Μόνος ολομόναχος




Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019

Μουσικά και πολιτιστικά δρώμενα στο Ναύπλιο


Ως άσχετος στο θέμα πήρα και την βοήθεια του κοινού.
Δεν είναι θέσφατα αυτά που θα σας γράψω σήμερον. Ας γίνει η σημερινή μου ανάρτηση ευκαιρία για περίσκεψη  και κάποια στιγμή, από κάποιους καλύτερους εμού γνώστες των θεμάτων ας ανοίξει ένας διάλογος για τα μουσικά δρώμενα στην πόλη.

Δημοτικό Ωδείο Ναυπλίου: 
Ψευδεπίγραφος τίτλος. Δεν είναι Ωδείο αυτό που έχουμε στην πόλη μας από τη στιγμή που διδάσκεται μόνον κιθάρα και πιάνο. Και φλάουτο από μία καλή καθηγήτρια που πρόκειται σύντομα να πάρει σύνταξη, απ΄ότι ακούω.
Οι καλοί καθηγητές του πιάνου και της κιθάρας και οι εργαζόμενοι δεν αρκούν για να λέμε ότι στην πόλη μας έχουμε Δημοτικό Ωδείο. Σχολή κιθάρας και πιάνου μπορεί να  διαθέτουμε, αλλά ετούτο ως πλήρες Ωδείο δεν είναι δυνατόν να λογίζεται. Και τούτο  δεν πρέπει να μας αρκεί.
Δεν δίδονται, απ΄ότι επίσης μαθαίνω αρκετά πτυχία και διπλώματα. Και οι μαθητές του Δημοτικού Ωδείου βαίνουν μειούμενοι. Παρά το ότι περισσότερα παιδιά ζητούν μουσικές σπουδές.
Χάνει μαθητές το Δημοτικό Ωδείο. Ποιος κερδίζει;
Και υπάρχουν πλείστα όσα προβλήματα στο κτηριακό, αλλά ας μην επεκταθώ επ΄αυτού.
Τι Δημοτικό "Ωδείο" είναι αυτό; Με λιγοστούς μαθητές;  Με καθηγητές σε δύο όργανα; Που δεν δίνει πτυχία και διπλώματα παρά ελάχιστα;
Σιωπητήριο στην πόλη για το Ωδείο μας. Αντί η κοινωνία να αντιδράσει και να επιδιώξει κάτι καλύτερο. Έστω και βήμα- βήμα.
Άμεσα να προσληφθούν καθηγητές και για τα άλλα όργανα σαν πρώτο βήμα.
Πολύ καλός μουσικός και εξαιρετικός άνθρωπος  μαθαίνω ότι είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου . Αλλά δεν κάνει για διευθυντής αφού δεν έχει θέσει μετ΄επιτάσεως τα τόσα προβλήματα του Ωδείου στο οποίο προΐσταται καλλιτεχνικά. Εγώ θέλω κάποιον που να φωνάξει και να διεκδικήσει. Και να τους εκθέσει εφ΄όσον τίποτα δεν κάνουν.


Δημοτική χορωδία και χορωδίες της πόλης. Φιλαρμονική 
Η βοήθεια που έχω πάρει από το κοινό όσον αφορά τα καλλιτεχνικά, μου λέει ότι η δημοτική χορωδία και η φιλαρμονική μας  είναι αρκετά καλές. Ισως ευρίσκονται σήμερα στην καλύτερη περίοδό τους διαχρονικά. Η  συμβολή του χοράρχη και του μαέστρου, μου λένε, ότι πρέπει να είναι καθοριστική για το καλό αποτέλεσμα. Απαιτείται ένα εύγε για την προσπάθεια του μαέστρου, αλλά και των νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία συμπολιτών μας που ασχολούνται και προσφέρουν ανιδιοτελώς. Όμως δεν υπάρχει μόνον η δημοτική χορωδία και η παιδική χορωδία του ΔΟΠΠΑΤ με άλλον χοράρχη, που απ΄όσο γνωρίζω αυτός δεν είναι στην μισθοδοσία του ΔΟΠΠΑΤ. Έχουμε και το Χορωδιακό Εργαστήρι το οποίο στελεχώνουν δεκάδες συμπολίτες. Διαθέτουμε και τις εκκλησιαστικές και Βυζαντινές χορωδίες. Μια πραγματική μουσική άνοιξη στα θέματα της χορωδιακής μουσικής.
Πέραν αυτού όμως, η πόλη έχει την ευτυχία να διαθέτει και άλλους σπουδαίους μουσικούς σε διάφορα είδη μουσικής που διαπρέπουν επαγγελματικά.
Ο Iron στην ηλεκτρονική μουσική, οι Νοναίοι, η Μαριλένα Ορφανού, ο Μπάμπης Σουλιές, ο Τρίγκας, η Μαργαρίτα, ο Βασίλης Κατσαρός και άλλοι πολλοί (εννοείται ότι δεν τους κατέταξα με σειρά σπουδαιότητας)
Και πάνω απ΄όλους ο  Δημήτρης Τερζάκης αλλά και ο Πάνος Ηλιόπουλος που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό
Και ξεχνώ πολλούς. Ας με συγχωρέσουν
Και στην πόλη μας ζουν και άλλοι αξιολογότατοι μουσικοί. Με καλές σπουδές και με ταλέντο. Καθηγητές στο Δημοτικό και στα ιδιωτικά Ωδεία, καθηγητές στο μουσικό σχολείο
Μουσικοί που έχουν προσφέρει τα μάλα  σε φιλαρμονικές εκτός Ναυπλίου, ταλέντα εδώ κι εκεί.
Έτσι μου λένε, διότι εγώ δεν μπορώ να κρίνω με ασφάλεια.

Ας αφήσουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν
Πολιτισμός είναι αναπνοή, ελευθερία, ευκαιρία για όλους, συνεργασίες και άμιλλα.
Συναυλίες για όλους, φεστιβάλ, μουσικές σε παρέες, τραγούδι. Μια καλή μουσική που να ακούγεται από ένα εμπορικό ή μέσα σε ένα δικηγορικό γραφείο ή ακόμα ακόμα και σε μια υπηρεσία του Δημοσίου. Είναι συζητήσεις για την μουσική. Ακούσματα και live  σε μπαρ.
Φουγάρο και τζαζ φεστιβάλ.
Και  να ενισχυθεί το ροκ φεστιβάλ  στην Καραθώνα για τα ντόπια νεανικά  συγκροτηματάκια.
Και να διαθέτουμε πολλές χορωδίες και πολλές μπάντες. Όχι μόνον μία.
Και ναι, ας ξαναθυμηθούμε το πολύ ωραίο φεστιβάλ του τραίνου που γινόταν πριν κάποια χρόνια με μουσικές, καλές τέχνες και ψηφιακά είδη τεχνών
Τα λουλούδια θα ανθίσουν όμως  αν δεν έχουμε αποκλεισμούς. Αν δια πυρός και δια ροπάλου επιβάλλουμε την πολυφωνία. Αν η κοινωνία πάψει να ανέχεται το "εγώ και μόνον και όχι ο άλλος"
Ας γίνουμε μια πολιτιστική αγκαλιά με συντροφικότητα και όχι μαχαιρώματα.
Ο χοράρχης που τυχαίνει να είναι και μαέστρος  πρέπει και μπορεί να συνεχίσει την πολύ καλή προσφορά του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει αποκλεισμούς  και αποκλειστικότητες.
Στα χορωδιακά φεστιβάλ να συμμετέχουν όλες οι καλές χορωδίες της πόλης.
Οι μουσικοί με τα χάλκινα που μπορούν να παρουσιάσουν τα δικά τους να είναι ευπρόσδεκτοι στην αγκαλιά της πόλης και στις εκδηλώσεις του Δήμου. Και να μην ακούω τα απίστευτα για αποκλειστικότητες στα μουσικά όργανα.
Τα κονδύλια πρέπει να κατευθύνονται σε εκδηλώσεις του Δήμου, αλλά και των πολιτιστικών συλλόγων. Οχι σε κερδοσκοπικές εταιρείες. Οι εταιρείες που επιδιώκουν το κέρδος να έχουν όλες τις δυνατότητες και ελευθερίες να το πράξουν, χωρίς όμως την επιχορήγηση των φορολογουμένων δημοτών. Να έχουν πρόσβαση σε δημοτικά κτήρια και πλατείες για να παρουσιάσουν τα μουσικά τους, όχι όμως και να τους πληρώνουμε από πάνω.
Και για να επιχορηγούμε συλλόγους και να καλύπτουμε τα έξοδά τους θα πρέπει και αυτοί να τηρούν τις καταστατικές διαδικασίες και να υπάρχει άπλετη διαφάνεια στα οικονομικά τους.

Συμφωνική ορχήστρα στο Ναύπλιο.
Μου αρέσει εξαιρετικά  να ακούω οραματικά.
Όμως για τα μεγάλα όνειρα που πηγάζουν από τα φωτεινά μυαλά και τις ζεστές καρδιές απαιτείται να υπάρχουν πόδια στο έδαφος. Τα μυαλά ας είναι ή μάλλον πρέπει να είναι στα σύννεφα και στο φεγγάρι
Αλλά αν δεν πατάμε στην γη η γελοιοποίηση είναι κοντά.
Να την ονειρευτούμε την συμφωνική ορχήστρα, όπως και μία θεατρική ομάδα που να καταστεί η καλύτερη σε επαρχιακή πόλη της Ελλάδας.
Αυτοί όμως που θα ηγηθούν μια τέτοιας υπερβατικής κίνησης, θα πρέπει να είναι τελείως ξεχωριστοί. Να είναι άνθρωποι που μπροστά τους θα μένεις ενεός όταν ανοίγουν τα φτερά τους.
Και για μια σπουδαία συμφωνική ορχήστρα αναγκαία προϋπόθεση είναι και οι αιρετοί να είναι το κάτι άλλο. Να μην ασχολούνται με δεκάδες ψεύτικα προφίλ. Να πετούν πάνω από την πόλη.

Νέο κτήριο-Πολυχώρος
Και για όλα αυτά τα μεγάλα όνειρα, αλλά και για τα θέματα της καθημερινής διαχείρισης του πολιτιστικού πλούτου της πόλη, για το θέατρο και την μουσική και όχι μόνον για αυτές τις μορφές τέχνης, είναι αδήριτη ανάγκη να κατασκευάσουμε ένα νέο κτήριο - πολυχώρο.
Στη νέα πόλη, με εξτρήμ αρχιτεκτονική γραμμή για να δείξουμε ότι η κοινωνία δεν είναι στραμμένη μόνον στο ένδοξο παρελθόν, δεν κοιτά μόνον το εφήμερο κέρδος που αντλούμε από την παλιά πόλη, λόγω του ότι κάποιοι ελάχιστοι πριν μερικές δεκαετίες αγωνίστηκαν για την διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Πρέπει να αποδείξουμε ότι η κοινωνία είναι ανοιχτή στα νέα ρεύματα της αρχιτεκτονικής, της μουσικής, του θεάτρου, του χορού, της ζωγραφικής και της γλυπτικής, της φωτογραφίας, των άλλων ψηφιακών μορφών τέχνης.
Και για όλα αυτά, αλλά και για να αποκτήσουμε κάποτε συμφωνική ορχήστρα και θέατρο πρωτοπορία  χρειάζεται ο νέος αυτός πρωτοποριακός χώρος. Ένα κτήριο που οι πολλοί θα το βρουν πανάσχημο, αλλά που με τον καιρό θα γίνει το νέο ορόσημο της πόλης.
Για να καταστούμε η σπουδαιότερη πόλη της Ελλάδας.
Έχουμε όλες τις δυνατότητες.
Την ομορφιά. Το πολιτιστικό μας πλούτο. Την μικρή δυναμική πρωτοπορία της κοινωνίας.
Τι μας λείπει;
Ελα ντε; Τιιι;