Ο χαζοχαρούμενος αιρετικός Αναπλιώτικος Καζαμίας

Γενάρης
Για πρώτη φορά το πρόγραμμα του μουσικού φεστιβάλ Ναυπλίου ανακοινώνεται μήνα Γενάρη. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα ιστολόγια, οι ενημερωτικοί ιστόποποι μεταφέρουν την είδηση σε όλον τον κόσμο. Τα ξενοδοχεία και οι τουριστικές επιχειρήσεις ετοιμάζουν δεκαήμερα για τους φιλόμουσους, με καλές τιμές, προσφορές. Για πρώτη φορά όλα οργανώνονται on time και όλη η πόλη θα ωφεληθεί και πολιτιστικά και οικονομικά.

Φλεβάρης
Ολοκληρώνονται οι νέες μελέτες για το λιμάνι του Ναυπλίου, έργο  που είχε μείνει στη μέση. Ο φάκελος είναι έτοιμος για το ΣΕΣ (νέο ΕΣΠΑ). Περιλαμβάνει εκτός από την εκβάθυνση του λιμανιού και την κατασκευή νέου τουριστικού αγκυροβόλιου μπροστά από την παλιά πόλη. Και εγκαταστάσεις για τον εμπορικό λιμένα. Το θεόκουφο φαραωνικό έργο κατασκευής της μαρίνας που ποτέ δεν θα γινόταν επιτέλους και επισήμως πάει στα αζήτητα. Οι εργασίες προβλέπεται να ξεκινήσουν εντός διμήνου

Μάρτης.
Μαραθώνιος Ναυπλίου. Εκ νέου μεγάλη συμμετοχή ανθρώπων κάθε ηλικίας που θα τρέξουν στην πόλη μας. Και θα συμμετάσχουν χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν χαράτσι όπως τα προηγούμενα έτη. Η εταιρεία που οργάνωσε  τους προηγούμενους μαραθώνιους ας πάει να βρει άλλες πόλεις να τα οικονομήσει. Δεν είναι δυνατόν να πρέπει να πληρώνει κάποιος για να τρέξει στους δρόμους της πόλης μας. Όποιος επιθυμεί αγοράζει το μπλουζάκι του Μαραθωνίου  που είναι ντόπιας παραγωγής και τα άλλα παρεμφερή μπιχλιμπίδια, Μπορεί και να προσφέρει κάποιο ποσό. Τα κέρδη δεν πηγαίνουν στην οργανώτρια εταιρεία,αλλά για την ενίσχυση φορέων που παρέχουν κοινωνικό έργο.

Απρίλης
Επιτέλους δίδεται ένα τέλος στο αίσχος. Την ντροπή που υποστήκαμε ως Αναπλιώτες. Το πρόγραμμα "Κοιτίδα", το οποίο κόστισε σε  εμάς και στους Ευρωπαίους φορολογούμενους αρκετές χιλιάδες ευρώ και το οποίο εξαχνώθηκε στο διαδικτυακό χάος, λόγω του ότι δεν είχε πληρωθεί η συνδρομή για το domain name, επιτέλους ανεβαίνει εκ νέου στο ίντερνετ. Τα μηχανάκια της εικονικής περιήγησης του Ναυπλίου επισκευάζονται. Το πρόγραμμα της εικονικής περιήγησης επιτέλους αναβαθμίζεται και γίνεται συμβατό με  κινητά και τάμπλετς

Μάης
Εγκαινιάζεται ο αρχαιολογικός χώρος της Ασίνης, μετά τα έργα αναβάθμισής του.  Όλοι αντιλαμβάνονται πως μπορεί ένα συγκεκριμένο έργο που έχει μια λογική ως προς την δομή του και την προοπτική του στον χρόνο να δώσει ώθηση στην τοπική κοινωνία. Επισκέπτες και σχολεία συρρέουν. Γίνεται αντιληπτό ότι ο περιβάλλον χώρος δεν έχει τις υποδομές για την έλευση τόσων επισκεπτών. Ο δρόμος που οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο είναι επικίνδυνος για την ασφάλεια μαθητών, τουριστών και ντόπιων. Επιτέλους κατάλαβαν ότι είναι σημαντικό να υλοποιηθεί και το έργο για την αναβάθμιση όλης της περιοχής, βάσει των έτοιμων μελετών που αραχνιάζουν.  Κάποιος τις θυμήθηκε. Τις έψαξαν στις νουλάπες αρκετές μέρες και ευτυχώς κατάφεραν να τις βρουν.

Ιούνης
Μουσικό φεστιβάλ Ναυπλίου. Κάθε βράδυ full house από μουσικόφιλους.  Άπαντες πληρώνουν εισιτήρια τριάντα ευρώ για κάθε παράσταση. Προσκλήσεις υπάρχουν μόνον για απόρους και μαθητές. Στις παραστάσεις εξαφανίσθηκαν οι δήθεν των προηγούμενων ετών που έμπαιναν τζαμπέ και ουδέν από μουσική σκαμπάζουν, αλλά είναι εκεί για την εμφάνιση και τα κονέ.  Πληρότητες στα ξενοδοχεία του Ναυπλίου πρωτοφανείς για τον μήνα Ιούνη, εποχή που όλοι πάντοτε γκρίνιαζαν. Παράλληλες εκδηλώσεις, τζαζ μουσικής, χορού, θεάτρου σε διάφορα σημεία του Ναυπλίου. Το Ναύπλιο γιορτάζει πραγματικά. Όχι στον δηθενισμό.

Ιούλης
Λευκές νύχτες τις Παρασκευές και τα Σάββατα. Όλα τα εμπορικά καταστήματα παραμένουν ανοιχτά εις μάτην των αντιδράσεων ατόμων με μουχλιασμένες αντιλήψεις. Τοπικά συγκροτήματα παίζουν μουσικές στις πλατείες της πόλης. Στα στενοσόκακα  ηθοποιοί, τραγουδιστές και μουσικοί δίνουν την ψυχή τους απαγγέλλοντας ποίηση και εκτελώντας τα μεγάλα μελοποιημένα ποιήματα των σπουδαίων ποιητών μας  . Οι μεγάλοι οινοποιοί της περιοχής είναι χορηγοί των εκδηλώσεων. Ο ποιοτικός οίνος με τις τοπικές ποικιλίες ρέει άφθονος.

Αύγουστος
Ψηφίζεται κανονισμός λειτουργίας των πεζοδρόμων και των κοινόχρηστων χώρων. Γίνεται συμφωνία κυρίων για την ορθολογική χρήση των πλατειών, των πεζοδρομίων και των κοινόχρηστων. Ουδείς επιτρέπεται να είναι πλέον βιαστής και να καταστρέφει ζωές κατοίκων και άλλων επιχειρήσεων για εφήμερο κέρδος. Ας πάνε σε άλλη πόλη οι βιαστές

Σεπτέμβρης
Το 5ο δημοτικό σχολείο υποδέχεται τους μαθητές του στο δικό του πλέον κτήριο. Το Πανεπιστημιακό campus ολοκληρώνεται.
Το τραίνο σφυρίζει και πάλι στην πόλη μας.
Σταματησαν να ανοίγουν νέα οπτικάδικα και μετατράπηκαν σε βιβλιοπωλεία.

Οκτώβρης
Το Τελωνείο ετοιμάζεται να υποδεχθεί το μουσείο της ιστορίας των λιμένων και των Τελωνείων. Το στενάκι που είναι νότια από το μουσείο έγινε υπαίθρια έκθεση αρχαιοτήτων. Προχωράει το Μουσείο της ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου στο Ενετικό κτήριο του Αγίου Γεωργίου.  Το Υπουργείο Πολιτισμού έδωσε τα χρήματα που χρειάζονται για την ανακαίνιση του κτηρίου Βίγκα στην Πλατεία Συντάγματος. Αξιοποιείται ως έκθεμα το σπουδαίο τυπογραφείο που υπάρχει σήμερα στα υπόγεια του κτηρίου. Η πισίνα του Αμφιτρύωνα ξαναβρίσκει την αίγλη της. Στο παλαιό Ξενία στεγάζεται πλέον η Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων, που πλέον έχει όλα τα φόντα να γίνει μία από τις καλύτερες τους είδους της παγκοσμίως. Το κτήριο της Αρβανιτιάς γίνεται γκρουπάδικο. Φιλοξενεί την Φιλαρμονική και όλα τα τοπικά γκρουπάκια. Διαθέτει σύγχρονο studio  ηχογραφήσεων. Γκρουπάκια από όλη την Ελλάδα και από το εξωτερικό καταφθάνουν για να κάνουν πρόβες σε ένα ειδυλλιακό τοπίο και να ηχογραφήσουν τις μουσικές τους


Νοέμβρης.
Το Μπούρτζι είναι πλέον ανοικτό στο κοινό. Τελείωσαν οι εργασίες και εκεί στεγάζεται τώρα το Παράρτημα του Εγκληματολογικού Μουσείου με την γκιλοτίνα του Ναυπλίου και άλλα εκθέματα. Έχει δημιουργηθεί και ένα ψηφιακό μουσείο όπου μπορεί κάποιος μεταξύ των άλλων να  διαβάσει τα πρακτικά των μεγάλων ποινικών δικών που συγκλόνισαν την χώρα. Εξέχουσα θέση έχουν οι δίκες που έγιναν στο Ναύπλιο. Δίκες Κολοκοτρώνη, Μαυρομιχάλη, δημοτικιστών. Όλοι λένε εξαιρετικά λόγια για την ποιότητα που προσφέρει το καφέ-εστιατόριο που άνοιξε στο Μπούρτζι. Υλοποιείται το σχέδιο "Νοέμβρης στ΄Ανάπλι" που κάποιος περίεργος μπλόγκερ κάποτε σκέφτηκε και πρότεινε. Η ζωή στην πόλη Νοεμβριάτικα θυμίζει Σεπτέμβρη

Δεκέμβρης
Οι βουλευτές του νομού επισκέφθηκαν κατά τις ημέρες των Χριστουγέννων το συσσίτιο της Ευαγγελίστριας χωρίς φωτογράφους.
Η ταμπέλα που δείχνει τη διασταύρωση για Αβδήμπεη μετακινήθηκε και πλέον είναι ορατή
Ο αιρετικός ετοιμάζει τον χαζοχαρούμενο Καζαμία του 2017

Τα φώτα των Χριστουγέννων

Γνωρίζω τι δεν είναι Χριστούγεννα για μένα.

Οι καθιερωμένες ευχές των πολιτικών.

Το άναμμα των φώτων από την Σταματίνα Τσιμτσιλή, που μόλις τελευταία πληροφορήθηκα την ύπαρξή της.

Τα παγοδρόμια σε μια χώρα που ακόμα λάμπει ο ήλιος.

Το να δίνουμε πενήντα ολόκληρα χιλιάρικα σε ένα άτομο για τον στολισμό των Χριστουγέννων και για εκδηλώσεις προκάτ.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζονται από φωτογραφίες με χριστουγεννιάτικους στολισμούς πόλεων, με παιδιά που λένε τα κάλαντα, τον ζωγραφικό πίνακα του Γύζη, την φωτογραφία της οδού Σταδίου το έτος χίλια εννιακόσια εξήντα κάτι, που τότε δήθεν όλα ήταν ιδανικά και λαμπερά.

Ωραίες αναρτήσεις.

Όμως για εμένα η φωτογραφία πουθα έπρεπε να συγκινεί περισσότερο είναι η "φάτνη" της οικογένειας του ανώνυμου Μουσουλμάνου "Χασάν" Η προσφορά σε αυτούς ενός γεύματος, ενός μικρού δώρου στα μικρά παιδιά του. Αυτό θα ήταν Χριστούγεννα

Χριστούγεννα
Η μεγάλη γιορτή όλων των χριστιανών που πίστεψαν στην έλευση του Υιού του Θεού.
Όμως τα Χριστούγεννα δεν αφορούν μόνον την Χριστιανοσύνη.
Αφορούν και την οικογένεια του μουσουλμάνου "Χασάν"
Είναι η μεγάλη γιορτή κάθε ανώνυμης Μαργαρίτας που το βράδυ τραγουδάει για την Πύλη του Πολιτισμού και την άλλη μέρα πρωί πρωί μαζεύει βιβλία για τους φυλακισμένους. Υποκλίνομαι σε κάθε ανώνυμη Μαργαρίτα.
Είναι η μεγάλη γιορτή του κάθε ανώνυμου Λευτέρη ή άλλου παπά, που μέλημά του δεν είναι μόνον να αιωρεί πάνω κάτω το θυμιατό, αλλά και να προσφέρει στους ανήμπορους. Είναι η γιορτή της κάθε ανώνυμης κυρίας Γεωργίας, που ετοιμάζει γεύματα για τους έχοντες ανάγκη.Υποκλίνομαι σε κάθε ανώνυμο Λευτέρη και Γεωργία.
Είναι η μεγάλη γιορτή της κάθε ανώνυμη Βούλας, που τρέχει ολημερίς και οληνυκτίς, για να μπορέσει ένας Σύλλογος προσφοράς, να επιτελέσει το σκοπό του. Υποκλίνομαι σε κάθε ανώνυμη Βούλα
Είναι η γιορτή του κάθε ανώνυμου μικροέμπορα που αυτές τις μέρες περιμένει για να βγάλει σπασμένα μηνών.
Είναι η γιορτή του κάθε ανώνυμου Γιώργου, που ξημερώματα τραγουδάει τα κάλαντα και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια στις γειτονιές της πόλης. Αχ αυτές οι νυκτερινές χριστουγεννιάτικες μελωδίες.....
Είναι η γιορτή όλων των παιδιών του κόσμου, που όλα πρέπει να πάρουν ένα μικρό δωράκι και να θαμπωθούν από τα φώτα των Χριστουγέννων. Και τα ολόφωτα Χριστούγεννα δεν έχουν την χρεία Τσιτσιμλή (αλλιώς  έγραψα το όνομά της  παραπάνω. Αλλά στην τελική τι σημασία έχει αυτό;).
Ναι δεν πρέπει να αφήσουμε την πόλη σκοτεινή. Αλλά να δώσουμε πενήντα χιλιάρικα για να την φωτίσουμε; Και την ίδια στιγμή η φάτνη του κάθε ανώνυμου Χασάν να είναι αδειανή από τα μικρά αντικείμενα που φέρνουν χαρά στα παιδιά;
Ναι να την φωτίσουμε την πόλη, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην χρησιμοποιούμε τον περσινό και τον προπέρσινο φωτισμό και διάκοσμο και να  προμηθευόμαστε κάθε χρόνο νέο εξοπλισμό και φωτάκια. Όλα από την αρχή; Όμορφοι δεν ήταν οι φωτισμοί στους φοίνικες της πόλης άλλες χρονιές; Γιατί να μην το ξανακάνουμε με ίδια μέσα και με μικρότερες δαπάνες; Τι θα άλλαζε εάν τα φώτα τα άναβε αφιλοκερδώς ένας ντόπιος σελεμπριτάς, εάν επιθυμούμε κάτι τέτοιο με σελεμπριτάδες;
Να τις φωτίσουμε τις πλατείες της πόλης. Όμως δεν μπορούμε να λησμονήσουμε το να φέρουμε το πνεύμα των Χριστουγέννων στις φυλακές της πόλης, στο νοσοκομείο, στο γηροκομείο. Εκεί θα έπρεπε να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας.
Και λάμπουν τα πρόσωπα των παιδιών όταν αντικρίζουν τα φώτα των Χριστουγέννων και με το δωράκι που θα πάρουν, όμως τα Χριστούγεννα που θα τους έμεναν αξέχαστα θα ήταν αυτά που με κάποιο μαγικό τρόπο, που οι δικοί μας ιθύνοντες ουδόλως φαντάζονται, η πόλη θα ξεχείλιζε από αγάπη και προσφορά.
Και το πιο σπουδαίο απ΄όλα που θάπρεπε να πω για τα Χριστούγεννα. Έτσι και για να γκρινιάξω λίγο.  Η γκρίνια έξις δευτέρα φύσις.
Δεν σώζει την κατάσταση η ημέρα των Χριστουγέννων. Και η προσφορά της κάθε ανώνυμης Μαργαρίτας είναι σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων των ανήμπορων και των δυστυχισμένων.
Για τους ενδεείς και τους ανήμπορους κάθε μέρα πρέπει να είναι Χριστούγεννα
Δουλειές χρειάζονται προς τούτο.
Και απαιτείται φαντασία. Άνευ ονείρων και φαντασίας αριστερά δεν υφίσταται. Διαχειριστές θα γίνουν και αυτοί, όπως και οι προηγούμενοι.

Προτίθενται, λέει, να καθιερώσουν δεκατιανό γεύμα σε όλα τα σχολεία.
Θα γίνει λοιπόν ο διαγωνισμός για τα γεύματα, θα κάνουν τις προσφορές τους οι Γρηγόρηδες, οι Βενέτηδες και η εταιρεία που παίρνει το όνομά της από το πιο ψηλό βουνό του κόσμου και θα τους ανατεθεί να φέρνουν την τυρόπιτα των δέκα και τον προκατ χυμό. Έτσι δημιουργούμε και ενισχύουμε τις λογικές του ετοιματζίδικου, του πρόχειρου, του ανθυγιεινού, της ξεπέτας.
Αν όμως υπήρχε φαντασία στην εξουσία...... Και αν δεν έμεναν προσκολλημένοι στις ιδεοληψίες τους.
Σε κάθε σχολειό της πόλης μας υπάρχουν άνεργοι γονείς.
Ας τους δώσουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουν κοινωνικές επιχειρήσεις. Να χρησιμοποιήσουν τους χώρους παρασκευής γευμάτων των κρατικών και κοινωνικών δομών. Ας προσφέρουμε με αυτό τον τρόπο ένα επιπλέον έσοδο στο συσσίτιο της Ευαγγελίστριας. Να  προμηθευτούμε αποχυμωτές για να πίνουν τα παιδιά φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού. Να βρούμε δίκτυα προμηθευτών φρούτων και αγροτικών προϊόντων πιστοποιημένων. Να τα  προμηθευόμαστε, από εδώ. Από τον τόπο μας.  Ποιότητα και όχι πλαστικό φαγητό. Να προσφέρουμε κίνητρο στους πρωτοπόρους παραγωγούς να προσπαθήσουν ακόμα παραπάνω για ακόμα καλύτερη ποιότητα.  Να δώσουμε ένα έσοδο στους άνεργους γονείς. Όχι στους Γρηγόρηδες.
Να κινητοποιήσουμε τελικά την κοινωνία.
Και έσοδα για όλο αυτό το σχέδιο μπορούν να βρεθούν. Υπάρχουν πηγές. Λεφτά υπάρχουν γι΄όλο αυτό. Αλλά θα πάνε στους βενέτηδες
Δυστυχώς είναι δύσκολο να ξεριζώσουμε τις ιδεοληψίες ετών. Να τις ξεριζώσουμε από το κεφάλι ακόμα και από αρμόδιους που θα έπρεπε να είναι ευαισθητοποιημένοι στο πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας.
(Η όλη ιδέα για το ποιοτικό δεκατιανό στα σχολεία είναι του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη, χρόνια αγωνιστή της ανανεωτικής αριστεράς)

Αυξήσεις δημοτικών τελών

Είναι ένας σπουδαίος για το μικρό μας άστυ πολυχώρος. Διαθέτει αίθουσες εκδηλώσεων, βιβλιοθήκη, εκθετήριο πώλησης ειδών τέχνης, εστιατόριο, καφέ. Απασχολεί αρκετό προσωπικό και προφανώς καταβάλλει μεγάλες εισφορές στο ασφαλιστικό μας σύστημα. Η λειτουργία του δημιουργεί πολλαπλασιαστικές θετικές επιπτώσεις για όλο το Ναύπλιο.

Είναι ένα πολιτιστικό ίδρυμα διεθνούς ακτινοβολίας. Στις συλλογές του υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες μουσειακά αντικείμενα. Έχει αποθήκες, γραφεία, βιβλιοθήκη, χώρο μουσείου και εκθέσεων.

Η πόλη μας έχει αναβαθμιστεί στην ξενοδοχειακή υποδομή ιδίως στον τομέα των μικρών ξενοδοχείων, των επονομαζόμενων μπουτίκ. Είναι ένας δυναμικός τομέας στην τοπική οικονομία.

Κάποιοι επιχειρηματίες τόλμησαν στο παρελθόν και εκμεταλλεύθηκαν παλιά μεγάλα εργοστάσια, συνήθως συσκευαστήρια εσπεριδοειδών, για πολυσχιδείς δραστηριότητες.

Λόγω των κεφαλαιακών περιορισμών, αλλά και  της γενικότερης οικονομικής κρίσης, σε πολλές επιχειρήσεις ο κύκλος εργασιών είναι αρκετά μειωμένος και πολλοί επιχειρηματίες δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα.  Σε κάποιες περιπτώσεις η επιβίωση της επιχείρησης είναι δυσχερέστατη, ενώ σε άλλες υπάρχει μεγάλη δυσκολία διατήρησης του απασχολούμενου προσωπικού.

Πιστεύω ακράδαντα ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάποια ελπίδα για την χώρα μέσω της περιφερειακής ανάπτυξης. Για να συμβεί αυτό θα έπρεπε να ενεργοποιηθούν πεφωτισμένες πρωτοπορίες ιδίως σε κάποιους τόπους που έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν οι συνθήκες για μια άλλη ποιότητα ζωής, με ανθούσες τοπικές οικονομίες, που όχι μόνο θα έδιναν τη δυναμική για μείωση της ανεργίας, αλλά  θα δημιουργούσαν και ζήτηση για νέες δουλειές. Και οι πρωτοπορίες θα έδιναν την ώθηση στις κοινωνίες να δημιουργήσουμε όλοι μαζί πόλεις σοφιστικέ, με πολιτισμό, αθλητισμό, υπηρεσίες υγείας, αθλητισμό. Τόπους ιδανικούς για να ζει κάποιος με την οικογένειά του. Αυτές οι μικρές οάσεις στην άνυδρη χώρα μας ίσως θα αποτελούσαν και την μοναδική μας ελπίδα.

Ξύπνησα από το όνειρο. Στο ξύπνιο μου δεν συμβαίνουν αυτά Μας κυβερνούν οι Καμμένοι και ο γεμάτος οίηση νέος. Και στις τοπικές κοινωνίες βασιλεύουν οι μετριότητες. Και όλες οι πρωτοπορίες σιωπούν απογοητευμένες

Παρότι κατά γενική παραδοχή το Ναύπλιο είναι μια τέτοια πόλη, που διαθέτει τα πλεονεκτήματα για να δημιουργηθεί ένας τέτοιος φάρος ανάτασης στην χώρα της μιζέριας, όμως αδυνατούμε να ενεργοποιηθούμε. Φταίνε και τα αντιμνημόνια που ισοπέδωσαν τις κοινωνίες και εξευτέλισαν την έννοια της λογικής.Αλλά ευθύνεται και το ζαβό μας το κεφάλι, που αποδεχόμαστε ασμένως την βουρκώδη παραμονή μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Παρότι λοιπόν έχουμε τον πολυχώρο εκθέσεων, τέχνης, διαλέξεων, διασκέδασης, παρότι έχουμε τον φάρο του πολιτισμού μέσα στα πόδια μας, παρότι διαθέτουμε ένα εξαιρετικό Πανεπιστημιακό τμήμα  με αντικείμενο το θέατρο και τον πολιτισμό, παρότι πεφωτισμένοι επιχειρηματίας αναβάθμισαν την Αναπλιώτικη ξενοδοχειακή υποδομή σε εξαιρετικά επίπεδα, παρότι έχουμε κλιματικές συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής και του τουρισμού, παρότι η γεωγραφική μας θέση είναι ιδανική, παρότι είμαστε ένας νομός πλούσιος σε υδάτινα αποθέματα, παρότι έχουμε την τύχη να βρίσκονται δίπλα μας τα μεγάλα μνημεία της ιστορίας, παρ΄όλα αυτά δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι και να δημιουργήσουμε την όαση στην χώρα.

Δεν είναι ότι αδιαφορούν οι τοπικές ηγεσίες στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους του πολιτισμού, της δημιουργίας, της τέχνης, της παραγωγής, αλλά με τις πολιτικές τους, έστω και αν δεν είναι αυτός ο σκοπός τους, τους χώνουν ακόμα πιο βαθιά μέσα στα ελώδη εδάφη.

Αυξάνουμε λοιπόν τα δημοτικά τέλη, λόγω της πλήρους οικονομικής ένδειας του Δήμου μας. Αλλά και αυτό το πράττουμε με στρεβλό τρόπο. Ήδη οι χώροι πολιτισμού καταβάλλουν τέλη πολύ μεγαλύτερα από τα κτήρια για οικιακή χρήση. 1,10 ευρώ ανά τ.μ. πληρώνουμε μέχρι τώρα  για οικιακή χρήση και 1,90 ευρώ πληρώνει ένα μουσείο για πολύ μεγαλύτερους χώρους. Και τώρα θέλουμε και οι αυξήσεις να είναι κατά πολύ  μεγαλύτερες σε ένα μουσείο, από αυτές που επιβάλλονται για τις πολυτελείς μεζονέτες. Και έτσι η διαφορά θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Και αυξάνουμε υπερβολικά και τα τέλη για τα ξενοδοχεία, τα καταστήματα. Ακόμα παράπανω για βιοτεχνίες και βιομηχανίες. Δεν θέλουμε να δούμε έναν τομέα της οικονομίας να σηκώσει κεφάλι για να τραβήξει προς τα πάνω όλη την τοπική οικονομία. Δεν θα  αφήσουμε τον πρωτοπόρο επιχειρηματία που έχει προοπτικές να πραγματοποιήσει προσλήψεις. Θα τραβήξουμε μέχρι πνιγμού την θηλιά στον επιχειρηματία που δυσκολεύεται να επιβιώσει.
Θα μου πείτε: Είναι μόνον τα δημοτικά τέλη το πρόβλημα; Όχι δεν είναι μόνον αυτά. Όμως θα περίμενα από μία τοπική εξουσία να έχει όραμα και σχέδιο. Να ξέρει τι θέλει.  Να βοηθήσει τους ανθρώπους του πολιτισμού, της καινοτομίας και της δημιουργίας. Ποιος τρελός θα έλθει τώρα να νοικιάσει ένα εγκαταλελειμμένο συσκευαστήριο για να αναπτύξει νέες δραστηριότητες; Πως θα επιβιώσει ένα Πολιτιστικό  Ιδρυμα, με τα γλίσχρους οικονομικούς του πόρους;

Ήταν πολύ βαρετή όλη αυτή η συζήτηση για την αύξηση των δημοτικών τελών. Βαρετή διότι επαναλαμβάνεται με ανιαρό τρόπο επί δεκαετίες και σε όλους τους Δήμους της χώρας. Ο Δήμαρχος να λέει αυτό το επαναλαμβανόμενο λίαν βαρετό επιχείρημα, ότι τα τέλη είναι ανταποδοτικά και δεν επιτρέπονται τα ελλείμματα και ότι έκανε και οικονομίες, ενώ την ίδια στιγμή  η αντιπολίτευση, όπου και εφόσον υφίσταται, μιλάει παντού και πάντοτε για χαράτσια και για σπατάλες. Εγώ περιμένω να εμφανισθεί μια δημοτική αρχή που να έχει τα guts να κάνει αυξήσεις δημοτικών τελών την τελευταία χρονιά της θητείας της. Πως γίνεται να μην υπάρχουν ελλείμματα στους προϋπολογισμούς την εκλογική χρονιά και ποτέ τότε να μην γίνονται αυξήσεις δεν το αντιλαμβάνομαι.

Ουδείς έβαλε το θέμα του πως ενισχύει ένας Δήμος με διάφορες δράσεις και πολιτικές τον τομέα του αθλητισμού, του πολιτισμού, της υγιούς επιχειρηματικότητας, μικρής και μεγάλης. Και κάποτε αντί για αυτές τις επαναλαμβανόμενες βαρετές κουβέντες, κάποτε θα πρέπει να μπει συνολικά το θέμα των ανταποδοτικών τελών και της τοπικής φορολογίας. Κάποιος μπουμπούνας πριν από πάρα πολλά χρόνια σκέφτηκε ότι οι Δήμοι θα εισπράττουν τέλη μέσω των λογαριασμών του ρεύματος και, μπουμπούνας ων, θεώρησε ότι αυτά πρέπει υποχρεωτικά να είναι ανταποδοτικά. Ίσια βάρκα ίσια νερά. Έτσι το σκέφτηκε ο ηλίθιος. Και έκτοτε ποτέ και πουθενά οι προϋπολογισμοί της καθαριότητας και του φωτισμού των Δήμων δεν ισοσκελίστηκαν με τα έσοδα από τα "ανταποδοτικά" τέλη.  Αλλά η βλακεία παραμένει και επαναλαμβάνεται χρόνο με το χρόνο. Και όταν το έλλειμμα εκτοξεύεται τότε οι δημοτικές αρχές ανά την επικράτεια αυξάνουν τα δημοτικά τέλη (ποτέ την εκλογική χρονιά) και η βαρετή συζήτηση ξεκινάει και κρατάει καμιά βδομάδα το πολύ.  Ποτέ δεν μίλησε κάποιος για συγκεκριμένη τοπική φορολογία με στόχους και λογικές ανάπτυξης προς όφελος των δημοτών. Για να βρεθούν έσοδα για κοινωνικές πολιτικές.

Κάποιες φορές βέβαια σε κάποιους δήμους η σχετική συζήτηση εκτός από βαρετή πραγματοποιείται και σε ύφος που εγώ τουλάχιστον απεχθάνομαι.

Η κοινωνία της οίησης

Αμφιβάλλω πολύ ότι ο Αλέξης γνώριζε επακριβώς τη σημασία της λέξης "οίηση", όταν είπε ότι έχει μια μικρή τέτοια, επειδή έγινε Πρωθυπουργός στα σαράντα του.

Οίηση= αλαζονεία, κομπασμός, κόρδωμα, ξιπασιά, φούσκωμα, ψευτοπερηφάνεια, πόζα, υπεροψία, καμάρωμα, μεγαλαυχία, έπαρση, ακαταδεξία. Πλούσια η ελληνική γλώσσα. 

Αrrogance, haugtiness, self-conseit, uppishness. Και την Αγγλική γλώσσα, φτωχή δεν θα την έλεγες.

Θα προσπαθήσω σήμερα να αναρτήσω ένα σπονδυλωτό κείμενο. Μου αρέσουν τα έργα που έχουν μια σχετική αυτονομία, αλλά διαπλέκονται μεταξύ τους. Μία ταινία λοιπόν που μου έμεινε αξέχαστη ήταν του Γεωργιανού σκηνοθέτης Οτάρ Ιοσελιάνι, με τίτλο "οι ευνοούμενοι του φεγγαριού". Σπονδυλωτή ταινία. Εξαιρετική. Να την δείτε εάν τυχόν βρεθεί στην εμβέλειά σας.

Πως να αυτοχαρακτηρισθώ που θέλω τώρα να γράψω κι εγώ ένα σπονδυλωτό κείμενο;  Self-conseit?

Δεν το πιστεύω αυτό για μένα. Ένα γαμότο βγάζω και γράφω τα κείμενα που αναρτώ εδώ. Τίποτα παραπάνω.

Όμως τελικά θα τα καταφέρω όλους σας να σας δυσαρεστήσω σε κάποια ή κάποιες από τις διαπλεκόμενες ιστορίες μου.

Ο Καστανάς

"Υπεύθυνοι για επτά χιλιάδες αυτοκτονίες", "ευθύνονται για τις λιποθυμίες παιδιών στα σχολεία", "εγκληματίες που έκαψαν με μαγκάλι ανθρώπους". Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οργίαζαν με τέτοια. Με αυτά ζήσαμε και αυτά ακούγαμε  όλα αυτά τα χρόνια. Αυτά άκουγαν οι κυβερνητικοί της προηγούμενης περιόδου. Και σήμερα οι οπαδοί των προηγούμενων τους τα ανταποδίδουν στα ίσα, με την υπόθεση του συλληφθέντος καστανά στην Θεσσαλονίκη. Εγώ δεν αλλάζω. Όπως ακριβώς απεχθανόμουν τον λαϊκισμό της προηγούμενης περιόδου, δεν μου αρέσουν καθόλου και όλα αυτά τα "περί του βιοπαλαιστή καστανά" που τον ταλαιπωρεί ο Τσίπρας. Ναι, να δούμε  την ιστορία των μικροπωλητών ανά την Ελλάδα. Ότι τους βάζουν να πληρώσουν υψηλές εισφορές ΟΑΕΕ. Ότι εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες  Συγγνώμη όμως που θα το πω, αλλά δεν μου αρέσει η ανάδειξη του δράματος ενός καστανά στην Πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη ή στο Μοναστηράκι στην Αθήνα. Υπάρχουν χιλιάδες συμπολίτες μας που θα ήθελαν να έχουν μια τέτοια εργασία. Και υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι μικροπωλητές σε γειτονιές των μεγάλων πόλεων που βρίσκονται σε δεινή θέση. Και δεν χρωστούν ΤΕΒΕ 160.000. Κάτι θα είχαν πληρώσει όλα τα χρόνια της εργασίας τους. Όχι το απόλυτο μηδέν. Και υπάρχουν συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν με μεγάλη αξιοπρέπεια τη δεινή οικονομική τους κατάσταση. Και βρίσκονται σε πολύ χειρότερη μοίρα από τον καστανά στο πιο κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης, που δεν έχει πληρώσει απολύτως τίποτα για την θέση που έχει. Τις προάλλες ήταν ένας νέος που έκανε βόλτα στην Αρβανιτιά και τηλεφωνούσε στους γονείς του και τους έλεγε πως τρία ευρώ δαπάνησε κατά την έξοδό του από το στρατόπεδο. Και δικαιολογείτο. Τα άλλα παιδιά βγήκαν από την πρέσα του στρατοπέδου και πήγαν στην ταβέρνα και ξέσκασαν. Αυτός βόλτα στην Αρβανιτιά ολομόναχος. Και δικαιολογείτο για το σουβλάκι που αγόρασε να φάει. Είναι βαριά η θητεία του στρατιώτη. Τι να πούμε όμως και γι αυτόν που στην άδειά του δεν γυρνάει σπίτι του, διότι δεν έχει χρήματα για τα εισιτήρια; Αυτά και άλλα είναι τα μεγάλα δράματα. Όχι του καστανά της Αριστοτέλους. Δεν φταίει ο Τσίπρας για τον καστανά. Όμως είναι βαρύτατα υπεύθυνος ως "αριστερός", όπως θέλει να λέγεται, που ούτε καν τα έχει σκεφτεί όλα ετούτα τα δράματα και έχει βάλει και τον Καμμένο Υπουργό Άμυνας.

Ο Φαταούλας
Πάντοτε είχα ένα σοβαρό πρόβλημα με τους παπάδες, που θεωρούσαν ότι πρέπει ένα βρέφος ημερών ή μηνών να αεροβαπτισθεί για να πάει στον παράδεισο. Μα είναι δυνατόν να θεωρούν τον θεό τόσο σκληρό που να μην δέχεται στις αγκάλες του ένα μωράκι, μόνο και μόνο διότι δεν έχει βαπτισθεί χριστιανός; Και τι είδους ελεύθερη βούληση έδωσε στους ανθρώπους ο θεός, όταν πρέπει να βαπτιζόμεθα, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να γίνουμε χριστιανοί; Αφού λοιπόν με ενοχλούν αυτά τα ανθρώπινα που έτσι επιθυμούν να ερμηνεύουν τα της θρησκείας και τα του θεού, δεν θα μπορούσε και να μην με ενοχλήσει σφόδρα αυτή η εκδήλωση που έγινε για το κτήριο στο Μεγάλο δρόμο που βγαίνει στον πλειστηριασμό. Η κοινωνία εν πολλοίς αδιαφορεί για το διαγωνισμό αυτό (ενώ ούρλιαζε πριν από ένα χρόνο) και κάποιοι έβαλαν μικρά παιδιά να ζωγραφίσουν στο κτήριο ενάντια στον "φαταούλα" ΤΑΙΠΕΔ. Εδώ το θέμα δεν είναι εάν θα πρέπει το κτήριο αυτό να παραμείνει στο δημόσιο ή θα πρέπει να πουληθεί. Όλοι έχουμε τις απόψεις μας επ΄αυτού. Και έχει τοποθετηθεί σχετικά ο αιρετικός. Αλλά μου είναι απεχθέστατο, που την δικιά μας πολιτική άποψη την μεταφέρουμε σε μικρά παιδιά, με ένα τρόπο που τους επηρεάζουμε απόλυτα και ολοκληρωτικά. δίνοντας μάλιστα ένα απεχθές πρόσωπο σε κάποιο ταμείο αποκρατικοποιήσεων, ονομάζοντάς το "φαταούλα". Οι μεγάλοι θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτα ορθή γνώση και άποψη. Και οι μικροί πρέπει αναγκαστικά να ακολουθήσουν και βρίσκουμε και τον τρόπο για να τα επηρεάσουμε. Μήπως όλο αυτό θυμίζει κάτι από άλκιμους νέους του Μεταξά και της χούντας και πιονιέρους της σοβιετίας;


Η Τσιμτσιλή
Η Σταματίνα Τσιμτσιλή ήλθε στην πόλη μας για να παρουσιάσει την εκδήλωση για το άναμμα των φώτων των Χριστουγέννων. Δεν γνωρίζω αν πληρώθηκε και πόσα, αλλά υποψιάζομαι ότι κάτι της έδωσα κι εγώ μέσω των δημοτικών τελών και των φόρων που πληρώνω. Και εσείς το ίδιο. Την πληρώσατε, ω αναγνώστες μου. Πιστεύω ότι αρκετοί ήσαν αυτοί που ενθουσιάστηκαν και το χάρηκαν. Η πλειοψηφία του λαού τέτοια θέλει σε περιόδους είτε μεγάλης δόξας για ένα έθνος, είτε σε περιόδους ηθικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κατάπτωσης. Πολιτικά κέρδη λοιπόν και η δημοτική αρχή. Ρελάνς μετά τις έντονες αντιδράσεις για τον περσινό στολισμό της πόλης, που γενικώς δεν άρεσε.



Το νοσοκομείο
Μετά την "πανναυπλιακή" συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το νοσοκομείο Ναυπλίου, έγινε και η συνάντηση με τον αρμόδιο υπουργό. Από τον τόπο μας εδώ παραβρέθηκαν ο δήμαρχος, οι βουλευτές, ο αντιπεριφερειάρχης. "Θετικό πρόσημο" διάβασα ότι απέδωσε η συνάντηση. Και ο Δήμαρχος μετά τη συνάντηση αφού ευχαρίστησε τους πάντες, μας είπε ότι "ενωμένοι μπορούμε", υπονοώντας ότι κάτι πέτυχαν από την κινητοποίηση και από συνάντηση. Ε ρε δούλεμα που τρώμε. Ακούστε  τι δεσμεύτηκε να πράξει ο Υπουργός. Πρώτον: Να διορίσει νέα διοίκηση στη θέση αυτής που έδιωξε (γέλως), Δεύτερον: Να παραταθούν οι συμβάσεις των επικουρικών γιατρών μέχρι του χρόνου το Σεπτέμβρη (φαντασθείτε να έφευγαν και αυτοί) και Τρίτον: Να ενδυναμωθεί το ιατρικό προσωπικό (όχι το παραϊατρικό και το νοσηλευτικό) με μετατάξεις γιατρών από το ΠΕΔΥ, την πρωτοβάθμια δηλαδή περίθαλψη. Απίστευτο. Θεωρούν και αυτό ως ενέργεια με θετικό πρόσημο. Δεν φτάνει που δεν  θα προσληφθεί ούτε ένας στο νοσοκομείο μας, αλλά και θα αποδυναμώσουν και την πρωτοβάθμια περίθαλψη. Ο,τι χειρότερο δηλαδή. Αντί να αναβαθμίσουμε την πρωτοβάθμια περίθαλψη για να ασχοληθούν τα νοσοκομεία με τα σοβαρά, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Και δίνουμε και μπράβο. Και θεωρούμε ότι "μπορούμε όλοι μαζί" να διορθώσουμε την κατάσταση, χωρίς να υπάρχει σχεδιασμός. Βουλιάζουμε φίλοι μου. Και άραγε σε τι είδους ρευστό βουλιάζουμε και τελικά θα πνιγούμε;


Επίδομα ευθύνης
Μειώνεται λέει το επίδομα ευθύνης για τους Προϊσταμένους των τμημάτων των ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών των νοσοκομείων από τα 250 ευρώ στα 150 ευρώ κάθε μήνα. Την ίδια στιγμή ο διευθυντής των πολιτικών γραφείων των πολιτικών θα παίρνει επίδομα ευθύνης τετρακόσια πενήντα ευρώ. Κοινωνική δικαιοσύνη σου λέει μετά και πρώτη φορά αριστερά. Επίδομα ευθύνης ο κολλητός του υπουργού τετρακόσια πενήντα, ενώ την ευθύνη για τις αποφάσεις πρέπει να την έχει ο πολιτικός και μόνον και όχι ο κολλητός, ενώ την ίδια στιγμή η Προϊσταμένη νοσοκόμα και ο Προϊστάμενος γιατρός που έχουν την ευθύνη για βαριά άρρωστους, ετοιμοθάνατους, πολυτραυματίες, πάσχοντες από σπάνια νοσήματα, όχι μόνον παίρνουν λιγότερα για την τεράστια αυτή ευθύνη που έχουν, αλλά και αυτό που έπαιρναν τους το κόβουν και από πάνω. Κοινωνική δικαιοσύνη σου λέει μετά. Τρίχες, λέω εγώ.

Πως διαπλέκονται λοιπόν όλες αυτές οι ιστορίες;
Είμαστε η κοινωνία που γουστάρει τα κολλητηλίκια, το λαϊκισμό, την ύβρι, το φαίνεσθαι, το ευτελές, την φανφάρα. Το να επηρεάζουμε μικρά παιδιά με τις δικές μας απόψεις και να μην τα αφήνουμε ελεύθερα.
Είμαστε η κοινωνία της οίησης, της αλαζονείας, του κομπασμού, του κορδώματος, του φουσκώματος, της ψευτοπερηφάνειας, της πόζας, της υπεροψίας, του καμαρώματος, της μεγαλαυχίας, της έπαρσης, της ακαταδεξίας. Και ορθά ψηφίζουμε αυτούς που ψηφίζουμε αφού τέτοιοι είμαστε.

Τα μεγάλα παιδιά για τα δύσκολα στα γενικά και στα τοπικά. Γίνεται; Δεν γίνεται

Βγήκε το πρωί στην τηλεόραση ένας αρκετά συμπαθητικός νέος άνθρωπος που τον έβαλαν να διοικεί το ΙΚΑ, στην θέση του άλλου του παλαιοπασόκου από την Αρκαδία, και μας είπε ότι δεν γίνονται έλεγχοι εκτός έδρας για την πάταξη της μαύρης εργασίας, διότι δεν έχουν εγκριθεί τα οδοιπορικά. Τι δεν καταλαβαίνετε;
Νοσοκομείο Ναυπλίου και άπαντα τα νοσοκομεία καταρρέουν. Περιορισμοί στη διακίνηση κεφαλαίων. Αύξηση της ανεργίας. Σχολεία κλειστά. Δημόσιες συγκοινωνίες ένα βήμα πριν το κλείσιμο. Επιστροφή στην ύφεση εκεί που όλα έδειχναν σταθεροποίηση και ανάπτυξη. Αδυναμία εκμετάλλευσης του ευνοϊκού διεθνούς περιβάλλοντος (πολύ χαμηλές τιμές πετρελαίου, αύξηση της κυκλοφορίας χρήματος, κατάρρευση του ευρώ, τεράστια προβλήματα υποδοχής τουριστών στις Αραβικές χώρες). Αύξηση ασφαλιστικών εισφορών και μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις. Πραγματικό ξεπούλημα όλων ανεξαίρετα των τραπεζών σε εξευτελιστικές τιμές, που δεν είναι αντάξιες της πιο φτωχής χώρας της Αφρικής. Και όχι μόνον ιδιωτικοποίηση όλου του τραπεζικού συστήματος αλλά και αφελληνισμός του. Και μαζί με όλα αυτά, ουδείς ελέγχει την παραβατικότητα και την μαύρη εργασία. Και το ασφαλιστικό κατέρρευσε. Και ο Αλέξης ζητεί βοήθεια, όπως τότε η Ζωή στην πύλη της ΕΡΤ.
Τι δεν καταλαβαίνετε;
Η Ελλάδα καταρρέει και εμείς αντιδικούμε.
Η Μεσόγειος φλέγεται, το προσφυγικό μπορεί να αποτελέσει βραδυφλεγή  βόμβα.
Οι ενεργειακοί οδοί του επόμενου μισού αιώνα σήμερα αποφασίζονται.
Πλέον η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ που υπάρχει για την χώρα είναι να αναλάβουν τα μεγάλα παιδιά.
Δεν είναι δυνατόν να πάμε μπροστά ούτε με λεβεντολεβέντηδες, ούτε με Φώφη, Σταύρο και Βαγγέλα. Αλλά βέβαια πρέπει  και η ομάδα των άσχετων να αντιληφθεί ότι τα έχει κάνει θάλασσα και ότι η χώρα δεν έχει προοπτική με αυτούς στο τιμόνι.
Ας φωνάξουμε λοιπόν τα μεγάλα παιδιά που είναι για τα δύσκολα και μετά ας ξαναπαίξουμε το παίγνιον που ονομάζεται "πολιτικά τερτίπια" και ας ξαναβάλουμε στην εξουσία την Τζάκρη και τους άλλους, αφού θέλει ο λαός. Μα να μας κυβερνάει η Τζάκρη και ο Πάνος ο Καμμένος;  Και με την τζίφρα της πουφουά; Ελπίζω να αντιληφθήκατε  τι σημαίνει πουφουά.
Τα μεγάλα παιδιά: Διαμαντούρος, Παπαδόπουλος, Φλωρίδης, Μαριέττα, Χατζηδάκης, Γιαννίτσης, Πικραμμένος, Ροζάκης, Σαχινίδης, Παπανδρέου, Αλιβιζάτος, Πισσαρίδης, Μόσσιαλος, Λυκούδης.Θα μου την πείτε εδώ, διότι συμπεριέλαβα και τον Παπανδρέου, αλλά ο άνθρωπος ήταν και αυτός μεγάλο παιδί όταν ασχολήθηκε με τα δύσκολα του Υπουργείου Εξωτερικών Όλοι αυτοί και κάποιοι άλλοι της μικρής πολιτικής ελίτ που διαθέτει η Ελλάς είναι τα μεγάλα παιδιά για τα δύσκολα. Και ας βάλουμε ως Πρωθυπουργό τον Καμίνη, μπας και γίνει κάτι την τελευταία στιγμή για την χώρα. Και να τους υποστηρίξουν 230 βουλευτές. Ίσως τότε.....
Αυτή είναι η μόνη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων που έχει κάποια λογική. Να εφαρμοσθεί το τρίτο και πιο σκληρό μνημόνιο με συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων. Ναι πρέπει να συναινέσουμε για το καλό της πατρίδας, των ανθρώπων, των φτωχών και ανήμπορων. Να διαψεύσουμε τους αετονύχηδες και τα κοράκια. Για να  οδηγηθούμε  κάπου, κάποτε. Όλα τα άλλα είναι ενταγμένα στο παιχνίδι που προείπα. "Τα πολιτικά τερτίπια" Για τους μωρούς.
Γίνεται όμως αυτό που λέω;
Δεν γίνεται.
Δεν πρόκειται να συμβεί

Το είπε με στόμφο ο γνωστός παρουσιαστής σε τηλεοπτική εκπομπή καναλιού πανελλαδικής εμβέλειας. "Μπορείτε να δείτε το κεφάλι του Νταβέλη του ληστή στο εγκληματολογικό μουσείο του Ναυπλίου". Μα πως του ήλθε ότι το Ναύπλιο διαθέτει εγκληματολογικό μουσείο; Άραγε από το ξερό και καραφλό του κεφάλι το κατέβασε αυτό;(περί Κωνσταντίνου Μπογδάνου ο λόγος). Είναι νομίζω προφανές ότι ακούστηκε και πέρα του χωριού μας η πρόταση που είχα κάνει μαζί με τον Χαράλαμπο να λειτουργήσει στο Μπούρτζι παράρτημα του εγκληματολογικού μουσείου της Αθήνας, που είναι σήμερα κλειστό και να εκθέτει την αυθεντική γκιλοτίνα του Ναυπλίου και άλλα συναφή εκθέματα. Φαντάζομαι ότι δύνασθε να αντιληφθείτε ποία θα είναι η σημασία για την πόλη μας η λειτουργία ενός τέτοιου μουσείου στο συγκεκριμένο εκπληκτικό χώρο. Ακούστε τώρα. Δίδουν ένα σκασμό χρήματα για έργα στο Μπούρτζι και δεν γνωρίζουν τι θα γίνει ο χώρος. Δεν έχουν σκεφτεί. Δεν έχουν προτείνει. Δεν έχουν ονειρευτεί τον χώρο. Δεν έχει κατεβάσει τίποτα η γκλάβα τους. "Χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων λένε". Τρίχες κατσαρές. Όταν ακούς κάτι γενικό για πολιτιστικές εκδηλώσεις άστα να πάνε. Τίποτα δεν πρόκειται να γίνει.
Τα ίδια με το Μπούρτζι συνέβησαν και με το κτήριο του Τελωνείου.
Το εκπληκτικό Ενετικό κτήριο στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου ήδη κατέρρευσε.
Η Πύλη του Σαγρέδου παραμένει κλειστή.
Το οικόπεδο που αγοράσαμε για campus  του Πανεπιστημίου γέμισε, φαντάζομαι, βατουλιές, εάν δεν το εκμεταλλεύεται κάποιος αετονύχης.
Ο κόσμος συνεχίζει να πίνει εμφιαλωμένο νερό, παρότι διαθέτει η περιοχή μας πηγές εξαιρετικού πόσιμου νερού.
Στα μεγάλα τοπικά θέματα κυριαρχεί η δυστυχία και η μιζέρια.
Είναι φανερό ότι τα οικονομικά του Δήμου είναι σε άθλια κατάσταση και ουδείς τόσο καιρό έπραξε το ο,τιδήποτε. Συνεχίζαμε αμέριμνοι. Αν έχετε κάποια πρόσβαση για ρωτήστε τους αρμόδιους για τα οικονομικά του Δήμου.
Και ήλθε η ώρα να προτείνουν δυσθεώρητες αυξήσεις των δημοτικών τελών. Τώρα κατόπιν εορτής. Και αφού δεν έκαναν το παραμικρό τον προηγούμενο καιρό. Η εύκολη λύση.
Το έργο στο λιμάνι μας εγκαταλείφθηκε στη μέση και ουδείς βρήκε το θάρρος να μας πει το οτιδήποτε. Να ενημερώσει βρε αδελφέ. Ευθύνες δεν υπάρχουν; Δεν θα αναζητηθούν; Εάν ευθύνεται ο μελετητής θα τον αφήσουμε στο απυρόβλητο; Πότε πήραν οι αρμόδιοι είδηση το τι γινόταν; Γιατί έγιναν όλα στο πόδι και την τελευταία στιγμή; Και με την μαρίνα; Πόσα χρόνια ακόμα θα ακούμε γι΄αυτήν. Σαν να μην υπάρχει άλλη πρόταση σε σχέση με αυτά τα φαραωνικά που αποφάσισαν που ουδέποτε θα υλοποιηθούν. Και υπάρχουν οι παρατρεχάμενοι που βγαίνουν με συνεντεύξεις και υμνούν  γι΄αυτό που ουδέποτε θα υλοποιηθεί.
Φίλοι μου.Αγαπητοί μου φίλοι. Εσείς οι λίγοι που με διαβάζετε. Ακούστε κι αυτό.  Είναι δυνατόν μια τεράστια περιουσία που είχε ο Δήμος, που ουσιαστικά την είχαμε εμείς οι δημότες, να εξανεμισθεί, να απολεσθούν δεκάδες εκατομμύρια, και για όλη αυτή την οικονομική τραγωδία να μην έχει ακουστεί ούτε ψίθυρος; Μα σε ποια κοινωνία απάθειας ζούμε; Δεν λέω ότι ευθύνονται για την τραγωδία οι δικοί μας οι  τοπικοί.Οι άλλοι δικοί μας ευθύνονται. Ο Βαρουφακιήλ και ο Λαφαζάνης και ο Τσίπρας και οι άλλοι  παλαβοί που αποφασίσαμε να τους βάλουμε στην εξουσία για την ελπίδα. Αλλά ξαναλέω. Είναι δυνατόν να μην έχει λεχθεί τίποτα από τα αρμόδια τοπικά χείλη για το θέμα αυτό; Αν δεν καταλάβατε για τα εκατομμύρια των μετοχών της Αλφα Τράπεζας που είχε ο Δήμος ομιλώ. Δια τας εξαερωθείσας τοιαύτας μετοχάς. Μα μούγκα; Από τον αιρετικό περιμένετε να ακούσετε κάτι; Μα δημοτική αρχή δεν υπάρχει; Και αυτοί της αύρας που ομιλούσαν για τοπικά ξεπουλήματα δεν έχουν να αρθρώσουν κάποια συλλαβή της Ελληνικής γλώττης;
Σε λίγες μέρες θα πουληθεί ένα σημαντικό ακίνητο στον πιο κεντρικό δρόμο της παλαιάς πόλης του Ναυπλίου. Αντίδραση μηδέν. Αγρόν αγοράζουν αυτοί που εδρεύουν στον ίδιο δρόμο μερικές δεκάδες μέτρα παρακάτω.
Για την Καραθώνα δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει κάποιο σχέδιο, το οποίο  εμείς εδώ να συλλάβουμε, να το συζητήσουμε, να αγωνισθούμε γι αυτό και να επιχειρήσουμε να το υλοποιήσουμε, υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Παρέμενε τόσα χρόνια η Καραθώνα στα χέρια τοπικών αετονύχηδων. Και αυτό υπερασπιζόμασταν με μανία.  Οπότε θα αναμένουμε την σειρά της Καραθώνας μετά το κτήριο του μεγάλου δρόμου. Και βεβαίως τότε θα είναι αργά. Ήδη είναι αργά για πικρά δάκρυα.
Για το νοσοκομείο ρίξαμε δυο ντουφεκιές στον αέρα. Μας είπε και ο κυβερνητικός βουλευτής ότι ετοιμάζονται προσλήψεις, "ξέχασε" όμως να αναφέρει ότι δεν έχει προγραμματισθεί καμία νέα πρόσληψη για το νοσοκομείο μας. Ουδείς έχει σκεφτεί τρόπους για να υπάρξει και αύριο νοσηλευτικό ίδρυμα στην πόλη μας. Εντάξει. Κάναμε την εκδήλωση. Λάβαμε τα εύσημα και πράξαμε το καθήκον μας. Η κατάσταση όμως στο νοσοκομείο θα συνεχίσει να χειροτερεύει. Και ουδείς τότε θα αντιδρά.
Δεν θέλω να τα ξαναπώ για τα χάλια μας στο θέμα της  τοπικής τουριστικής πολιτικής. Ποια χάλια δηλαδή; Δεν είναι χάλια. Το ανύπαρκτο δεν μπορεί να θεωρηθεί χάλια. Ομως πρόβλημα ουδέν. Τουριστική πολιτική μηδέν, άλλα υπερψηφίζονται οι λεγόμενοι ισχυροί στο Τολό χωρίς να έχουν κάνει το παραμικρό. Δεν ξέρω τι γίνεται με την κοινωνία μας.
Ας μην ξαναπώ και για τις δωρεάν προσκλήσεις στα πολιτιστικά δρώμενα. Για το τέλμα σε διάφορους τομείς του πολιτισμού. Για τo απολεσθέν και ουδέποτε ανακτηθέν site, για τα μηχανάκια της ψηφιακής ξενάγησης που  λησμονήθηκαν.
Από που να αρχίσω τελικά και που να σταματήσω. Και να σκεφτείτε ότι ήμουν σχετικά απών τα τελευταία έτη από τα δημοτικά δρώμενα. Σκεφτείτε και να ενδιαφερόμουν παραπάνω. Πόσα τότε θα είχα άραγε να προσθέσω.
Κάτι και για απευθείας αναθέσεις ακούω με πρόχειρους διαγωνισμούς στους οποίους συμμετέχουν τρεις ενδιαφερόμενοι και προσφέρει ο ένας έκπτωση 2%, ο άλλος 3% και ο τρίτος 4%. Ζήτω λοιπόν ο τρίτος (ευτυχώς που υπάρχει και ο πρεφαδόρος που ψάχει όλη τη "διαύγεια"). Και την ίδια στιγμή θέλουν να αυξήσουν και τα δημοτικά τέλη, που εισπράττονται μέσω ΔΕΗ. Αλλά δεν έχουν τύψεις που πληρώναμε δήθεν για να πάμε δημοτικό φωτισμό σε κάθε κορφοβούνι για να πάρουν ρεύμα χωρίς να πληρώσουν το κόστος οι κατασκευαστές των εκτός σχεδίου μεζονετών.
Και δεν έχουν κανένα σχέδιο για για τον αγροτικό κόσμο, μιας και ο Δήμος μας περιλαμβάνει πολλές αγροτικές περιοχές.
Και λησμονήθηκε και το θέμα της διεκδίκησης της πολιτιστικής πρωτεύουσας. Ξεχάσθηκε έτσι στα μουλωχτά.
Όπως λοιπόν σε κεντρικό επίπεδο πρέπει να αναλάβουν τα ηνία κάποιοι της πολιτικής ελίτ, αφού είναι φανερό ότι ο Αλέξης και οι περίεργοι που μας κυβερνούν δεν μπορούν, το ίδιο θα έπρεπε να γίνει και στα τοπικά πράγματα.
Θα πρέπει να αντιληφθούν ότι αδυνατούν να χειρισθούν τα σοβαρά θέματα. Ας ζητήσουν λοιπόν τη βοήθεια των μεγάλων παιδιών της πόλης. Υπάρχουν εδώ σοβαροί άνθρωποι. Άνθρωποι του πνεύματος, των γραμμάτων και του πολιτισμού. Άνθρωποι με γνώσεις και μεράκι για την πόλη. Άνθρωποι από το τοπικό Πανεπιστήμιο. Δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, επιστήμονες παγκοσμίου κύρους. Να ψάξουν να βρουν τους εραστές του Ναυπλίου. Αν θέλουν, μπορώ να τους υποδείξω αρκετούς. Δεν θάθελα να τους αναφέρω εδώ ονομαστικά, όπως έκανα με τα μεγάλα παιδιά που πρέπει να αναλάβουν τις τύχες της χώρας, διότι είμαστε μικρός τόπος και δεν νομίζω να  βοηθάει η ονοματολογία. Όλοι ξεραινόμαστε.
Ας ζητήσουν λοιπόν την βοήθεια του κοινού και των μεγάλων παιδιών.
Γίνεται; 
Δεν γίνεται.
Έτσι θα συνεχίσουμε με τα ίδια και  έτσι στο τέλμα θα βουλιάζουμε όσο ο καιρός περνά όλο και περισσότερο.
Ευτυχώς που η πόλη έχει τη δικιά της δυναμική. Και λίγοι έχουν αντιληφθεί  ότι η πόλη κράτησε το ύφος της και την ιδιαιτερότητά της διότι κάποια μεγάλα παιδιά του παρελθόντος συνέβαλαν σε αυτό με τις δυνάμεις τους. Τώρα είναι άλλοι αυτοί που έχουν το πάνω χέρι και στας Αθήνας και στας επαρχίας. Έτσι είναι. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό, Και μαζί και η Νέα Δημοκρατία που έγινε πασόκ στην θέση του πασόκ και μαζί και ο σύριζας που έγινε νέα δημοκρατία που είχε γίνει πασοκ. Έτσι τα μεγάλα παιδιά σήμερα εν πολλοίς σιωπούν. Βέβαια και να μιλούσαν ουδείς τους δίνει σημασία, Σήμερα το σημαντικό είναι να ξεζουμίσουμε τον τόπο μας που άλλοι μας τον κληροδότησαν, αφού τον πρόσεξαν και τον διατήρησαν αλώβητο από λαίλαπες.  Αυτά.
Θα μου πείτε; Τι να το κάνουμε να ενεργοποιήσουμε τα μεγάλα παιδιά για την πόλη, αφού γενικότερα η χώρα καταρρέει; Δεν ξέρω. Ίσως να έχετε δίκιο.
Λησμόνησα. Είχαμε και έχουμε τοπικούς τρεχαλητές  στον τομέα της καθαριότητας και της επούλωσης μικροπροβλημάτων. Και τους θαυμάζω που τρέχουν και προσφέρουν. Αλλά και πάλι. Όλα αυτά γίνονται άνευ σχεδιασμού.
Α ναι. Διαπρέπουμε και στο μαραθώνιο και στους άθλους των δρόμων στην πόλη. Και οι τοπικοί ηγήτορες λαμβάνουν γι αυτό και πολλά μπράβο. Ας το δεχθώ και ετούτο, αν και όσοι με παρακολουθείτε στενά θα ξέρετε ότι έχω εκφράσει μια διαφορετική λογική για το πως ο μαραθώνιός μας μπορεί να γίνει διεθνής και ξακουστός στην Ιαπωνία, την Κορέα και την Κένυα.