Δεν είναι Ελληνες

Πριν από 72 χρόνια οι πατεράδες και οι παππούδες μας αμύνθηκαν κατά των δυνάμεων του ρατισμού, του φασισμού και του ναζισμού.

Σήμερα υπάρχουν άτομα στο Κοινοβούλια που υποστηρίζουν ότι οι παρακάτω δεν είναι Ελληνες, Θα έπρεπε να κρύβονται όλοι οι Παναγιώταροι στην εθνική μας επέτειο του αγώνα όλων μας κατά των φυλετικών και αιματολογικών διακρίσεων.

Οι παραπάνω και δεκάδες άλλοι γνωστοί και άγνωστοι συμπολίτες μας "δεν είναι Ελληνες", σύμφωνα με την άποψη των νεοναζιστών
Γεια και χαρά σας ρε Ελληναράδες και εύγε σε όλους εσάς που τους ψηφίσατε και τους υποστηρίζετε.

Επιμένουν για τη ΔΟΥ;

Πολύ θα ήθελα να μάθω εάν οι βουλευτές του νομού μας επιμένουν στην αντιδραστική τους απόφαση να σταθούν ενάντια στη συγχώνευση των ΔΟΥ Ναυπλίου και Κρανιδίου, μετά την απόφαση της Κυβέρνησης για ίδρυση Κέντρου Εξυπηρέτησης Φορολογουμένων και στο Δήμο Ερμιονίδας που θα μπορεί να παρέχει τις εξής υπηρεσίες:

- Παραλαβή φορολογικών δηλώσεων (αρχικών, συμπληρωματικών, τροποποιητικών) και διαβίβασή τους στην αρμόδια Δ.Ο.Υ., στις περιπτώσεις μη υποχρεωτικής ηλεκτρονικής υποβολής.

- Χορήγηση εντύπων φορολογίας εισοδήματος (ενδεικτικά, Ε1, Ε2, Ε3, Ε5, Ε7), παροχή οδηγιών και διευκρινίσεων για τη συμπλήρωσή τους και την συνυποβολή των απαραίτητων δικαιολογητικών.

- Παραλαβή φορολογικών αιτημάτων και διαβίβαση στις Δ.Ο.Υ..

- Παραλαβή (προσωρινή) δηλώσεων φόρου κληρονομιών, δωρεών, γονικών παροχών, κερδών από λαχεία και μεταβίβασης ακινήτων, έλεγχος των στοιχείων των δηλούντων, καταχώρηση των δηλώσεων στο βιβλίο πρωτοκόλλου, χορήγηση βεβαίωσης για την κατάθεση της δήλωσης με την καταγραφή επί αυτής, αναλυτικά, όλων των συνυποβαλλόμενων στοιχείων και δικαιολογητικών, αποστολή των δηλώσεων στην Δ.Ο.Υ. και χορήγηση των αντιγράφων αυτών έπειτα από την επιστροφή τους από την Δ.Ο.Υ.. Η διαδικασία αυτή μπορεί να ακολουθηθεί μόνο για τις περιπτώσεις, στις οποίες δεν απαιτείται άμεση καταβολή του αναλογούντος φόρου με την υποβολή (όπως, φ.μ.α.) ή όταν δεν προκύπτει φόρος για καταβολή.

- Παραλαβή αιτήσεων επιστροφής ΦΠΑ αγροτών, με τα σχετικά δικαιολογητικά και αποστολή τους στη Δ.Ο.Υ.
- Παραλαβή της άδειας και των πινακίδων κυκλοφορίας για τη θέση των οχημάτων σε προσωρινή ακινησία.

- Διαδικασίες χορήγησης Α.Φ.Μ.: Δήλωση χορήγησης Α.Φ.Μ φυσικού προσώπου (έντυπο Μ1).

- Διαδικασίες Έναρξης Εργασιών.

- Αιτήσεις Μεταβολής Εργασιών.

- Αιτήσεις μερικής ή ολικής άρσης απαγορευτικών μέτρων.

- Παραλαβή και διαβίβαση αιτημάτων για διαγραφή χρεών λόγω οικονομικής αδυναμίας, άρση ή περιορισμό κατασχέσεων,  εξάλειψη ή περιορισμό υποθηκών.

- Υποβολή δηλώσεων συμψηφισμού με απαίτηση κατά του Δημοσίου ή γνωστοποιήσεων.

- Χορήγηση Αποδεικτικού Ενημερότητας μηνιαίας ισχύος ή Βεβαίωσης οφειλής.

-  Επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών.

Ο πολίτης της Ερμιονίδας πλέον θα εξυπηρετείται για σχεδόν το σύνολο των δοσοληψιών του με την Εφορία.

Επιμένει μετά από αυτά ο κ. Ανδριανός να λέει όχι στην εκλογίκευση του του Κρατικού τέρατος που δημιουργήσαμε για πελατειακούς λόγους;

Επιμένει ο κ. Μανιάτης να λέει όχι στην εκλογίκευση του του Κρατικού τέρατος που δημιουργήσαμε για πελατειακούς λόγους;

Επιμένει ο κ. Κοδέλλας να λέει όχι στην εκλογίκευση του του Κρατικού τέρατος που δημιουργήσαμε για πελατειακούς λόγους;

Υπάρχει κανείς πολιτικός ή κόμμα που να έχει διαπιστώσει το πρόβλημα και να είναι διατεθειμένος να λάβει κάποιες φαινομενικά αντιδημοφιλείς αποφάσεις.

Μέχρι πότε θα χαϊδεύουμε αυτιά για την επανεκλογή μας που σημαίνει και την πρόσληψη στο γραφείο μας των κομματικών στελεχών που πληρώνονται από τον Ελληνα φορολογούμενο που υποτίθεται ότι υπηρετούμε;

Διαφωνώ σε κάποια επιμέρους, αλλά λέει αλήθειες στην κεντρική του ιδέα

Οι ΔΟΥ ενώνουν το έθνος

Τους χωρίζουν πολλά. Τι είναι όμως αυτό που ενώνει εθνοπρεπώς τον Δημήτρη Κοδέλα (που μόλις γύρισε από τα περίχωρα της Γάζας) και τη Ρένα Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον διανοούμενο Βύρωνα Πολύδωρα, τον φωτογενή Τέρενς Κουίκ, τον αντισυμβατικό Γρηγόρη Ψαριανό αλλά και τον Ευστάθιο Μπούκουρα της Χρυσής Αυγής; Ο,τι ενώνει τους Ελληνες που ομνύουν στο ιερότερο φετίχ του νέου ελληνισμού: το Δημόσιο. Εν προκειμένω, με τη μορφή των τοπικών παραρτημάτων των ΔΟΥ.

Από πού πηγάζει αυτή η λατρεία για υπηρεσίες οι οποίες εύκολα θα μπορούσαν να έχουν αντικατασταθεί από ένα κομπιούτερ και έναν εκπαιδευμένο χειριστή του; Από τον χαρακτήρα του ελληνικού κράτους, του πελατειακού κράτους που χρεοκόπησε μεν, αλλά οι θεράποντές του αρνούνται επιμόνως να παραδεχθούν τις συνέπειες αυτής της χρεοκοπίας. Και από αυτήν ακριβώς την επιμονή τους.

Η ιστορία είναι γνωστή. Η κατάρρευση του σπάταλου κράτους με δανεικά έκανε ακόμη πιεστικότερη την ανάγκη μεταρρυθμίσεων, τις οποίες η δημοσιοϋπαλληλική κοινοτοπία δεν ήθελε καν να ακούσει τα χρόνια της ευμάρειας. Και με συνοπτικές διαδικασίες, ορισμένες ΔΟΥ της επαρχίας θα συγχωνευθούν με ορισμένες κεντρικότερες - θα μείνουν απλώς κάποιες μικρές υπηρεσίες «για τις γιαγιάδες και τους παππούδες» που δεν χειρίζονται εύκολα τους υπολογιστές και τις νέες τεχνολογίες, κάτι σαν ΚΕΠ για εφορίες.

Υποτίθεται ότι, στο πλαίσιο της ανάγκης να γίνει η διοίκηση αποτελεσματικότερη, πιο ευέλικτη, πιο σύγχρονη και ταυτόχρονα να περιοριστεί η διαπιστωμένη διαφθορά, τέτοιες αλλαγές θα γίνονταν ευρύτερα αποδεκτές από όλο το πολιτικό φάσμα - ή, τουλάχιστον, από το κομμάτι του που υπερασπίζεται τις μεταρρυθμίσεις ως αναγκαία προϋπόθεση για τον εξορθολογισμό της διοίκησης και την ανάκαμψη. Τι έγινε στην πραγματικότητα; Δεκάδες αντιπρόσωποι του λαού έσπευσαν να υπερασπιστούν τις μικρές ΔΟΥ των περιφερειών τους. Ούτε ένας ούτε δύο - 82 βουλευτίνες και βουλευτές έσπευσαν να παραστήσουν τους συνηγόρους «του παππού και της γιαγιάς»· 25 νεοδημοκράτες κι άλλοι 25 συριζαίοι. Μαζί τους, οι 12 από τους 20 βουλευτές του κόμματος Καμμένου, 11 πασόκοι, 2 δημαρίτες αλλά και 2 χρυσαυγίτες ένωσαν τη φωνή τους, διακομματικώς, να μην πειραχθούν οι τοπικές ΔΟΥ. Για να αποδειχθεί ότι μπορεί πολλούς να τους χωρίζουν τα «Μνημόνια» και η βία, αλλά τους ενώνει η πιο βαθιά εθνική ελληνική παράδοση: ο αραμπάς που κινεί το αθάνατο, εκτεταμένο και αναποτελεσματικό κράτος...

Αλλά έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, «ανδρός πεσούσης, πας ανήρ ανδρεύεται», που θα έλεγε κι εκείνος ο αξέχαστος βουλευτής που είχε εκλεγεί με μεταρρυθμιστικό κόμμα, επαγγελλόμενος ο ίδιος τον αντίπαλο ακόμη και της πιο απλής μεταρρύθμισης.

Του Ηλία Κανέλλη

Πηγή:http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4762319

http://enamavroprovato.blogspot.gr/2012/10/palabourtzi.html

http://enamavroprovato.blogspot.gr/2012/10/palabourtzi.html

Η σκληρή απάντησή μου στο ιστολόγιο "Palabourtzi"

Τον τελευταίο καιρό.  πρέπει να ομολογήσω, με είχε πιάσει μια κατάθλιψη, που δεν μπορούσα να την εξηγήσω.

Όμως από χθες, είμαι και πάλι ευτυχής. Και κατάλαβα και το λόγο της στεναχώριας μου.

Το σατιρικό ιστολόγιο palabourtzi, ασχολήθηκε και με την αφεντιά μου.

Έτσι δεν νοιώθω πλέον παρίας.

Τί παραπάνω είχαν από εμένα όλοι αυτοί  τους οποίους σατίρισε το καλό ιστολόγιο;

Εγώ γιατί να μένω απέξω από τη σάτιρα  Ήμουν τόσο αδιάφορος, που να μην προκαλώ τον σατιριστή να γράψει, κάτι χιουμοριστικό και για τη δική μου δράση; Δεν προκαλούσα καθόλου και κανέναν; Είχα τόσο πολύ αποτύχει;

Και χθες, επιτέλους είχα την τιμητική μου. Ειδική ανάρτηση για μένα με τίτλο "Ερώτηση στο κύριο Καράπαυλο". Θα την βρείτε την ανάρτηση αυτή για την αφεντομουτσουνάρα μου εδώ.

Οποία αγαλλίαση. Πλέον με είχε και εμένα σατιρίσει. Όχι μονάχα τον Τάκαρο, τον κ  Γραμματικόπουλο και τους άλλους επονομαζόμενους τοπικούς παράγοντες.

Αλλά αυτό που μου έκανε ο ντόπιος "Ψαθάς" δεν θα το αφήσω αναπάντητο. 

Και δεν πρόκειται να αντιδράσω μόνος μου, διότι θα την πατήσω από την εξαιρετική πέννα του κ. Παλαμπουρτζίου.

Ετοιμάζω λοιπόν σύλλογο των εν Ναυπλίω και απανταχού επί της γης σατιρισθέντων. Σκοπός του νέου Συλλόγου, είναι να σατιρίσουμε τον σατιριστή.

Δικαιωματικά η θέση του προέδρου θα καταληφθεί από τον κ. Χελιώτη. Εγώ θα διεκδικήσω το αξίωμα του Γενικού Γραμματέως. Υπεύθυνη τύπου θα ορίσουμε την κ. Σωτηρία Παπαδοπούλου.

Και ήδη ξεκινάω την αντεπίθεση.

Μετά από ενδελεχή έρευνα ξεσκεπάζω την μέχρι σήμερα ανωνυμία του κ. Παλαμπουρτζίου.

Ονομάζεται Mario Vagman, το παρατσούκλι του είναι "kolopleni", έχει τρομερή ομοιότητα ως προς τα χαρακτηριστικά με το Νίκο Γκάλη και το σήμα κατατεθέν του είναι ένα καπέλο τύπου Panama. Για τους χρήστες του φατσοβιβλίου θα τον βρείτε στο https://www.facebook.com/mario.vagman

Και μιας και μιλάμε για καπέλα. 

Κύριε Vagman, 

Οτι και αν πείτε, εγώ βγάζω το καπέλο στην "Εθνική Πεθερά". Είναι μαγγιόρα , και τα κότσια της αντέχουν. Και αυτή και η κόρη της η Γεωργία είναι τιμητικές εξαιρέσεις σε σχέση με όλες τις Μαργαρίτες, Μιμήδες, Νατάσσες, Μαρίκες που πέρασαν σαν λαίλαπας σ΄αυτή τη χώρα

Γι΄αυτό είναι τιμή μου που πίνω τσάι στη "γραφική" (που δεν είναι) οδό Όθωνος με την "Εθνική Πεθερά". Και σκέπτομαι  να σας κάνω ειδική πρόσκληση στο επόμενο τέιον για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι, πως η οδός Όθωνος, αντιμετωπίζει τους πιο ορεινούς.

Και μία ακόμα  παρατήρηση  για το τέιον που αναφέρατε κύριε Vagman.

Εάν δεν το έχετε μέχρι σήμερα παρατηρήσει, ο ήλιος οδεύει από την ανατολή προς τη δύση. Και η δική μου οικία είναι το πρώτο επί της οδού Όθωνος  σπίτι στην ανατολή και φέρει τον αριθμό 2, ενώ η οικία της "Εθνικής Πεθεράς" είναι το τελευταίο σπίτι στη δύση. Και το στρώσιμο του τραπεζίου για το τέιον,  είναι must στην ανατολική οικία, λόγω και εθνικής καταγωγής. Κάτι λέει αυτό για την πρωτιά και την εσχατιά.  

Και θάταν καλύτερα εάν τούτο συνέβαινε και στην κεντρική πολιτική ζωή.

ΥΓ Απευθύνομαι στους αγαπητούς σατιρισθέντες. Θα αντεπιτεθούμε. Ας χαλαρώσουμε όμως. Σάτιρα είναι. Και αν ο σατιριστής ξεπεράσει κάποια στιγμή τα όρια, ας του το επισημάνουμε για να γίνεται όμορφη κριτική χωρίς παρεξηγήσεις.

http://enamavroprovato.blogspot.gr/2012/10/blog-post_21.html

Για την κρουαζιέρα και πάλι

Σήμερα 19 Οκτώβρη είναι μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα στο Ναύπλιο
Τις τελευταίες μέρες έχουμε και από ένα κρουαζιερόπλοιο  στην πόλη μας.
Έξω είναι μια καταπληκτική μέρα κατάλληλη για "του φθινοπώρου τα φιλιά".
Μια πανέμορφη πόλη που έχει ανοιχτή την αγκαλιά της να δεχθεί επισκέπτες.
Οι αρχαιολογικοί χώροι είναι, σήμερα, ανοιχτοί, για να ταξιδέψουν οι επισκέπτες στα βάθη της ιστορίας.
Και τη ίδια στιγμή τίποτα δεν έχει αλλάξει με την ακραία θλιβερή κατάσταση στο λιμάνι που υποδέχεται τον κόσμο
Οι επαγγελματίες που υποδέχθηκαν το "τελευταίο" κρουαζιερόπλοιο με χορούς και καφεδάκια ξαναγύρισαν, όπως ήταν φυσικό, στις δουλειές τους. Το show των ιθαγενών έγινε, κάποιοι θεώρησαν ότι έκαναν το καθήκον τους, όμως τα προβλήματα είναι εδώ και μας στοιχειώνουν. Και δεν πρόκειται να λυθούν, όπως έγραψα πριν μερικές μέρες και κατηγορήθηκα, με φιέστες

Εχει Η Αριστερά Ηθικό Πλεονέκτημα; Του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη

(Μας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες;) Μανόλης Αναγνωστάκης «Οι νέοι της Σιδώνος»

Τα απίστευτης χυδαιότητας συνθήματα που ακούστηκαν στην τελευταία διαδήλωση από οπαδούς ενός αριστερού πολιτικού σχηματισμού εναντίον του ηγέτη ενός άλλου αριστερού πολιτικού κόμματος, εξέπληξαν πολλούς αλλά όχι εμένα προσωπικά που ζω και παρακολουθώ την αριστερά από την εφηβεία μου.

Η ελληνική Αριστερά της εποχής μας με περισσή επιμέλεια, για να μην πω μετά μανίας,  ξοδεύει ασύστολα το μοναδικό πολιτικό κεφάλαιο που συγκέντρωσε στην μεταεμφυλιοπολεμική περίοδο. Ένα κεφάλαιο που αποτελείται από το ηθικό πλεονέκτημα που είχε έναντι των πολιτικών της αντιπάλων, και το οποίο συγκεντρώθηκε χάρη στις θυσίες ανθρώπων ανιδιοτελών που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν για τις ιδέες τους.

Το ευάριθμο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που ονειρεύτηκε και αγωνίστηκε για ένα καλύτερο κόσμο, μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους ξένους κατακτητές, είδε τη ζωή του να μετατρέπεται σε κόλαση εξαιτίας της μισαλλοδοξίας αλλά και της εκδικητικότητας της εξουσίας που αξιοποίησε τη «τεχνογνωσία» των συνεργατών των Γερμανών αλλά και τα εγκληματικά πολιτικά λάθη της ηγεσίας της άλλης πλευράς.

Η ελληνική αριστερά σε όλη αυτή τη μακρά ιστορική περίοδο από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου μέχρι την Μεταπολίτευση, είχε συσσωρεύσει αυτό το πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, πράγμα που της έδωσε το πλεονέκτημα της ηθικής υπεροχής έναντι των πολιτικών της αντιπάλων, γεγονός που και εκείνοι αναγνώριζαν.

Η Μεταπολίτευση είναι σημείο καμπής και για την ελληνική αριστερά και σηματοδοτείται από τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και την ελεύθερη πολιτική δράση όλων των μικρών και μεγάλων εκφάνσεων αυτού του ιδεολογικού ρεύματος. Ήταν όμως και η αρχή της απομυθοποίησης της. Έπαψε να είναι ο μύθος του απόντος εξόριστου ή διωκόμενου και έγινε ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.

Την τελευταία δεκαετία, τόσο ο δημόσιος λόγος επιφανών εκπροσώπων της ελληνικής αριστεράς όσο και η πολιτική πρακτική διαφόρων ομάδων της, απομείωσαν δραματικά αυτό το πολιτικό ηθικό κεφάλαιο. Η συμμετοχή, η ενθάρρυνση ή μη απερίφραστη καταδίκη πράξεων όπως το χτίσιμο των γραφείων καθηγητών σε ΑΕΙ επειδή δε συμφωνούσαν με την πολιτική ορισμένων, η τοιχοκόλληση αφισών με «καταζητούμενους» αντιφρονούντες, οι κραυγές και οι κατάρες προβεβλημένων κοινοβουλευτικών ανδρών και γυναικών σε τηλεοπτικές εκπομπές, καθώς και πλήθος άλλων θλιβερών περιστατικών, οδηγούν σε μια πλήρη απαξίωση του ηθικού πλεονεκτήματος που είχε μέχρι σήμερα η αριστερά στη χώρα μας.

Στο συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας καταγράφονται όλες αυτές οι παράλογες, ανιστόρητες και ανήθικες συμπεριφορές, υπονομεύοντας μεσομακροπρόθεσμα την ίδια την ύπαρξη της αριστεράς, ως αναγκαίου και απαραίτητου για την ισορροπία του πολιτικού συστήματος, παράγοντα.

Η έκδηλη αμηχανία πολλών ηγετικών στελεχών να καταδικάσουν αυτού του είδους τις συμπεριφορές, προδίδει το μεγάλο ιστορικό κενό που έχει προκύψει ή καλύτερα, τη διακοπή της ιστορικής συνέχειας από τις προηγούμενες γενιές αριστερών συμπολιτών μας.

Η διαρκής αυτή απαξίωση του ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς, πέραν των προβλημάτων που δημιουργεί στην ίδια την αριστερή παράταξη, προκαλεί και μια σειρά τριγμούς σε ολόκληρο το, έτσι κι αλλιώς ασταθές, πολιτικό σύστημα της χώρας.

Ιδιαίτερα σήμερα, όπου η κρίση διαβρώνει πλέον τον σκελετό τόσο της κοινωνίας όσο και του πολιτικού συστήματος, όταν η κοινωνία αμήχανη προς το παρόν, παρακολουθεί την βίαιη κατάρρευση του μεταπολιτευτικού μοντέλου, η ηθική πρόταση της αριστεράς θα μπορούσε να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός κοινού εθνικού οράματος για τη διέξοδο από την κρίση αλλά και την πορεία της χώρας στον 21^ο αιώνα.

Δυστυχώς, τέτοια πρόταση σήμερα δεν υπάρχει. Και τα συνθήματα που ακούστηκαν στην τελευταία διαδήλωση το αποδεικνύουν περίτρανα. Κρίμα για την ιστορική αυτή παράταξη, κρίμα για την κοινωνία, κρίμα και για τη χώρα.

Πηγή:http://samizdatproject.blogspot.gr/2012/09/blog-post_30.html

Edito 407 Φώτης Γεωργελές

Στο Μεντεγίν, αρχές Οκτώβρη, έκανε ακόμα αποπνικτική ζέστη. Σήκωσε το ποτήρι για την πρόποση. Ο Α. ήταν χαρούμενος, είχε αγοράσει 2 βιλίτσες στο Πόρτο Χέλι δίπλα στον Γουλανδρή, με 30.000 ευρώ τη μία. Άμα ξέρεις να βρίσκεις τις ευκαιρίες, χαμογέλασε. Ο Β. είχε μόλις αγοράσει ένα διώροφο 350 τετραγωνικών στην Κηφισίας με 140.000 ευρώ και ένα μπιζουδάκι 140 τετραγωνικών στο Κολωνάκι με 90 χιλιάδες. Δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ, ψιθύρισε, ήταν ευκαιρίες.

Τώρα τα ακίνητά του έφτασαν τα 45, κοίταζε τον Α. συγκαταβατικά, ήξερε ότι το σκορ του ήταν 23. Εσύ είσαι όμως ακόμα υπουργός, του είπε στ’ αυτί, έχεις μέλλον. Γέλασαν. Ο Γ. τους κοίταζε με ζήλια. Μαζί ήταν στη νεολαία, μαζί στα αμφιθέατρα, γρήγορη εξέλιξη για όλους. Για μερικούς πιο γρήγορη. Κι αυτός προσπαθούσε. Αγόραζε ακίνητα με δάνεια από την τράπεζα του Δ. Έπειτα του τα νοίκιαζε για καταστήματα της Τραπέζης με ενοίκιο όσο το ποσόν της δόσης. Γέμιζε το Ε9 χωρίς επενδύσεις, όλα νόμιμα και ηθικά. Ο άγιος, ρε μάγκες, είναι ακόμα Κορυδαλλό; ρώτησε. Μην τον λυπάσαι αυτόν, γέλασαν, έχει τον Αρσένιο, έτσι που έχει γίνει το σωφρονιστικό κατάστημα Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, έχουν αναλάβει επενδυτικοί σύμβουλοι της πτέρυγας και κονομάνε. Η συμπρωτεύουσα έχει πρόβλημα πάντως, σοβαρεύει, πρέπει να το κοιτάξουμε. Ο νομάρχης καθαιρέθηκε, ο πρώην δήμαρχος κατηγορούμενος για υπεξαίρεση 51 εκατομμυρίων και οι παπάδες, γαμώ το φελέκι μου, ασχολούνται με την πεολειχία. Ποιος θα κοιτάζει τις δουλειές;

Ο Δ. είναι σκυθρωπός, ανησυχεί λίγο, ξένα πρακτορεία έχουν αρχίσει να χώνουν τη μύτη τους στις δουλειές μας. Δεν μας έφταναν οι δικοί μας κίλερς, μονολογεί, έχουμε και το Ρόιτερς. Ο Ε. κυκλοφορεί στο κελί με τις πιτζάμες. Πολιτική σκευωρία, φωνάζει μες στη νύχτα και τους ταράζει όλους. Πρέπει να σπάσεις τη σιωπή σου, τον συμβουλεύει με νόημα ο δικηγόρος της οικογένειας, το οφείλεις στην πατρίδα. Το μήνυμα ελήφθη. Ο Ζ. δημοσιεύει ένα νέο σκάνδαλο με ακίνητα, ξέπλυμα χρημάτων, φοροδιαφυγή, οφσορ, μίζες. Λίγους μήνες πριν στο φακό του φωτογράφου με τις χειροπέδες στον εισαγγελέα. Προσωρινά αποφυλακισθείς. Αν νομίζετε ότι θα μπω εγώ μέσα μόνος μου είστε γελασμένοι, μουρμουράει μόνος του και φωναχτά κάθε βράδυ σε πανελλήνια αποκαλυπτική μετάδοση.

Η Επιτροπή Διαχείρισης Κρίσεων συνεδριάζει, αντιμετωπίζεις ένα σκάνδαλο με ένα άλλο. Τα φώτα της δημοσιότητας πρέπει να πέφτουν κάθε μέρα σε άλλο θέμα για να ξεχνιέται το προηγούμενο. Η λίστα των 32, η λίστα των 36, η λίστα με τους 1.921 της Λανγκάρντ, η λίστα με τους 400 που αγόρασαν ακίνητα μεγάλης αξίας στο Λονδίνο, οι 1.700 που έβγαλαν εκατομμύρια πριν τις εκλογές, οι 3.000 που έβγαλαν στην Ελβετία πάνω από ένα εκατομμύριο ο καθένας, πραξικόπημα των ενόπλων δυνάμεων. Χρόνος διατήρησης της προσοχής του κοινού ένα 24ωρο. Κανείς δεν θυμάται το χτεσινό σκάνδαλο. Αν θέλεις να αποφύγεις τη διερεύνηση, μεγάλωνε τον κύκλο. Οι 3.000 μεγαλοκαταθέτες, οι 53.000 που έβγαλαν έξω πάνω από 100.000. Αν χρειαστεί, θα προχωρήσουν σε όσους έχουν βγάλει έξω και λιγότερα από 100 χιλιάδες. Δηλαδή σε όλους τους Έλληνες. Αποστολή εξετελέσθη, καμία έρευνα δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.

Ο Η. από τη φυλακή στέλνει μηνύματα, δεν θα πάει έτσι σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Ένας απλός διαχειριστής ιερών χρημάτων ήταν, δεν θα τα πληρώσει όλα αυτός. Δυναμίτης στο αυτοκίνητο της ανακρίτριας, χειροβομβίδα πέρυσι στο σπίτι του ερευνητή της Τράπεζας Ελλάδος. Ποσοστά σε δημοσιογραφικούς οργανισμούς μένουν ορφανά, η εποποιία παίρνει τέλος. Ο επονομαζόμενος και άγιος Βασίλης του Τύπου. Τράπεζες αλλάζουν χέρια σιωπηλά. Στον υπόλοιπο κόσμο, όσοι έχουν λεφτά φτιάχνουν τράπεζες. Εδώ παίρνουν τράπεζες και κάνουν λεφτά. Επιχειρήσεις με τα λεφτά των καταθετών. Δάνεια στον πρόεδρο της τράπεζας και στις επιχειρήσεις του. Ο Θ. με ξενοδοχεία και ραδιόφωνα. Ο Ι. με εστιατόρια και ακίνητα στο όνομα των παιδιών του. Ο Κ. με καταθέσεις εκατομμυρίων στο εξωτερικό. Είναι οικογενειακές αποταμιεύσεις. Δάνεια στα κόμματα. Δάνεια τα κόμματα από τις κρατικές τράπεζες. Τράπεζες που χρεοκοπούν. Το ενεργητικό τους μεταβιβάζεται σε άλλες τράπεζες φιλικές, με κατανόηση, που δίνουν δάνεια. Το παθητικό τους μένει στο κράτος, θα το πληρώσει ο φορολογούμενος. Τα κομματικά δάνεια εξαφανίζονται.

Κανάλια κλείνουν, χρέη εκατομμυρίων στην εφορία και τα ταμεία. Δεν τους τα είχε ζητήσει κανείς. Ο Λ. από τη φυλακή ανοίγει νέες εφημερίδες. Διαφημιστικές εταιρείες βάζουν λουκέτο και ξανανοίγουν με άλλο όνομα. Παίρνουν κρατικούς λογαριασμούς.
Το νέο blog που στέλνει τροχιοδεικτικές βολές λέγεται Υμηττός. Πείτε του ότι θα έχει την τύχη του άλλου, προειδοποιούν οι Ν. και Μ. ενωμένοι μπροστά στον κίνδυνο. Τι τρομοκράτες εύκαιρους έχουμε αυτή τη βδομάδα; Όχι, όχι τα Μωρά στη Φωτιά, έχουν συλληφθεί στην Κύπρο για επιχειρηματικό συμβόλαιο θανάτου, άλλους να βρούμε. Καλά αυτό είναι το μόνο εύκολο, χα χα χα, χο χο χο.
Μηνύματα αποστέλλονται μέσα από τις στήλες των εφημερίδων, ποτέ τόσα πολλά «μηνύματα» δεν έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο.

Αναρτήσεις στα site. Βαποράκια, ντίλερς, εκβιαστές. Ανώνυμα blogs με κρατική διαφήμιση. Καλή μπάζα, ζηλεύουν οι ανταγωνιστές, ανεβάζουν το ίδιο post και πηγαίνουν κι αυτοί στο ταμείο. Τα παίζουν όλα σε μπούκερ στην Ταϊλάνδη, άσο στο ημίχρονο, δύο τελικό. Συνεννοούνται μέσα από τον Κορυδαλλό με τους υπόδικους προέδρους. Οι ίδιες ΔΕΚΟ που πληρώνουν τα blogs, χρηματοδοτούν μετά τις ομάδες των προέδρων. Τα χρέη παραγράφονται. 18 ομάδες στο πρωτάθλημα. Το πιο συναρπαστικό της Ευρώπης. Έξω από το γήπεδο.

Ιδιωτικά αεροπλάνα μεταφέρουν μαύρο χρήμα στο εξωτερικό. Τηλεοπτικά κανάλια στήνονται κάθε σεζόν με άλλο στόχο. Υποστηρίζουν τώρα νέα κόμματα, «αντισυστημικά», αγοράζουν προστασία. Εφημερίδες κυκλοφορούν κάθε που έρχονται εκλογές. Περιοδικά εκδίδονται για ορισμένο χρόνο, όσο κρατάει μια κρατική διαφημιστική καμπάνια, παγκόσμια πρωτοτυπία. Φόβος, προφυλάξεις, συνωμοτικοί κανόνες. Κυκλοφορούν 7-8 σούπερ κοριοί, όπως αυτός της ΕΥΠ. Για ιδιωτική χρήση. Όλοι παρακολουθούν όλους. Όλοι χρηματοδοτούν όλους. Οριζόντιες κοινοβουλευτικές ομάδες, οριζόντιες δικαστικές επιρροές. Αυτονομημένοι πυρήνες στο χώρο της δικαιοσύνης κάνουν ιδιωτικό παιχνίδι, πιέζουν και εκτελούν. Αυτονομημένες ομάδες πρακτόρων παρακολουθούν και εκβιάζουν. Διαρροές από τη δίωξη οικονομικού εγκλήματος. Είσαι μέσα στην επόμενη λίστα; Πρόσεχε. Ποτέ δεν ξέρεις. Επιλεκτικές διαρροές, επιλεκτική απονομή δικαιοσύνης, αρνησιδικία. Ξαφνικές αναχωρήσεις στο εξωτερικό. Κουμπάροι που γίνονται αδίστακτοι εχθροί.

Δικηγόρος τους ο Ξ. πρώην βουλευτής. Καταδικασθείς για καταπάτηση και ιδιοποίηση ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Εφοπλιστές αγοραστές δημόσιας γης. Μπαίνουν και βγαίνουν στις μετοχικές συνθέσεις των ΜΜΕ. Συμμετέχουν σε αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων. Σταματάνε να πληρώνουν. Πρωτοσέλιδα. Ξαναπληρώνουν. Φοροδιαφυγή. Πρόστιμα. Επιτροπή κεφαλαιαγοράς. Επιτροπή ανταγωνισμού. Πρόστιμα. Έφεση. Κανένα πρόστιμο δεν καταλήγει στα ταμεία του κράτους. Οι λειτουργοί του κράτους γίνονται πλουσιότεροι. Μπράβοι. Κορίτσια. Ρώσοι μεγιστάνες αγοράζουν μια νύχτα με 37,5 χιλιάδες σε παπούτσια και φουστάνια. Η χώρα περιμένει τις επενδύσεις. Αυτές είναι οι μόνες επενδύσεις που μπορεί να περιμένει.

Το σύστημα ισορροπεί σε ολοένα και χαμηλότερο επίπεδο. Τρίζει και καταρρέει. Πολιτική και μιντιακή τάξη, κρατικοδίαιτη ολιγαρχία, κρατική γραφειοκρατία, επιλεκτική δικαστική εξουσία, συμμορίες της νύχτας. Το λούμπεν σύστημα εξουσίας αλληλοεξαρτώμενο, αλληλοεκβιαζόμενο, δεν μπορεί να κάνει την παραμικρή κίνηση. Εκτεθειμένη η μια ομάδα στην άλλη, κάθε κίνησή τους αλληλοεξουδετερώνεται. Η μικρή Κολομβία της Μεσογείου υποδέχεται το δυσκολότερο χειμώνα της ιστορίας της.

http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/407/edito-407#.UHdTRDIR6s8.facebook

Τότε πριν 58 χρόνια ο καγκελάριος στο Ναύπλιο

http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=2512&thid=11732



Πριν από 58 χρόνια, δέκα μόλις χρόνια μετά την αποχώρηση των ναζί από την Ελλάδα και το Ναύπλιο ο τότε Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Κόνρναντ Αντενάουερ επισκέπτεται την Αθήνα, τη Σαντορίνη, το Ναύπλιο, την Επίδαυρο, την Τίρυνθα, τις Μυκήνες και την Ολυμπία.

Το μαύρο πρόβατο στην Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ

http://enamavroprovato.blogspot.gr/2012/10/blog-post_9.html

Οι παραλίες του Ναυπλίου και κάποιες ξεχασμένες ονομασίες

Που πηγαίνουν για μπάνιο οι σημερινοί αυτόχθονες και επισκέπτες του Ναυπλίου; Στην Καραθώνα (ή όπως λένε: πάμε στο Μπλέ"), στο Κονδύλι (την ιν παραλία με τον καλό τον κόσμο), στην Κάντια για μπίτς βόλλεϋ και επίδειξη μούσκουλων.
Αυτά οι σημερινοί.

Ο αιρετικός όμως είναι εδώ, όχι για να προβάλλει και αναδείξει τα νέα παραθαλάσσια κοινωνικά στάτους, αλλά για να σας πει για τις παραλίες που γνώριζαν οι παλαιότεροι στο Ναύπλιο. Θα σας θυμίσει  ο αιρετικός (για όσους λίγους ακόμα θυμούνται) όλες τις ονομασίες των μικρών ορμίσκων και τα βράχων, από τις οποίες βουτούσαν οι πατεράδες τινων των σημερινών κατοίκων, που δεν είχαν κάρα με μηχανές εσωτερικής καύσης για να φθάσουν εύκολα στα κοντινά ψαροχώρια.
Τότε λοιπόν δεν υπήρχαν οι Πλάκες και τα Καστράκια για μπάνιο των κατοίκων του Ναυπλίου. Ούτε τα Ιρια και τα Τολά για τους περισσότερους ντόπιους. Τότε απέμενε η Αρβανιτιά και όλα όσα υπήρχαν γύρω από την πιο μαγευτική παραλία όλης της Ελλάδας. Και είναι η καλύτερη διότι δημιουργεί εκπληκτικά συναισθήματα η ύπτια κολύμβηση στα νερά της Αρβανιτιάς με το βλέμμα του κολυμβητή να ατενίζει ψηλά στα βράχια, στις φραγκοσυκιές, στα κάστρα της Ακροναυπλίας και του Παλαμηδιού. Αλλά και η θέα προς την Καμάρα και την Παναγίτσα, αν αποφασίσεις να βουτήξεις πριν από τη στροφή του Γύρου........ Τί να πω και γι΄αυτήν;

Πάρτε λοιπόν το καλό σας ή κατά περίπτωση την καλή σας,  και ξεκινήστε από το τέλος της  βόλτας της Παραλίας και εγώ θα σας οδηγήσω σε όλες τις αγνώστου ονόματος παραλίες απ΄ όπου οι παλαιότεροι έριχναν τις αξέχαστες βουτιές τους

Στο τέρμα λοιπόν του παραλιακού πλακόστρωτου των αγκαζέ περιπάτων των αναπλιώτικων ζευγαριών είναι το σημείο όπου βρισκόντουσαν οι ξύλινες Μπανιέρες. Η πρώτη ονομασία λοιπόν για τα προπολεμικά μπάνια των Ναυπλιωτών:  "Ξύλινες Μπανιέρες"
Κάντε στροφή ενενήντα μοιρών και σε λίγα μέτρα θα βρεθείτε στην πραγματικά τραγελαφική και γελοία θαλάσσια "Πισίνα Παναγιωτόπουλου".
Κολλητά στην πισίνα Παναγιωτόπουλου οι στοιχειωμένες πλέον και εγκαταλελειμμένες "Νέες Μπανιέρες". Ο χώρος στον οποίο συνυπήρχαν οι ηλικιωμένοι, οι μεσόκοποι, οι οικογένειες με τα πιτσιρίκια και οι έφηβοι που ζούσαν τα πρώτα σκιρτήματα των νεανικών τους χρόνων. Τα πρώτα μεγάλα ειδύλλια, κάποια εκ των οποίων έχουν επιβιώσει, μέσα από τις δεκαετίες, μέχρις σήμερα εκεί ξεκίνησαν!!
Και δίπλα στις νέες Μπανιέρες η ένδοξη "Γλώσσα". Η αυθεντική παραλία των κατοίκων της παλιάς πόλης του Ναυπλίου και ειδικότερα των κυριών των ενοριών Αγίου Νικολάου και Παναγίας
Προχωρώντας, κάτω από τα τείχη σε λίγα μέτρα και μετά από μια δεξιά  στροφή, φτάνουμε στον τόπο που βρίσκεται μέσα στις καρδιές πολλών από  τους σημερινούς σαραντάρηδες και πενηντάρηδες. Ο περίφημος και αξέχαστος"Ομιλος". Ο όμιλος του Μακάριου και του Αραπάκου, αλλά και του Κωστούρου και του χουντικού Καρδαμάκη.
Αφήνουμε πίσω μας τον Όμιλο και οδεύουμε προς την "Παναγίτσα". Εδώ δεν νομίζω ότι απαιτείται να πω πολλά. Αυτό όμως που θα σας πω, που ελάχιστοι γνωρίζουν, είναι ότι ακριβώς κάτω από την Παναγίτσα, υπάρχει η παραλία για τους πολύ λίγους. Στην παραλία αυτή ουσιαστικά  χωράνε μόνον δύο, άντε και τρίτος σε εξαιρετικές περιπτώσεις τριγώνου. Είναι το "Χαμαμάκι", που ονομάσθηκε έτσι γιατί μοιάζει με ένα μικρό χαμάμ. Εδώ ήταν (και είναι;) ο χώρος της ολοκλήρωσης των ερωτικών σχέσεων. Ο χώρος των αναστεναγμών και της  ευχαρίστησης.
Αλλά ας αφήσουμε πίσω το Χαμαμάκι των δύο (είπαμε μπορεί και των τριών) κολυμβητών και ας προχωρήσουμε το Γύρο. Αμέσως μετά την "Τρύπα του Δεσπότη" ή "Καμάρα", ξεκινάνε τα εκπληκτικά λευκά βράχια. Οι παλαιότεροι τα ονόμαζαν "Πανιά". Ίσως για το χρώμα τους, ίσως και για το επίπεδο σχήμα τους.
Στη συνέχεια και πριν φθάσουμε στην βοτσαλώδη παραλία της Αρβανιτιάς συναντάμε μια μύτη βράχου στη θάλασσα την γνωστή ως "Μυτίτσα"
Έτσι με αυτά και αυτά καταλήγουμε στον σημερινό παράδεισο των χειμερινών κολυμβητών την "Αρβανιτιά" αυτή καθ΄αυτή
Η παραλία με τα βότσαλα ονομαζόταν τότε στα προπολεμικά χρόνια τα "Αντρικά", αφού ήταν ο χώρος που έκαναν τις βουτιές τους οι άνδρες, όταν απαγορευόταν ο συγχρωτισμός στις παραλίες γυναικών και ανδρών. Η άλλη ονομασία των Αντρικών είναι  τα "Αλογίσια", από τα Βρετανικά άλογα που κολύμπησαν μέχρι την εκεί ακτή, όταν ανοιχτά της Αρβανιτιάς, το μοιραίο εκείνο Απρίλη του 41 βυθίστηκαν τα συμμαχικά πλοία από τα στούκας κατά την επιχείρηση Δαίμονας, της επιχείρησης αποχώρησης των συμμαχικών στρατευμάτων από την Ηπειρωτική Ελλάδα.
Και όπως θα έχετε αντιληφθεί η αμέσως επόμενη βοτσαλωτή και ψιλοκρυμμένη σήμερα παραλία κάτω από το χουντικό κτήριο- έκτρωμα της Αρβανιτιάς, είναι τα "Γυνακεία", όπου βουτούσαν οι γυναίκες και τα παιδιά.
Αλλά δεν θα σταματήσω μέχρι εδώ. Το ταίρι σας, σίγουρα δεν έχει κουρασθεί από την όμορφη βόλτα με τις αναμνήσεις.
Προχωράμε τον περίπατο, τον επονομαζόμενο σήμερα και ως η βόλτα του "Μπάι Πας". Στο βάθος δεσπόζει η "Κόρη", όπως έχει βαφτιστεί μάλλον από τον ποιητή Θόδωρο Κωστούρο. Λίγο πριν φθάνουμε  στο Βράχο αυτό προσπαθεί σήμερα να αναγεννηθεί από τα μπάζα η παραλία "Συκίτσα", η παραλία της κοπάνας των μαθητικών χρόνων. Το καταστροφικό χέρι της "αξιοποίησης" με τη διάνοιξη του δρόμου με πρόχειρο και καταστρεπτικό τρόπο, παράχωσε και εξαφάνισε την όμορφη παραλία και έθαψε και τη μικρή συκιά, που έδωσε το όνομά της στην παραλιούλα. Σήμερα οι δυνάμεις της φύσης προσπαθούν να αντιδράσουν στον ανθρώπινο παραλογισμό και σιγά-σιγά τα κύματα εμφανίζουν εκ νέου την παραλία.
Αλλά η μπουλντόζα δεν σταμάτησε το θεάρεστο (για να μην γίνονται εκεί κοπάνες) έργο της στην επίχωση της Συκίτσας. Ολοκλήρωσε την αποστολή της με ένα έγκλημα. Κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά  την "Βαυαρέζικη Σπηλιά", ένα παραθαλάσσιο σπήλαιο, ένα μνημείο της φύσης. Κάποιοι θυμούνται να μπαίνουν μέσα στη Βαυαρέζικη και να προσπαθούν να μαζέψουν πόσιμο νερό από τις σταγόνες που έπφταν από την οροφή του σπηλαίου. Θυμάμαι, που μικρός κολυμπούσα γύρω από την Βαυαρέζικη κάτι που κανείς από την καινούργια γενιά πλέον δεν θα ζήσει.
Λίγα μέτρα μετά την Βαυαρέζικη, φτάνουμε στο γνωστό πλέον σε όλους και όχι μόνον  στους μπαϊπασικούς "Νεράκι". Την περίφημη πλέον μικρή παραλία με τους δύο ακόμα πιο μικρούς ορμίσκους. Κάποτε όταν δεν είχε ανοιχτεί ο πεζόδρομος η έλευση στο Νεράκι γινόταν είτε με βάρκα, είτε από πάνω μέσω του βουνού  με μια δύσκολη κατάβαση. Τώρα είναι αρκετοί αυτοί που έχουν κάνει την ωραία βουτιά τους στην απόμερη αυτή παραλία.
Συνεχίζοντος το δρόμο για την Καραθώνα, συναντάμε και μία άλλη παραλία, η πρόσβαση της οποίας έγινε τελευταία με ένα μονοπάτι που ανοίχτηκε από τα πατήματα των τολμηρών. Πώς ονομάζεται ατή η παραλία; Πώς την αποκαλούσαν οι παλαιότεροι; Δεν το βρήκα. Δεν κατάφερα να το μάθω. Μάλλον ποτέ κανείς δεν τη βάφτισε. Είναι λοιπόν η "Ανώνυμη" παραλία ή η παραλία του "Αιρετικού", αφού πρώτος εγώ κάνω τη διαπίστωση της ανωνυμίας της και επομένως έχω το δικαίωμα του να γίνω νονός της δίνοντας το όνομά μου. Η παραλία του αιρετικού επομένως ή εάν θέλετε κάπως αλλιώς του "Μαύρου προβάτου".
Και τελικά με λίγο ακόμα περπάτημα αντικρίζουμε τη μεγάλη παραλία της Καραθώνας. Ομως πριν φτάσουμε στην αμμουδιά, υπάρχει εκεί στο λιμανάκι με τις βάρκες μια  ακόμα μικρή παραλία. Για τους παλαιότερους ήταν η "Γωνιά". Κάποιοι σήμερα την έχουν ονοματίσει ως "Παπαδαριό", από κάποιους ιερωμένους που κάνουν μπάνιο εκεί νωρίς τα πρωινά του θέρους.
Και τέλος, καταπονημένοι, αλλά ευτυχείς με το ταίρι σας φτάνετε στην "Καραθώνα".
Ελπίζω να έχετε βουτήξει κάπου αλλού και να μην είστε αναγκασμένοι να δροσιστείτε εκεί, μέσα στην πολυκοσμία που έχει φέρει η σημερινή εποχή.
Τελικά έχουμε και τις εναλλακτικές μας δυνατότητες εμείς οι υποψιασμένοι και εσείς με τον ή την καλή σας.

Και ξαφνικά ένα νέο τοπικό ιστολόγιο εμφανίσθηκε

http://enamavroprovato.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4643.html

Φασισμός και Δημοκρατία

Του  Μιχάλη Σαμπατακάκη 05/10/2012
http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=12686&sw=1024

Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία, από κοινού με την Σοβιετική Ένωση, αντιμετώπισαν ένοπλα τον φασισμό. Ήταν ο πιο φονικός πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο φασισμός στοίχισε στην ανθρωπότητα πάνω από 60.000.000 νεκρούς. Στο τέλος του πολέμου όλοι οι λαοί της Ευρώπης φώναξαν “Ποτέ πια πόλεμος- Ποτέ πια φασισμός”. Και είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε ότι αυτά που μέχρι τότε, αλλά και μετά, χώριζαν από τη μια τις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία και από την άλλη την Σοβιετική Ένωση ήταν πάρα πολλά, χωρίς αυτό να τις εμποδίσει να πολεμήσουν από κοινού τον φασισμό. Αυτά που τούς χώριζαν ήταν απείρως μεγαλύτερα, από αυτά που χωρίζουν σήμερα στην χώρα μας τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση από τη μια και από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι η αξιωματική αντιπολίτευση. Όμως όλα αυτά τα κόμματα αδυνατούν σήμερα να συνεργαστούν στην αντιμετώπιση του φασισμού και της Χρυσής Αυγής.

Στον ίδιο αυτό μεγάλο αντιφασιστικό πόλεμο, η τότε κομμουνιστική αριστερά στην Ελλάδα βρέθηκε στην ίδια πλευρά με το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά. Κι’ αυτούς τους χώριζαν μεγάλα ζητήματα, τουλάχιστον το ίδιο μεγάλα, με αυτά που χωρίζουν σήμερα τα πολιτικά κόμματα στη χώρα μας. Όμως στον αντιφασιστικό πόλεμο η κομμουνιστική αριστερά και το καθεστώς Μεταξά βρέθηκαν στην ίδια πλευρά. Το γεγονός ότι αργότερα η δεξιά και η αριστερά βρέθηκαν σε εμφύλιο πόλεμο, δεν μικραίνει αλλά αντίθετα μεγαλώνει την σημασία του κοινού αντιφασιστικού αγώνα: παρά δηλαδή τις τόσο βαθιές διαφορές που τελικά οδήγησαν σε εμφύλιο, κατάφεραν να βρεθούν μαζί στον αντιφασιστικό πόλεμο.

Στην επόμενη κρίσιμη περίοδο για την χώρα μας, στη δικτατορία και τη μεταπολίτευση δηλαδή, η Ανανεωτική Αριστερά ήταν υπέρμαχος της συνεργασίας όλων των αντιδικτατορικών- αντιφασιστικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανόμενης και της δεξιάς, παρά την προηγούμενη αντιπαλότητα και τις ευθύνες που είχε η δεξιά για την εγκαθίδρυση της δικτατορίας και παρά τις τεράστιες διαφορές αντιλήψεων για το μέλλον της χώρας. Οι «Στόχοι του έθνους» και η «Εθνική Αντιδικτατορική Δημοκρατική Ενότητα» που ψυχή τους ήταν ο Λεωνίδας Κύρκος, ήταν η κορυφαία έκφραση αυτής της πολιτικής της πλατύτερης δυνατόν ενότητας για τη δημοκρατία. Είναι βεβαίως γνωστή η επίδραση που μας είχε ασκήσει τότε το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ,με τον «Ιστορικό Συμβιβασμό». Την ανάγκη δηλαδή για προχώρημα προς τα μπροστά όλης της κοινωνίας, όλου του φάσματος των πολιτικών δυνάμεων και όχι της μιας πλευράς (των κομμουνιστών) συγκρουσιακά με την άλλη πλευρά (των χριστιανοδημοκρατών).

Αυτή η πολιτική κουλτούρα επιτρέπει σήμερα στην Ανανεωτική Αριστερά στη χώρα μας, την ΔΗΜΑΡ δηλαδή, να μπορεί να συνεργαστεί με διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις. Την ΝΔ κυρίως, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή και συνακόλουθα τη δημοκρατική πορεία της χώρας. Βεβαίως η επιτυχία δεν είναι εκ των προτέρων δεδομένη. Οι δυσκολίες που είναι τεράστιες αφορούν αφ΄ενός τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και της Ευρώπης και αφ΄ετέρου τον συγκρουσιακό διχασμό της ελληνικής κοινωνίας και των πολιτικών δυνάμεων, που κάνουν την πολιτική της κυβέρνησης δύσκολη.

Στο έδαφος αυτών και άλλων προβλημάτων (που θα αναφερθώ πιο κάτω) έχει αναδειχθεί το πρόβλημα της Χρυσής Αυγής και του φασισμού . Είναι λοιπόν σήμερα αναγκαίο ένα αντιφασιστικό μέτωπο όπως το 40-41 η το 67-74 και αργότερα; Και μάλιστα ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις. Ευθύς εξ΄αρχής και για να μην χάνουμε τα μεγέθη: το μέγεθος του προβλήματος της Χρυσής Αυγής και του φασισμού σήμερα δεν είναι βεβαίως συγκρίσιμο με αυτό του αντιφασιστικού πόλεμου και της δικτατορίας. Άρα ούτε οι κίνδυνοι είναι το ίδιο μεγάλοι, ούτε το αντιφασιστικό μέτωπο είναι το ίδιο αυτονόητο. Αν τα πράγματα για τη χώρα πάνε καλά (που ελπίζω πως είναι το πιθανότερο), το πρόβλημα της Χρυσής Αυγής θα αντιμετωπιστεί ευκολότερα. Αν όμως τα πράγματα για τη χώρα πάνε κακά; Τι θα συνέβαινε με τη Χρυσή Αυγή και τον επελαύνοντα φασισμό σε μια χώρα με έξοδο από την ευρωζώνη, πλήρη κατάρρευση της οικονομίας, απόλυτη φτώχεια, κοινωνική διάλυση αλλά και βαλκανιοποίηση της πολιτικής της ζωής, με κρατική αποσύνθεση, βαθιά υποβάθμιση της δημοκρατίας και κίνδυνο αυταρχικής εκτροπής; Οι κίνδυνοι αυτοί δεν αφορούν μόνο τούς λίγους προσεχείς μήνες ,αλλά τα προσεχή χρόνια. Ας κατανοήσουμε ότι τα μεγάλα προβλήματα της χώρας ήρθαν για να παραμείνουν πολύ. Οι προβλέψεις λοιπόν δεν μπορούν να είναι ασφαλείς.

Χωρίς αξιολογική σειρά στην αναφορά των προβλημάτων, η μέχρι τότε περιθωριακή Χρυσή Αυγή και ο φασισμός αναδείχτηκαν στην κεντρική πολιτική σκηνή ως μαζικό φαινόμενο, στο έδαφος της οικονομικής κρίσης και της χρεοκοπίας, της φτώχειας και της ανεργίας, της κρίσης του πολιτικού συστήματος και της κρίσης αντιπροσώπευσης και αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου, της έντασης του μεταναστευτικού προβλήματος και της ανάδειξης της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, αλλά και του χρονιότερου εθνικισμού, καθώς και της ελλειπούς λειτουργίας του κράτους, της υποβάθμισης της πόλης, της έξαρσης της ανομίας και της πολιτικής βίας, της ανάπτυξης του δεξιού και αριστερού λαϊκισμού και της οπισθοχώρησης της δημοκρατικής ιδεολογίας. Και αυτά σε συνέργεια μεταξύ τους. Όλα αυτά εκτός από το να αποτελούν το έδαφος για την ανάδειξη της Χρυσής Αυγής, συνιστούν σήμερα το συνολικό πρόβλημα της χώρας. Οι ευθύνες του κάθε κόμματος στην ανάπτυξη των παραπάνω προβλημάτων δεν είναι οι ίδιες. Για την οικονομική κρίση και τη χρεωκοπία οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που κυβέρνησαν για δεκαετίες τη χώρα είναι προφανώς μεγαλύτερες. Ενώ για την έξαρση της πολιτικής βίας είναι προφανώς μεγαλύτερες οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ .

Στις πολιτικές αντιμετώπισης του κάθε ενός από τα παραπάνω προβλήματα, οι γειτνιάσεις των κομμάτων δεν είναι ίδιες με τις γειτνιάσεις στα άλλα προβλήματα. Για παράδειγμα οι αποστάσεις ανάμεσα στη ΔΗΜΑΡ και τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης αλλά και της πολιτικής βίας είναι σχετικά μεγαλύτερες, ενώ στα θέματα της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και του εθνικισμού είναι σχετικά μικρότερες. Ταυτόχρονα οι γειτνιάσεις ανάμεσα στη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, στο θέμα της αντιμετώπισης σήμερα της οικονομικής κρίσης είναι σχετικά μεγαλύτερες ενώ στο θέμα της κρίσης του πολιτικού συστήματος και της αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου είναι σχετικά μικρότερες, αφού το ΠΑΣΟΚ και σήμερα σφυρίζει αδιάφορα για τις ευθύνες του. Επίσης οι αποστάσεις ανάμεσα στη ΔΗΜΑΡ και τη ΝΔ, στο θέμα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης είναι σχετικά μικρότερες, ενώ στο θέμα του εθνικισμού είναι σχετικά μεγαλύτερες, αφού ο κ. Σαμαράς επίσης σφυρίζει αδιάφορα για τις ευθύνες του. Και είναι ενδιαφέρον ότι ενώ κάποια κόμματα μπορεί να τα χωρίζουν οι απόψεις και πρακτικές τους στη δημιουργία κάποιου προβλήματος, μπορεί από την άλλη να τα ενώνουν οι απόψεις τους σήμερα για την αντιμετώπιση του ίδιου προβλήματος. Παράδειγμα το μείζον ζήτημα της οικονομικής κρίσης. Όσο αφορά τις απόψεις και πρακτικές στη δημιουργία του, οι αποστάσεις από τη μια ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που είχαν την ευθύνη διακυβέρνησης και από την άλλη της ΔΗΜΑΡ που δεν συμμετείχε στην διακυβέρνηση είναι μεγάλες, ενώ όσο αφορά τις απόψεις τους για την αντιμετώπιση της σήμερα οι γειτνιάσεις είναι μεγάλες. Η πολιτική ποτέ δεν είναι απλοϊκή. Αυτό αφορά και τη συζήτηση για το πρόβλημα της Χρυσής Αυγής, την εμφάνιση του και την αντιμετώπιση του .

Ενώ λοιπόν οι πολιτικές των κομμάτων και οι γειτνιάσεις μεταξύ τους είναι όπως είναι φυσικό πολύπλοκες, όμως η πολιτική σκηνή είναι διαμορφωμένη μονοδιάστατα συγκρουσιακά κυρίως γύρω από τη συζήτηση περί Μνημονίου, που συμπαρασύρει στη σύγκρουση και όλα τα άλλα. Το ζήτημα βέβαια της οικονομικής κρίσης είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Όμως το γεγονός ότι κάποια κόμματα είναι στην κυβέρνηση και κάποια άλλα στην αντιπολίτευση και έχουν εντελώς διαφορετικές απόψεις, δεν εξηγεί αυτή την πρωτοφανή για την μεταπολιτευτική περίοδο συγκρουσιακή, σχεδόν εμφυλιοπολεμική, πολιτική σκηνή. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση υπήρχαν πάντα, με αντιπαραθέσεις πολλές φορές έντονες, άλλα το εμφυλιοπολεμικό κλίμα θυμίζει ανώμαλες εποχές. Στο χέρι των πολιτικών δυνάμεων είναι να μην προοιωνίζει ανώμαλες εποχές. Όμως πολύ συχνά στην ιστορία μας, οι πολιτικές δυνάμεις αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων .

Η ευθύνη για το εμφυλιοπολεμικό κλίμα στην πολιτική σκηνή βαραίνει στον πολύ μεγαλύτερο βαθμό το “αντιμνημονιακό” μέτωπο. Στην έξω από κάθε λογική μαχητική κοινή παρουσία Χρυσής Αυγής, Ανεξάρτητων Ελλήνων, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Η μεγάλη και καθοριστική δύναμη σ’ αυτά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ νομίζω πως έχει σχέση με την διφυή καταγωγή του: προέρχεται ταυτόχρονα από τη μια πλευρά από την φιλοευρωπαϊκή – δημοκρατική – ανανεωτική αριστερά (που όμως έφυγε το μεγαλύτερο μέρος της) και από την άλλη από την φιλοσοβιετική – αντιευρωπαϊκή- αντιδημοκρατική αριστερά. Γιαυτό ταυτόχρονα είναι και υπέρ και κατά της Ευρώπης. Και υπέρ της δημοκρατίας και με ανοχή στη βία, στην οποία εκτός από την κομουνιστική παράδοση συμβάλει και η γειτνίαση του με τα “Εξάρχεια”. Η βία είναι ο κακός δαίμονας στην ιστορία της αριστεράς παγκόσμια, συνδεδεμένη με τον κομμουνισμό, που ευτυχώς τελείωσε. Κυριάρχησε στις αντιλήψεις της από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, την περίοδο δηλαδή που η πολιτική ασκείτο με τα όπλα. Χρειάστηκαν οι νεκροί του πολέμου και ο ευρωκομμουνισμός για να απεμπλακεί η αριστερά από τη βία και να βάλει στο επίκεντρο της πολιτικής της τη δημοκρατία. Στην Ελλάδα χρειάστηκε παραπάνω χρόνος. Χρειάστηκαν και οι νεκροί του εμφυλίου, το κράτος των διώξεων και η στρατιωτική δικτατορία, χρειάστηκε η Ανανεωτική Αριστερά, για να κατανοήσει η αριστερά πως η βία είναι το πεδίο που ευνοεί την άλλη πλευρά, πως η δημοκρατία είναι το δικό μας πεδίο. Θλιβερή εξαίρεση αποτελούν κάποια απόνερα της αριστεράς: οι μικρές ληστο- τρομοκρατικές οργανώσεις που φαίνεται πως μας τελειώνουν ως υπόλοιπο προηγούμενης περιόδου και οι μικρές χουλιγκανικές – αντιεξουσιαστικές ομάδες βίας, που όμως δεν έχουν την μαζική απεύθυνση που έχει η Χρυσή Αυγή και γιαυτό δεν μπορούν να επηρεάσουν την κεντρική πολιτική σκηνή και που ένα σοβαρό κράτος μπορεί να αντιμετωπίσει.

Για όσους ενδιαφερόμαστε για την δημοκρατική και ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την υπεράσπιση της κοινωνίας, το απόλυτα συγκρουσιακό ως και εμφυλιοπολεμικό κλίμα της πολιτικής σκηνής δεν είναι το καλό μας “γήπεδο”. Και είμαστε οι πολλοί που ενδιαφερόμαστε γι΄ αυτούς τους στόχους. Η σύγκρουση είναι το καλό “γήπεδο” των μηχανισμών και όχι των πολιτών και της κοινωνίας .

Νωρίτερα σε αυτό το κείμενο, είχα κρύψει σε μια μεγάλη παράγραφο μια μικρή φράση: “Ανάγκη για προχώρημα προς τα μπροστά όλου του φάσματος των πολιτικών δυνάμεων και όχι της μιας πλευράς συγκρουσιακά με την άλλη πλευρά”.  Αυτή ήταν μια μεγάλη ιδέα της ευρωπαϊκής αριστεράς .

Να που μπορεί να μας βοηθήσει το πρόβλημα με την Χρυσή Αυγή. Το αντιφασιστικό αίσθημα είναι ακόμη ζωντανό στο λαό μας. Η Χρυσή Αυγή μπορεί να ενώσει διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις που στα άλλα θα συνεχίσουν να διαφωνούν. Αυτά τα άλλα ίσως είναι σημαντικότερα ζητήματα. Μήπως όμως το “γήπεδο” αυτής της συνεργασίας είναι το καλό “γήπεδο” για την πολιτική ζωή της χώρας; Ποιός θα είχε συμφέρον από την άμβλυνση του συγκρουσιακού πολιτικού κλίματος; Ποιός θα είχε συμφέρον από το σπάσιμο του νόθου “αντιμνημονιακού” μετώπου και την άσκηση ιδεολογικοπολιτικής πίεσης στον ΣΥΡΙΖΑ προς την κατεύθυνση της δημοκρατίας και της Ευρώπης; Και αυτά όχι μόνο για να αντιμετωπίσουμε την Χρυσή Αυγή και το φασισμό (τον οποίο δεν καλούμαστε να τον πιέσουμε ιδεολογικοπολιτικά, αλλά να τον νικήσουμε).

Αλλά βεβαίως το αντιφασιστικό μέτωπο δεν είναι μια εύκολη ιστορία, που θα γινόταν εύκολα αποδεκτή από τα πολιτικά κόμματα και ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενέχει ιδεολογικοπολιτικές αντιπαραθέσεις. Ποιός όμως θα έπειθε περισσότερο τον δικό μας λαό με την ιστορία που έχει από τον αντιφασιστικό πόλεμο και την φασιστική δικτατορία; Αυτός που θα πρότεινε την αντιφασιστική συνεργασία ή αυτός που τυχόν θα την αρνιόταν; Ταυτόχρονα, η πάλη κατά του φασισμού, το αντιφασιστικό μέτωπο, η αντιφασιστική ενότητα, βάζουν εκ των πραγμάτων στο επίκεντρο της πολιτικής το θέμα της υπεράσπισης της δημοκρατίας και των θεσμών της, που είναι κατάκτηση όλης της μεταπολιτευτικής περιόδου και που σήμερα κινδυνεύει. Σ΄αυτό το πλαίσιο και η πάλη για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας θα είναι ευνοϊκότερη. Αξίζει να παλέψουμε γι΄αυτά.

Μπράβο Μάκη!!!!

Η δημοκρατία θα νικήσει.
Απαιτείται ένα ευρύτατο αντιφασιστικό μέτωπο.
Αυτό που κυοφορείται σε όλη την Ελλάδα και στο Ναύπλιο με τη μονοπώληση και περιχαράκωση της έννοιας του αντιφασίστα, αποτελεί στην ουσία και την πράξη ενίσχυση των φασιστικών, ναζιστικών, εθνικιστικών, ρατσιστικών και συνωμοσιολογικών σκουπιδιών. Αυτό που γίνεται στο Ναύπλιο και σε όλη τη χώρα αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής.

Αντιγράφω αυτούσια την ανάρτηση από το ιστολόγιο του φίλου Μάκη, με τον οποίο σήμερα διαφωνούμε σε πολλά, αλλά την ίδια στιγμή συνδεόμαστε με πολλούς κοινούς αγώνες  και, είμαι βέβαιος, ότι θα αγωνισθούμε και πάλι μαζί, όταν πλέον η χώρα είτε θα έχει σταθεροποιηθεί και θα προσπαθεί να βρει εκ νέου τους βηματισμούς της, είτε θα έχει καταρρεύσει πλήρως και θα επιχειρεί ένα νέο απεξαρχής ξεκίνημα.
Υπενθυμίζω ότι το ιστολόγιο αυτό έχει κριτικάρει πολύ αυστηρά πολλές από τις θέσεις και τις ενέργειες του κ. Μανιάτη, Και να σας πω και κάτι. Δεν γουστάρω καθόλου που συμβαδίζω με τον κ. Μανιάτη στην υποστήριξη της σημερινής κυβέρνησης.

Η ανάρτηση του Μάκη:

"Εδω ειμαι με τον κ Μανιατη

Ειναι γνωστη η θεση μου εναντια στο μνημονιο και τους βουλευτες που το στηριζουν

Ειναι γνωστο πως ειμαι αντιθετος με τον κ Μανιατη και το κομμα του που εφεραν και στηριζουν το μνημονιο.ΑΛΛΑ. Οταν οι νεοναζι επιτιθενται σε βουλευτες μεσα στο κοινοβουλιο μεταφεροντας την πρακτικη τους απο τον δρομο στη βουλη τοτε μαλιστα ειμαι στο πλευρο του βουλευτη.

Το εχω γραψει εδω και καιρο.Στοχος της ΧΑ δεν ειναι οι μεταναστες. Οι μεταναστες ειναι το μεσο η βαση πανω στην οποια θα χτισουν την επομενη εφοδο τους τα ταγματα ασφαλειας.Στοχος τους ειναι οι Ελληνες η αριστερα η δημοκρατια. Στοχος τους ειναι η γενικευση της βιας ετσι που αυτοι να αρπαξουν την εξουσια μεσα στο γενικευμενο μπαχαλο.Και μετα θα αλληλοφαγωθουν μεταξυ τους οπως φαγωθηκαν οι χιτλερικοι.

Επιμενω στην υπερασπιση της δημοκρατιας, του σεβασμου της προσωπικοτητας ,του διαφορετικου, του αλλου. Και οχι ποτε δεν θα πετουσα γιαουρτι σε εναν εκλεγμενο εκπροσωπο του Ελληνικου λαου. Και οταν πηγαμε με την γυναικα μου στην προεκλογικη ομιλια του κ Μανιατη στο Κρανιδι σκοπος μου ηταν να αντιπαρατεθω μαζι του με επιχειρηματα.Ειδα πως ηταν μια μικρη συγκεντρωση λιγων οπαδων του και σηκωθηκα και εφυγα.Δεν ειχε νοημα να προβοκαρω την εκδηλωση τους με αντιπαραθεσεις.

Μουτζες, γιαουρτια ,ουρλιαχτα ,φωνες και βρισιες ,δεν ειναι της αριστερας τα οπλα. Ειναι πρωτογονες θυμικες εκδηλωσεις περα απο την πολιτικη και τον πολιτισμο.Και οσοι τα χρησιμοποιουν θελουν να χτισουν εναν κοσμο βιας και αλληλοσπαραγμου.

Με ολες τις βαθυτατες διαφωνιες μου λοιπον με τον κ Μανιατη ,σημερα στεκομαι στο πλευρο του.Εναντια στους νεοναζι.

Ολα αυτα με αφορμη μαιλ που ελαβα. Να σημειωθει πως το γραφρειο του κ Βουλευτη(παρ ολο που γνωριζει την θεση μου απεναντι του)ποτε δεν σταματησε να μου στελνει ενημερωτικα μαιλ με τις δρασεις και τις θεσεις του."

Δήμαρχος Ναυπλιέων και δημόσιος χώρος

Δήλωση του Δημάρχου  Δημήτρη Κωστούρου
«Υποστηρίζουμε κάθε επιχείρηση ήπιας χρήσης, η οποία συνάδει με τον χαρακτήρα της παλιάς πόλης, παράγει πολιτισμό και προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, αλλά εναντιωνόμαστε σε κάθε είδους κατάστημα ή επιχείρηση, η οποία έχει επιθετική συμπεριφορά, διαταράσσει την κοινή ησυχία, καταστρατηγεί την ποιότητα ζωής μας και λειτουργεί κατά παράβαση των νόμων και των διατάξεων. Δυστυχώς ο δήμος μας βρίσκεται πολλές φορές στην δυσάρεστη θέση όχι απλά να επιβάλει πρόστιμα στα καταστήματα που δεν έχουν άδεια τραπεζοκαθισμάτων και υπερβαίνουν σε κάλυψη τα νόμιμα τετραγωνικά, αλλά και να απομακρύνει τραπεζοκαθίσματα και κατασκευές εφόσον δεν τηρούνται τα νόμιμα».
Τη δήλωση αυτή την προσυπογράφω
Κάποτε πρέπει να μπει  μία τάξη στο χάος στην παλιά πόλη.
Όμως η κατάσταση αυτή δημιουργήθηκε από πολιτικές ανοχής (που έδιναν ψηφαλάκια) χρόνια τώρα και συμμέτοχος στην ευθύνη του χάους είναι και ο σημερινός δήμαρχος, ως μέλος της παράταξης, που αν δεν υπέθαλψε την ανομία, τουλάχιστον την ανέχθηκε και δεν την πολέμησε.
Σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπει μία τάξη στα πράγματα με δίκαιο τρόπο.
Εντάξει το να απομακρύνουμε μερικά τραπεζοκαθίσματα από κάποιους δημόσιους χώρους, που έχουν καταληφθεί παράνομα, όμως με ποιο τρόπο θα δώσουμε στην πόλη το αίσθημα της ευνομίας και της δικαιοσύνης, όταν.....
Ένα μεγάλο μέρος των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος έχουν άλλη χρήση από αυτήν για την οποία αδειοδοτήθηκαν. Τί θα κάνουμε με τα καταστήματα αυτά; Δεν πιστεύω ότι μπορεί κάποιος να υποστηρίξει σήμερα, ότι πρέπει να κλείσουν. Τί θα κάνουμε όμως πλέον με κάθε καινούργια αίτηση για να χορηγήσουμε άδεια, όταν άριστα  γνωρίζουμε, ότι οι όροι της άδειας θα παραβιασθούν; Πώς θα ξεχωρίσουμε τις καταστάσεις;
Πολλά καταστήματα δεν έχουν κανένα  δικαίωμα να αναπτύξουν τραπεζοκαθίσματα (ούτε καν στον εσωτερικό τους χώρο) και παρ΄όλα αυτά χρόνια τώρα καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο. Πώς θα αντιμετωπισθούν αυτές οι επιχειρήσεις; Θα τις κλείσουμε σε εποχή οικονομικής κρίσης με όλες τις δυσάρεστες οικονομικές συνέπειες; Θα τις αφήσουμε να λειτουργούν και να καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο χωρίς να δικαιούνται; Και αν τις αφήσουμε να λειτουργούν με ποιο δικαίωμα θα δώσουμε ένα τέλος στην αυθαίρετη κατάληψη δημόσιου χώρου που κάνουν επιχειρήσεις που λειτουργούν νόμιμα και κάνουν υπέρβαση χρήσης ως προς τα τετραγωνικά;
Σχεδόν το σύνολο των επιχειρήσεων που αναπτύσσουν τραπεζοκαθίσματα, διαθέτουν περισσότερα απ΄όσα λέει η άδειά τους. Τί θα κάνουμε στην περίπτωση αυτή;
Το ένα κατάστημα είναι νόμιμο ως προς τα τετραγωνικά που έχει καταλάβει και το άλλο τελείως παράνομο, αφού δεν έχει πληρώσει ούτε για ένα τετραγωνικό. Ένα τρίτο έχει κάνει υπέρβαση 10 τ.μ. και ένα τέταρτο μπορεί να έχει κάνει υπέρβαση 100 και πλέον τετραγωνικών μέτρων. Με ποιο τρόπο θα ενεργήσουμε για να μην αδικήσουμε κανέναν;
Το ένα μπαρ κλείνει τα πορτοπαράθυρα και έχει λάβει μέτρα ηχομόνωσης και το άλλο το ξεσκίζει, δημιουργώντας αφόρητες συνθήκες για τους ενοίκους κατοικιών και πανσιόν. Όμως και τα δύο κατά πάσαν πιθανότητα υπερβαίνουν τους όρους αδείας μουσικής, αφού δεν επιτρέπονται ενισχυτές και το ύψος της έντασης στο οποίο δικαιούνται να παίζουν είναι πολύ χαμηλό. Άλλα καταστήματα δεν έχουν καθόλου άδεια μουσικής. Σε ποιες περιπτώσεις επεμβαίνουμε και σε ποιες όχι; Θα εφαρμόσουμε αυστηρά τον νόμο με αποτέλεσμα η πόλη να γίνει νεκροταφείο;
Το ένα εμπορικό κατάστημα δεν έχει καθόλου εμπόρευμα στο εσωτερικό του και το εκθέτει όλο έξω στο δημόσιο χώρο και το ακριβώς απέναντι δεν έχει χώρο να βγάλει ούτε ένα σταντ. Θα πάρουμε μέτρα κατά των καταστημάτων που έχουν καταντήσει την παλιά πόλη ένα  γιουσουρούμ;
Κάποια περίπτερα, έχουν κάνει το δημόσιο χώρο σκέτο πανηγυροκατάστημα. Θα δώσουμε ένα οριστικό τέλος στο φαινόμενο;

Τι θέλω να πω με όλα τα παραπάνω.
Οι δημοτικές παρατάξεις πρέπει να λάβουν θέση.
Λόγω της ανοχής  όλα τα προηγούμενα χρόνια είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.
Ο Δήμαρχος από μόνος του δεν θα μπορέσει να κάνει απολύτως τίποτα. Θα τον φάνε λάχανο. Τα οικονομικά συμφέροντα, οι αντιπαλότητες, οι διασυνδέσεις είναι πολύ ισχυρές
Χρειάζεται μετά από συγκεκριμένη διαδικασία να αποφασισθεί από πολύ περισσότερους το τέρμα της ανοχής και η λήψη συγκεκριμένων μέτρων, κατά το δυνατόν δίκαιων.
Αλλιώς ο δήμαρχος θα μείνει στις προθέσεις και στα λόγια. Επικοινωνιακά, μπορεί να θεωρεί, ότι όλα αυτά είναι καλά γι΄αυτόν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό και γι΄αυτόν και για την πόλη, εξ αιτίας της πλήρους επικράτησης των συμφερόντων απέναντι σε όσους υπερασπίζονται το δημόσιο χώρο.

Αρχές Οκτώβρη του 1944. Οι τελευταίοι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Πελοπόννησο. Η γέφυρα του Ισθμού ανατινάσσεται. Λίγες μέρες πριν, στις 14 Σεπτεμβρίου 1944, με εκρηκτικά είχαν κάνει σοβαρές ζημιές στο λιμάνι του Ναυπλίου. Ήταν φανερό ότι ο Γερμανικός Στρατός φοβόταν απόβαση των Εγγλέζων και εγκλωβισμό τους. Όμως οι Βρετανοί τους άφησαν ανενόχλητους. Άραγε ισχύει η δήλωση του Άλμπερτ Σπέερ στο Βάσο Mαθιόπουλο ότι υπήρχε μυστική συμφωνία Βρετανών με τους Ναζί; Σας θυμίζω την ανάρτησή μου για το θέμα αυτό.  Εδώ

Ανακαλύφθηκε τεράστιο κοίτασμα ομογενών στην Ελλάδα!

Σύμφωνα με αποκάλύψεις έγκυρων blogs, το υπέδαφος της χώρας είναι γεμμάτο από εξαιρετικής ποιότητος ομογενείς, βγάζει περίπου 2,8 «Θείους Τζον» ανα βαρέλι και αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες μας σε «τράκα» για τα επόμενα 30 χρόνια!

03/10/2012

• Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
• Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς

Ο χάρτης του υπεδάφους, είναι αδιάψευστος μάρτυρας για την ύπαρξη πολλών ομογενών, αναμεμιγμένων με Καγιέν, Λουμπουτέν και άλλες νοσταλγικές πρώτες ύλες! (Digital Artwork: Μάκης Ανασιάδης)

Φαίνεται ότι τελικά ο Θεός της Ελλάδας δεν θέλησε τελικά να παραδοθούμε στους τοκογλύφους, παρά τις προσπάθειες των προδοτικών ηγεσιών της πατρίδας, που θα λογοδοτήσουν για την προδοσία τους αφού πρώτα εκτελεστούν!

Τα δημοσιεύματα στο internet είναι ξεκάθαρα: Με μια μικρή αλλαγή στο Σύνταγμα (που ποιός ενδιαφέρεται δηλαδή αν πρόκειται για ζεστό χρήμα) και με μερικές άλλες χάρες, η χώρα μας θα γίνει ξαφνικά η πλουσιότερη του πλανήτη!

Η ανακάλυψη είναι πολύ πιο σημαντική και πολύτιμη από το πετρέλαιο, αφού δεν χρειάζεται καν να μπούμε στον κόπο να το αντλήσουμε και να το διυλίσουμε προκειμένου να γίνουμε Ντουμπάι. Με τους ομογενείς, που σημειωτέον, βρίσκονται εξ’ ολοκλήρου μέσα στην ελληνική ΑΟΖ, τα χρήματα, έρχονται κατευθείαν, χωρίς καθόλου κόπο και χωρίς να χρειαστεί να πέσουμε πάλι στην ανάγκη των μεταναστών, που θα δούλευαν στις πλατφόρμες άντλησης! Φοβερό; 

Πάντως οι πρώτες έρευνες, έδειξαν ότι το κοίτασμα των ομογενών είναι της κατηγορίας «ΘΑΤΑ» που θεωρείται από τις καλύτερες αφού προέρχεται από τα αρχικά «Θείος Από Την Αμερική», δηλαδή από τις παλιότερες εθνικές φαντασιώσεις. Η πυκνότητα του κοιτάσματος είναι ένας «Μπρούκλης» ανα κυβικό μέτρο, ενώ φέρεται να έχει προσμίξεις με Porsche Cayenne και άλλα προϊόντα πολυτελείας. Πράγμα που αν αληθεύει, σημαίνει ότι θα μας απαλλάξει και από τον κόπο να ξαναγοράσουμε τα κατασχεμένα ή να πέσουμε πάλι στην ανάγκη των γερμανών για να πάρουμε καινούρια.
 

(Σημείωση: Το κείμενο αυτό αποτελεί προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Καταναλώστε το υπεύθυνα)

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.moyfanet&id=18699

Μας προκαλεί να αναλάβουμε την ευθύνη μας ή αναλαμβάνει η ίδια τις ευθύνες της επειδή προκλήθηκε?

Η πρόκληση της ευθύνης

Η χώρα μας κλονίζεται επικίνδυνα.Χωρίς ηθικές δεσμεύσεις και αξίες, χωρίς ορθολογισμό, χωρίς στιβαρή ηγεσία και πολιτική διαχείριση. Μια κοινωνία σε σύγχυση, ένα σύστημα που πάσχει γεμάτο ρωγμές και κενά, με την συντεχνιακή κομματοκρατία, τον λαίκισμό και τον κρατισμό να ανθίστανται σθεναρά. 
Τα συσσωρευμένα σφάλματα των φαύλων πολιτικών επί δεκαετίες αλλά και η δική μας ανοχή, μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.
Το πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης που πέρα από κάθε νομιμότητα εξαγόραζε ψήφους, η εκτεταμένη ανομία, η ανοργανωσιά, η διαφθορά και η αδιαφορία της δημόσιας διοίκησης, ο εφησυχασμός μας με εύκολο, δανεικό χρήμα, έχει οδηγήσει την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και της γενικής αναξιοπιστίας.Εμείς οι πολίτες σφίγγουμε τα δόντια και υπομένουμε καρτερικά.¨
Όμως, η πολυπόθητη αλλαγή δεν θα έρθει αν δεν αλλάξει συθέμελα αυτό το σάπιο, παρηκμασμένο σύστημα, που ευθύνεται άμεσα για αυτή την κατάσταση. Αν δεν εμπλουτισθεί με νέο αίμα, με πολίτες ώριμους και ενημερωμένους, ποιοτικούς και ενεργούς ‘μη οπαδούς’, που μέχρι σήμερα δυστυχώς παραμένουν στα μετόπισθεν από φόβο μήπως …πολτοποιηθούν στη σαπίλα, τότε πώς και με ποιούς θα γίνει η νέα εκκίνηση?? Και αυτή την ανάγκη της αλλαγής, την βιώνει ο καθένας μας και σε τοπικό επίπεδο. 
Πλήρης ακινησία, παρωχημένες πολιτικές, αντιδημοκρατικές παράνομες συναλλαγές εις βάρος των θεσμών για την κατάκτηση θέσεων, μαρασμός και οποσθοδρόμηση. Αν και η πρόσφατη αλλαγή στο Δήμο δημιούργησε ελπίδες και προσδοκίες, δεν φαίνεται προς το παρόν να σηματοδοτεί το ελπιδοφόρο νέο ξεκίνημα, παρά τις ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες.
Πού βρισκόμαστε? Και πού πηγαίνουμε?
Πώς φανταζόμαστε τη πόλη μας αύριο?
Πώς θέλουμε τη ζωή μας μέσα σε αυτήν?Σίγουρα χρειαζόμαστε πίστη και δημιουργικότητα, χρειαζόμαστε θετικές σκέψεις, πράξεις και αλληλεπιδράσεις από ένα νέο κύκλο ικανών ανθρώπων, που θα …πεισμώσουν, θα ανασκουμπωθούν και θα ετοιμαστούν να δώσουν τη μάχη τους με σκληρή δουλειά και έμπνευση για έναν σύγχρονο,αληθινά ευρωπαικό Δήμο! Αν επικαιροποιήσουμε τα λόγια της Καλλιόπης Παπαλεξοπούλου, της πρωτεργάτιδας της Ναυπλιακής επανάστασης, ‘Ναυπλιείς θαρρείτε…’, τότε χρειάζονται τολμηρές αποφάσεις και συγκρούσεις για να ξεφύγουμε από τη νοοτροπία του παρελθόντος και να μην αναδείξουμε άκριτα σε κορυφαίους ρόλους, άτομα ‘φελλούς’ που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις μεγάλες προκλήσεις ή που δεν ξέρουν γιατι δεν διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα ή που κινούνται μόνο ιδιοτελώς.
Η ευθύνη του καθενός από εμάς είναι μεγάλη.Προσωπικά, είναι τιμή για εμένα και μου γεννά ευθύνη, ότι σε αυτό το περιβάλλον, χωρίς καμία δική μου παρέμβαση, πολλοί συμπολίτες μου και τοπικά ΜΜΕ με προτρέπουν να συμμετέχω ενεργά στις επόμενες δημοτικές εκλογές και να ηγηθώ συνδιασμού, για μια ‘ειρηνική επανάσταση’ στο δήμο μας, με τη ελπίδα να δοθεί ώθηση προς τα εμπρός. Ευχαριστώντας όλους εκείνους που με προτρέπουν σε μια τέτοια πορεία, παραμένω παρούσα και εάν το υγιές σύνολο των συμπολιτών μας, οι κοινωνικές δυνάμεις της ανανέωσης και όχι των πελατειακών, κομματικών δικτύων δυναμώσουν τη φωνή τους, τότε, ναι. Μπορούμε να αγωνιστούμε μαζί και να πετύχουμε πολλά για το δήμο μας.
Οι ‘ώρες της χαλάρωσης’ μάλλον τέλειωσαν και μαζί τελειώνει και η παλιά τάξη πραγμάτων.Η ισχύς των κομμάτων είναι ψευδαίσθηση, άρα στο προσκήνιο έρχονται οι πολίτες για να γίνουν οι ίδιοι, μεσσίες του τόπου τους. 

Αννα Μαντά

Σημείωση: Οι επισημάνσεις είναι δικές μου

Μια μέρα σαν σήμερα 3 του Οκτώβρη αποφάσισε να αναχωρήσει

'Ένα όμως είναι βέβαιο ο Σοσιαλισμός θα είναι Δημοκρατικός ή δεν θα είναι Σοσιαλισμός"

Καραθώνα. Η καταστροφή πιθανόν να είναι κοντά. Μάλλιασε η γλώσσα μου να το λέω

Τουλάχιστον τρεις φορές έθεσα στο δημοτικό συμβούλιο το θέμα του κινδύνου της επιστροφής της απαλλοτριωθείσας έκτασης των χιλίων και πλέον στρεμμάτων της Καραθώνας στους ιδιώτες. Η δημοτική αρχή αδρανεί.

Το θέμα το έθεσα και με επανειλημμένες αναρτήσεις μου σ΄αυτό το ιστολόγιο.

Στις 25 Ιανουαρίου 2009 έγραψα τα εξής:

"Άμεσος είναι ο κίνδυνος η Καραθώνα να περάσει και πάλι στα χέρια των ιδιωτών από τους οποίους απαλλοτριώθηκε η έκταση ή στους κληρονόμους τους ή ακόμα και σε τρίτους στους οποίους θα μεταβιβασθεί η σχετική αξίωση.

Ήδη οι ιδιώτες έχουν προσφύγει για το σκοπό αυτό στα Δικαστήρια.

Εγώ το έθεσα το θέμα τουλάχιστον τρεις φορές στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά δυστυχώς τα αυτιά των αρμοδίων δεν ιδρώνουν. Βλέπουν απλώς την Καραθώνα ένα χώρο για μπίζνες και πολιτικά παιχνίδια και τίποτα παραπάνω.

Οι φόβοι μου για την οριστική απώλεια της Καραθώνας και την πλήρη πλέον καταστροφή της μάλλον θα επαληθευθούν σύμφωνα με δημοσίευμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Στάθη Κουσούνη..........."


Στις 16 Δεκεμβρίου 2010, επανέλαβα για πρώτη φορά προηγούμενη ανάρτηση για να επιστήσω τον κίνδυνο 

Την 1η   Μαρτίου 2011, επανήλθα εκ νέου  στο θέμα και έγραψα τα εξής

"Λίγο-πολύ τ΄ανέφερα όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η παραλία της Καραθώνας
Το αίσχος του παράνομου σκουπιδότοπου (ΧΑΔΑ) με το νέο λόφο από σκουπίδια που δημιουργήθηκε (και ύστερα φωνάζουμε για την Κερατέα)
Το αλαλούμ της χρήσης της παραλίας, ακόμα και της θάλασσας με τα πλαστικά παιχνίδια.
Το μεγάλο θέμα της επιστροφής των απαλλοτριωθεισών εκτάσεων στους παλαιούς ιδιοκτήτες που έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας με τεράστιες πιθανότητες δικαστικής επιτυχίας.
Τα έργα των γηπέδων και του εστιατορίου, που έχουν μείνει στη μέση
Το γεγονός ότι δεν ξεκίνησαν ποτέ τα έργα του βιολογικού καθαρισμού και του θεάτρου.
Η αυθαίρετη χρήση κτηρίων από ιδιώτες."

Και στις 2 Μαρτίου 2011 με τίτλο this is the end, έγραψα μεταξύ των άλλων

"Βασικότατο και αυτό: Σήμερα πρέπει να δούμε τους πολεοδομικούς όρους της περιοχής, έτσι ώστε η επιστροφή με δικαστική απόφαση των απαλλοτριωθεισών εκτάσεων στους παλαιούς ιδιοκτήτες να μην είναι συμφέρουσα γι΄αυτούς. Για παράδειγμα πρέπει να καθορισθούν χρήσεις γης (όχι κατοικία) και αρτιότητες τέτοιες που ουδείς να έχει το δικαίωμα να κτίσει."

Εγώ από τη μεριά μου κρούω για τελευταία φορά τον κώδωνα του κινδύνου.
Μάλλιασε η γλώσσα μου.
Φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό ο Δήμαρχος θα συσκέπτεται με τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων για να δουν πως θα αποτρέψουν την πλήρη καταστροφή, με την ιδιωτικοποίηση της Καραθώνας με το χειρότερο σενάριο-εφιάλτη.
Και τότε προβλέπω ότι οι βουλευτές μας, ο κ. Ανδριανός, ο κ. Μανιάτης και ο κ. Κοδέλλας θα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και θα υποβάλλουν σκληρές ερωτήσεις στον Υπουργό, που δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα πλέον λόγω της πιθανής δικαστικής απόφασης.
Χθες , προχθές πριν από τρία χρόνια έπρεπε να είχαν ληφθεί οι αποφάσεις για να σωθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της Καραθώνας.
Τουλάχιστον σήμερα, και  όσο είναι καιρός, πρέπει  να αλλάξουν οι όροι δόμησης για να γίνει αδύνατο σε μικρές ιδιοκτησίες η ανέγερση οποιουδήποτε κτηρίου. Να ορισθεί η αρτιότητα σε πάνω από 100 στρέμματα.
Ίσως και να προλαβαίνουμε.
Τώρα.......
Αύριο οι όποιες αντιδράσεις των παραγόντων θα είναι ψεύτικες.
Τώρα πρέπει να διαμαρτυρηθούν και να αγωνισθούν οι δημοτικές παρατάξεις.