και φέρνουν περισσότερες ψήφους και αποπνέουν μεγαλύτερα επαναστατικότητα;
3.  Θα πάρουμε κάποτε μία απόφαση για την χρήση στο Μπούρτζι; Έχω στο παρελθόν εκφράσει συγκεκριμένη άποψη για το τι πρέπει να γίνει το Μπούρτζι. Δεν λέω ότι δεν μπορεί να υπάρξει και άλλη (δεν πιστεύω καλύτερη, αλλά τέλος πάντων)  πρόταση. Όμως  δεν δέχομαι επαναστατικά μαθήματα από όσους αδιαφορούν τόσα χρόνια και δεν έχουν εκφράσει το ο,τιδήποτε για το τι πρέπει να γίνει η καστρονησίδα μας. Θα δεχθούμε να αναλάβει  ιδιώτης την λειτουργία κυλικείου - αναψυκτηρίου- εστιατορίου στο Μπούρτζι; Με όποιον πιστεύει ότι αυτό μπορεί να το κάνει το Δημόσιο έχω ριζική διαφωνία. Θα βάλουμε τάξη στον τρόπο μεταφοράς επιβατών στο Μπούρτζι; Θα επαναλειτουργήσει κάποτε από ιδιώτη κάποιο κυλικείο και στο Παλαμήδι ή θα αφήνουμε το χάλι να συνεχίζεται;
4.    Θα ενεργοποιηθούν κάποτε οι πολίτες και θα διαμαρτυρηθούν για το χάλι με το Τελωνείο, με το Ενετικό κτήριο στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου, με το κτήριο Βίγκα στην Πλατεία Συντάγματος με το κτήριο Παπαδόπουλου,  με τις Μπανιέρες και τον Ναυτικό Όμιλο, το κτήριο της Αρβανιτιάς και τελευταία με το εγκαταλειφθέν κτήριο στην Πλατεία Σταϊκόπουλου; Αυτή η ξεφτίλα με την απαξίωση της δημόσιας περιουσίας δεν μας απασχολεί;
5.     Θα αποφασίσει κάποτε το δημοτικό συμβούλιο να προστατέψει την παραλιακή ζώνη εισόδου στην πόλη του Ναυπλίου από ανέγερση κτηρίων οιουδήποτε είδους ή θα χύνει δάκρυα κάθε τόσο  με έκδοση ψηφισμάτων; Η άλλη πρόταση χρόνια τώρα έχει κάνει την πρότασή της. Αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Θα μπορούσαμε εδώ και χρόνια να είχαμε τροποποιήσει το  σχέδιο πόλης (ή να περιλάβουμε σχετική πρόβλεψη στο Γενικό Πολεοδομικό), ώστε όλη η παραλιακή ζώνη να γίνει χώρος πράσινου και αδόμητη, ώστε ποτέ να μην κτισθούν ούτε τα δημόσια ούτε τα ιδιωτικά "οικόπεδα". Και μετά άστους να κουρεύονται. Αλλά αδιαφορήσαμε τόσα χρόνια και τώρα παλεύουμε να ανατρέψουμε καταστάσεις, αντί να τις έχουμε λυμένες. Ακόμα και τώρα αυτό μπορεί να γίνει, αντί να φωνασκούμε χάριν εντυπώσεων.
6.   Θα μιλήσουμε κάποτε ειλικρινά, λέγοντας ότι το Δημόσιο δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ξενοδόχος; Όσοι πιστεύουν στον κρατισμό, είναι δικαίωμά τους, αλλά οι απόψεις αυτές δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να επικρατήσουν. Επομένως δεν πιστεύω ότι έχει νόημα να παραμείνει ο Αμφιτρύων στα χέρια του Δημοσίου, ούτε έχει κάποια λογική να κολλάμε στην εκμίσθωσή του, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο δεν ξεπουλάμε δημόσια περιουσία. Δεν είναι δυνατόν, κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντοτε, να βάζουμε τον Αμφιτρύωνα στο ίδιο τσουβάλι με ξενοδοχειακές μονάδες που είναι κτισμένες σε αρχαιολογικούς χώρους. Αλλά με τον Αμφιτρύωνα σχετίζεται ένα άλλο ντροπιαστικό θέαμα για το Ναύπλιο. Η πισίνα αποτελεί ένα κυριολεκτικό αίσχος. Ας πράξουμε κάτι γι΄αυτό, δείχνοντας την ευαισθησία μας για τη δημόσια περιουσία, που πρέπει να  ωφελεί την κοινωνία και όχι να την βλάπτει.
7.   Απαράδεκτο βεβαίως είναι να πωλείται ως δημόσια έκταση ένας κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος (βέβαια θεωρώ ότι νομικά είναι αδύνατον αυτό να συμβεί, οπότε μάλλον πολύς λόγος για το τίποτα), όμως το σημαντικό είναι να αποφασίσουμε, για να ξέρουμε τι λέμε και τι ζητάμε, εάν θέλουμε ξενοδοχεία εκεί επάνω. Εγώ λέω ότι αυτό που πρέπει να διεκδικήσουμε είναι η κατεδάφιση των ξενοδοχείων και όχι αυτά να παραμένουν στην κυριότητα του Δημοσίου και να νοικιάζονται, μέχρι να πεθάνουμε και εμείς και τα παιδιά μας. Και μιας μιλάμε για την Ακροναυπλία. Θα αγωνισθούμε για την αναβάθμιση του αρχαιολογικού αυτού χώρου; Ποιος αγωνίσθηκε τόσα χρόνια για να σταματήσει το χάλι ενός σημαντικού για την πόλη μας Κάστρου;
8.   Όσοι αντιδρούμε σήμερα στις εκποιήσεις δημοσίων ακινήτων θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να ζητήσουμε ένα μεγάλο συγγνώμη, που δεν κινητοποιηθήκαμε και δεν αντιδράσαμε, όταν το Κράτος έδιωχνε από το κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο το ΠΛΙ. Το πρώτο που πρέπει να διεκδικήσουμε είναι να αποδοθεί το κτήριο αυτό και πάλι στο Λαογραφικό Ίδρυμα και μετά.... εδώ σας έχω πουλάκια μου. Τολμήστε να το πουλήσετε. Άλλωστε είναι μία τεράστια ηλιθιότητα και από οικονομικής πλευράς η πώληση του κτηρίου αυτού, αφού το κτήριο αυτό πωλείται ως κατοικία και επομένως το τίμημα που θα επιτευχθεί δεν είναι δυνατόν να είναι αξιόλογο. Και αν επιμένετε  να πουλήσετε κάποιο κτήριο στο παλιό Ναύπλιο, σας έχω και αντιπρόταση. Και ας φωνασκούν οι μόνιμα αντιδρώντες.
9.   Μίλησα παραπάνω για τα γνωστά ακίνητα που βρίσκονται στο Ναύπλιο και ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο, που έχουν μια τεράστια ιστορική αξία για όλους μας και που έχουν ολοκληρωτικά αφεθεί στην τύχη τους. Υπάρχουν όμως πέραν από αυτά και ένα σωρό άλλα, που πρέπει και αυτά να τα δούμε ένα-ένα για να αξιοποιηθούν υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, που τα περισσότερα  έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους και ελαχιστότατοι ομιλούν περί τούτων. Το εκπληκτικό κτήριο "των φυλακών του Λεονάρδου", που δεν είναι επισκέψιμο. Το ερείπιο πίσω από τον Αμφιτρύωνα. Παραδοσιακό κτήριο στην οδό Οθωνος. Ο "Πύργος" της Κάντιας. Ο "Πύργος" του Αγίου Αδριανού. Τεράστιο οικόπεδο στο κέντρο του Δρεπάνου. Παραθαλάσσιο οικόπεδο στο Βιβάρι. Η Ρόμβη και το Δασκαλειό. Το μεγάλο ακίνητο στη Δαλαμανάρα, που αγοράσαμε και πληρώνουμε ακόμα εμείς οι δύσμοιροι δημότες για να γίνει το Πανεπιστήμιο, που ποτέ δεν πρόκειται το έργο αυτό να προχωρήσει.
10. Για το μεγάλο θέμα της Καραθώνας έχω πει αναλυτικά την άποψή μου παλαιότερα. Να την θυμίσω επιγραμματικά. Να σταματήσουν άμεσα οι παρανομίες από ιδιώτες και να επιβληθούν οι κυρώσεις. Να γίνει το αθλητικό πάρκο. Να προχωρήσει σε μεγάλο μέρος ο σχεδιασμός της παλαιότερης προγραμματικής σύμβασης. Να ολοκληρωθεί το κτήριο, που προς το παρόν αποτελεί ένα τεράστιο γιαπί-αίσχος. Να εφαρμοσθεί ο νόμος ώστε να  υπάρχει κατοχυρωμένη η ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία και να γίνει η Καραθώνα το κέντρο ανάπτυξης ιατρικού τουρισμού. Ας γίνουμε κάποτε πρωτοπόροι σε κάτι που έχει προοπτικές ρε γαμότο. Τώρα βρίστε ελευθέρως.
11.  Θα θυμίσω ένα άλλο πολύ σπουδαίο περιουσιακό στοιχείο του Δημοσίου που είναι παντελώς ξεχασμένο. Ομιλώ για τη λιμνοθάλασσα του Βιβαρίου. Οι ειδικοί λένε ότι το μέλλον είναι η εκτατική (και όχι εντατική) ιχθυοκαλλιέργεια.  Και η περιοχή μας έχει το φυσικό αυτό πλεονέκτημα. Αλλά ουδείς ασχολείται. Είμαστε ικανοποιημένοι που παραμένει ανενεργό αλλά σε δημόσιο έλεγχο, ενώ θα μπορούσε να δώσει δουλειές, έσοδα, ανάπτυξη όλης της περιοχής;
Ουφφφ. Κουράστηκα να τα γράφω.
Ένα υστερόγραφο μόνον. Όλοι εμείς οι ευαίσθητοι "προοδευτικοί", εμού συμπεριλαμβανομένου, θα αγωνισθούμε κάποτε και με το αίσχος της εκκλησιαστικής περιουσίας; Σπουδαία κτήρια στο ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου να είναι ένα ρημαδιό. Αλλά και η υπόλοιπη εκκλησιαστική περιουσία......

Χθες εγώ χάρηκα. Ως εκεί όμως

To 2004 ήταν η χρονιά που μας έδωσε τα τελειωτικά χτυπήματα.
Πήραμε το Γιούρο στο ποδόσφαιρο.
Κερδίσαμε το Ευρωμπάσκετ
Η Παπαρίζου βγήκε πρώτη στη Γιουροβίζιον
Διοργανώσαμε τους Ολυμπιακούς αγώνες και πήραμε ουκ ολίγα χρυσά
Ο Κώστας Καραμανλής ο βήτα, ο επονομασθείς "Ακάματος", κέρδισε τις εκλογές προκειμένου να κάνει και άλλες παροχές.
Οι πανίσχυρες συντεχνίες συγκυβερνούσαν ζητώντας και πετυχαίνοντας ακόμα παραπάνω.
Απόφοιτοι δημοτικού έπαιρναν από δημόσιο φορέα πάνω από εκατό χιλιάρικα το χρόνο και ουδείς τολμούσε να θίξει το θέμα.
Απορρίψαμε το σχέδιο για την επανένωση της Κύπρου και αυτό θεωρήθηκε  ηρωική πράξη. Η Κύπρος παραμένει διχοτομημένη και ο Τουρκικός στρατός κατοχής βρίσκεται ακόμα εκεί
Οι κρατικές δαπάνες ξέφυγαν από κάθε έλεγχο.
Η αριστερά στον κόσμο της ζητούσε και άλλες παροχές, με περισσότερα δανεικά.

Με μια κουβέντα θεωρήσαμε λόγω και του Γιούρο ότι είμαστε ο πανίσχυρος λαός.
Ο ρατσισμός έδειξε το χειρότερο πρόσωπό του, όταν ήλθε η πρώτη ήττα, μετά τις τόσες πολυποίκιλες "επιτυχίες" και μάλιστα με ήττα από την Αλβανία. Το φρικώδες σύνθημα που κυριαρχούσε κατά την διάρκεια των νικών στην Πορτογαλία για την "πούτσα του τσολιά", έγινε ακόμα χειρότερο με τα στοχευμένα συνθήματα κατά των Αλβανών που δεν θα γίνουν ποτέ Ελληνες, ωσάν να είμαστε ανώτερος λαός.

Δυστυχώς σήμερα διαπιστώνω ψήγματα από τις ίδιες μαγκιές του παρελθόντος.
Νομίζουμε ότι με μία νίκη σε ένα παιχνίδι κάτι αποδείξαμε. Οτι τώρα είναι καιρός εξ αυτού του λόγου να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να τους δείξουμε εμείς σε όλους τους διεθνείς εχθρούς που μας επιβουλεύονται.

Ένα παιχνίδι είναι παιδιά. Μην τρελαθούμε.
Και στο κάτω κάτω της γραφής, μπορεί οι Ισπανοί αυτή την φορά (αφού τα σάρωσαν όλα) να πήγαν νωρίς σπίτια τους, όμως άρχισαν να κερδίζουν και στο χόρτο στο τένις. Και έχουν μια πολύ ωραία ομάδα μπάσκετ. Έχουν και τον Κοντραδόρ, έναν εκπληκτικό ποδηλάτη (μακάρι να κερδίσει το tour de France, τον έπαιξα βλέπετε).
Ο αθλητισμός είναι χαρά. Δεν είναι μαγκιά.
Και χθες εγώ χάρηκα. Ως εκεί όμως

"Οχι στο ξεπούλημα" και άλλα τινα τσιτάτα

Γνωρίζω καλά ότι αυτά που πολλές φορές γράφω δεν είναι του συρμού και ως ντεμοντέ δεν είναι και δημοφιλή.

"Οχι στο ξεπούλημα των δημοσίων εκτάσεων": Συντηρητική λογική. Συντηρητικό τσιτάτο. Υπάρχουν δημόσιες εκτάσεις που ακόμα και αν μοσχοπουλιόντουσαν (ποιά είναι η καλή τιμή κανείς βέβαια δεν λέει), δεν θα έπρεπε να βγουν προς εκποίηση. Εκτάσεις που βρίσκονται σε αρχαιολογικούς χώρους, σε οικολογικά ευαίσθητες περιοχές, κοντά σε ερημικές παραλίες ανεπανάληπτης ομορφιάς, που αποτελούν εθνικό κεφάλαιο, δεν πρέπει να πουληθούν όποια τιμή και αν προσφερθεί.

"Ξεπουλάνε τις παραλίες μας". Λάθος σύνθημα. Αποπροσανατολίζει και δεν απεικονίζει την πραγματικότητα. Ουδεμία παραλία έχει περιέλθει στο ΤΑΙΠΕΔ για να πουληθεί. Παραλιακά οικόπεδα ναι. Και εδώ το μεγάλο θέμα είναι, κατά την αιρετική μου άποψη, όχι το να μην πουληθεί ένα ανεκμετάλλευτο δημόσιο ακίνητο, αλλά το πως θα σωθούν οι ερημικές παραλίες μας, που αποτελούν ένα κεφάλαιο για τη ζωή μας, αλλά και για την οικονομία μας. Επίσης το  πως δεν θα μπετονοποιηθούν περαιτέρω οι ήδη "ανεπτυγμένες" οικιστικά παραλίες μας. Επομένως το μεγάλο ζητούμενο, κατά την αιρετική μου γνώμη, είναι να ορισθούν χρήσεις γης και όροι δόμησης τέτοιοι που να απαγορεύουν την δόμηση κοντά σε εξαιρετικές ερημικές παραλίες και να περιορίζονται τα οικοδομικά αίσχη στις υπόλοιπες παραλίες. Το θέμα δεν είναι μόνον να μην πουληθεί μια δημόσια έκταση, αλλά και παράλληλα να μην γίνουν "αξιοποιήσεις" και σε ιδιωτικές εκτάσεις και μάλιστα εκμεταλλευόμενοι οι ιδιώτες την παρθένα γη που ανήκει στο δημόσιο. Έτσι κλείνουμε το μάτι στα μικρά , αλλά και στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, που εκμεταλλεύονται μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Θέλετε παραδείγματα; Για σκεφθείτε το.

"Θα καταστρέψουν τις παραλίες μας" Επικεντρώνοντας σε κάποιες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων εκτάσεων, ξεχνάμε το σημαίνον, που είναι  παράνομη υπερεκμετάλλευση, καταστροφή, και ιδιοποίηση των παραλιών μας υπέρ μικρών συνήθως, αλλά και μεγάλων συμφερόντων που ήδη συμβαίνει δίπλα μας. Εκατοντάδες, χιλιάδες παραλίες της χώρας μας έχουν καλυφθεί απάκρη σάκρη,παρά τις επιταγές του νόμου, με ομπρελοκαθίσματα, παράνομες καντίνες, φρικαλέα κατασκευάσματα, φουσκωτά παιχνίδια, βουερά μηχανάκια θαλάσσης. Είναι πανεύκολο και ανώδυνο να τα βάλουμε με τους αόρατους εχθρούς που μας επιβουλεύονται. Το δύσκολο είναι να δημιουργηθεί ένα κίνημα που να τα βάλει με τα πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα, που με παράνομο τρόπο λυμαίνονται τις παραλίες μας, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Για κοιτάξτε φίλοι μου δίπλα σας με τα αίσχη που συμβαίνουν. Με τις τροχοφόρες καντίνες που γίνονται μόνιμα μπαράκια με εκατοντάδες καθίσματα, με τις καταλήψεις τεράστιων τμημάτων παραλιών με ετσιθελισμό του χειρίστου είδους. Το κακό έχει επισυμβεί εις τας κεφαλάς μας εδώ και καιρό, ήδη από την εποχή της επίπλαστης ευδαιμονίας, και οι πραγματικοί προοδευτικοί θα πρέπει να αγωνισθούν και να τα βάλουν με τα πολύ συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Όλοι ξέρουμε. Λίγοι ομιλούν.

"Ξεπουλάνε αρχαιολογικό χώρο": Για να το δούμε λίγο καλύτερα το πράγμα. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που βγήκαν οικοδομικές άδειες για να ανακατασκευασθούν bangalows και να κατασκευασθούν πισίνες στον αδόμητο αρχαιολογικό χώρο της Ακροναυπλίας, ολοκληρώνοντας καταστροφές που έγιναν επί χούντας. Προσωπικά, ως αιρετικό, λίγο με κόφτει, το εάν αυτός που εκμεταλλεύεται ένα ξενοδοχείο εκεί επάνω, έχει ιδιοκτησία του χώρου ή το έχει νοικιάσει για καμία 40ετία ή το έχει με σύστημα λήζινγκ αλά Χονγκ Κονγκ (το να ξαναγυρίσει η διαχείριση ενός τέτοιου ξενοδοχείου στο δημόσιο, πιστεύω ότι κάθε λογικός άνθρωπος το θεωρεί αδιανόητο). Αυτό λοιπόν που πρέπει να αποφασίσουμε, εάν θέλουμε να ονομαζόμαστε προοδευτικοί-αριστεροί, είναι η χρήση του χώρου. Θέλουμε την κατεδάφιση του σκελετωμένου παλαιού Ξενία; Θα πρέπει να ανοίξει επιτέλους η Πύλη του Σαγρέδου; Θα αποφασίσουμε ότι τα κτηριακά κατασκευάσματα της χούντας  είναι γέρικα, άχρηστα και χωρίς καμία αξία με την πάροδο μίας 60ετίας; Αν λέμε ότι αυτά είναι τα θέλω μας (τα δικά μου πάντως αυτά είναι), τότε αυτό για το οποίο πρέπει να αγωνισθούμε είναι να απαλλαγούμε από τα κτηριακά τέρατα. Όχι να παραμείνουν αυτά στην κυριότητα του Ελληνικού Δημόσίου και να εκμισθωθούν για άλλα 40 χρόνια ή να πωληθούν σε καλούς, κακούς ή μέτριους ιδιώτες επιχειρηματίες.

"Ξεπουλάνε το θέατρο της Επιδαύρου". Υπερβάλλοντας θα χάσουμε ολοσχερώς το δίκιο μας.

"Η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά από το Κράτος και όχι από ιδιώτες". Το Τελωνείο Ναυπλίου παραμένει  έρημο κάποιες δεκαετίες-Φρίκη. Το Μπούρτζι από τότε που έκλεισε ως ξενοδοχείο ρημάζει-Φρίκη. Σκοτεινό και απαίσιο το αναψυκτήριο στο Πάρκο του Σταϊκόπουλου - Φρίκη. Ανατριχίλες διαπερνούν τις ραχοκοκκαλιές όταν κάποιος αντικρύζει το παλιό Ξενία ή το μπετονένιο κτήριο της Αρβανιτιάς- Φρίκη. Καταρρέει το εκπληκτικό Ενετικό κτήριο στην πλατεία Αγίου Γεωργίου- Φρίκη. Επί χρόνια με σκαλωσιές και απαίσια πανιά το κτήριο Βίγκα στην Πλατεία Πλατάνου-Φρίκη. Στοίχειωσαν οι καπναποθήκες-Φρίκη. Έδιωξαν το ΠΛΙ από το κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο-Φρίκη. Ρήμαξαν οι Μπανιέρες και το κεντρικό κτήριο του ναυτικού ομίλου- Φρίκη. Με αυτές και άλλες φρικαλεότητες της κρατικής διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας θα έπρεπε να ασχολούμαστε κατά προτεραιότητα άπαντες. Δεν το κάνουμε-Φρίκη. Δεν ασχολούμαστε και με το γεγονός ότι κάποιοι έχουν καταλάβει παράνομα κοινόχρηστους χώρους - Φρίκη. Κάποια σημαντικά δημόσια κτήρια, θα πρέπει να είναι κάτω από σωστή κρατική διαχείριση. Σωστή όμως. Και ας αποφύγουμε τους δογματισμούς. Πιστεύω ότι με μια διαφορετική διαχείριση, είναι δυνατόν τα κτήρια αυτά και η δημόσια περιουσία να είναι ωφέλιμα για την κοινωνία, αλλά ο δογματισμός στο να μην πουληθεί τίποτα σε ιδιώτες το μόνο που κάνει είναι να βλάπτει το δημόσιο συμφέρον.

Συμπερασματικά.
Η δογματική απολυτότητα των κρατιστών είναι μία συντηρητική λογική, που σε πολλές περιπτώσεις ευνοεί ιδιωτικά μικρά και μεγάλα συμφέροντα.
Η προστασία ευαίσθητων περιοχών από την επέλαση του κέρδους, πρέπει να αφορά όχι μόνον τη δημόσια περιουσία, αλλά και την ιδιωτική.
Μικρά και διάσπαρτα μικροσυμφέροντα που δεν θέλουμε να θίξουμε  είναι σε πλείστες περιπτώσεις οι απόλυτοι καταστροφείς.
Η δημόσια περιουσία που δεν έχει να κάνει με ευαίσθητες περιοχές φυσικού κάλλους ή πολιτιστικής κληρονομιάς, πρέπει με ορθολογικό τρόπο να αξιοποιηθεί. Η μη αξιοποίησή της ευνοεί τους υπόγειους μάγκες της διαπλοκής.
Δεν πρέπει να επιστρέψουμε στο παρελθόν. Με την εξιδανίκευση του κρατισμού και της καρακιτσαρίας που διέλυσε το δημόσιο χώρο.

"Θλιβερά διαπίστωσις"

Τρεις ιστοριούλες για τις ευρωεκλογές

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΈΝΑΛΤΙ ΚΑΙ Η ΛΥΤΡΩΣΗ

Ναι είναι αλήθεια.... Ο τερματοφύλακας που στο 89ο λεπτό βλέπει μπροστά του την μπάλα στημένη στα 11 μέτρα, είναι ένας ακραία φοβισμένος άνθρωπος.
Διαλέγει γωνία. Πέφτει προς τα αριστερά και ο αντίπαλος που είναι μάγκας, την στέλνει ακριβώς στο κέντρο. Η μπάλα σπαρταράει στο πλεκτό. Αν με το πέναλτι αυτό έγινε το σκορ 2-0 ή ακόμα καλύτερα και το 3-0, η λύτρωση πλέον ήλθε. Αυτή η τανάλια που έσφιγγε την καρδιά και έκανε τους παλμούς του γκολκήπερ να χτυπάνε με δύναμη και με ταχύτητα, ξαφνικά χαλάρωσε.
Πλέον το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Η ομάδα από του χρόνου θα παίζει στο τοπικό πρωτάθλημα. Θα είναι πλέον μια ομαδούλα. Μία γκρούπα, που θα ανταγωνίζεται ομάδες μικρών χωριών.
Τα λάθη που έγιναν στη μεταγραφική περίοδο, αλλά και πριν από αυτήν, όταν κάποιοι αρνήθηκαν  τη συνένωση του Πανναυπλιακού με τον προαιώνιο εχθρό του, τον Παναργειακό, για να συγκροτηθεί μια αξιόμαχη ομάδα που θα διεκδικούσε την άνοδο στην ανώτερη κατηγορία, οδήγησαν τελικά στον υποβιβασμό της μιας ομάδας και στο να κρατηθεί με τα δόντια ή άλλη στην ίδια κατηγορία.
Θεωρώ πλέον, τώρα που ο φόβος της εσχάτης των ποινών δεν υφίσταται, ότι η μικρή ομάδα έχει τις δυνατότητες να παίξει στο τοπικό όμορφο ποδόσφαιρο, που θα το ευχαριστιούνται οι λιγοστοί φίλαθλοι της.
Τα περισσότερα αστέρια της ομάδας, που δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν λόγω των εσφαλμένων επιλογών προπονητή και μεταγραφικών ενισχύσεων και άλλων επιλογών θα μετακινηθούν στους μεγάλους συλλόγους. Κάποιοι θα πάνε στον Παναργειακό. Κάποιοι λίγοι θα βοηθήσουν από τα παρασκήνια τον νυν πρωταθλητή. Οι περισσότεροι θα πάνε βέβαια στην ομάδα, που διεκδικεί το πρωτάθλημα. Στην ομάδα με τους φανατικούς οπαδούς, που φωνάζουν αυτά τα απαίσια συνθήματα μίσους προς τις αντίπαλες ομάδες (και προς την ομάδα μας που υποβιβάστηκε). Βέβαια οι ποδοσφαιριστές που θα μεταγραφούν εκεί, το πιο πιθανό είναι να ξεσκονίζουν τον πάγκο των αναπληρωματικών, εάν και εφόσον τους κάνουν την χάρη και τους συμπεριλάβουν στην 18άδα.
Προσωπικά εγώ δεν πάω να γίνω οπαδός άλλης ομάδας. Θα μείνω και θα υποστηρίζω την ομαδούλα που θα παίζει στο τοπικό. Άλλωστε από εκεί δεν ξεκίνησε; Ίσως και να με βάλουν και ως έξω φυλλαρούχα να παίξω και κανένα δεκάλεπτο να το ευχαριστηθώ το παιχνίδι, χωρίς να με βρίζουν οι φανατικοί της μεγάλης ομάδας και χωρίς να μου πετούν γιαούρτια. Πάντως πλέον δεν θα υπάρχει δίλημμα ποιον θα ευνοήσουμε σαν ομάδα εθνικής κατηγορίας για να πάρει το πρωτάθλημα. Στο τοπικό θα παίζουμε και θα αφεθούμε έξω από τα φώτα της δημοσιότητας

Η ΠΡΩΤΗ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΡΙΟΥ 

Ο γνωστός μου αποφάσισε εκεί στα σαράντα του να γίνει κυνηγός.
Έκανε όλες τις προετοιμασίες με τον  σωστό τρόπο.
Αγόρασε ένα πολύ καλό κυνηγετικό όπλο. Έβγαλε άδεια κυνηγίου. Αγόρασε όλο τον εξοπλισμό που θα έπρεπε να έχει ένας σύγχρονος κυνηγός.
Η σχετική πλάκα είχε ξεκινήσει από νωρίς.
"Τώρα στα ξεβλάσταρα θα αρχίσεις να ντουφεκάς;" και "πιστεύεις ότι θα μπορέσεις να φέρεις πίσω θηράματα;"
Αυτός απτόητος.
"Στις 25 του Μάη θα πάω για πρώτη φορά για κυνήγι και στις 26 του Μάη θα έχω θριαμβεύσει και θα έχω σκοτώσει όλα τα θηράματα"
Πράγματι: Πρωί-πρωί στις 25 του Μάη, πλήρως οργανωμένος, πλήρως εξοπλισμένος ξεκίνησε πρωί-πρωί στις επτά για την μεγάλη του επιδρομή. Επέστρεψε το βράδυ στις επτά.
Την άλλη μέρα στις 26 του Μάη, πήγαμε να δούμε εάν τα σχέδιά του να εξολοθρεύσει τα θηράματα είχαν ευοδωθεί.
Δεν είχε σκοτώσει ούτε μία τσίχλα. Για πιο μεγάλα θηράματα (μπεκάτσες, λαγούς, αγριογούρουνα) ούτε συζήτηση να γίνει. Είχε επιστρέψει όμως με μια πλαστική σακούλα με κολοκυθάκια, που απαλλοτρίωσε από ένα κτήμα, που βρέθηκε στο δρόμο του.
Μα να πηγαίνεις για τα μεγάλα θηράματα και να επιστρέφεις με κολοκυθάκια; Τι κατάντια είναι αυτή;
"Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν". Ψηφίσαμε και τελικά ο μόνος που έφυγε ήταν ο Φώτης. Ρε τι επιτυχία ήταν αυτή; Να έπαιρνε τουλάχιστον μαζί του και τον Μπέννι. Ούτε αυτόν;

Η ΜΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΝΑΤΗΣ

"Καθρέφτη καθρεφτάκι μου........"
Τί ήθελε η γυναίκα; Να παραμείνει πιο όμορφη από τις άλλες. Έκανε αυτό που επιδιώκουν εκατομμύρια άνθρωποι κάθε μέρα. Κρέμες αδυνατίσματος, κρέμες σφιξίματος των χαλαρών γλουτών, κρέμες αντιρυτιδικές, γυμναστήρια, πρωτεΐνες για μούσκουλα και.. και..... Μια βιομηχανία ομορφιάς πίσω από όλα αυτά. Μια βιομηχανία μεγαλύτερη και από αυτήν που κατασκευάζει όπλα. Όχι για να είμαστε αντικειμενικά όμορφοι και να νοιώθουμε οι ίδιοι ωραία, αλλά για να είμαστε πιο όμορφοι από τους άλλους. Έτσι δημιουργήσαμε στις πασαρέλες όλες αυτές τις σκελετωμένες μορφές, διότι αυτό μας επιβάλλει η βιομηχανία της ομορφιάς. Η βιομηχανία δεν δίνει καμία σημασία στην ομορφιά που αποπνέει από μέσα του το άτομο. Η τσαχπινιά, η εξυπνάδα, το χιούμορ έχουν υποχωρήσει μπροστά στην εικόνα. Και το τρομερό είναι, ότι πλέον δεν έχει καμία σημασία η αύρα που αποπνέει το κάθε άτομο. Σημασία έχει να είμαστε ομορφότεροι από τον εχθρό.
Έχει στεγνώσει από χυμούς η μητριά της Χιονάτης. Η μανία της να είναι η ομορφότερη, το σκληρό ύφος της, η νοοτροπία της να είναι η μόνη όμορφη και να θέλει μετά μανίας όλες οι υπόλοιπες να είναι πανάσχημες και εξοβελιστέες, την έχει αποστερήσει από τους χυμούς, τη σπιρτάδα, το βλέμμα που θα βγει από μέσα της και θα της δώσει  κάτι το  εξαίρετο στην μέτρια κατά τα άλλα όψη της. Είναι μια  γυναίκα, που δεν αποπνέει κάποια  γοητεία.
"Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου ποια είναι η πιο όμορφη γυναίκα στη χώρα;".
"Εσύ είσαι κυρά μου".
Βλέπετε, επικράτησε και στον τόπο μας, όλη αυτή η φρικαλέα βία, που οδήγησε στο χαράκωμα του προσώπου των άλλων γυναικών.
Η Χρυσή Αυγή γιγαντώθηκε και κατ΄αυτό τον τρόπο κέρδισε η χωρίς γοητεία σκληρή γυναίκα, με τα μέτρια χαρακτηριστικά, το πρώτο βραβείο ομορφιάς.
Και δυστυχώς και σε άλλους μακρινούς τόπους, άνθρωποι με ιδιαίτερα σκληρά χαρακτηριστικά, είναι πλέον αυτοί που κέρδισαν τα τοπικά τους καλλιστεία.
Ε λοιπόν..... Όχι. Το θεωρώ απαράδεκτο να πανηγυρίζουν κάποιοι, όχι διότι είναι οι πιο όμορφοι και γοητευτικοί, αλλά διότι οι αντίπαλοι γέρασαν και ασχήμυναν. ΄Η και μπορεί και να τους χαράκωσαν νεοναζί καθάρματα.
Δεν πρέπει να πανηγυρίζουμε στην Ελλάδα, διότι ο αντίπαλος απώλεσε ψήφους που τους κέρδισε η Χρυσή Αυγή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη Λεπέν, τον Φάρατζ. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον κόσμο.