Ναι ακόμα και στην εξαιρετικά σκληρή πολιτική αντιπαράθεση. Όχι στην ανθρωποφαγία

Άκουσα χθες στην πρωινή ζώνη του ΣΚΑΙ δύο συνεντεύξεις εκπροσώπων της αριστεράς.

Του Αλέκου Αλαβάνου και του βουλευτή του ΚΚΕ Θανάση Παφίλη.

Και με τους δύο διαφωνώ κάθετα.

Ήσαν και οι δύο εξαιρετικά  σκληροί με την Κυβέρνηση αλλά και με τη Δημοκρατική Αριστερά.

Όμως βγάζω και στους δύο το καπέλο.

Ο λόγος τους ήταν πολιτικός. Με πολύ σκληρό τρόπο μίλησαν για τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Όμως δεν ήσαν ανθρωποφάγοι.

Τελικά αυτό είναι που με ενοχλεί. Αυτός τελικά είναι ο φασισμός. Η ανθρωποφαγία. Η λεκτική μέχρις εσχάτων βία. Να επιχειρείς την αντιπαράθεση με όρους εξόντωσης του πολιτικού σου αντιπάλου. Με σκέτους χαρακτηρισμούς και ύβρεις.

Ποτέ δεν μου ήταν ο Παφίλης συμπαθές σαν άτομο, έτσι όπως τον έβλεπα στην τηλεόραση,  αντίθετα με τον Αλέκο Αλαβάνο. Όμως και οι δύο ακολούθησαν τις πολύ καλές στιγμές και παραδόσεις της αριστεράς στη χώρα. Με σκληρό λόγο, αλλά καθαρά πολιτικό. Οι άνθρωποι δεν προσπαθούν να τραφούν από τις σάρκες των άλλων. Επιχειρούν να προβάλουν τα δικά τους επιχειρήματα και να πείσουν.

Η οργή και η αγανάκτηση έχει οδηγήσει σε πολλές περιπτώσεις την πολιτική και τους πολιτικούς σε όρους μάχης μέχρις εξόντωσης. Να τραφούμε από τις σάρκες του άλλου για να επιβιώσουμε.

Ε όχι. Δεν το αντέχω.

Και κάτι ακόμα.

Δεν πρέπει μεμιάς να στήνουμε στον τοίχο, στα έξη βήματα. τους νέους που δηλώνουν σήμερα οπαδοί της Χρυσής Αυγής.

Πρέπει με ενεργές πολιτικές να δείξουμε τι σημαίνει ναζισμός, φασισμός, ρατσισμός, μισαλλοδοξία.

Να γίνουν αντιρατσιστικά και αντιναζιστικά φεστιβάλ Κινηματογράφου σε κάθε σχολειό. Όλοι οι μαθητές να δουν την ταινία "το κύμα". Ταινίες με προβλήματα μεταναστών. Και των Ελλήνων μεταναστών που πάλεψαν για μια καλύτερη ζωή. Να παιχτούν θέατρα στα σχολειά με αντιφασιστικό περιεχόμενο. Να ακουστούν οι μουσικές απ΄όλο τον κόσμο που εξυμνούν την προσπάθεια του ανθρώπου για συμφιλίωση, ειρήνη, καλυτέρευση της ζωής με όρους ισότητας.

Είναι λάθος να τους βάζουμε  απέναντι όλους αυτούς που θέλγονται από τα νεοναζιστικά κελεύσματα.

Δεν είναι σωστό να ξεσκίζουμε με ανθρωποφαγικούς όρους  τον οποιονδήποτε έκανε κάποιο σφάλμα,κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, στις ταραγμένες εποχές που ζούμε.

Την γνωρίζω την τέως διοικήτρια του Παναρκαδικού Νοσοκομείου Ελένη Σιουρούνη. Σας διαβεβαιώνω ότι είναι δημοκράτισσα. 

Δεν είναι δυνατόν να τη ρίχνουμε στο λάκκο με τα λιοντάρια και να την εκθέτουμε γυμνή στο κοινό για την  εσφαλμένη ενέργειά της.

Δεν θα πάμε μπροστά εάν τα μεγάλα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί με τη γιγάντωση του απαίσιου νεοναζισμού προσωποποιηθούν σε κάποια άτομα και νομίζουμε ότι λύνουμε προβλήματα με τη δημόσια διαπόμπευση ανθρώπων,  ακόμα και δημοκρατών.