Ερώτηση του βουλευτή του ποταμιού Σπύρου Λυκούδη για το τραίνο για Αργος και Ναύπλιο

ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ

Προς τον κ. Υπουργό Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού

Θέμα: Επανεκκίνηση της λειτουργίας των προαστιακών σιδηροδρομικών δρομολογίων Κόρινθος-Άργος-Ναύπλιο


Η προηγούμενη Κυβέρνηση με δελτίο τύπου του τέως Υπουργού ΠΕΚΑ είχε αναγγείλει  στις 17 Σεπτεμβρίου 2014 ότι επρόκειτο να προωθηθεί «εντός του επόμενου τριμήνου η επανεκκίνηση της λειτουργίας των προαστιακών σιδηροδρομικών δρομολογίων Κόρινθος – Άργος - Ναύπλιο, μετά από συνεργασία του τότε Υπουργού ΠΕΚΑ με τον τότε Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Η απόφαση αυτή των δύο τότε Υπουργών γνωστοποιήθηκε στον Πρόεδρο του ΟΣΕ Παναγ. Θεοφανόπουλο, ώστε να προχωρήσει στην υλοποίηση των ενεργειών που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία της γραμμής. Σημαντικό μέρος του κόστους λειτουργίας της γραμμής θα χρηματοδοτηθεί από τις ΥΓΟΣ (Υπηρεσίες Γενικού Οικονομικού Συμφέροντος), καθόσον τα δρομολόγια αυτά χρειάζονται οικονομική ενίσχυση από την Πολιτεία.» Στις 12 Οκτωβρίου 2014 δημοσιεύθηκε η είδηση, σύμφωνα με την οποία ο  διευθύνων σύμβουλος του ΟΣΕ Α.Ε. παρουσία του τότε υπουργού Περιβάλλοντος διαβεβαίωσε για την επαναλειτουργία εντός εξαμήνου της σιδηροδρομικής γραμμής Ναύπλιο - Άργος - Κόρινθος με άμεση αποκατάσταση και ανακαίνιση του υπάρχοντος σιδηροδρομικού δικτύου, καθώς και του τερματικού σταθμού στο Ναύπλιο.

Η επανεκκίνηση της σιδηροδρομικής αυτής σύνδεσης, που αποτελεί χρόνιο αίτημα των πολιτών της Αργολίδας, αλλά και των περιοχών της Κορινθίας, από τις οποίες διέρχεται η σιδηροδρομική γραμμή, δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα.

Η σιδηροδρομική αυτή γραμμή περνάει από κάποιους από τους πλέον σημαντικούς αρχαιολογικούς και ιστορικούς τόπους της χώρας μας  (Μυκήνες, Άργος, Τίρυθνα, Ναύπλιο), οπότε η επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής σύνδεσης με τραίνου θα μπορούσε να χρησιμεύσει για τουριστικούς σκοπούς, αλλά και για μαθητικές εκδρομές.


Ερωτάται ο κ Υπουργός:

1. Προτίθεται το αρμόδιο Υπουργείο και ο ΟΣΕ να ενεργήσουν για την επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής σύνδεσης Κορίνθου – Άργους -Ναυπλίου.
2. Ποιο είναι το ακριβές χρονοδιάγραμμα για την εκκίνηση των δρομολογίων και σε ποιο στάδιο βρίσκονται τα προπαρασκευαστικά έργα, ώστε να είναι δυνατή η ασφαλής λειτουργία της γραμμής;
3. Ποιος είναι ο προϋπολογισμός των προπαρασκευαστικών αυτών έργων και από ποια πηγή πρόκειται να χρηματοδοτηθούν;

Ο ερωτών Βουλευτής 

Σπυρίδων Λυκούδης – Α΄ Αθήνας

Βαλκάνια το άλλο όνομα της σάρκας του λαού

Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα

Και πηγαίνοντας με το ρεύμα

Πολλές φορές ο λαός είχε άδικο.

Σε κάποιες στιγμές της ιστορίας προοδευτικό ήταν, κατά τη γνώμη μου,  να κινείσαι, όταν όλοι έμεναν ακίνητοι (βλέπε Γιαννίτση) και σε κάποιες άλλες στιγμές να  παραμένεις  ακίνητος, όταν όλοι ήσαν σε κίνηση (βλέπε τη σωστή θέση Παπαγιαννάκη και του ΚΚΕ όταν όλοι όδευαν στις πλατείες κάτω από λάβαρα για το Μακεδονικό)

Θα αφιερώσω ένα άρθρο  του Γιώργου Σιακαντάρη, παλαιού επιστημονικού διευθυντή του ΙΣΤΑΜΕ και μετά μέλους της ΔΗΜΑΡ σε όλους τους φίλους μου και μη, που καλόπιστα ή κακόπιστα, στεναχωριούνται και αντιδρούν διότι στέκομαι ακίνητος και δεν ακολουθώ το ρεύμα. Να ξέρετε πάντως ότι ο μοναχικός δρόμος είναι ο δύσκολος.

Τι να κάνουμε; Σε μια νεωτερική κοινωνία  δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι στρατευμένοι κάτω από τα ίδια λάβαρα.

"Του Γιώργου Σιακαντάρη, http://metarithmisi.gr

Τις εποχές που κυβερνούσουν μόνο οι ιδέες του κ. Καμμένου και όχι και ο ίδιος, στα μοναστήρια δάκρυζαν οι εικόνες της Παναγίας, σήμερα στο κοινοβούλιο δακρύζει ο Πρωθυπουργός, όταν δηλώνει ότι «είμαστε σάρκα από τη σάρκα του λαού». Αυτή την μετατόπιση των δακρύων θα την έλεγα και πρόοδο. Ε, όπως και νάναι άλλο να δακρύζουν οι δεισιδαιμονίες και άλλο να δακρύζει ο ζωντανός με σάρκα, οστά και πνεύμα Πρωθυπουργός. Μετά όμως συνέχισε λέγοντας «είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας». Η μεγάλη πλειοψηφία, το 80% αριστερών και δεξιών, ρίγησε στο άκουσμα αυτής της φράσης. Αναθάρρησαν ακόμη και ο Μπαλτάκος και ο μητροπολίτης Αιγιαλείας Αμβρόσιος. «Εγώ ο δεξιός βαράω προσοχή σ’ αυτά που κάνει η αριστερή κυβέρνηση» είπε ο πρώτος. Και ο δεύτερος, αφού πλέον δεν υμνεί- τουλάχιστον φανερά την Χρυσή Αυγή- δήλωνε φουσκωμένος με εθνική έπαρση πως «ο νέος Πρωθυπουργός εφαρμόζει μια πολιτική που αποπνέει εθνική υπερηφάνεια».Ποιοι όμως είναι αυτή η «κάθε λέξη» από το Σύνταγμα της χώρας; Ο ίδιος, το κόμμα του, το κόμμα του μαζί με αυτό του Καμμένου, η κυβέρνησή του,  οι βουλευτές; Όλα αυτά μαζί; Μα όλα αυτά είναι η πολιτική εξουσία, όπως αυτή εκφράζεται στη νομοθετική και εκτελεστική της διάσταση. Το Σύνταγμα όμως είναι μια τρίτη εξουσία που εξισορροπεί  τις άλλες δυο. Γι’ αυτό «η κάθε λέξη του Συντάγματος» δεν εκπροσωπείται από κανένα άλλο παρά μόνο από το ίδιο και την εντεταλμένη να παρακολουθεί την τήρησή του δικαστική εξουσία. Πάνω σ’ αυτόν τον διαχωρισμό των τριών εξουσιών έχει στηθεί η Ευρώπη από την εποχή του Μοντεσκιέ μέχρι σήμερα. Εκτός από ένα μικρό χωριό της: τα Βαλκάνια και ένα άλλο τεράστιο, αυτή τη φορά, χωριό: την τσαρική, την κομμουνιστική και σήμερα την πουτινική Ρωσία. Εκεί θέλουμε να πάμε;

Και έρχομαι στο διακύβευμα. Στις Βρυξέλλες δεν συζητείται αν θα παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Συζητείται το αν θα παραμείνει η χώρα στον ευρωπαϊκό πολιτισμό ή το αν θα επιστρέψει στην κατά Ζουράρη και Αμβρόσιο πραγματική της θέση. Στα Βαλκάνια.

Έχω γίνει βαρετός και οχληρός σε πολλούς να επαναλαμβάνω για τις ευθύνες της αρχιτεκτονικής του ευρώ και της πολιτικής της λιτότητας. Για το πόσο επιζήμια ήταν και είναι αυτή, όχι μόνο γι’ όσους περιέπεσαν σε συνθήκες φτώχειας. Η κυρίαρχη στην Ευρώπη των ελίτ πολιτική της λιτότητας έχει μεγάλη ευθύνη για τις κυρίαρχες στους λαούς αντιευρωπαϊκές διαθέσεις. Αλλά για να μιλήσω, όπως ο Υπουργός μας των Οικονομικών, αυτές οι πολιτικές φταίνε κατά 70% για το αντιευρωπαϊκό κλίμα. Γι’ αυτό όμως που συμβαίνει στην Ελλάδα φταίει κατά  100% το παραγωγικό μοντέλο της χώρας μας. Ένα μοντέλο στο οποίο κυβερνούσε μια «απούσα» αστική τάξη σε συνεργασία με ένα αδύναμο έναντι των κρατικών, συνδικαλιστικών και επιχειρηματικών συντεχνιών πολιτικό και κομματικό σύστημα. Αυτό είναι ο κύριος υπεύθυνος της σημερινής μας φτώχειας και ακολουθεί από πολύ μακριά και πολύ αργότερα ο επιβαλλόμενος απ’ έξω νεοφιλελευθερισμός.

Ναι σίγουρα οι  Σόιμπλε, Ντάιζεμπλουμ και δυστυχώς και Σούλτς οδήγησαν πολλούς στη φτώχεια. Φτώχεια, αλλά στην Ευρώπη. Οι πολιτικές όμως που οδηγούν τη χώρα εκτός Ευρώπης οδηγούν τη χώρα σε μια άλλη φτώχεια. Δεν μπορώ να το πω καλύτερα, απ’ όσο σε μια ιδιωτική μας συνομιλία το εξέφρασε ο φίλος, και γιατρός, Στέφανος Μανίκας. Φτώχεια -είπε- στην  Ελλάδα που ανήκει στην Ευρώπη σημαίνει να είσαι καρκινοπαθής στο τελικό σου στάδιο, να σε βάλουν σ’ ένα τετράκλινο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, να σε επιβλέπουν ένας βλοσυρός γιατρός και μια αγέλαστη νοσοκόμα, αλλά παρόλα αυτά να σου χορηγούν μια ανακουφιστική θεραπεία. Φτώχεια στην εκτός Ευρώπης Ελλάδα σημαίνει να πεθάνεις στο σπίτι σου ή και στο δρόμο χωρίς καμία περίθαλψη, μέσα σε λίγες τραγικά επώδυνες μέρες.

Το συνειδητοποιούν αυτό, όσοι στις πλατείες καίνε τις σημαίες της Ευρώπης ή όσοι κυκλοφορούσαν πέρα δώθε με τις σημαίες της DDR, του ανατολικογερμανικού κομμουνιστικού καθεστώτος, στο οποίο η ανθρώπινη ζωή ήταν μια μηδαμινότητα; Μάλλον αυτοί με τις σημαίες της DDR, ζήλωσαν τις τότε ιδέες του σημερινού Υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος τη δεκαετία του 70 υποστήριζε με ζήλο τον ανατολικογερμανικό μαρξισμό. Τότε που η DDR ασκούσε κριτική  ακόμη και στον σοβιετικό μαρξισμό (του Μπρέζνιεφ, όχι του Γκομπαρτσόφ, για να συνεννοούμαστε). Ναι κριτική στις «αναθεωρητικές» αποκλίσεις των συντρόφων της Μόσχας του Μπρέζνιεφ, για να καταλάβουμε τι σημαίες καίνε και τι σημαίες κουβαλούν περήφανα μερικοί  (όχι όλοι φυσικά) εκ των τακτικών θαμώνων των Πλατειών.

Καμία σοσιαλδημοκρατική, αριστερή ή όποια άλλη συνείδηση δεν μου επιτρέπει να δογματίσω. Κανένας που γνωρίζει τι σημαίνει Ευρώπη δεν πρέπει να δογματίσει κοιτώντας τον κομματικό ή ιδεολογικό του κήπο. Όσο μεγάλες και όσο πολλές και αν είναι οι διαφορές αυτών που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θεωρούν πως η παραμονή στην Ευρώπη σημαίνει παραμονή στο Ευρώ, αυτών που βρίσκονται στην Κεντροαριστερά ή στο Ποτάμι, όλοι πρέπει να ενωθούν μπροστά στον κίνδυνο βαλκανιοποίησης της Ελλάδας. Αν δεν υπάρξει μια ανακατανομή στο με ποιους συμμαχεί ο ΣΥΡΙΖΑ (εντός και εκτός του), μια αλλαγή (τώρα) στις συμμαχίες των δυνάμεων διακυβέρνησης της χώρας, πολύ φοβάμαι πως στο μέλλον ο Πρωθυπουργός και να το θέλει, δεν θα μπορεί να είναι «σάρκα από τη σάρκα αυτού του λαού», γιατί αυτός ο λαός θα έχει φάει ο ίδιος τις σάρκες του. Γιατί από τα ωσαννά των «αυθόρμητων» εκδηλώσεων του μπρεχτικού λαού μέχρι τα «σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν» η απόσταση είναι όση από την αυλόπορτα στο ATM.

Έγραφα πριν λίγες μέρες στην Athens Voice ( Χορεύοντας με τους Ντούγκιν) πως «αν ο Διαφωτισμός ήταν σύμφωνα με τον Καντ «η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητά του, για την οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος», τότε ο «φιλορωσισμός», ο «φιλοσερβισμός» κλπ. είναι η παραμονή του Έλληνα στην ιστορική και ιδεολογική του ανωριμότητα». Υπάρχει κάτι χειρότερο. Ο αντιευρωπαϊσμός. Αυτός είναι η αναχώρηση του Έλληνα για τη ζούγκλα. Ας κάνουμε ότι μπορούμε, ώστε να μη γίνουν πραγματικότητα οι ευχές των Μπαλτάκων, των Ζουράρηδων και των Αμβρόσιων."

Οι προγραμματικές μου δηλώσεις

"Στο βήμα ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας για τις προγραμματικές δηλώσεις"


Ευχαριστώ κυρία Πρόεδρε
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές
Η ελπίδα είναι πλέον εδώ. Στις 25 Γενάρη ο Ελληνικός λαός ομίλησε και για πρώτη φορά έχουμε αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα. Μπλα, μπλα, μπλα........


Κύριοι συνάδελφοι βουλευτές
Ο Σύριζα λόγω και του καλπονοθευτικού νόμου που δεσμευόμαστε να τον αλλάξουμε προς το αναλογικότερο, δεν κατάφερε να αποκτήσει πλειοψηφία στη Βουλή για δύο μόνον Βουλευτές. Ευθύς μετά το αποτέλεσμα ο αρχηγός ενός μικρού λαϊκίστικου κόμματος της ακροδεξιάς προσφέρθηκε να μας στηρίξει. Όμως η αριστερά που μεγάλο τμήμα της  εμείς σήμερα εκπροσωπούμε, δεν είναι δυνατόν  να συμπράξει με ένα κόμμα με τις γνωστές θέσεις του. Γι΄αυτό και στηριζόμαστε σήμερα στην ανοχή που μας προσφέρουν τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, τα οποία και δήλωσαν ότι μας δίνουν το ελεύθερο να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας με μόνη δέσμευση την παραμονή μας στην Ευρωζώνη, κάτι για το οποίο και εμείς δεσμευόμαστε να πράξουμε.


Τα 5 χρόνια της μνημονιακής βαρβαρότητας μπλα μπλα μπλα ......


Θα πρέπει να διορθώσουμε αδικίες. Δεν είναι επιτρεπτό Υπουργοί, βουλευτές και σύμβουλοι να κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα και να λαμβάνουν παχυλούς μισθούς και την ίδια ώρα μερικές δεκάδες γυναίκες καθαρίστριες να είναι απολυμένες. Θα τις ξαναπροσλάβουμε. Αλλά πρέπει όλοι να ξέρουμε ότι αυτή η ενέργειά μας  έχει συμβολικό χαρακτήρα. Για να δείξουμε τη διάθεσή μας για δικαιοσύνη. Διότι μια κυβέρνηση της αριστεράς δεν είναι δυνατόν να απευθύνεται μόνον στις λίγες δεκάδες των δημοσίων υπαλλήλων που καθαρίζουν δημόσια κτήρια, αλλά στις χιλιάδες γυναίκες που δουλεύουν με εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς, με τετράωρα και με εκ περιτροπής εργασία στον ιδιωτικό τομέα. Και για να εργασθούν όλοι αυτοί με καλούς μισθούς και σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης και για να προσληφθούν και άλλοι και άλλες στον ιδιωτικό τομέα, χρειάζεται ανάπτυξη. Επενδύσεις. Μια οικονομία που να ανθεί. Με ανοικτά γραφεία και καταστήματα. Και αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος της αριστεράς. Η επαναπρόσληψη εκατό ατόμων στο δημόσιο τομέα είναι το εύκολο. Και ναι.  Θα επαναπροσλάβουμε και τους σχολικούς φύλακες. Όχι για να θεωρηθούμε ευαίσθητοι και αριστεροί, αλλά κύρια για να προστατέψουμε και αναβαθμίσουμε τα σχολειά με μία καινούργια σχέση με την κατηγορία αυτή των υπαλλήλων που θα έχουν νέα καθήκοντα και περισσότερες αρμοδιότητες. Η νέα αυτή σχέση του Κράτους που οραματιζόμαστε με τους σχολικούς φύλακες θα είναι και ο οδηγός της αριστερής κυβέρνησής για τη λειτουργία του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Θα βάλουμε ένα οριστικό τέλος στο συντεχνιασμό, στις παράλογες διεκδικήσεις και τα προνόμια των ολίγων σε βάρος των πολλών. Θα αξιολογήσουμε δομές, θα ορίσουμε περιγράμματα θέσεων και καθηκόντων, θα προχωρήσουμε σε μια τεράστια κινητικότητα εθελοντικού, αλλά και υποχρεωτικού χαρακτήρα και τότε θα  γίνει η αξιολόγηση των υπαλλήλων. Αριστερά για εμάς δεν σημαίνει ισότητα στο πάτο, αλλά επιβράβευση των ικανών και της προσπάθειας και στόχος μας είναι όλοι να προσπαθούν για το καλύτερο δυνατόν, ώστε όλοι να επιβραβεύονται.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές
Πέντε χρόνια μνημονιακής βαρβαρότητας έχουν προκαλέσει μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Η δικιά μας κυβέρνηση, η κυβέρνηση της αριστεράς δεν είναι εδώ για να προσφέρει ελεημοσύνη στους φτωχούς με ένα πιάτο φαγητό ή  δίνοντας δωρεάν κάποιες λίγες κιλοβατώρες στα ανήμπορα νοικοκυριά. Είμαστε εδώ για να προσφέρουμε ένα κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας σε όλους όσους έχουν ανάγκη, σε όλες τις οικογένειες που δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο. Και το δίχτυ αυτό ονομάζεται ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που θα είναι ικανοποιητικό για να ζει μια οικογένεια αξιοπρεπώς, για να έχει ένα πιάτο φαί χωρίς να  περιμένει στις ουρές και να έχει ρεύμα κάθε νοικοκυριό, χωρίς να περιμένει την ευαισθησία κάποιου Υπουργού. Ωστε αυτό να συμβαίνει στο διηνεκές. Και θα είμαστε απόλυτα ειλικρινείς. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει από κάπου να εξοικονομήσουμε τα χρήματα. Ετσι θα γίνουμε δυσάρεστοι σε κάποιες ομάδες προνομιούχων, που κακώς θεώρησαν ότι θα είμαστε το νέο ΠΑΣΟΚ ή η Νέα Δημοκρατία και θα τους χαϊδεύουμε εσαεί τα αυτιά.   Προτιμούμε ως αριστεροί να δημιουργήσουμε αυτό το δίχτυ προστασίας στους τελείως αδύναμους παρά να δίνουμε κατ΄έτος εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε ένα μόνον ταμείο προνομιούχων ασφαλισμένων.
Το όραμά μας κύριες και κύριοι βουλευτές σαν κυβέρνηση της αριστεράς δεν είναι μόνον να ανέβει ο κατώτατος μισθός μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων, που θα λαμβάνουν υπόψη τις απόψεις των κοινωνικών εταίρων και την κατάσταση και τις ανάγκες της Ελληνικής οικονομίας. Δεν είναι η πρόθεσή μας να διαχειριστούμε και να βελτιώσουμε κατά τι τη μιζέρια των εργαζομένων. Δυστυχώς δεν ζει μια οικογένεια με εξακόσια ευρώ το μήνα, αλλά ούτε και με 750. Σκοπός μας είναι οι μέσοι μισθοί του εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού μας κατ΄έτος να αυξάνονται. Για να φθάσουν και να ξεπεράσουν τα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα. Και για να συμβεί αυτό υπάρχει μόνον ένας δρόμος. Η ενίσχυση και άνθηση της επιχειρηματικότητας, που θα έχει ανάγκη να προσλαμβάνει νέους με πτυχία και γνώσεις. Για να μειώνεται η ανεργία και να αυξάνονται οι ονομαστικοί μισθοί.
Και έχουμε σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που είναι η αναγκαία συνθήκη για την οικονομική ανάπτυξη. Και το σχέδιο αυτό δεν περιμένουμε σήμερα να το καταρτίσουμε.Το έχουμε αυτό το σχέδιο παρουσιάσει με λεπτομέρειες στον Ελληνικό λαό. Και προκειμένου να καταρτίσουμε το σχέδιο παραγωγικής αναδιάρθρωσης της χώρας, ακολουθήσαμε μια επίπονη  διαδικασία  μέσα από διάλογο και κατάθεσης ιδεών με την κοινωνία των πολιτών, κοινωνικούς φορείς, επιστήμονες, ερευνητικά κέντρα.
Δεν μπορώ λόγω χρόνου να σας αναφέρω με λεπτομέρεια τα σχέδιά μας αυτά, που αφορούν τον πρωτογενή τομέα, τη βιοτεχνία και τη βιομηχανία, τον ορυκτό πλούτο, τον τουρισμό, τις υπηρεσίες, την καινοτομία, τον τομέα των υψηλών τεχνολογιών, τις εξαγωγές, την πράσινη ανάπτυξη. Τα σχέδιά μας αυτά υπάρχουν, εξηγήθηκαν και αναλύθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο και έγιναν δεκτά από τους πολίτες και δεσμευόμαστε ότι θα τα εφαρμόσουμε. Και η χρηματοδότησή τους δεν είναι στον αέρα. Έχουμε αναφέρει με ακρίβεια τις πηγές χρηματοδότησης, που δεν είναι άλλες από το ΕΣΠΑ, που θα  κατευθυνθεί πλέον σε απόλυτα στοχευμένες δράσεις που θα αποδίδουν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην οικονομική αναδιάρθρωση και δεν θα είναι έργα βιτρίνας για  τα προεκλογικά των δήθεν προοδευτικών δημάρχων, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που πλέον θα ενισχύεται και δεν θα μειώνεται και ένα περιβάλλον φιλικό στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Και θα υπάρξει και η απαραίτητη ρευστότητα από το Τραπεζικό σύστημα, που θα  αποδεσμευθεί από τη ραγδαία μείωση των εντόκων γραμματίων του Ελληνικών Δημοσίων, που στραγγαλίζει τη χώρα με μια θηλιά ασφυξίας.
Και ως Κυβέρνηση της αριστεράς θα πρέπει να κάνουμε και το επόμενο τεράστιο βήμα για την απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά τους χθες.  Στόχος μας είναι και έχουμε ήδη έτοιμο το σχέδιο για  να δώσουμε ένα σταδιακό τέλος στον υδροδικεφαλισμό της χώρας. Με παροχή κινήτρων, αλλαγών νοοτροπίας, αποκέντρωση δομών και υπηρεσιών Καμία χώρα δεν μπορεί να πάει μπροστά, όταν το 50% και πλέον του πληθυσμού, των δραστηριοτήτων, του δυναμικού βρίσκεται συγκεντρωμένο σε δύο μόνον πόλεις.
Το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης της αριστεράς είναι η περιφερειακή ανάπτυξη και αποκέντρωση, με την αναβίωση της υπαίθρου και τη μεταφορά αρμοδιοτήτων.
Δεν θα ονομαζόμασταν αριστερά εάν:
Δεν  θεσμοθετούσαμε ένα αναλογικό σύστημα στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Δεν ενισχύαμε την κοινωνική οικονομία.
Τον εθελοντισμό.
Το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ και ομοφύλων.
Τον διαχωρισμό εκκλησίας Κράτους.
..................................................................................................................................................
....................................................................................................................................................
(πολλά είπα. Τα υπόλοιπα όταν σε λίγα χρόνια θα γίνω πρωθυπουργός της χώρας και όταν πράγματι έλθει στην εξουσία η αριστερά)
Δηλαδή στην χώρα του πουθενά και του ποτέ