Βέβαια υπήρχαν οι ιστορικοί λόγοι που το αίσθημα της αδικίας είχε παγιωθεί στα μυαλά και τις ψυχές των βορείων συμπατριωτών μας. Από τον καιρό του Μεγάλου Διχασμού αλλά και μετά, με την έλευση των προσφύγων που κατά κύριο λόγο εγκαταστάθηκαν στη Βόρειο Ελλάδα, υπήρξαν συγκεκριμένες πολιτικές που στοιχειοθετούσαν μια ευνοϊκή μεταχείριση των πληθυσμών της "παλαιάς Ελλάδας". Είναι γνωστές οι εκφράσεις για τους Μοραϊτες γραφιάδες και Κρητικούς χωροφυλάκους που είχαν το πάνω χέρι και καταδυνάστευαν τους αγροτικούς κυρίως πληθυσμούς της Μακεδονίας.
Και αυτό το αίσθημα αδικίας έχει φτάσει μέχρι τις μέρες μας. Όμως σήμερα, εγώ θάλεγα, ότι κάποιος πρέπει να στοιχειοθετήσει το εάν και κατά πόσον η Νότια Ελλάδα έχει το πάνω χέρι στην κατανομή πόρων, την εκτέλεση δημόσιων έργων και επενδύσεων και εάν οι πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες είναι προνόμιο της Αθήνας και των νοτίων.
Ένα παρόμοιο αίσθημα αδικίας κατατρέχει και τους διαβιούντες ή καταγόμενους από την ενδοχώρα του Ναυπλίου. Και εδώ όχι αδίκως, εάν εξετάσουμε το φαινόμενο μέσα στη διαδρομή του ιστορικού χρόνου. Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες η ποιότητα ζωής του αστικού πληθυσμού, κατά κανόνα ήταν πολύ ανώτερη αυτής του αγροτικού κόσμου. Χαώδης διαφορά. Ιδίως εάν λάβουμε υπόψη μας τα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα των πιο πτωχών χωριών, ιδίων των ορεινών και ημιοορεινών περιοχών της Αργολίδας και τα συγκρίνουμε με τα δεδομένα ακόμα και των εργατικών συνοικιών του Ναυπλίου.
Όμως πάρα πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία έτη.
Ένα μεγάλο μέρος των παλαιών καθαρά αγροτικών πληθυσμών έχει αστικοποιηθεί. Ολόκληρες οικογένειες ή τμήματα αυτών, έχουν μετακινηθεί στο άστυ, έχουν εν πολλοίς απομακρυνθεί από τις αγροτικές ασχολίες ή έχουν την καλλιέργεια των κτημάτων ως δευτερεύουσα απασχόληση. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της ενδοχώρας εργάζονται πλέον στο Ναύπλιο, απασχολούνται στην πόλη, έχουν ανοίξει επιχειρήσεις, πολλές φορές με επιτυχία, διασκεδάζουν στα καταστήματα της παλαιάς πρωτεύουσας της Ελλάδας και της Αργολίδας (για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί το Ναύπλιο δεν είναι πλέον πρωτεύουσα ούτε καν της Αργολίδας) και απλώς έχουν την κατοικία τους στα χωριά, μόνον για ύπνο. Βέβαια υπάρχουν ακόμα και οι κατά κύριο και αποκλειστικό επάγγελμα αγρότες που προσπαθούν να επιβιώσουν καλλιεργώντας κυρίως εσπεριδοειδή και δευτερευόντως κηπευτικά. Και αυτοί στην πλειοψηφία τους υποφέρουν τα μάλα.
Όμως πρέπει να πάψουμε να τα βάζουμε με το κράτος των Αθηνών αλλά και με το σπάνιο υπό εξαφάνιση είδος ανθρώπου που είναι οι κάτοικοι της παλιάς πόλης του Ναυπλίου για να δικαιολογήσουμε την τεράστια φτώχεια.
Αιρετός στο δημοτικό συμβούλιο Ναυπλίου, διαμαρτυρήθηκε και τα έβαλε με την αδικία που γίνεται σε βάρος των χωριών και υπέρ της παλιάς πόλης!!!
Νομίζω ότι πρέπει κάποτε να το δούμε τελείως αλλιώς όλο αυτό σε σχέση με την αντίθεση αυτή που δεν έχει σήμερα ουσιαστικές βάσεις και δεν στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα.
Αντί για αντίθεση, πρέπει να δούμε τις συνεργασίες για να βγουν οι πάντες ωφελημένοι.
Τα πράγματα τον τελευταίο καιρό δεν είναι μόνον χάλια για τους ανθρώπους που προσπαθούν να ζήσουν από την εργασία τους στα χωράφια. Είναι πολύ πιο χάλια από το χάλια. Οικτρή και τρισάθλια η κατάσταση, έτσι που δεν ήταν ποτέ στα μεταπολεμικά χρόνια.
Θα σας πάρω για παράδειγμα έναν αγρότη με πολύ μεγάλο για την Αργολίδα κλήρο. Εκατό στρέμματα να πούμε στην τέλεια υπερβολή. Δεν ξέρω εάν υπάρχει τέτοια περίπτωση, αλλά ας δούμε το παράδειγμα που μπορεί να είναι το καλύτερο των καλυτέρων. Εκατό στρέμματα πορτοκάλια. Πενήντα δένδρα ανά στρέμμα, ομιλούμε για πέντε χιλιάδες δένδρα. Ας πούμε πάλι ότι όλα τα δένδρα είναι σε καλή κατάσταση και δεν έχουν επηρεασθεί από παγετούς. Πέντε χιλιάδες δένδρα που μπορούν να έχουν μια μέση παραγωγή εβδομήντα κιλά ανά δένδρο.. Τριακόσιες πενήντα χιλιάδες κιλά πορτοκάλια. Τεράστια ποσότητα θα μου πει κάποιος. Ζάμπλουτος ο μεγαλοαγρότης αυτός. Όμως η τιμή του πορτοκαλιού έχει καταρρεύσει στα δέκα λεπτά ανά κιλό . Πρέπει λοιπόν να αφαιρέσουμε ένα μηδενικό από την παραγωγή των 350.000 χιλιογράμμων για να διαπιστώσουμε ότι ο ετήσιος τζίρος του μεγαλοαγρότη είναι 35.000 ευρώ. Και από αυτόν θα πρέπει να αφαιρέσουμε έξοδα καλλιέργειας, ηλεκτρικό ρεύμα, ύδατα, ΤΟΕΒ, φυτοφάρμακα, λιπάσματα, ημερομίσθια, αμοιβή λογιστή και σε αυτό που θα απομείνει θα υπολογισθεί φόρος εισοδήματος από το πρώτο ευρώ, ασφαλιστικές εισφορές. Και μετά έρχονται τα φουπουά, τα ένφια και τα λοιπά και τα λοιπά και ταλιμπάν. Η καλύτερη λοιπόν περίπτωση ενός πορτοκαλοπαραγωγού με πολύ μεγάλο κλήρο είναι μια κατεστραμμένη υπόθεση. Φαντασθείτε όλους τους άλλους που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τα μικρά χωραφάκια των πέντε και των δέκα στρεμμάτων. Θλίψη....
Και έτσι μένουν απλήρωτοι οι λογαριασμοί ΔΕΗ (στα σκοτάδια θα έμεναν τα χωριά μας εάν γινόντουσαν διακοπές ρεύματος λόγω απλήρωτων λογαριασμών) και γίνονται όσα γίνονται με τα ρολόγια της ΔΕΥΑΝ.
Σσσστ. Μην το φωνάξουμε. Κοινά μυστικά στην ενδοχώρα και στα ημιορεινά. Και στην γενική παύση πληρωμών και στη ρευματοκλοπή και υδατοκλοπή συμμετέχουν πέραν των κατεστραμμένων αγροτών και οι ημιαστοί και κάποιοι αρκετά πλούσιοι. Διότι υπάρχουν και τέτοιοι στα χωριά. Δεν πληρώνουν και αυτοί. Και υπάρχει και κυκλοφορεί πολύς πλούτος στην ενδοχώρα του Ναυπλίου, όσο και αν σας φαίνεται περίεργο.
Δεν κολώνω. Θα ακούσετε εδώ κάποιες αλήθειες που λίγο πολύ όλοι στα χωριά γνωρίζουν και στο άστυ αγνοούν.
Είναι όλοι αυτοί που έχουν ωφεληθεί με το κύκλωμα των επιδοτήσεων. Ουδείς ομιλεί. Σκατά αριστερά έχουμε στην κυβέρνηση. Μια ντροπή από δήθεν αριστερά, μας κυβερνά. Πραγματικοί αγρότες που ιδρώνουν στο χωράφι να μην παίρνουν καθόλου επιδοτήσεις και κάποιοι άλλοι που έστελναν τα πορτοκάλια τους στα χυμοποιεία, όπως τα έστελναν, με τον τρόπο που τα έστελναν, να δικαιούνται άκοπα χρήματα. Και υπάρχουν και οι άλλοι που κανονίζουν τα πράγματα. Οι νταβαντζήδες της υπαίθρου. Απ΄ όλα τα κόμματα προερχόμενοι. ΄Η μάλλον για να το πω καλύτερα με όλες τις καταστάσεις βολευόμενοι. Όλοι λίγο πολύ στην επαρχία γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα. Αλλά η κατάσταση παραμένει ως έχει. Και μπορεί κάποια πράγματα να βελτιώθηκαν με τις δηλώσεις του ΟΣΔΕ, που έδωσαν ένα τέρμα στο όργιο της δήλωσης ανύπαρκτων εκτάσεων για καλλιέργειες επιδοτούμενων ειδών, μπορεί να περιορίσθηκαν τα εικονικά τιμολόγια και οι παράνομες επιστροφές φουπουά, όμως το μαύρο χρήμα συνεχίζει να είναι παρόν. Προς όφελος των επιτηδείων πάντοτε και όχι των μικροκαλλιεργητών. Άπαντες γνωρίζουν τους τύπους που καταφθάνουν με την Μερτσέντα στο χωράφι, κόβουν την παραγωγή ενός μικρού κτήματος και το βράδυ πληρώνουν μετρητοίς στους πενόμενους. Και μετά το στέλνουν το φορτηγό στη Μακεδονία όπου πωλούν σε δεκαπλάσιες τιμές. Ωραία πράγματα!!! Φανταστικά κέρδη στις πλάτες της δυστυχίας
Και ο Ανάβαλος συνεχίζει αναβαλλόμενος. Και λάθος και αυτός προχωράει, όπως εκτελείται το έργο. Με διπλές και τριπλές κινήσεις. Ενεργοβόρος. Και το νερό για άρδευση θα φτάσει πανάκριβο για τις τσέπες των πορτοκαλοπαραγωγών, ότε και εάν καταφθάσει. Και θα δίνεται το νερό αυτό μία μέρα στις τόσες, ώστε να μην μπορούν οι αγρότες να κατευθυνθούν σε πιο δυναμικές καλλιέργειες για να αυξήσουν τα εισοδήματά τους.
Θέλετε και άλλες αλήθειες: Άδειες λαϊκών αγορών και υπαίθριου εμπορίου. Ωραία πράγματα. Και τα ομολόγησε ο δημοτικός σύμβουλος που πήρε τόσους σταυρούς για το τι γίνεται με τις χάρες. Κάποιοι κολλητοί είναι και οι προνομιούχοι. Και βλέπεις και στη λαϊκή δίπλα στον σκληρά εργαζόμενο παραγωγό, στον διπλανό ακριβώς πάγκο όλα τα καλούδια του εμπόρου. Και ουδείς διαχωρισμός υπάρχει. Και όταν επιχειρήθηκε να γίνει ένας τέτοιος διαχωρισμός εμπόρων και παραγωγών προς όφελος του μικροαγρότη αντέδρασε ο τότε αριστερός βουλευτής Αργολίδας.
Δεν πληρώνουν ΔΕΗ στα χωριά. Δεν πληρώνουν και ΔΕΥΑΝ. Σε λίγο και οι δύο αυτές δημόσιες επιχειρήσεις θα είναι προβληματικές και θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στο σκοπό τους. Και ουδείς ενδιαφέρεται να εισπράξει τα οφειλόμενα αν όχι από τους αγρότες που δεν έχουν, τουλάχιστον, έστω, από τους εν αγροίς αστούς και από τους εν χωρίοις πλουσίους.
Και ενώ η ύπαιθρος και η αγροτιά στενάζει, την ίδια στιγμή στα πανηγύρια γίνεται το αδιαχώρητο. Και απίστευτη φοροδιαφυγή. Κοινό μυστικό κι αυτό. Χιλιάδες ευρώ αλλάζουν χέρια και καταλήγουν στα χέρια ελαχίστων που δεν πληρώνουν φόρους. Και υπάρχουν και οι αθλητικοί και άλλοι σύλλογοι από πίσω για προπέτασμα καπνού. Είναι να τρελαίνεται κάποιος να υπάρχει τέτοιο όργιο μαύρου χρήματος και την ίδια στιγμή ο μικροαγρότης να μην έχει τα βασικά. Και εδώ ουδείς ομιλεί. Και ο Δήμος μας πληρώνει από πάνω για τα πανηγύρια με χρήματα των δημοτών, στα οποία ωφελούνται οι πολύ λίγοι. Πληρώνει για τα πανηγύρια, αλλά αδιαφορεί για οποιαδήποτε αναβάθμιση του δημόσιου χώρου στα χωριά. Χαλέπι χαρακτήρισε καθ΄υπερβολήν το χωριό του ένας φίλος ποταμίσιος, λόγω των λακκουβών στους δρόμους.
Και δεν σκεφτόμαστε να το πάρουμε τελείως διαφορετικά το πράγμα.
Να δούμε βρε παιδιά πως θα σταματήσει η μονοκαλλιέργεια του πορτοκαλιού. Να οδηγηθούμε σε νέες δυναμικές καλλιέργειες. Να προχωρήσουμε σε βιολογικές καλλιέργειες ή έστω σε πιστοποιημένες. Να δώσουμε ονοματεπώνυμο στα τοπικά προϊόντα. Να δημιουργήσουμε δημοπρατήρια τιμών. Να το πάρουμε αλλιώς με τον Ανάβαλο. Το έχουμε το παράδειγμα με τα Ιρια. Να επιχειρήσουμε οικονομίες κλίμακας. Το έχουμε το παράδειγμα με το Συνεταιρισμό του χωριού των Μπουτίων, αν δεν κάνω λάθος. Να δούμε πως το κάνουν στη Γαλλία και την Ιταλία για να προωθήσουν και να διαφημίσουν τα προϊόντα τους. Είμαστε ένας ευλογημένος τόπος και παράγουμε το πιο νόστιμο πορτοκάλι στους κάμπους της Αρχαίας Επιδαύρου, των Αρχαίων Μυκηνών της Αρχαίας Τίρυνθας. Μπορούμε να τα εκμεταλλευθούμε όλα ετούτα. Να το παίξουμε και λίγο φρου φρου και αρώματα, όπως κάνουν οι Φραντσέζοι. Να συσκευάσουμε με φανταχτερές κορδέλες το εξαιρετικό προϊόν. Να εκμεταλλευθούμε τον τουρισμό που συρρέει. Δεν μπορεί να πουλάει ο αγρότης δέκα λεπτά το πορτοκάλι και στα παραλιακά καταστήματα του Ναυπλίου να προσφέρουν το χυμό έναντι τριών ευρώ. Έχουμε τόσα πρωτότυπα και τερψιλαρύγγια φαγητά. Γιατί αδιαφορούμε για την προώθησή τους; Κάνουμε μια γιορτή για την αγκινάρα που μπορεί να προσφέρει διασκέδαση για αυτούς που τη βρίσκουν με κλαρίνα, αλλά δεν βοηθάει στο παραμικρό το καταπληκτικό προϊόν των Ιρίων. Αδιαφορεί η τοπική ηγεσία για τις προτάσεις να προωθηθεί το προϊόν αυτό στα εστιατόρια της περιοχής. Να γίνει γνωστό στα εκατομμύρια των επισκεπτών. Να αποκτήσει ονομασία προέλευσης. Δεν βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας. Μας ξεπέρασαν και οι Τσάκωνες με την προώθηση της μελιντζάνας. Άπαντες μας ξεπέρασαν. Εμείς γιορτές και πανηγύρια σαν αντίδοτο στην φτώχεια και την ανέχεια.
Να τα αλλάξουμε όλα.
Να το πάρουμε αλλιώς απεξαρχής. Δεν πάει άλλο.
Να κάνουμε την ενδοχώρα του Ναυπλίου δύναμή μας από αδυναμία μας.
Να ζηλεύουμε εμείς οι ελάχιστοι Μοϊκανοί κάτοικοι της παλιάς πόλης, όλους τους αγρότες στα χωριά μας.
Γίνεται.
Χρειάζονται αλλαγές πολιτικών δράσεων και αλλαγές των τοπικών αυτόνομων μικροηγετών στα χωριά, που διαφεντεύουν τον τόπο και καθηλώνουν τους αγροτικούς πληθυσμούς στη μιζέρια.
Αλλά για τους μικροπολιτίσκους της περιοχής, τους αυτόνομους ηγετίσκους θα ομιλήσω στην προσεχή ανάρτησή μου. Αν έχω κέφι να γράψω. Διότι μόνον αν έχω όρεξη γράφω
.
