Δεξίωση γάμου στον Φάρο. Κοινόχρηστοι χώροι και γαμήλιος τουρισμός

Μεγάλο θέμα έχει γίνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το γεγονός της παραχώρησης από το Λιμενικό Ταμείο του Φάρου του Ναυπλίου για να γίνει εκεί δεξίωση γάμου.
Ετοιμάζω τώρα μια αίτηση συναινετικού διαζυγίου και η πρόταση που θα κάνω στους νυν εν διαστάσει συζύγους και μελλοντικούς διαζευγμένους, είναι να κάνουν ένα μεγάλο πάρτι του επίσημου διαζυγίου τους στο ίδιο σημείο. Ενώ στην προχθεσινή γαμήλια δεξίωση στο τραπέζι των νεονύμφων καθόταν ο κουμπάρος, στο γλέντι του χωρισμού στο επίσημο πρώτο τραπέζι θα κάθεται η αφεντιά μου, ως οιονεί κομβάρος.

Πάρα πολλοί ήσαν αυτοί που εξοργίσθηκαν με το συμβάν.

Άλλοι θεώρησαν ότι τέτοια γεγονότα πρέπει να επιτρέπονται, αφού αφήνουν χρήμα στην πόλη.

Στην αρχή κάποιοι μίλησαν για μη νόμιμη απόφαση του Λιμενικού Ταμείου να παραχωρήσει χώρο στην χερσαία ζώνη του λιμανιού για να γίνει συνεστίαση γάμου με φόντο το Μπούρτζι από τη μία και την παλιά πόλη του Ναυπλίου από την άλλη. Μετά από μία ανακοίνωση όμως του Λιμενικού Ταμείου ότι η απόφαση ήταν νόμιμη το θέμα αυτό πέρασε σε δεύτερο επίπεδο και κυριάρχησε το δέον ή μη του ζητήματος.

Τέλος κάποιοι θυμήθηκαν κάποιες άλλες παρόμοιες ιστορίες του πρόσφατος παρελθόντος μας με τη διενέργεια δεξίωσης γάμου μέσα στο Μπούρτζι με τα απαραίτητα για την περίσταση άζματα, τότε που ο βασιλεύς των σκουπιδιών ήταν πανίσχυρος. Θυμήθηκαν και τη δεξίωση των σκαφάτων μέσα στον χώρο του φρουρίου του Παλαμηδιού.

Ο αιρετικός εννοείται ότι έχει κάτι να προσθέσει επί όλων αυτών. Μάλλον να εκφράσει μια τρίτη άποψη ή και να συνθέσει απόψεις. Έτσι κι αλλιώς η δεξίωση αυτή προκάλεσε και πάλι διχασμό στην Ναυπλιακή κοινωνία και αυτό οπωσδήποτε καλό δεν μπορεί να  είναι

Έχουμε και λέμε:

Μου προξενεί εντύπωση με πόση ευκολία έγινε αποδεκτή η άποψη ότι η απόφαση του Λιμενικού Ταμείου για την παραχώρηση του χώρου  είναι νόμιμη.
Θα προσπαθήσω, όσο πιο απλά μπορώ.  να εξηγήσω το νομικό μέρος της υπόθεσης. Όχι ότι έχω κάποια αυθεντία, αλλά, θεωρώ, ότι μια νομική άποψη έχω δικαίωμα να εκφράσω.
Ο βασικός νόμος που ρυθμίζει τα της χρήσεως της χερσαίας ζώνης των λιμανιών είναι ένας νόμος του 2001 που επιχείρησε να αλλάξει η προηγούμενη κυβέρνηση και για την οποία αλλαγή υπήρξαν τότε από αντιμνημονιακούς και μη πάρα πολλές αντιδράσεις. Η χερσαία ζώνη του λιμανιού είναι κοινόχρηστος χώρος και κατά συνέπεια και αναλογία εφαρμόζονται τα ίδια με αυτά που ισχύουν για τα πεζοδρόμια, τις πλατείες, τα πάρκα, τους δρόμους. Ο γενικός κανόνας είναι ότι δικαίωμα χρήσης επί των κοινοχρήστων έχουν όλοι ανεξαίρετα οι πολίτες. Μάλιστα έχει γίνει δεκτό ότι εάν κάποιος στερεί σε κάποιον πολίτη το δικαίωμα χρήσης ενός κοινόχρηστου χώρου, το γεγονός αυτό αποτελεί προσβολή της προσωπικότητας του ατόμου και υπάρχει η δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη για τη δικαίωση και την άρση της προσβολής. Ο νόμος προβλέπει κάποιους περιορισμούς στην πλήρη και ακώλυτη χρήση των κοινόχρηστων χώρων, όπως την παραχώρηση άδειας ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων σε πλατείες και πεζοδρόμια και ομπρελών σε παραλίες, αλλά και τη διενέργεια δημόσιων και ελεύθερων στο κοινό συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων, πολιτικών εκδηλώσεων κλπ..  Αλλά και αυτοί οι "περιορισμοί" γίνονται ακριβώς στα πλαίσια της λειτουργίας των κοινοχρήστων πραγμάτων, δηλαδή λόγω της ανάγκης των πολιτών να χρησιμοποιήσουν τον χώρο  για κάλυψη και άλλων αναγκών τους, όπως το να έχουν σκιά και άνεση σε μία παραλία, να απολαύσουν μία πολιτιστική συναυλία ή να πιουν καφέ και γκαζόζα. Αλλά οι χρήσεις αυτές πρέπει να γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε οι χώροι αυτοί να είναι προσβάσιμοι στους πολίτες, να μην αποκλείεται κανείς και να υπάρχει επαρκής επιπλέον χώρος για τη χρήση από πολίτες που επιθυμούν να απολαύσουν τις ωφέλειες ενός κοινοχρήστου ακινήτου χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν. Επομένως εκ της φύσεως ακριβώς του κοινοχρήστου ακινήτου απαγορεύεται, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα η παραχώρηση συνολικά όλης της έκτασης (όλης της πλατείας ή όλης της παραλίας) και βεβαίως δεν είναι επιτρεπτό να απαγορευθεί στους πολίτες η είσοδος σε κοινόχρηστο χώρο ή η χρήση του να γίνεται με τέτοιο τρόπο που να αφορά ένα περιορισμένο  και εξειδικευμένο κοινό. Επομένως δεν είναι νόμιμη η παραχώρηση κοινοχρήστου χώρου για τη διενέργεια ιδιωτικής δεξίωσης που απευθύνεται σε επιλεγμένο από τον ιδιώτη κοινό. Και βέβαια ξεφεύγει από τις επιταγές του νόμου η απαγόρευση πρόσβασης σε παραλία, με την τοποθέτηση ανθρώπων που θα κάνουν face controls ή με την πρόβλεψη εισιτηρίου και μάλιστα ακριβού με την αιτιολογία ότι γίνεται στον τόπο  συναυλία από ιδιωτική μάλιστα επιχείρηση, όπως συνέβη της προάλλες στην Αρβανιτιά. Και θεωρώ ότι ξέφευγε της νομιμότητας η απαγόρευση εισόδου στην Πλατεία της Αρβανιτιάς για τη διενέργεια συναυλιών από ιδιωτική εταιρία έστω και εάν δημοτική επιχείρηση είχε θέσει τις συναυλίες αυτές υπό την αιγίδα της. Όπως και προβληματική ήταν και η δεξίωση σε έναν αρχαιολογικό χώρο, δεξίωση στην οποία δεν ήμουν εγώ και το σύνολο σχεδόν των  Αναπλιωτών καλεσμένοι, αλλά μόνον οι σκαφάτοι. Αντιθέτως νομιμότατο βεβαίως ήταν το κλείσιμο της Λεωφόρου 25ης Μαρτίου για τη διενέργεια συναυλίας προς τιμή του  Μανώλη Χιώτη.

Αυτά περί του νομικού του ζητήματος.
Αλλά υπάρχουν και τα θέματα ουσίας και πολιτικής. Και εδώ τίθενται πλείστα όσα ερωτήματα:
Με ποια λογική παραχωρήθηκε ο χώρος στον Φάρο;
Θα παραχωρείται από εδώ και μπρος σε όποιον τον ζητάει και δίνει ένα πεντακοσάρικο;
Θα παραχωρείται μόνον για γάμους ή και για βαφτίσια, για πάρτι διαζυγίων, για γενέθλια, διότι γουστάρει κάποιος να κάνει  ένα πάρτι, για ονομαστικές γιορτές, για πάρτι αποφοίτησης, για αρραβώνες, για επινίκια εκλογής βουλευτών;
Θα παραχωρείται μόνον ο χώρος του Φάρου ή και η Πλατεία Συντάγματος, τα Πέντε Αδέλφια, η Πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου στον Συνοικισμό,  η Πλατεία Εθνοσυνελεύσεως και η Πλατεία στο Γκέρμπεση;
Γιατί ζητήθηκε το  ποσό των πεντακοσίων ευρώ και όχι το ποσό των πέντε ευρώ; Με ποια κριτήρια πήρε το Λιμενικό Ταμείο μόνον 500 ευρώ και δεν ζητήθηκε το ποσό των πέντε χιλιάδων ή πενήντα χιλιάδων ευρώ;
Θα δίδεται ο χώρος στον όποιον αιτείται ή θα αποκλείονται κάποιοι και θα υπάρχουν κριτήρια;
Θα επιτρέπεται να παίζει η μουσική μέχρις τις 11 ή  και αργότερα, κατά παράβαση της νομοθεσίας;

Όπως αντιλαμβάνεται ο κάθε νουνεχής δεν υπάρχει ούτε  ίχνος σοβαρότητας σε όλη αυτή την κατάσταση, πέραν του ζητήματος του κατά πόσον η απόφαση παραχώρησης ήταν νόμιμη ή μη.
Και πρέπει να αντιληφθούμε ότι  σοβαρές σοφιστικέ πόλεις στις οποίες δίδεται μεγάλη βαρύτητα στον πολιτισμό, στις τέχνες, στην προστασία του περιβάλλοντος και στην αρχιτεκτονική και πολιτιστική κληρονομιά, οι  πόλεις που έχουν οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των κατοίκων και των επισκεπτών, στις πόλεις όπου προτεραιότητα δίδεται στη σωστή εμφάνιση και στην προστασία των κοινοχρήστων χώρων και δεν γίνονται ανεκτές  οι γελοιότητες, σε αυτές τις πόλεις συρρέουν οι τουρίστες και αναπτύσσονται οι επιχειρήσεις σε σταθερή και μόνιμη βάση.

Όμως , θεωρώ, ότι πρέπει να ακουστεί και η άποψη όλων όσων πιστεύουν ότι δεν πρέπει να είμαστε αντίθετοι στον γαμήλιο τουρισμό, που αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς σε κάποιες άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Πράγματι. Το Ναύπλιο έχει όλα τα φόντα να αναπτυχθεί και στον τομέα αυτό. Τα πλεονεκτήματά μας είναι πολύ σημαντικά. Μπορεί να μην διαθέτουμε την Καλντέρα της Σαντορίνης, αλλά η θέα από τον Βράχο της Ακροναυπλίας είναι απίστευτη. Και ποιος δεν θα ήθελε να κάνει τον γάμο του στον τόπο των Ατρειδών. Και η ιστορία του Αγαμέμνονα, της Κλυταιμνήστρας και της Κασσάνδρας δεν είναι μειονέκτημα. Μπορεί και να ιντριγκάρει του μελλόνυμφους. Το Ναύπλιο είναι η πόλη πρωτεύουσα τριών μεγάλων εθνών (Των Ελλήνων, των Βενετών, των Οθωμανών). Μπορεί να αποτελέσει το επίκεντρο των  δύο οινικών περιοχών με τις περίφημες ντόπιες ποικιλίες (του αγιωργίτικου και του μοσχοφίλερου).  Πολλοί θα γούσταραν να κάνουν τον γάμο τους εκεί που βγαίνουν τα εκπληκτικά Ελληνικά κρασιά. Να πιουν ως νεόνυμφοι το αίμα του Ηρακλέους.
Τι δεν έχουμε; Δεν έχουμε οργανωθεί. Δεν έχουμε προβληθεί. Δεν έχουμε συνεργασθεί για όλο το πρότζεκτ. Δεν έχει έλθει σε επαφή ο ιδιωτικός με τον δημόσιο τομέα. Έχουμε μια άχρηστη δημοτική αρχή που δεν έχει καταφέρει ούτε ένα τουριστικό πόρταλ να δημιουργήσει (είμαστε ίσως η μόνη τουριστική πόλη στον κόσμο, που δεν το έχουμε καταφέρει).
Καιρός είναι να προωθήσουμε και τον τομέα του γαμήλιου τουρισμού, αλλά όχι με ανοησίες παραχώρησης κοινοχρήστων χώρων, που απωθούν αισθητικά αυτούς που θέλουν να κάνουν ωραίους γάμους. Ο γαμήλιος τουρισμός δεν μπορεί να απευθύνεται μόνον σε νεόπλουτους Ελληνοαμερικάνους, που θεωρούν ότι διαφεντεύουν τον κόσμο.
Απαιτείται η οργάνωση, ώστε να βοηθηθούν οι ερωτευμένοι με τα γραφειοκρατικά. Θα μπορούσαν οι πολιτικοί γάμοι να βγουν έξω από το απρόσωπο γραφείο του δημάρχου και να γίνονται σε ελκυστικό σημείο της πόλης. Να οργανωθεί η φωτογράφηση των γάμων, που είναι σημαντική στο εξωτερικό. Να συνεισφέρουν οι επιχειρηματίες. Να προσφερθούν εκπτώσεις για γάμους off season.
Τι λέω τώρα;
Με τις αρπαχτές ενός πεντακοσάρικου, οι Κινέζοι θα συνεχίσουν να πηγαίνουν το Φλεβάρη και το Μάρτη, τον Οκτώβρη και τον  Νοέμβρη  στη Σαντορίνη. Και οι επιχειρήσεις εδώ θα συνεχίσουν να στενάζουν.
Εμείς θα συνεχίσουμε με γαμικό και όχι γαμήλιο τουρισμό.
Bloody fucking weading

"Οχι": Οχιές και δεντρογαλιές

Σπάω τη σιωπή

Μα τι να πρωτοπώ;

Είναι πραγματική ξεφτίλα που οι δουλέμποροι έχουν αφηνιάσει στα παράλια της Τουρκίας και των Ελληνικών  νησιών  και η πρώτη φορά εθνικολαϊκιστική "αριστερή" κυβέρνηση αδρανεί.
Ουσιαστικά αφήνουν ανενόχλητα τα καθάρματα αυτά που βγάζουν εκατομμύρια, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και την δυστυχία των ανθρώπων. Και καλά οι δεξιοί μνημονιακοί Τσιπρικοί, όμως οι πλατφορμίστες, οι μαοϊκοί και τρότσκες δεν θα βρούν μια κουβέντα να πουν; Μια διαμαρτυρία βρε αδελφέ. Θα αφήσουν αυτόν τον "γερμανοτσολιά" τον Γρηγόρη του Ποταμιού να μιλάει μόνος; Μα είναι δυνατόν να αδειάζουν μέσα στη νύχτα καραβιές δυστυχισμένες και απεγνωσμένες ψυχές, με φουσκωτά, σχεδίες, σκυλοπνίχτες, θαλαμηγούς, να πνίγουν ανθρώπους και να σκοτώνουν εκατοντάδες άλλους σε κατάσταση ασφυξίας μέσα σε αμπάρια και να μην έχει κινητοποιηθεί το σύμπαν; Το τράφικινγκ μαζί με το εμπόριο ναρκωτικών είναι οι μεγαλύτερες αισχρές μπίζνες του πλανήτη και εμείς εδώ με την πρώτη φορά "αριστερά" το ξεφτιλίσαμε τελείως με το να παριστάνουμε τους τροχονόμους και να διατάζουμε τα πλοία να αλλάζουν προορισμό εν πλω.
Γελαστό παιδί και κουραφέξαλα και ολονύκτιες συνεδριάσεις στο  Ελληνικό κοινοβούλιο, επειδή έτσι επιθυμεί η κυρία και την ίδια στιγμή  οι δουλέμποροι στα μπουζούκια, στα χρυσοχοεία και στα γκομενάδικα.

Πρώτη φορά γαμιστερά.

Και αφού την έσπασα τη σιωπή θα πω και άλλα.

Θα  τελείωνε, μας είπαν, η λιτότητα και θα ερχόταν η ελπίδα. Και έπεισαν τον κόσμο ότι αυτό το ωραίο θαύμα θα γινόταν με χρήματα των άλλων. Που το άκουσαν αυτό; Το πίστεψαν; Μάλλον ναι. Θα άλλαζαν την Ευρώπη, θα διέγραφαν το χρέος το μη νόμιμο και παράνομο,  το απεχθές και επαχθές και επονείδιστο συνάμα. Και θα παίρναμε και τριακόσια δις διότι οι ήρωες παππούδες μας πολέμησαν και ταλαιπωρήθηκαν για να ωφεληθούμε εμείς οι απόγονοί τους.
Ας προσγειωθούμε λοιπόν ανωμάλως με το τρίτο και πιο σκληρό μνημόνιο.

Και οι άλλοι που δεν το ψήφισαν  προφανώς θεωρούν ότι υπάρχουν χρηματόδενδρα που θα παράγουν καρπούς που θα δώσουν τέλος στη λιτότητα. Και υπάρχει ακόμα κόσμος που πιστεύει ότι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα δώσει τέλος στη λιτότητα. Ας δώσουν αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και ας είναι σε όποιο νόμισμα. Και αυτό θεωρούν ότι θα λύσει το πρόβλημα των δυστυχισμένων που έχουν θιγεί από την κρίση. Μα είναι τόοοσο......  Αν δεν είναι αυτό πολιτική ηλιθιότητα ακόμα μεγαλύτερη  και από τότε που κάποιοι είχαν πιστέψει τον άλλον που θα κυνήγαγε τους νταβαντζήδες και θα επανίδρυε το κράτος τι να πω; Μα να πιστεύουν κάποιοι ότι τυπώνοντας πληθωριστικό χρήμα που δεν αντιστοιχεί στις παραγωγικές δυνατότητες της οικονομίας, δίνεται τέλος στη λιτότητα;
Και σήμερα υπάρχουν και οι άλλοι που θα ψηφίσουν μία cult πολιτική φιγούρα, για να τους σώσει.
Δεν μπορώ να πω. Καλό παιδί μου φαίνεται αυτός που βγαίνει στην ΕΡΤ και λέει το καιρό. Μπορεί και να είναι και αξιόλογος, Θέλει να είναι υποψήφιος με τον cult αυτόν πολιτικό στην Αργολίδα. Μας πως γίνεται αυτό; Τον έχετε ακούσει να αναφέρεται στα τοπικά προβλήματα; Να συμμετέχει στο οτιδήποτε εδώ στον τόπο μας; Αλλά θα τον ψηφίσουνε κάποιοι. Και μετά μας φταίνε οι κακοί πολιτικοί  και όχι  το ξερό μας το κεφάλι.

Εφτά μήνες τώρα που να πάρει η ευχή. Πέρα από τα ουάου, τις μαγνητοσκοπήσεις των συνεδριάσεων, τις ανάσες που νομίζαμε ότι πήραμε, αλλά τελικά ήσαν ανάσες μονοξειδίου του άνθρακα, το θεόκουφο δημοψήφισμα, την  μετά το "όχι" παράδοση άνευ όρων, το ένα και κάτι  δις του Χαρδούβελη που έγιναν ογδόντα τόσα αν τα αθροίσουμε όλα τα δεινά, τις κλειστές Τράπεζες, την αύξηση της ανεργίας, την επιστροφή στην ύφεση, κάναμε κάτι συγκεκριμένο εφτά ολόκληρους μήνες που δεν το πήρα είδηση;
Είχαμε κάποιο σχέδιο; Υλοποιήσαμε το οτιδήποτε για αυτά τα μικρά τοπικά προβλήματα, αλλά συνάμα πολύ σημαντικά για τη ζωή μας που στην τελική δεν εξαρτώνται  απόλυτα από μνημόνια Ζαν Παούλιους, Βολφάνγκιους, Γερούνδιους, Αγγελικές  και τοιούτους και τοιαύτες;

Εντάξει λοιπόν με τους τέως. Τα θαλάσσωσαν και ο κόσμος δεν τους πάει πλέον. Όμως εκείνοι του πελατειακού και κλεπτοκρατικού συστήματος τα έκαναν μούτι όχι γενικώς και αορίστως αλλά σε πολύ συγκεκριμένους τομείς. Και οι νέοι που ήλθαν υποσχόμενοι ελπίδες, τι τελικά έκαναν όλο αυτό το εφτάμηνο για την αλλαγή των δεινών και για άλλες πολιτικές και δράσεις;
Διότι στην τελική μόνον αν ενσκήψουμε στα πολύ συγκεκριμένα θα σηκώσουμε κάποτε ψηλά την τζεφαλήν μας. Διότι πολύ κακό, κάκιστο το να επιβαρύνουμε φορολογικά την αγροτιά, αλλά το σημαντικό είναι να αρχίσουμε να παράγουμε ανταγωνιστικά προϊόντα, να τα συσκευάζουμε καλά,  να έχουμε σωστό μάρκετινγκ, να διώξουμε όλους τους επιτήδειους που λυμαίνονται τους κόπους των αγροτών. Διότι τι να την κάνει κάποιος ακόμα και τη μηδενική φορολογία, αν συνεχίσει να πουλάει τον πορτοκαλί χρυσό του Αργολικού κάμπου στα δέκα λεπτά το κιλό, ήτοι με ζημιά.
Ας πούμε λοιπόν κάποια παραδειγματάκια  που δείχνουν την πλήρη αδράνεια του επτάμηνου και αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι είναι μία συνέχεια και μάλιστα κακέκτυπο των προηγούμενων και δεν έχουν καμία σχέση με προοδευτικές πολιτικές.
Είναι γεγονός ότι τα έργα του Ανάβαλου γίνονται στραβά και ανάποδα, με διπλές και τριπλές κινήσεις, ένα έργο πανάκριβο, περιβαλλοντικά απαράδεκτο, ενεργοβόρο και κοστοβόρο για τους αγρότες. Έγινε άραγε  το παραμικρό επ΄αυτού για την αλλαγή της λογικής του έργου και δεν το γνωρίζω;
Είναι δεδομένο ότι τις αγροτικές επιδοτήσεις τις λυμαίνονται στην Αργολίδα ελάχιστοι insiders, ενώ οι πολλοί δεν λαμβάνουν παρά ελάχιστα ή και τίποτα. Μια εφτάμηνη σκασίλα για το γεγονός.
Ήταν  πάγιο αίτημα όλων των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου η ίδρυση ενιαίου φορέα διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Για τους συριζέους αυτό ήταν αίτημα πριν αναλάβουν τη διακυβέρνηση. Μετά;
Ουδέν έγινε για  το θέμα της Λέρνας για να πάει νερό στις περιοχές που υδρεύονται με δηλητήριο. Θέλουν να λέγονται αριστεροί και δεν έκαναν απολύτως τίποτα για το θέμα αυτό για  να σταματήσει ο κοσμάκης να αγοράζει εμφιαλωμένα νερά.
Μήπως έγινε το παραμικρό για τους κτηνοτρόφους και τους ψαράδες και δεν το γνωρίζω; Τι θα γίνει με την εντατική και εκτατική ιθυοκαλλιέργεια; Μήπως όλα αυτά τελικά είναι άγνωστες λέξεις για τη δήθεν αριστερά, που δήθεν κυβερνούσε; Σχεδιάστηκε κάτι για τη βιολογική γεωργία; Για την εξοικονόμηση νερού; Για τα αγροτικά σκουπίδια και απόβλητα; Για την απονιτροποίηση; Για την υπεράντληση υδάτων; Για την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών;
Αλλά και σε άλλους τομείς της κοινωνική δραστηριότητας τα έγραψαν όλα και ασχολήθηκαν μόνον με περηφάνειες και ανάσες και οχιές.
Έδωσαν μήπως καμία ώθηση στην κοινωνική οικονομία για να βρουν δουλειές οι νέοι μας;
Έκαναν κάτι για το πολεοδομικό σχεδιασμό;
Για τις συγκοινωνίες; Για το τραίνο στην Αργολίδα;
Για τα σχολειά;
Για τα νοσοκομεία; Για την προληπτική ιατρική; Για τον μαζικό αθλητισμό;
Για τα  σκουπίδια και την ανακύκλωση;
Για τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας;
Για τον τουρισμό και τη βιοτεχνία;
Για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις;
Για πολιτικές εξοικονόμησης ενέργειας;
Για την ανάπτυξη μειονεκτικών περιοχών;
Και με τη δημόσια περιουσία για την προστασία της οποία υπήρξε τόσο μεγάλη κινητοποίηση τα προηγούμενα χρόνια έκαναν κάτι; Εφτά μήνες είναι αυτοί και θα έπρεπε και θα μπορούσαν να αποδείξουν ότι υπάρχει η δυνατότητα η δημόσια περιουσία και οι κοινόχρηστοι χώροι να αξιοποιηθούν υπέρ των πολλών. Σχεδίασαν κάτι για την Καραθώνα ή είναι ευτυχείς με τα μικροσυμφέροντα που την λυμαίνονται; Δεν θα μπορούσε το κτήριο στο Μεγάλο δρόμο, που ήθελαν να το καταλάβουν, να είναι λειτουργικό, σαν ένας χώρος πολιτισμού και εκπαίδευσης που θα δίνει πραγματικές ανάσες στην πόλη και στους μικροεπιχειρηματίες; Έκαναν κάτι με το κτήριο των παλαιών Καπναποθηκών και δεν το γνωρίζω; Ασχολήθηκαν με την καλύτερη αξιοποίηση του λιμανιού του Ναυπλίου και με τον χερσαίο χώρο του λιμένα; Με τα κτήρια του Ναυτικού Ομίλου και το Ερείπιο στην Αρβανιτιά; Με το κτήριο του παλιού ξενία; Με το Μπούρτζι; Με το κτήριο του Τελωνείου; Με το Ενετικό κτήριο στον Άγιο Γεώργιο; Με τα σημαντικά ακίνητα των σχολαζουσών κληρονομιών; Με τα οικόπεδα στην παραλιακή;
Δώστε τους και ένα και παραπάνω δις για την Αργολίδα. Μπορούν να σχεδιάσουν το ο,τιδήποτε για να το εκμεταλλευθούν; Έχουν κάποιο όραμα για την Αργολίδα; Αν ναι γιατί δεν μας  το λένε.  Ας διπλασιασθούν ή τριπλασιασθούν οι δημόσιες επενδύσεις, αφού εκεί θέλουν να ρίξουν τη βαρύτητά τους.  Τι θα  τα κάνουν τα χρήματα;  Μάλλον επιδόματα για δημοσίους υπαλλήλους, κάποιες προσωρινές προσλήψεις για να γίνουν αρεστοί. Όχι. Δεν είμαι υπερβολικός. Σήμερα αυτό γίνεται με κάποια έργα που είναι ουρές του ΕΣΠΑ, που υποτίθεται τελείωσε πριν δύο χρόνια. προσπαθώντας να απορροφήσουν κάποια χρήματα προσλήψεις κάνουν, αντί να σχεδιάσουν κάτι που θα δίδει δουλειές στο εσαεί. Είναι συγκεκριμένα τα παραδείγματα. Τι να σας λέω τώρα; Και η κοινωνία με απάθεια τα παρακολουθεί όλα αυτά. Και το νέο Κοινοτικό Πλαίσιο έχει ήδη ξεκινήσει να λειτουργεί εδώ και δύο χρόνια αλλά στα χαρτιά μόνον. Και ο νυν βουλευτής-τέως υπουργός ήθελε γκαζόν στα γήπεδα στα χωριά. Και οι τωρινοί θέλουν πολλά, αλλά έτσι γενικώς και αορίστως, χωρίς να εξειδικεύουν το παραμικρό.
Αχρηστίλα φίλοι μου. Άχρηστοι και αυτοί που παραιτήθηκαν για να γίνουν εκλογές και αυτοί που θέλουν να ενώσουν το λαό αφού έφυγαν από το νέο μεγάλο κόμμα του Αλέξη.
Πέραν από τα δήθεν σπουδαία και μεγάλα των διαπραγματεύσεων και των μνημονίων τα σκάτωσαν κυριολεκτικά και σε όλους τους άλλους τομείς.
Εκτός από τα πολλά όχι, τα νιετ και τα νάιν, υπάρχει τελικά κάποιος που θα προτείνει κάτι θετικό και θα δώσει προοπτικές; Ενα ναι βρε παιδί μου για να ανοιχτούν δρόμοι. Τα πολλά νιετ είναι βέβαιο που θα μας οδηγήσουν τελικά. και μετά θα είναι αργά
Δεν  βλέπω εύκολο προωθητικές επιλογές, προτάσεις και δράσεις σε θετική κατεύθυνση να μπορούν να ακουστούν στην κοινωνία μας, παρότι υπάρχουν. Αλλά οι φωνές αυτές ήσαν, είναι και μάλλον θα είναι στο μέλλον μειοψηφικές. Χάλια μαύρα.


.

Βαθιά Ελλάδα

Του Κίμωνα Χατζημπίρου από την Εφημερίδα των Συντακτών

"Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου έδειξε ότι ένας λανθάνων αντιευρωπαϊσμός πλειοψηφεί σε όλους τους νομούς της χώρας. Αριστεροί και δεξιοί συντηρητισμοί συγκλίνουν σε εθνικολαϊκισμό που διεγείρεται με την ιδέα της ελληνικής πολιτιστικής εξαίρεσης, νιώθοντας σαν ξένο σώμα μέσα στο ευρωπαϊκό πολιτιστικό χαρμάνι.

Αυτή η, προς το παρόν, ηγεμονεύουσα ιδεολογία δόνησε μια «βαθιά Ελλάδα» που ψήφισε ανορθολογικά, σε προφανή αντίθεση με τα συμφέροντά της. Αγρότες πρωταγωνίστησαν στο «όχι» παραβλέποντας τις κοινοτικές αγροτικές επιδοτήσεις, τουριστικοί υπάλληλοι αγνόησαν τον κίνδυνο απώλειας Ευρωπαίων πελατών, ηλικιωμένοι και ασθενείς αψήφησαν την απειλή έλλειψης φαρμάκων, γονείς δεν ανησύχησαν για τα παιδιά τους που σήμερα σπουδάζουν ή εργάζονται ισότιμα στην Ευρώπη.

Ο λαός αρνείται επίμονα να καταλάβει τι έφταιξε. Η ομολογία «μαζί τα φάγαμε» λουφάζει στο νεοελληνικό υποσυνείδητο. Κατηγορώντας πολιτικούς, εργολάβους ή λαδωμένους υπαλλήλους ως προφανείς ενόχους, πολλοί «ξεχνούν» ότι και οι ίδιοι επωφελήθηκαν από τη χρόνια σπατάλη. Ο μισθός, η σύνταξη, η επαγγελματική αμοιβή, η πρόσοδος από ακίνητο υπερέβησαν τις δυνατότητες της οικονομίας, η φοροδιαφυγή αύξησε την ανισορροπία εσόδων-εξόδων, η ψήφος στον βουλευτή ή τον δήμαρχο εξαργυρώθηκε από το πελατειακό σύστημα.

Ελάχιστοι δέχονται ότι η σαθρή οικονομία έφερε τα μνημόνια και όχι το αντίθετο. Επομένως, βολεύει η ερμηνεία πως η Ευρώπη δεν είναι αρκετά καλή και επιδιώκει να ταπεινώσει τη χώρα. Ο εθνικολαϊκισμός κατασκεύασε μια κίβδηλη εθνική αξιοπρέπεια που γενικώς απειλείται. Πιστό στη γραμμή αυτή, το κοινό λατρεύει υπουργούς με μαφιόζικο στιλ και αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά.

Οι ελληνικές καρδιές δεν αγαπάνε λειτουργούς με ευγενικό όραμα όπως ο Γιούνκερ, ικανούς τεχνοκράτες με εξαίρετη αίσθηση της πολιτικής όπως ο Ντράγκι, μορφωμένους πολιτικούς Βορρά και Νότου που ευσυνείδητα υπηρετούν τα συμφέροντα των χωρών τους και της Ευρώπης.

Στο δημοψήφισμα ξεχώρισε η αρνητική ψήφος των νέων. Μια γενιά βυθισμένη σε ανεργία και απαισιοδοξία, διαμορφωμένη από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει στρατιές ημιμαθών χωρίς προοπτική. Η πλειονότητα χάνει την ευκαιρία να εμπνευστεί θετικά από τη συναρπαστική σύγχρονη πραγματικότητα του παγκόσμιου ιστού, των επιστημονικών επιτευγμάτων, του διεθνούς πολιτισμού. Εξάλλου, το πιο φιλόδοξο και προοδευτικό κομμάτι αυτής της γενιάς, η πνευματική ηγεσία της, φεύγει στο εξωτερικό για σπουδές ή εργασία.

Μερικοί, αγανακτισμένοι και χαμένοι μέσα στη χώρα τους, αναζητούν εναγωνίως ταυτότητα και στρέφονται στους εθνικούς μύθους. Σέρνονται σε εθνική εσωστρέφεια, παρελθοντολαγνεία, χουλιγκανική πολιτική και τσαμπουκά. Αλλοι έλκονται από αναπαλαιωμένες αντισυστημικές ιδέες, παράγωγα της Πρωτοβουλίας της Γένοβας και άλλων ανάλογων διεθνών κινητοποιήσεων. Συνθήματα και ρηχές αναλύσεις που οδηγούν σε αδιέξοδα.

Επανάσταση δεν γίνεται χωρίς σοβαρή και συγκροτημένη θεωρητική θεμελίωση. Οι μεγάλες κοινωνικές εξεγέρσεις των τελευταίων αιώνων, όπως η Γαλλική Επανάσταση, οι σοσιαλιστικές επαναστάσεις ή οι ανατροπές της δεκαετίας του ’60, ανεξάρτητα από την τελική τους έκβαση, στηρίχτηκαν σε στέρεα θεωρητικά θεμέλια: Διαφωτισμό, Μαρξισμό, Ψυχανάλυση. Στον τόπο όμως όπου γεννήθηκε η φιλοσοφία, ούτε η σχολική εκπαίδευση ούτε το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον ωθούν τα νεανικά πνεύματα να ανοίξουν σε καινούργιες παγκόσμιες ιδέες.

Αντίθετα, τα φορτίζουν με μύθους περί μεγαλείου και πολεμικής αρετής της φυλής, τα δεσμεύουν στην ανάδελφη ορθόδοξη ιδιαιτερότητα της Ελλάδας και τα εγκλωβίζουν σε μοντέλα κλειστής επαρχιώτικης κοινωνίας. Οι περισσότεροι νέοι αφελώς αγνοούν ότι στο τέρμα του δρόμου του εθνικολαϊκισμού και της στείρας αγανάκτησης ελλοχεύουν ακόμα περισσότερη οικονομική υποβάθμιση και ακραίες καταστάσεις. Η ανιστόρητη πεποίθησή τους ότι «χειρότερα δεν υπάρχουν» διαψεύδεται συνεχώς από την αδήριτη πραγματικότητα.

Οταν ένας λαός συνεχώς θυμώνει και παραμυθιάζεται, δύσκολα θα αξιοποιήσει το κριτήριο της πραγματικότητας. Μέχρι τώρα, για όλα έφταιγαν τράπεζες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Τι αποκαλύπτουν όμως στον αντικειμενικό παρατηρητή οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων; Οτι οι τράπεζες είναι μηχανισμός απολύτως αναγκαίος για την αποδοτική λειτουργία της πολιτισμένης κοινωνίας μας.

Οτι οι δημοσιογράφοι, δουλεύοντας επί εβδομάδες χωρίς ωράρια και αργίες, ανταποκρίθηκαν με επάρκεια στη δίψα του κόσμου για συνεχή πληροφόρηση. Οτι η χώρα γαντζώθηκε απεγνωσμένα από Ελληνες και ξένους πολιτικούς, που, κρατώντας αξιοσημείωτα ενωτική στάση, αφιέρωσαν άπειρο χρόνο σε ατέλειωτες συνεδριάσεις, για να διαμορφωθούν πολύπλοκοι συμβιβασμοί και να αναχαιτιστεί μια κατάρρευση για την οποία τουλάχιστον οι περισσότερες από τις 18 χώρες δεν ευθύνονται καθόλου."