Ηκουσα

Ηκουσα σήμερα μία είδηση: Ξένοι επιχειρηματικοί όμιλοι ενδιαφέρονται να επενδύσουν στη χώρα μας στους γνωστούς τομείς, όπως ο τουρισμός, οι τηλεπικοινωνίες, τα φωτοβολταϊκά, αλλά και σε έναν τομέα έκπληξη για τους πολλούς. Στον τομέα παροχών υγείας.

Είναι ακριβώς αυτό πούλεγα, μόνος εγώ, πριν από καναδυό μήνες. Ότι η χώρα μας είναι ο ιδανικός τόπος για να αναπτυχθεί ο τομέας της υγείας, ιδίως σε χρονίως πάσχοντες, στον τομέα αποκατάστασης αναπήρων, στον τομέα της προετοιμασίας ανθρώπων και των οικογενειών τους για το μεγάλο ταξίδι.

Η Αργολίδα, λόγω του κλίματος, της γειτνίασης με την Αθήνα και την Πάτρα, που αποτελούν τις βασικές πύλες εισόδου της χώρας, με τους αρχαιολογικούς χώρους, είναι ο ιδανικός τόπος για μια τεράστια ανάπτυξη στον τομέα αυτό.

Πατριώτες τη χάσαμε την ευκαιρία. Ο κυβερνητικός βουλευτής, που λέει πάντα ναι, σε κάθε αίτημα, λαϊκίστικο ή μη, η δημοτική αρχή, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης επέμεναν. Να μη χαθεί το μονάκριβο νοσοκομείο μας (το my precious, του άρχοντα των δαχτυλιδιών). Ούτε θέλησαν να ακούσουν ιδέες για ένα άρτιο κέντρο πρωτοβάθμιας περίθαλψης μαζί με ΤΕΠ που θα συνδύαζε ένα αναβαθμισμένο ειδικό νοσοκομείο και που θαδινε πνοή στη υγεία, στην οικονομία του τόπου, που θάσωζε ζωές. Επέμειναν και πολέμησαν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν. Και προκειμένου να γίνει αυτό βρέθηκε το χάπι της διοικητικής συνένωσης. Τελικά τι ήταν αυτό το χρυσωμένο χάπι; Αντί να ονομάζεται διοικητής ο αρχηγός του νοσοκομείου θα ονομάζεται από τούδε και στο εξής υποδιοικητής. Κατά τα άλλα τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν. Υποβαθμισμένες υπηρεσίες, τεράστιες ελλείψεις σε ειδικότητες, κουτσουρεμένες εφημερίες, απουσία κρεββατιών σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.

Και θα συνεχίσουμε να τρέχουμε στην Αθήνα όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό. Αρρώστησε σοβαρά το παιδί μας; Βουρ στο Παίδων στην Αθήνα. Έπαθες καρκίνο. Τρέξε με όλο το ασκέρι σου στην Αθήνα στα ειδικευμένα Ογκολογικά νοσοκομεία. Έπαθες κάτι σοβαρό στην καρδιά σου; Αθήνα και πάλι Αθήνα, που λέει και το άσμα. Χρειάζεται αξονική τα Σαββατοκύριακα, όταν αφημερεύει του Ναυπλίου; Ασθενοφόρο και πάμε για Τρίπολη.

Και τι περιμένουμε; Να βελτιωθεί η κατάσταση στο προσεχές μέλλον; Μα δεν αντιλαμβανόμαστε ότι τα κονδύλια θα μειώνονται χρόνο με το χρόνο; Ότι τα μηχανήματα, οι εξοπλισμοί οι κτιριακές εγκαταστάσεις θα φθίνουν; Ότι θα λέμε κάθε πέρσι και καλύτερα; Οτι το νοσκομείο με μαθηματική ακρίβεια θα υποβαθμίζεται;

Μια νεαρή γιατρίνα ήταν η μόνη που με παρρησία τους τα είπε. Είναι δυνατόν να χάσει η πόλη μας την ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο αναβαθμισμένο νοσοκομείο Παίδων και μαζί ένα σχετικά αναβαθμισμένο Γενικό Νοσοκομείο σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από το Ναύπλιο; Οι άνθρωποι προτίμησαν την υποβάθμιση από την αναβάθμιση. Κατά τη γνώμη μου δεν μπορούν να δουν τίποτα πίσω από τα μυωπικά τους γυαλιά.

Εγώ, επαναλαμβάνω, θα πρόκρινα ένα ειδικό νοσοκομείο χρονίων παθήσεων ή ένα σύγχρονο νοσοκομείο για καρκινοπαθείς. Ένα νοσοκομείο που θα φρόντιζε άτομα με χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια δεν είναι ένα γηροκομείο, όπως ηλιθίως, ισχυρίσθηκαν μερικοί. Κάλλιστα αυτό το νοσοκομείο θα μπορούσε να ήταν κρατικό, για να προσφέρει υπηρεσίες στους πάσχοντες και ταυτόχρονα να είχε τη δυνατότητα για την αυτοδύναμη οικονομική του ανάπτυξη, δίδοντας ώθηση και στην οικονομία του τόπου.

Τελειώνω με αυτό. Φαντασθείτε το παιδί κάποιου καταφρονεμένου να αρρωστήσει σοβαρά. Ο πτωχός και καταφρονεμένος δεν έχει ΙΧ. Θα προστρέξει στο σταθμό των τρένων για να πάρει το σιδηρόδρομο, για την κατασκευή του οποίου τόσα ξοδέψαμε, για να πάει επειγόντως το παιδί του στην Αθήνα …….. (τελίτσες, τελίτσες, τελίτσες)

Το νέο σχέδιο Μάρσαλ και η Αργολίδα

Μας έδωσαν τα αλήστου μνήμης ΜΟΠ. Τα πακέτα Ντελόρ και Σαντέρ. Το ΕΣΠΑ νούμερο ένα και το ΕΣΠΑ νούμερο δύο.

Έπεσαν στη χώρα πολλά χρήματα, από τα οποία βασικά επωφελήθηκε μια σημαντική μειοψηφία Ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, αετονύχηδες, λαμόγια, πολιτικοί και παρατρεχάμενοι.

Τώρα καταφθάνει πλησίστιο το σχέδιο Μάρσαλ!!!

Φαντάζομαι κάμποσα εκατομμυριάκια θα αναλογούν στην Αργολίδα, εάν μπορεί να τα απορροφήσει.

Το πρόβλημα όμως είναι το ποιος θα τα διαχειριστεί και με ποιο σχέδιο.

Ποιος λοιπόν θα τα διαχειριστεί;

Ο Μανιάτης που θέλει να κατασκευάσει εργοστάσιο αφαλάτωσης σε μια από τις πιο πλούσιες υδρολογικά περιοχές της χώρας;

Ο Αναγνωσταράς με τη μανία της κατασκευής πεζοδρομίων, που βαρύνουν τους κατασκευαστές των πολυκατοικιών; Αυτός που απέτυχε να δώσει μια πνοή στην Πρόνοια, παρά το πρόγραμμα των τριών εκατομμυριακίων;

Οι άνευ σχεδίων και πολιτικών Αντιπεριφερειάρχης Αργολίδας (μου διαφεύγει τώρα το όνομά του) και αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο;

Πείτε μου ένα λόγο για τον οποίο το Μαρσάλειο σχέδιο θα έχει καλύτερη τύχη από το Ντελόρειο.

Και τελικά τι σχέδιο Μάρσαλ θα είναι αυτό, αφού σχέδιο δεν υπάρχει;

Έχει κανείς σκεφτεί τι θέλουμε επακριβώς να κάνουμε για την Αργολίδα και το Ναύπλιο; Πού πρέπει να ρίξουμε το βάρος; Σε ποιους τομείς της οικονομίας έχουμε κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα, ώστε να δώσουμε προτεραιότητες για να ανορθωθεί η οικονομία του τόπου και να μειωθεί η ανεργία;

Δυστυχώς οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις τύχες του μικρού μας τόπου είναι πολιτικά ανεπαρκείς.

Τρανή απόδειξη τούτου είναι ότι η πόλη μας και η ευρύτερη περιοχή στερείται σοβαρών μελετών για να τύχουμε χρηματοδότησης. Και εκεί που φαίνεται κάποια πράγματα να προωθούνται οι φάκελοι γίνονται στο πόδι και την τελευταία στιγμή.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα: Το Μπούρτζι, το τελωνείο, το Ενετικό κτήριο στον Άγιο Γεώργιο, η Ακροναυπλία. Όλα αφημένα στην τύχη τους. Ένα τεράστιο πρόγραμμα στον πολιτισμό εκατοντάδων εκατομμυρίων περνάει από μπροστά μας και το Ναύπλιο το αγνοεί. Δεν σκέφτηκαν οι άνθρωποι καν να ζητήσουν την ένταξη κάποιου έργου. Απλώς δεν ενδιαφέρονται. Ευτυχώς που η άλλη πρόταση μέσα από συγκεκριμένες ενέργειες ζήτησε την ένταξη του αρχαιολογικού χώρου της Ασίνης και φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες ελπίδες να τύχει χρηματοδότησης το έργο αυτό.

Όλοι πανηγυρίζουν για τα έργα στον Ανάβαλο. Το θέμα όμως είναι ότι δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό η ολοκλήρωση του έργου. Σκοπός είναι η ανάπτυξη της γεωργίας, των δυναμικών καλλιεργειών για την τοπική ανάπτυξη και την αύξηση του εισοδήματος των αγροτών. Αυτό που κάνουν οι άνθρωποι μέσα από τις πρόχειρες και στο πόδι μελέτες-αντιγραφές των μελετών των προηγούμενων δεκαετιών είναι να στείλουν νερό σε ανθρώπους που δεν κερδίζουν απολύτως τίποτα από την καλλιέργεια εσπεριδοειδών. Και έτσι η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα στα αντλιοστάσια και μετά παρεμβαίνει ο τοπικός βουλευτής για την επανασύνδεση και αύριο η ΔΕΗ θα το ξανακόψει, αφού οι λογαριασμοί θα παραμένουν απλήρωτοι και το αγροτικό εισόδημα έχει κάνει φτερά και οι πολλοί, δεν πληρώνουν, διότι δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές στους ΤΟΕΒ και τα πράγματα έτσι θα πηγαίνουν, όλα θα χειροτερεύουν όμως το έργο θα προχωράει και κάποιοι θα θριαμβολογούν και η αγροτιά θα ξεκληρίζεται.

Κανείς από τους ιθύνοντες δεν έχει σκεφτεί με ποιο τρόπο μπορεί να αναπτυχθεί ο τουρισμός στην Αργολίδα. Τι έργα απαιτούνται. Τι πρέπει να γίνει στο λιμάνι τ΄ Αναπλιού για την ενίσχυση της κρουαζιέρας και του γιώτινγκ.

Εμένα δεν μου λέει κάτι κ. Μανιάτη, το να δώσουμε μερικά δεκάδες δις για να ανακαινίσουμε το σιδηροδρομικό δίκτυο. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να έχουμε τρένο που να κάνει τη ζωή των πολιτών πιο εύκολη και την πρόσβαση των τουριστών ευχερέστερη.

Δεν με ενδιαφέρει κ. Δήμαρχε να πραγματοποιεί ο Δήμος μελέτη για τη δημιουργία συνεδριακού κέντρου και να δαπανά εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και συνεδριακό κέντρο να μην έχουμε. Με ενδιαφέρει η ανάπτυξη μέσω συγκεκριμένων δράσεων του συνεδριακού τουρισμού με πολλά σε αριθμό και μικρά σε συμμετέχοντες δυναμικά συνέδρια, που θα δώσουν ζωή στα πολλά μικρά ξενοδοχεία και εστιατόρια του τόπου.

Καθόλου δεν με απασχολεί κ. Αντιπεριφερειάρχα το να κατασκευάσεις πιθανόν με Μαρσάλεια χρήματα, νέο διοικητήριο στη Δαλαμανάρα (τυχαίο;). Θα με ενδιέφερε όμως αντί να δοθούν χρήματα για διοικητήριο να κατασκευασθούν έργα υποδομής (αγκυροβόλιο τουριστικών σκαφών, αεροδρόμιο στην Τρίπολη, φράγματα για συγκράτηση των επιφανειακών υδάτων, ανάδειξη της Ακροναυπλίας, εμπλουτισμός των υπόγειων υδάτων κλπ). Ας αφήσουμε στην άκρη το διοικητήριο κ. Αντιπεριφερειάρχα, το οποίο εύκολα μπορεί να γίνει στα οικόπεδα του δημοσίου στην παραλιακή Ναυπλίου-Νέας Κίου (και όχι στη μέση του πουθενά) με άλλα χρηματοδοτικά σχήματα και όχι με ποσά που προορίζονται για την επανεκκίνηση της Ελληνικής οικονομίας.

Τα ταξί στην Αργολίδα

Δεν θα ασχοληθώ με τα παλαβά των καταλήψεων των λιμανιών. Ούτε με τα πιο ακατανόητα του να αφήνουν ελεύθερο τον κόσμο να μπαίνει στο Παλαμήδι. Πραγματικά δεν δύναμαι να αντιληφθώ τί είδους κινητοποιήσεις είναι αυτές. Δεν μπορώ να αντιληφθώ προς τί να τιμωρείται ο 70χρονος τουρίστας που τον αναγκάζουν να περπατήσει μερικά χιλιόμετρα μέσα στο λιοπύρι. Εκδρομή ήλθε ο άνθρωπος δεν πήγε ξανά φαντάρος.
Θα ασχοληθώ όμως με το Δήμαρχο Πάρου.
Πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι τι σκέπτεται ο άνθρωπος, τι σχέδιο έχει και σε τί αποσκοπεί.
Είναι δυνατόν να αφήσει παντελώς ελεύθερες τις άδειες των ταξί; Τί θα πετύχουμε με αυτό; Περισσότερη ανάπτυξη ή καταστροφή;
Ας κάνουμε μια πρόβλεψη για το τί θα γίνει στο Ναύπλιο εάν απελευθερωθούν οι άδειες των ταξί και διπλασιασθεί, ας πούμε,ο αριθμός τους. Τί θα συμβεί; Κάποιοι θα αγοράσουν Μερσεντές για να τις κάνουν ταξί, πολύτιμο συνάλλαγμα θα φύγει στο εξωτερικό.  Στους δρόμους γύρω από το Δικαστικό Μέγαρο θα αρχίσει να γίνεται το αδιαχώρητο. Πλήθος ταξιτζήδων θα  σημαδεύει με το ντουφέκι τους λιγοστούς πελάτες.  Οι χρεωμένοι παλαιοί κάτοχοι αδειών θα καταστραφούν. Οι νέοι θα κλαίγονται για την έλλειψη δουλειάς. Το πλήθος των ταξί, μαζί με το μονοπώλιο του ΚΤΕΛ θα εμποδίζουν την ανάπτυξη άλλων ειδών μεταφοράς. Το αποτέλεσμα θα είναι μείωση στο οικονομικό προϊόν, καταστροφή επαγγελματιών, δημιουργία φρούδων ελπίδων, απογοήτευση και νέα αγανάκτηση μιας μεγάλης ομάδας επαγγελματιών.
Ο Δήμαρχος Πάρου επιχειρεί το παλαβό. Να απελευθερώσει ένα ήδη απόλυτα κορεσμένο επάγγελμα.
Θα μου πείτε: Να παραμείνουν στην Αργολίδα και στο Ναύπλιο τα πράγματα στις μεταφορές ως έχουν;
Όχι.
Τί προτείνω λοιπόν εγώ:
Άμεσα να τεθεί ένα τέλος στις πωλήσεις αδειών και μάλιστα με μαύρο αφορολόγητο χρήμα.
Να επανεκκινήσει η σιδηροδρομική σύνδεση.
Να  τελειώσει το μονοπώλιο του ΚΤΕΛ και να δημιουργηθεί με πιθανή συμμετοχή της Τ.Α. μιας αστικής συγκοινωνίας για όλο το μεγάλο Καλλικρατικό Δήμο Ναυπλιέων.
Λόγω του τουριστικού χαρακτήρα του Δήμου μας, να δοθούν νέες άδειες αποκλειστικά  για τουριστικές μεταφορές-ξεναγήσεις. Είναι απαράδεκτο να απαγορεύεται παντελώς το επάγγελμα αυτό χάριν των ταξιτζήδων.
Να δοθούν άδειες σε μίνι λεωφορεία, βανάκια για μεταφορές ομάδων προσώπων. Είναι αδιανόητο  να είναι αναγκασμένες δύο οικογένειες τουριστών να πρέπει να χρησιμοποιούν δύο ή και τρία ή και τέσσερα ταξί για τις μετακινήσεις τους, ενώ θα μπορούσαν να μισθώσουν ένα βανάκι με ειδική προς τούτο άδεια, με οδηγό-ξεναγό.
Και όταν πλέον οργανωθούν καλύτερα τα μέσα μαζικής μεταφοράς να αυξηθεί δραστικά το κόμιστρο των ταξί. Τα ταξί, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είναι λίγα (πρέπει ο αριθμός τους να μειωθεί, όχι να αυξηθεί) και να αποτελούν μέσο μεταφοράς όχι για τους πολλούς.
Το Ναύπλιο και η Αργολίδα έχει να κερδίσει και όχι να χάσει εάν οι άδειες ταξί είναι περιορισμένες, εάν ενισχυθούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και  δοθούν νέες άδειες για τουριστικούς λόγους.

Το Ναύπλιο δεν είναι και για πέταμα

Η μία πλευρά
Ο τοπικός βουλευτής Μανιάτης με τα "κατόπιν ενεργειών μου"
Ο αυτόματος πιλότος Αναγνωσταράς, προστατευόμενος του προηγούμενου
Ο άλλος προστατευόμενος του τοπικού βουλευτή αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο που αδρανεί επί έξη μήνες.
Ο σκουπιδότοπος στην Καραθώνα
Η μεγάλη κρίση στον τουριστικό τομέα στην περιοχή.
Το χάλι στο λιμάνι με τις κρουαζιέρες
Η Καραθώνα που έχει πλέον μετονομασθεί σε"Γάγγη" της Αργολίδας
Οι καντίνες των παραγόντων που έχουν καταντήσει νυκτερινά μπαρ.
Η ανεργία
Η μαύρη εργασία που δεν ελέγχεται
Τα λουκέτα στην αγορά.
Η οδός φάντασμα, κάποτε οδός Πλαπούτα

Όμως τ΄Ανάπλι δεν είναι για πέταμα
Παραμένει μια από τις πιο όμορφες πόλεις της χώρας
Η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει δημιουργήσει σοφιστικέ καταστήματα που αναβαθμίζουν τη γενική εικόνα
Διαθέτουμε  κάποια από τα καλύτερα μικρά ξενοδοχεία και πανσιόν στην Ελλάδα, χωρίς ιδιαίτερες πολυτέλειες αλλά με εξαιρετικό χαρακτήρα
Ήδη οι τιμές των δωματίων στην πόλη, του φαγητού και του ποτού σε πολλές περιπτώσεις έχουν εκλογικευθεί
Είμαστε η μόνη περιοχή στον κόσμο που διαθέτουμε τρεις αρχαιολογικούς χώρους ενταγμένους στα μνημεία της ΟΥΝΕΣΚΟ
Διαθέτουμε ένα εξαιρετικό Λαογραφικό Ίδρυμα, που παρά τις αντιξοότητες στέκεται στο ύψος του
Αποκτήσαμε ένα εκπληκτικό αρχαιολογικό μουσείο.

Πάνω από όλα όμως και πέρα από Αναγνωσταρέους, Σαλεσιωτέους και Μανιατέους και σε πείσμα των καιρών και σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες διαθέτουμε ένα εξαιρετικό ανθρώπινο αριστερό δυναμικό.
Δεν γνωρίζω τί ψηφίζουν όλοι οι άνθρωποι που μέσα από συλλογικές δράσεις προσφέρουν  στην πόλη, αλλά αυτή η εθελοντική τους και ανιδιοτελής προσφορά αποτελεί κατά τη γνώμη μου, την πιο ηχηρή αριστερή απάντηση στις αδηφάγες αγορές, στην κρίση και στη μιζέρια, στην αδιέξοδη αγανάκτηση.

Σήμερα θα προβάλω δύο εξαιρετικά παραδείγματα ομάδων που προσφέρουν από το περίσσευμά τους (όχι από τα ελλείμματά τους και τα κόμπλεξ τους)
Η πρώτη περίπτωση είναι η ομάδα αυτή των ανθρώπων που με μεράκι ασχολούνται με το ερασιτεχνικό θέατρο. Οργανώνονται μέσα από ένα νέο σωματείο για να μη σβήσει το θέατρο στην πόλη λόγω των ακατανόητων Ραγκούσειων Καλλικρατικών ρυθμίσεων  (μα δεν τον έχουν αντιληφθεί ακόμα τον άνθρωπο;)
Και το δεύτερο παράδειγμα είναι κάποια άτομα που νυχθημερόν προσφέρουν στον υγρό στίβο. Το έχω κάνει και εγώ το έργο για δύο χρόνια και, πιστέψτε με, είναι εξαιρετικά επίπονο και ψυχοφθόρο. Και η προσπάθειά τους έχει αποτέλεσμα. Εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει τόσο, ότι η ομάδα υδατοσφαίρισης του ΝΟΝ τερμάτισε πρώτη και αήττητη στον ένα όμιλο του πρωταθλήματος. Το σημαντικό είναι ότι η ομάδα απαρτίζεται αποκλειστικά από πιτσιρικάδες, ντόπια παιδιά, που τάβαλαν με τους Πατρινούς πισινόλυκους (πιστέψτε με και σε αυτό, και αυτό είναι πολύ δύσκολο). Άκουσα ότι σε όλο το πρωτάθλημα η ομάδα του Ναυπλίου έχει το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας. Εξαιρετικό;

Κατόπιν ενεργειών μου

Κάποτε στις δεκαετίες μετά τον πόλεμο, έγινε μια τεράστια προσπάθεια εξηλεκτρισμού της χώρας. Όταν έφθανε το πολυπόθητο ρεύμα σε ένα ακόμα απομακρυσμένο χωριό έβγαινε η ανακοίνωση του τοπικού Μαυρογιαλούρειου βουλευτή, που ξεκίναγε την είδηση με τη φράση "Κατόπιν ενεργειών του βουλευτή...." ή με τη φράση  "Μετά από παρέμβαση του βουλευτή......" Το ίδιο γινόταν και όταν ολοκληρωνόταν κάποιο μικροέργο σε ένα χωριό. Δεν είχε καμία σημασία για τον τότε τοπικό βουλευτή ότι όλα αυτά εκτελούντο με τη βοήθεια της ΜΟΜΑ ή με τις στερήσεις και τα χρήματα του Ελληνικού λαού. Το σημαντικό ήταν να προβληθεί ο τοπικός βουλευτής ή πολιτευτής.
Σήμερα μετά από τόσα χρόνια και στην κατάσταση της πτώχευσης της χώρας διαβάζω μια παρόμοια είδηση βγαλμένη μέσα από το γραφείο του τοπικού βουλευτή.
"Μετά από παρέμβαση του Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής,Γιάννη Μανιάτη, η ΔΕΗ προέβη σε διακανονισμό των οφειλών με τον ΓΟΕΒ Αργολίδας και στην άμεση επανηλεκτροδότηση, τόσο του κεντρικού αντλιοστασίου του Ανάβαλου, όσο και των περιφερειακών παροχών που δεν τροφοδοτούνταν με ρεύμα, εξαιτίας των αυξημένων οφειλών του Οργανισμού.Συγκεκριμένα, σήμερα, Παρασκευή 15 Ιουλίου, έγινε επανασύνδεση της παροχής του κεντρικού αντλιοστασίου του Ανάβαλου με το δίκτυο της ΔΕΗ.Υπενθυμίζεται ότι η διακοπή της συγκεκριμένης παροχής είχε γίνει από τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, δεν είχε προκαλέσει ιδιαίτερα προβλήματα, καθώς η κάλυψη των αναγκών άρδευσης γινόταν επαρκώς από τις πηγές του Κεφαλαρίου. Τον τελευταίο μήνα, όμως, οι αυξημένες θερμοκρασίες επέτειναν τις ανάγκες άρδευσης, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται επαρκώς από τις πηγές του Κεφαλαρίου και να είναι επιτακτική η ανάγκη επανασύνδεσης της παροχής του αντλιοστασίου του Αναβάλου."
Τί να πω;
Απαιτείται παρέμβαση του τοπικού βουλευτή για να γίνει ο διακανονισμός;
Και εάν απαιτείτο πρέπει αυτό να τονισθεί από το γραφείο του Υφυπουργού για να πάρει τα εύσημα ο κ. Μανιάτης;
Και αυτός ο διακανονισμός ήταν παράτυπος ή όχι; Διότι εάν δεν ήταν παράτυπος, ποία ακριβώς η σημασία της παρέμβασης του βουλευτή;
Και τελικά τί ακριβώς θα γίνει με τις οφειλές του ΓΟΕΒ; Θα συνεχίζεται η κατάσταση της αδυναμίας πληρωμής και θα συνεχίζονται οι διακανονισμοί με την "παρέμβαση" του βουλευτή;
Εγώ θάθελα να ακούσω πραγματικές και σοβαρές απαντήσεις στο τεράστιο ζήτημα, που είναι η πλήρης αδυναμία του αγροτικού κόσμου να πληρώσει τις αυξημένες δαπάνες για να έχει νερό άρδευσης όταν η τιμή του πορτοκαλιού είναι εξευτελιστική.Εδώ θάθελα λύσεις και όχι ανακοινώσεις για παρέμβαση του βουλευτή για διακανονισμό του χρέους του ΓΟΕΒ.
Διακανονίσθηκε το χρέος. Και λοιπόν; Πώς θα πληρωθεί όταν οι τελικοί χρήστες έχουν πραγματική αδυναμία να πληρώσουν στους τοπικούς ΤΟΕΒ.
Τίθεται και ένα άλλο θέμα από την ανακοίνωση του βουλευτή.  Το ρεύμα είχε κοπεί από το Φεβρουάριο και ουδείς ίδρωνε όσο είχε νερό το Κεφαλάρι. Κατά τα άλλα η ανακοίνωση μιλάει για "άμεση" επανασύνδεση. Εκπληκτικό!!! Και ακόμα πιο εντυπωσιακό. Από το γραφείο του Υφυπουργού έβγαινε ανακοίνωση που ασχολιόταν με αυτό εδώ το ιστολόγιο για το θέμα των νερών στην Αργολίδα και το θέμα του διυλιστηρίου στον Ανάβαλο και την ίδια στιγμή είχε κοπεί το ρεύμα στον Ανάβαλο και ουδείς ασχολιόταν διότι είχε άφθονο νερό το Κεφαλάρι.
Και τέλος θα τονίσω και κάτι ακόμα. Όλος ο μέχρι σήμερα τρόπος κατασκευής των δικτύων μεταφοράς νερού του Αναβάλου είναι ιδιαίτερα ενεργοβόρος και δαπανηρός. Και σήμερα που φαίνεται ότι θα προχωρήσουν τα έργα ουδέν απολύτως αλλάζει. Και παρ΄όλα αυτά όλοι οι αρμόδιοι θριαμβολογούν. Όμως, επαναλαμβάνω, δεν απαντούν στο  εξής απλό. Το φτιάξαμε το έργο. Αυξήσαμε τις καταναλώσεις και τους λογαριασμούς του ρεύματος. Ποιός θα τους πληρώσει; Σε ποιά τιμή θα δίδεται αύριο νερό στους αγρότες; Και με ποιά ιδιότητα θα παρεμβαίνει αύριο ο τοπικός βουλευτής για διακανονισμό σε μια ΔΕΗ που σκοπεύουν να ιδιωτικοποιήσουν; Για ποιό λόγο ο αυριανός ιδιώτης ιδιοκτήτης θα κάνει τις χάρες στον τοπικό βουλευτή;
Όχι δεν πρέπει σε λίγα χρόνια να αγανακτούν και οι αγρότες με τους τοπικούς άρχοντες, διότι πλέον θα υπάρχει πλήρης αδυναμία να δοθεί νερό.
Πρέπει σε λίγους μήνες να γυρίσουν όλοι την πλάτη στους γαλάζιους και πράσινους, που μετά "από ενέργειές τους" σώζεται προσωρινά η κατάσταση για να μας πουν σε λίγα χρόνια ότι διαπιστώνεται πλήρες αδιέξοδο.

Έργα στην περιοχή (3)

ΔΡΟΜΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

O ψευδεπίγραφος δρόμος. Δεν συνδέει κανέναν αρχαιολογικό χώρο με άλλον. Απλά περνάει από κάποια απόσταση από αρχαιολογικούς χώρους, που έτσι και αλλιώς είναι γεμάτη η Αργολίδα. Ο παράγοντας που χάραξε στο χάρτη το δρόμο από Ιρια προς Σαλάντι, χάραξε και αυτό το δρόμο, που συντομεύει την απόσταση και το χρόνο μετάβασης προς Ναύπλιο. Ο δρόμος χώρισε τις αγροτικές περιοχές στα δύο. Οι πολλοί νεκροί τα τελευταία χρόνια στο φονικό δρόμο «των αρχαιοτήτων» δεν μου επιτρέπει να βάλω κάτι περισσότερο από άσσο

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 1

ΔΙΚΤΥΟ ΟΠΤΙΚΩΝ ΙΝΩΝ

Κάποιες μεγάλες εταιρίες τα βρήκαν με την Κυβέρνηση της ΝΔ και έκαναν μεγάλα έργα τοποθέτησης δικτύων οπτικών ινών σε πολλές πόλεις της Ελλάδας με πανομοιότυπους τρόπους. Θα μπορούσε να είναι ένα έργο πολύ χρήσιμο. Απ΄ όσο κατάφερα να μάθω το δίκτυο έχει τοποθετηθεί, τα χρήματα (εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ) καταβλήθηκαν και ουδείς έχει συνδεθεί και ουδείς χρησιμοποιεί τις οπτικές ίνες. Επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και πιθανόν κάποια άλλη, μη αδιαφορούσα, δημοτική αρχή αναλάβει στο μέλλον θα το βαθμολογήσω με καλό βαθμό

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 7

ΕΡΓΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Πληρώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Ο μελετητής Αλεξανδρόπουλος απεβίωσε και ο Δήμος συνεχίζει να χρωστάει χρήματα στους κληρονόμους του για τη μελέτη. Ήταν ένα έργο με γκαζόν, πλακοστρώσεις, διαμορφώσεις που δεν έχει αποδώσει απολύτως τίποτα. Σήμερα χρησιμοποιείται από τους τσιγγάνους για προσωρινά καταλύματα. Έγινε μια τρομακτική σπατάλη στο φωτισμό. Το έργο έγινε μόνον κατά ένα μέρος σε σχέση με αυτά που αρχικά μελετήθηκαν.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 2

ΕΡΓΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΑΝΑΒΑΛΟΥ

Το νερό αποτελεί ζωή για τον αγροτικό κόσμο. Είναι ανάγκη να επεκταθεί το δίκτυο του Αναβάλου. Ουδείς μπορεί να έχει αντίρρηση σ΄ αυτό. Όμως ο τρόπος επέκτασής του είναι λανθασμένος. Με διπλές και τριπλές κινήσεις, με σπατάλη ηλεκτρικής ενέργειας, με κόστος για τον τελικό χρήστη που τελικά αδυνατεί να πληρώσει λόγω των εξευτελιστικών τιμών του πορτοκαλιού. Οι αγρότες είναι αναγκασμένοι να παίρνουν το νερό κάθε 15 περίπου μέρες, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η καλλιέργεια κηπευτικών

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 6

ΕΡΓΟ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΑΝΑΒΑΛΟΥ ΣΤΑ ΙΡΙΑ

Το δεκάρι. Εδώ βάζω άριστα. Έφτασε στα Ιρια νερό που οδηγείται σε κεντρική δεξαμενή σε ψηλό σημείο. Έτσι έχουμε οικονομίες ρεύματος, χρημάτων και νερού. Οι αγρότες μπορούν όποτε θέλουν να ποτίσουν. Ο κάμπος των Ιρίων γίνεται ένας Παράδεισος. Και εδώ βέβαια έχω ένα «εάν» Εάν γίνουν πραγματικότητα οι φαραωνικές πράσινες και γαλάζιες λογικές και επιχειρήσουν να δώσουν νερό στην Ερμιονίδα από τη δεξαμενή των Ιρίων, τότε τα πράγματα αλλάζουν και υπάρχει κίνδυνος…

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 10

ΠΑΡΑΛΙΑΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί έγινε αυτό το χρηματοβόρο έργο και μάλιστα κατ΄ αυτό τον τρόπο; Γιατί διαπλατύνθηκε ο δρόμος; Γιατί φωτίσθηκε από άκρη σε άκρη; Μα κανείς δεν βλέπει τον τρόπο κατασκευής των επαρχιακών δρόμων στην Ευρώπη; Με τις κυκλικές διασταυρώσεις, με σχετικά στενούς δρόμους για να μην αναπτύσσονται μεγάλες ταχύτητες; Με οικονομίες και φειδώ. Ποιος ο λόγος να πηγαίνει κάποιος από το Ναύπλιο στη Νέα Κίο σε επτά αντί δέκα λεπτά της ώρας;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 0

ΕΡΓΑ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΜΥΚΗΝΩΝ, ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ, ΤΙΡΥΝΘΑΣ, ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΥΚΗΝΩΝ

Έχουμε τους πιο σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο μέσα σε μια μικρή ακτίνα. Τα έργα ανάδειξης είναι απολύτως αναγκαία. Ουδείς όμως έχει προβάλει το γεγονός ότι ο νομός μας είναι ο μοναδικός στον κόσμο με τρία μνημεία ενταγμένα στα μνημεία της ΟΥΝΕΣΚΟ. Μα είναι τόσο άχρηστοι;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 8

ΑΛΙΕΥΤΙΚΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ

Δαπανήθηκαν πολλά χρήματα. Δεν γνωρίζω εάν το έργο έχει τελικά αποδώσει στους αλιείς. Ίσως κάποιος βοηθήσει με δικές του απόψεις για τη βαθμολογία.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ;

Δεν συνεχίζεται άλλο η καταγραφή. Εάν έχω ξεχάσει κάτι, μπορείτε με τα σχόλιά σας να κάνετε την καταγραφή πιο πλήρη.

Όμως αυτό που, πιστεύω, γίνεται κατανοητό είναι ότι τεράστια ποσά σπαταλήθηκαν και ελάχιστα έργα απέδωσαν.

Δεν πρέπει να ψάχνουμε τις ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση σε συνωμοσίες και σε κακούς γερμανούς. Οι ευθύνες είναι δικές μας αποκλειστικά. Του κάθε πολίτη που ψήφιζε τον παράγοντα που χάρασσε δρόμους πάνω σε χάρτες, όλους αυτούς που χειρίσθηκαν τα πάμπολλα χρήματα τις τελευταίες δεκαετίες.

Έργα στην περιοχή (2)

ΕΠΕΚΤΑΣΕΙΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΓΟΥΣ

Τα χρήματα που δαπανήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες για την επέκταση των δύο νοσοκομείων (μαζί μα αρχαιολογικές έρευνες στο Άργος) ήσαν πάμπολλα. Λίγη σκέψη να υπήρχε σήμερα θα είχαμε ένα σπουδαίο νοσοκομείο στο νομό, αντί για δύο υποβαθμισμένα. Ο τοπικισμός έκανε στον τομέα αυτό το θαύμα του. Κανονικά θάπρεπε να βάλω ένα ηχηρό μηδενικό. Όμως θα πρέπει να σεβαστώ το γεγονός ότι κάποιοι ασθενείς μπορεί να θεραπεύθηκαν στις νέες πτέρυγες.

Βαθμολογία 4

ΑΓΟΡΑ ΕΚΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Η έκταση αγοράσθηκε με δάνεια από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και τους Δήμους Άργους και Ναυπλίου. Τίποτα δεν προχώρησε, ούτε και φαίνεται να προχωράει

Βαθμολογία 1

ΛΙΜΑΝΙ ΝΑΥΠΛΙΟΥ.

Τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την επέκταση και εκβάθυνση του λιμανιού του Ναυπλίου, ήσαν εξαιρετικά πολλά. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε σήμερα ένα λιμάνι σχεδόν νεκρό εμπορικά, ενώ και τα περισσότερα από τα κρουαζιερόπλοια μένουν απέξω στα ανοιχτά.

Βαθμολογία 3

ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Η προμελέτη προέβλεπε την κατασκευή ενός περιμετρικού αποχετευτικού αγωγού που θα συνέλεγε τα λύματα από το παλιό Ενετικό δίκτυο. Στην οριστική μελέτη αυτό άλλαξε και προκρίθηκε να σκαφτεί όλη η παλιά πόλη, να καταστραφούν οι Ενετικοί αγωγοί και να ξαναγίνουν καινούργιοι, με μεγάλο κόστος, αφού θάπρεπε να προστατευθούν οι διατηρητέες κατοικίες. Σημερινή κατάσταση. Είκοσι χρόνια μετά το έργο δεν έχει ολοκληρωθεί και δεν φαίνεται ότι θα ολοκληρωθεί τις επόμενες δεκαετίες

Βαθμολογία 1

ΚΟΙΝΟΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ΑΡΓΟΥΣ

Ένα σπουδαίο και βασικό έργο υποδομής για την προστασία του περιβάλλοντος. Παρά τα χρήματα που σπαταλήθηκαν δεν έγινε τριτοβάθμθιος, ενώ το μήκος του αγωγού που χύνει τα υπολείμματα στη θάλασσα, μίκρυνε κατά πολύ και η εκβολή γίνεται κοντά στην ακτή. Η λειτουργία του βιολογικού έχει πολλά προβλήματα, όταν συνδέονται βιομηχανίες

Βαθμολογία 7

ΕΡΓΑ ΣΤΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Λόγω της Ολυμπιάδας το Ναύπλιο απέκτησε ένα γήπεδο με ωραίο χλοοτάπητα και στίβο με ταρτάν. Ένα χρήσιμο έργο. Μελανό σημείο η τοποθέτηση πανάκριβων κιγκλιδωμάτων για την ασφάλεια ακόμα και σε σημεία, απ΄όπου δεν έχουν πρόσβαση οι χούλιγκαν

Βαθμολογία 8

ΜΕΛΕΤΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΤΣΟΒΙΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΠΟΛΗ

Χρήσιμες μελέτες πάνω στις οποίες έπρεπε να είχαν βασισθεί οι δράσεις για την ανάδειξη και αναβάθμιση της παλιάς πόλης. Ουσιαστικά η δημοτική αρχή χρησιμοποιεί από τις μελέτες αυτές ό,τι τη συμφέρει. Δεν φαίνεται στο ορατό μέλλον μια συνεκτική πολιτική που να βασίζεται στις προτάσεις και τα συμπεράσματα των μελετών.

Βαθμολογία 7

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΩΝ

Από τον νόμο υποχρεούνται οι ιδιοκτήτες να κατασκευάσουν τα πεζοδρόμια μπροστά από τις ιδιοκτησίες τους. Ειδικά για τους αντιπαροχείς η σχετική δαπάνη αποτελεί ένα ελάχιστο ποσοστό του συνολικού έργου. Παρ΄ όλα αυτά ο Δήμος Ναυπλιέων ξόδεψε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για κατασκευή πεζοδρομίων, για προφανείς λόγους εξυπηρέτησης πελατειακών λογικών.

Βαθμολογία 0

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΠΕΖΟΔΡΟΜΩΝ

Οι Πεζοδρομήσεις ειδικά στην παλαιά πόλη αναδεικνύουν τις ομορφιές της πόλης και δίνουν ανάσες ζωής στους κατοίκους. Το υλικό των πεζοδρομήσεων που συναντάει κανείς στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης είναι ο κυβόλιθος. Και αυτό διότι είναι εύκολο να αντικατασταθεί και να γίνουν έργα κάτω από το δρόμο αν χρειασθεί (που χρειάζεται) Εδώ έχουμε τα γνωστά μπαλώματα. Το Ναύπλιο μαρμαροποιήθηκε με μάρμαρα αμφίβολης ποιότητας και πιθανής μεγάλης απόδοσης κερδών.

Βαθμολογία 6

ΠΕΖΟΔΡΟΜΗΣΗ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

Ειδική περίπτωση πεζοδρόμησης/ Δημιούργησε το δρόμο της χύδην διασκέδασης. Απέδωσε πολλά σε επιχειρηματίες της διασκέδασης και σε ιδιοκτήτες καταστημάτων που νοίκιασαν τα ακίνητά τους για μπαρ. Δημιούργησε και ένα μεγάλο αρνητικό. Το Ναύπλιο απώλεσε το βόρειο μέτωπό του προς της θάλασσα.

Βαθμολογία 3

Συνεχίζεται

Έργα στην περιοχή (1)

Αποφάσισα να κάνω μια δύσκολη εργασία.

Να θυμηθώ και να καταγράψω τα δημόσια, περιφερειακά, νομαρχιακά και δημοτικά έργα και δράσεις των τελευταίων τριάντα ετών στην περιοχή μας, που κόστισαν μερικά δις,, πιθανόν πολύ περισσότερα από το ακαθάριστο εθνικό προϊόν μιας μεγάλης σε πληθυσμό Αφρικάνικης χώρας.

Και όχι μόνον να τα καταγράψω αλλά και να τα βαθμολογήσω. Ο βαθμός που θα τους βάλω θα είναι συνάρτηση του κόστους των έργων και δράσεων με την επίδραση που είχαν στην οικονομία, στην καθημερινή και κοινωνική ζωή των πολιτών, στην πολιτιστική, τουριστική, αγροτική, βιομηχανική και γενικότερα οικονομική ανάπτυξη.

Ανακάλυψα κάτι έργα που πρέπει να λάβουν το βαθμό μηδέν. Δυσκολεύτηκα όμως να βρω έργο να του βάλω δέκα.

1. ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΣΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ ΑΜΑΛΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ

Οι σημερινοί εικοσάρηδες δεν το πρόλαβαν. Οι περισσότεροι το έχουμε ξεχάσει. Στο οικόπεδο στη Λεωφόρο Αμαλίας κατασκευάσθηκε κιτς αρχαιοελληνικός ναός, για να χρησιμεύσει ως αφετηρία λεωφορείων, η οποία σύντομα απομακρύνθηκε από εκεί. Ο «ναός» κατεδαφίσθηκε. Τα χρήματα που δόθηκαν για τη μελέτη (θυμάται κανείς το μελετητή;) και για την κατασκευή του έργου πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων.

Βαθμολογία: 0

2. ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ

Είπαν ότι το έργο κόστισε μερικές δεκάδες εκατομμύρια. Ξανακατασκευάσθηκε ως μετρική γραμμή, μοναδική στην Ευρώπη και όχι ως προέκταση του προαστιακού Παρ΄ όλα αυτά τρένο στην Αργολίδα δεν έχουμε. Αγοράσθηκαν πανάκριβα τρένα, τα οποία σκουριάζουν σε αποθήκες, αφού δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο υπόλοιπο δίκτυο. Ο βασικός υπεύθυνος του έργου παραμένει στη θέση του. Δεν του βάζω μηδενικό, αφού πιθανόν το δίκτυο να χρησιμοποιηθεί σε μέλλοντα χρόνο.

Βαθμολογία: 3

3. ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΣΙΔΗΡΑΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ

Ένα από τα πιο όμορφα έργα που έχουν γίνει στο Ναύπλιο τα τελευταία χρόνια. Στεγάζει παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης με σημαντικούς πίνακες και σπουδαίες περιοδικές εκθέσεις. Δεν θα του βάλω δέκα, λόγω της παντελούς αδιαφορίας της δημοτικής αρχής να προβάλει και αναδείξει το σπουδαίο αυτό χώρο.

Βαθμολογία: 8

4. ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΑΣ-ΚΑΡΑΘΩΝΑΣ

Το πλέον χρηστικό έργο που έχει γίνει. Αν το βαθμολογούσα μόνον ως προς τη χρησιμότητά του θα έπρεπε να του βάλω δέκα. Όμως με το έργο αυτό καταστράφηκε πλήρως η Βαυαρέζικη Σπηλιά και εξαφανίσθηκε η Συκίτσα, μια μικρή ωραία παραλία, που θυμούνται οι παλαιότεροι.

Βαθμολογία: 6

5. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Ένα εξαιρετικό έργο διεθνών πολιτιστικών προδιαγραφών. Θα έπρεπε να πάρει δεκάρι, αν δεν είχε καθυστερήσει η ολοκλήρωσή του εξ αιτίας της αδράνειας της πολιτικής ηγεσίας

Βαθμολογία: 9

6. ΕΡΓΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΘΩΝΑ

Το εστιατόριο παραμένει γιαπί, χρόνια τώρα. Οι αθλητικοί χώροι, ξεκίνησαν να κατασκευάζονται και εγκαταλείφθηκαν. Τα οικοδομικά υλικά εκλάπησαν. Εκατομμύρια δραχμές ξοδεύτηκαν άσκοπα. Θα έπαιρνε μηδενικό, εάν δεν υπήρχε ωφέλεια από την εξυπηρέτηση των λουομένων στα δύο κτήρια που αποπερατώθηκαν.

Βαθμολογία: 3

7. ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΓΩΓΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΝΕΡΟΥ ΑΠΌ ΜΥΛΟΥΣ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ

Δαπανήθηκε ένα μεγάλο ποσό. Αντί το έργο να γίνει σε Νομαρχιακό επίπεδο, έγινε μόνον από το Δήμο Ναυπλίου. Χρησιμοποιήθηκαν σιδηροσωλήνες αντί για πλαστικοί. Επειδή είναι έργο υποδομής και μεταφέρει νερό θα περάσει τη βάση.

Βαθμολογία: 6

8. ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΚΤΗΡΙΟΥ ΒΙΓΚΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Το Υπουργείο Πολιτισμού δαπάνησε ένα σημαντικό ποσό για την απαλλοτρίωση του κτηρίου. Εδώ και πολλά χρόνια παραμένει ερείπιο. Υπάρχει κίνδυνος εάν δεν χρησιμοποιηθεί να προσφύγουν οι παλαιοί ιδιοκτήτες στη Δικαιοσύνη για να ανατρέψουν την απαλλοτρίωση. Επειδή υπάρχει ελπίδα να γίνει κάτι στο μέλλον η βαθμολογία θα πλησιάσει τη βάση.

Βαθμολογία: 4

9. ΜΕΛΕΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ

Κόστισε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Το έργο δεν θα γίνει ποτέ, ούτε και απεξαρχής υπήρχε καμία περίπτωση να γίνει. Η μόνη ωφελημένη η μελετητική εταιρία.

Βαθμολογία: 0

10. ΠΑΡΑΛΙΑΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΑ ΙΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΑΛΑΝΤΙ

Τοπικός άρχων αποφάσισε και χάραξε πάνω στο χάρτη έναν παραλιακό δρόμο. Και μετά έδωσε εντολή να γίνει. Ποτέ δεν εξασφαλίστηκε η χρηματοδότησή του και δεν εγκρίθηκαν οι μελέτες. Παρ΄ όλα αυτά το έργο ξεκίνησε και προχώρησε αρκετά μέτρα. Άγνωστο είναι σ΄εμένα το πόσο κόστισαν οι μελέτες που δεν εγκρίθηκαν και η κατασκευή του τμήματος αυτού του μη εγκριθέντος έργου.

Βαθμολογία: 0

11. ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Φαίνεται ότι κυριαρχεί μέσα μας το σύνδρομο του μεγαλείου. Κατασκευάσαμε ένα κολυμβητήριο Ολυμπιακών διαστάσεων, ανοικτό με δέκα και όχι οκτώ διαδρομές και με μεγαλύτερο βάθος από άλλα Κολυμβητήρια και τελικά εξαιρετικά ενεργοβόρο. Ποτέ δεν είχαν εξασφαλισθεί οι πιστώσεις και ο αθλητικός χώρος έμενε κλειστός για πολλούς μήνες.. Είμαι αναγκασμένος να του βάλω τη βάση, αφού όσο είναι ανοικτό χρησιμοποιείται από πολλά παιδιά.

Βαθμολογία:5

12. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

Κόστισε τρία εκατομμύρια περίπου. Υποτίθεται ότι θα αναβαθμιζόταν μια προβληματική γειτονιά μιας πόλης. Αυτό δεν έγινε. Πολύ θάθελα να του βάλω μηδενικό, όμως η κατασκευή παιδικού σταθμού και κάποιες πλακοστρώσεις με αναγκάζουν να του τσιμπήσω δύο βαθμουλάκια

Βαθμολογία: 2

13. ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΥΣΚΕΥΑΣΤΗΡΙΩΝ

Πολλά από τα εργοστάσια παραμένουν έρημα. Άλλα από έχουν βγει και στο σφυρί. Οι εξαιρέσεις δραστήριων Συνεταιρισμών υπάρχουν και αυτές συντελούν ώστε να ανεβεί έστω και κατά κάτι η βαθμολογία μου

Βαθμολογία: 3

(Η καταγραφή θα συνεχισθεί)

Επεξεργασία ανάρτησης

Δεν  αξίζει να ασχολιέται κάποιος μαζί σας

Αριστερή Λιτότητα για insiders και outsiders

Eνα οδοιπορικό στη λιτότητα που μπορεί να είναι δίκαιη, οικολογική και αναπτυξιακή για τα δικά μας μέτρα. Μπορεί να είναι αριστερή λιτότητα;

Αν κάτι με ξενίζει στις πρόσφατες κινητοποιήσεις είναι ηκαθολικότητα. Βλέπω στο ίδιο κοινωνικό μετερίζι, άνεργους, νέους των 500 Ευρώ, χαμηλόμισθους ΔΥ, χειμαζόμενους μικρέμπορους, αλλά και παχυλά αμειβόμενους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ, και κατά τεκμήριο φοροδιαφεύγοντες επαγγελματίες κλειστών επαγγελμάτων. Ένας εκ των αγανακτισμένων που χτύπησαν το Χατζηδάκη ήταν συνταξιούχος του ΟΤΕ. Όλοι αυτοί αν και ανήκουν σε διαφορετικά στρώματα με διαφορετικές και ανταγωνιστικές προτεραιότητες συμμαχούν κατά των κυβερνητικών επιλογών ή των δεσμεύσεων που επιβάλουν οι δανειστές. Όλοι αντιμάχονται τα μέτρα λιτότητας. Την ίδια εικόνα βλέπω και στις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Γόνοι αστικών οικογενειών, με έτοιμη μια θέση στο Ηarvard, αγκαλιά με παιδιά απόρων οικογενειών και φτωχούς μετανάστες αρνούνται την «εμπορευματοποίηση» και απαιτούν κοινωνικές παροχές, υπερασπιζόμενοι το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης.

Οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ ή του ΟΠΑΔ είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τις εξετάσεις που κάνουν στα εξωτερικά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων μας και μετά να διεκδικούν το 80% από τα ταμεία τους, με πολύ κόπο. Αντίθετα οι ασφαλισμένοι δημοσιογράφοι, γιατροί, νομικοί, υπάλληλοι ΟΤΕ, ΔΕΗ ΕΥΔΑΠ, δεν πληρώνουν απολύτως τίποτα.

Αν όμως ο φαρμακοποιός θέλει να διατηρήσει το κέρδος του 35% επί της λιανικής τιμής του κάθε φάρμακου που πουλάει στο ΙΚΑ, πως θα μπορεί ο εργάτης να απολαμβάνει της δωρεάν περίθαλψης από το ήδη φτωχό του  ταμείο; Αν οι έχοντες και κατέχοντες δεν θέλουν να πληρώσουν αυξημένους φόρους από που θα βρει το κράτος τους αναγκαίους πόρους για να πληρώσει το επίδομα ανεργίας; Αν ο εύπορος επαναστατημένος νέος έχει τη δυνατότητα να κάνει αύριο ένα καλό μεταπτυχιακό στις ΗΠΑ και να αναπληρώσει το έλλειμμα των εγχώριων σπουδών του, πως θα μπορέσει ο άπορος να αποκτήσει ένα αξιόπιστο πτυχίο από ένα πανεπιστήμιο το οποίο αμφότεροι σήμερα καταστρέφουν και απαξιώνουν; 

Φοβάμαι πως όσοι επικαλούνται την πάλη μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας ως αποκλειστική κινούσα δύναμη των μαζικών κινητοποιήσεων αρνούνται να δουν τις αντιφάσεις που θέτει η ίδια η ζωή.

Το πολιτικό σύστημα μπορούσε μέχρι χτες να σπρώχνει τις αντιφάσεις αυτές κάτω από το χαλί, με την κοινοτική επιδότηση και το δανεισμό. Είναι αυτά τα οποία του έδιναν την απαραίτητη ρευστότητα ώστε να συντηρεί ένα καθολικό κοινωνικό κράτος, ένα κράτος αδιάκριτων παροχών. Μπορούσε να ανέχεται ή και να ενθαρρύνει τη φοροδιαφυγή επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών, να πλουτίζει εργολάβους με το αζημίωτο, να παρέχει προνόμια σε κρατικούς υπαλλήλους, να επιδοτεί τα ευγενή ταμεία της εργατικής νομενκλατούρας, να κάνει αγορές του αιώνα, να στήνει Ολυμπιακούς αγώνες. Να κάνει ότι πρέπει, για να αυξάνονται τα κέρδη των οικονομικών ελίτ και ταυτόχρονα να αναπαράγει και να διευρύνει την εξουσία του. Παράλληλα όμως έπρεπε να φροντίζει και την κοινωνική συνοχή. Μπορούσε να κρατά την ανεργία σε ανεκτά επίπεδα χρηματοδοτώντας τα δημόσια έργα, την οικοδομή και την κατανάλωση και διογκώνοντας συνεχώς τον ευρύτερο δημόσιο τομέα με ανεξέλεγκτους διορισμούς. Το σύστημα είχε πιστέψει στο αεικίνητο 1^ου είδους, ή αν θέλετε ότι ακόμα και το νηστικό αρκούδι μπορεί να χορεύει για πάντα.

Οι κοινοτικές επιδοτήσεις μετατράπηκαν σε καταναλωτικά αγαθά ή εκλάπησαν και βγήκαν σε υπεράκτιες εταιρίες. Ο αγροτικός τομέας δεν εκσυγχρονίστηκε και οδηγήθηκε σε μαρασμό. Ακόμα και το εργαλείο των συνεταιρισμών στη χώρα αυτή ακυρώθηκε. Καταστράφηκε ο παραγωγικός ιστός, η χώρα αποβιομηχανοποιήθηκε. Πολυεθνικές που είχαν επενδύσει στην Ελλάδα αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν. Αναπτύχθηκε ο τουρισμός της αρπαχτής με τα κοντά ποδάρια, το εφοπλιστικό κεφάλαιο σήκωσε σημαίες ευκαιρίας, μειώθηκαν ο ανταγωνισμός και οι εξαγωγές. Η χώρα ζούσε με δανεικά και συνέχιζε να καταναλώνει αενάως.

Κανείς δεν προσπάθησε να ανακόψει την πορεία αυτή. Κανείς δεν πρότεινε ένα πλάνο ανάπτυξης των εξαγωγών. Κανείς δεν αναζήτησε τομείς παραγωγής στους οποίους θα μπορούσαμε να ειδικευτούμε και να καινοτομήσουμε, αξιοποιώντας το πλούσιο επιστημονικό δυναμικό μας. Η παραγωγή πλούτου έγινε συνώνυμο της κλοπής. Είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε παραγωγή μηχανικών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς όμως βιομηχανία. Ο εξορθολογισμός των πανεπιστημιακών δικτύων μας  με γνώμονα και τις παραγωγικές ανάγκες της χώρας θεωρείται ακόμα και σήμερα ύβρις. 

  Η Αριστερά διάβασε το Μαρξ, αλλά δεν τον κατάλαβε. Νόμισε λοιπόν ότι ήταν καθήκον της να πιέζει προς τη διάλυση κάθε ιδιωτικής επιχείρησης, ώστε να απολυθούν οι εργαζόμενοι και μετά να προσληφθούν στο δημόσιο. Αυτή την καταστροφή την έβλεπε σαν ένα βήμα προς το σοσιαλισμό. Ακόμα και σήμερα, η πιο απαγορευμένη λέξη για την εγχώρια Αριστερά είναι η λέξη «ανταγωνισμός». Δεν θα ήθελα να προσάψω κάποια μαζική υστεροβουλία στην στάση αυτή. Σίγουρα πολλά από τα στελέχη της ήταν και είναι κρατικοδίαιτα, αλλά η κύρια αιτία δεν είναι αυτή. Ίσως η απλή, καθαρή, κρυστάλλινη, μαζική και μεταδοτική βλακεία να είναι η πιο πειστική ερμηνεία στην αντιπαραγωγική εμμονή της αριστεράς μας.

Με αυτή όμως την πολιτική των παροχών, δηλαδή του έμμεσου ή άμεσου χρηματισμού μεγάλου μέρους της κοινωνίας, ο δικομματισμός έβλεπε τα ποσοστά του να αγγίζουν το 90%. Η Αριστερά έβλεπε σαν χαζή κάθε οικονομίστικο αίτημά της να υιοθετείται από δεξιούς και πασόκους και να γίνεται νόμος του κράτους, αποφέροντας εκλογικά κέρδη και μαύρο πολιτικό χρήμα. Την επομένη ζητούσε ακόμα περισσότερα, ακόμα πιο παράλογα, μήπως και βρει κάτι να διαφοροποιηθεί.  Οι μόνοι που έμεναν συνεχώς απέξω ήταν οι απλοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, οι σύγχρονοι προλετάριοι, οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Λόγω της ύπαρξης των πολλών μικρών επιχειρήσεων του ελληνικού καπιταλισμού, αλλά και της κρατικολαγνείας της αριστεράς, αφέθηκαν μόνοι, πολιτικά και συνδικαλιστικά αδύναμοι να προσμένουν, στο έλεος του κάθε κόμματος εξουσίας, με ελπίδα ένα διορισμό στο δημόσιο. Ο τεράστιος όγκος  της μαύρης οικονομίας και της μαύρης εργασίας  τους έδινε δουλειές και τους διατηρούσε στα όρια του παιχνιδιού. Να μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις ήταν οι προεκλογικές συγκεντρώσεις των κομμάτων, η αναμονή της έλευσης ενός νέου μεσσία. Να μην ξεχνάμε όμως και τη «φωτεινή εξαίρεση». Η μεγαλύτερη εργατική κινητοποίηση στο προηγούμενο διάστημα ήταν κατά του νόμου Γιαννίτση, δηλαδή κατά της σωτηρίας των ασφαλιστικών ταμείων.   

Insiders και outsiders μάχονταν για να βελτιώσουν την κοινωνική τους θέση, αλλά είχαν από κοινού, έναν εχθρό που λάτρευαν να αγαπούν και αυτός ήταν το κράτος. Αυτό τους εξασφάλιζε την ευημερία τους, τις κατοχυρωμένες συνταγματικά ελευθερίες τους, τους παρείχε δημόσια υγεία και παιδεία. Αλλά ταυτόχρονα ήταν αυτό που αδυνατούσε να τους καλύψει τις ολοένα και αυξανόμενες απαιτήσεις, ήταν αυτό που τους ζητούσε να πληρώνουν φόρους,  ήταν αυτό που κατένειμε άδικα τους πόρους του, που μοίραζε άναρχα τα προνόμια. Στα μάτια τους ήταν άδικο, ύποπτο συναλλαγής και διαφθοράς. Ήταν αυτό που είχε ληστέψει τα ταμεία και όχι οι «μαϊμού» ανάπηροι, οι πενηντάρες συνταξιούχες με ανήλικο παιδί, και η εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή, την οποία ωστόσο όλοι ανέχονταν.   Γι’ αυτό κάθε περίπου 7 χρόνια, άλλαζαν κόμμα στην εξουσία προσδοκώντας να λύσουν αυτή τη φορά τα δίκαια αιτήματά τους. Αλλά εις μάτην.

Ζώντας όλες αυτές τις αντιφάσεις προχωρούσαμε με δανεικά και κατανάλωση περιμένοντας ολοένα καλύτερες μέρες. Μέχρι που «ξαφνικά» ήρθαν οι χειρότερες.

Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτή η εθνική αφήγηση έφτασε στο τέλος της. Η κρίση χρέους, ελλειμμάτων και ανεργίας επιβάλει μια διαφορετική πορεία την οποία κανείς στη χώρα αυτή δεν θέλει να αναζητήσει. Γι’ αυτό και η καθολικότητα είναι το χαρακτηριστικό της κάθε πλατείας αγανακτισμένων.

Πρόσφατα ο φίλος left liberal synthesis επανέφερε το πρόταγμα τηςαριστερής λιτότητας. Δυστυχώς η μόνη εναλλακτική δυνατή λύση , η σχηματοποίηση μιας «αριστερής συμφωνημένης λιτότητας» των κινημάτων δεν ετέθη, δεν συζητήθηκε δεν οριοθετήθηκε. Αριστερή διέξοδος είναι εξ΄ ορισμού εθελοντική συγκροτημένη λιτότητα, αλλιώς όλα τα άλλα είναι ρουτινιάρικη φυσιολογική και αναμενόμενη τροφοδότηση του συστήματος διαφωνιών από την αριστερόφωνη παροχή την οποία άλλωστε όλα τα σύγχρονα πολιτικά υδραυλικά συστήματα έχουν προβλέψει..

Πριν μερικούς μήνες ο Μάνος Ματσαγγάνης έθεσε στο 1^ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ τον όρο «δίκαιη λιτότητα» και καταψηφίστηκε πανηγυρικά. Πριν 35 σχεδόν χρόνια ο Ενρίκο Μπερλιγκουέρ στήριξε στην επιλογή αυτή τον περίφημο ιστορικό συμβιβασμό για να συμβάλει στη σωτηρία της οικονομίας της χώρας του, που είχε ανάλογα με τα δικά μας προβλήματα, δηλαδή υψηλή ανεργία, υπέρογκο δημόσιο χρέος, υπερβολικά ελλείμματα.

Ο Ενρίκο έλεγε τότε: «είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να διαιωνίζεται ένα μοντέλο ανάπτυξης στηριγμένο στην τεχνητή μεγέθυνση της ιδιωτικής κατανάλωσης, που αποτελεί πηγή σπατάλης, παρασιτισμού, εξάντλησης φυσικών πόρων και οικονομικών καταστροφών».

Μπορεί η Αριστερά να προτείνει λιτότητα; Μπορεί να έχει σταθεροποιητικό πρόγραμμα; Μπορεί να λέει όχι στην πολιτική παροχών και στη διόγκωση του δημόσιου τομέα;

 Σύμφωνα με την κρατούσα αριστερή άποψη η λιτότητα είναι ταξική, αντιλαϊκή, νεοφιλελεύθερη. Ό,τι μειώνει τα εισοδήματα οποιουδήποτε εργαζόμενου δεν είναι αριστερό είναι συντηρητική πολιτική. Η αριστερά πρέπει να ζητά αύξηση των μισθών και των παροχών, μεγαλύτερο και περισσότερο κοινωνικό κράτος. Και όταν οι πόροι δεν επαρκούν, όταν ο δανεισμός τελειώνει, όταν επέρχεται η πτώχευση; Πολύ απλά, τότε η αριστερά  μπορεί να ζητά μόνο 100.000 νέους διορισμούς και όχι 1.000.000 όπως θα όφειλε.

Τι είναι όμως η Αριστερή λιτότητα;

Είναι δίκαιη, οικολογική και αναπτυξιακή.

Είναι δίκαιη:

Ένα πρόγραμμα αριστερής λιτότητα θέλει δυο προϋποθέσεις για να πετύχει ως τέτοιο.

1. Να κατανέμει τα βάρη της λιτότητας δίκαια. Να προστατεύει τους αδύναμους και να απαιτεί τα δέοντα από τους έχοντες. Και έχοντες δεν είναι μόνο οι λίγοι Έλληνες βιομήχανοι. Είναι πολλοί, κομπραδόροι,  κρατικοί υπάλληλοι, παχυλά αμειβόμενα στελέχη της αγοράς, εισοδηματίες και προσοδούχοι, επαγγελματίες, πολιτικοί, συνδικαλιστές, λαμόγια κάθε κατηγορίας που κρύβονται στη σκιά του κόμματος ή της συντεχνίας.

2. Θα συνοδεύεται από μια καταιγίδα δομικών κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που θα οδηγούν σταδιακά σε ένα δημοκρατικότερο και υγιέστερο οικονομικό περιβάλλον και θα δικαιώνουν τις θυσίες του συνόλου.

H μείωση των ελλειμμάτων και η παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων πρέπει να είναι στόχος της κάθε οικονομίας, ιδιαίτερα μιας χώρας υπό χρεοκοπία. Οι οριζόντιες περικοπές μισθών, οι οριζόντιες αυξήσεις στη φορολογία, οι έμμεσοι φόροι, η αύξηση του ΦΠΑ αδικούν τους τίμιους πολίτες, περιορίζουν την ανάπτυξη και εξοντώνουν  αρχικά τα αδύναμα και στη συνέχεια τα μεσαία στρώματα. Προκαλούν δραστική ύφεση, ρίχνουν το ηθικό των εργαζομένων. Αντίθετα θα πρέπει να εισπραχθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο, να αυξηθεί η φορολογητέα ύλη, να πληρώσουν περισσότεροι, λιγότερους φόρους. Να αποκατασταθεί ένα πνεύμα δικαιοσύνης. Δεν χρειάζεται να αυξηθούν οι φορολογικοί συντελεστές, γιατί σκοτώνουν την ανάπτυξη, αντίθετα μπορούμε και πρέπει να προτείνουμε επιλεκτικές φορολογικές διευκολύνσεις σε μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια που σκέφτονται να τοποθετηθούν στη χώρα, αρκεί να δημιουργούν πολλές νέες θέσεις εργασίας.

Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι αναγκάζονται να δουλεύουν το απόγευμα για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Κακό ή καλό, δεν ξέρω, αλλά συμβαίνει μαζικά. Γιατί κάνουμε πως δεν το βλέπουμε; Τους εφοδιάζεις, με μια απλή κίνηση, με ένα μπλοκάκι ώστε να κόβουν αποδείξεις στους πελάτες τους με ένα χαμηλό ΦΠΑ. Έτσι και αυτοί νομιμοποιούν τα πρόσθετα εισοδήματά τους και φόρους πληρώνουν γι’ αυτά και οι πελάτες τους δηλώνουν έξοδα. Πόσοι θα το κάνουν; Στην αρχή λίγοι, μετά περισσότεροι, αλλά όπως και νάχει το κράτος κάτι θα έχει να κερδίσει. Το σημαντικότερο είναι ότι φτιάχνεις κλίμα φορολογικής υπευθυνότητας. Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και στους άνεργους που βρίσκονται στο ταμείο ανεργίας και κάνουν κάποια «μαύρα» μεροκάματα, χωρίς να χάνουν την επιδότηση. Έτσι θα μπορούσαν να κερδίζουν και τα ανάλογα ένσημα. Έχει ιδιαίτερη αξία να τιμωρούνται οι υψηλοί φοροφυγάδες, να ανατραπεί η πεποίθηση ότι καθήκον όλων μας είναι να κλέβουμε το κράτος.

Η δίκαιη λιτότητα πρέπει να φροντίζει και το ηθικό του λαού. Να το κρατά ακμαίο. Δεν είναι λαϊκισμός, στη φάση που βρισκόμαστε, να μειωθούν οι υψηλές συντάξεις των δικαστικών, οι μισθοί των υπαλλήλων της βουλής, οι μισθοί και τα προνόμια των βουλευτών, οι επιδοτήσεις των κομμάτων, τα έξοδα των αρχιερέων κλπ.  Έχουν συμβολικό και όχι μόνο χαρακτήρα.

Δεν είναι λαϊκισμός να ζητήσεις από την εκκλησία να πληρώνει τους υπαλλήλους της, μιας και το δημόσιο συμφέρον δεν έχει να κερδίσει τίποτα από τα λειτουργήματά τους. Δεν κόβεις το ψωμί του παπά. Αναγκάζεις την εκκλησία να ανοίξει το πουγκί, να πουλήσει τα χρυσοποίκιλτα άμφια, να αξιοποιήσει την περιουσία της. Δεν αναγκάζεις τα κόμματα να αναζητήσουν άδηλους πόρους. Τα ωθείς όμως να περιορίσουν τις φιέστες προπαγάνδας, να μειώσουν το επαγγελματικό κηφηναριάτο και να αναζητήσουν πολιτικές λύσεις. Καλό τους κάνεις και μαζί και καλό στην κοινωνία.

Τέλος, με μια δίκαιη και στοχευμένη λιτότητα περιορίζεις τα έξοδα του κράτους χωρίς να στεγνώνεις την αγορά από ρευστό, χωρίς να περιορίζεις την ανάπτυξη. Περιορίζεις όμως τη σπατάλη.

Μια δίκαιη και γι’ αυτό αριστερή λιτότητα απευθύνεται στο πνεύμα αλληλεγγύης που κατοικεί σε κάθε άνθρωπο. Αναζητά τομές ανάμεσα στα επιμέρους σύνολα, προϋποθέτει  αμοιβαίες υποχωρήσεις και ιεραρχήσεις, εθνικό σχέδιο. Θα επιφέρει αλλού μικρές βελτιώσεις και αλλού σημαντικές απώλειες εισοδημάτων, αλλά δεν θα αφήσει το σύνολο να καταρρεύσει και θα διατηρήσει την κοινωνική συνοχή. Θα επιτρέψει στους insiders να διολισθήσουν ελεγχόμενα, αλλά και τουςoutsiders να μην χαθούν στη μαύρη απελπισία τους. Όταν έρθει και πάλι η άνοιξη στον οικονομικό κύκλο, το πνεύμα συνεργασίας θα αποτελέσει την κινητήρια δύναμη μιας άλλης πορείας. Είναι η Ελλάδα χώρα για να παιχτούν τέτοια σενάρια;  

Είναι οικολογική

Η αριστερή λιτότητα έχει οικολογικό DNA. Αν θυμηθούμε τον πρωτοπόρο της οικολογίας Πιερ Σάμουελ, η μόνη λύση στο οικολογικό πρόβλημα είναι η λιγότερη κατανάλωση. Αυτό δεν σημαίνει φτώχια και εξαθλίωση. Τουναντίον σημαίνει πράσινη επιλεγμένη και ελεγχόμενη ανάπτυξη. Μπορείς να αναπτύξεις τη βιολογική γεωργία και να εξάγεις βιολογικά προϊόντα στην Ευρώπη, αντί να εισάγεις βιολογικά καρότα από την Ολλανδία. Φυσικά και δεν πρέπει να πέσεις στην παγίδα των μεταλλαγμένων σπόρων. Μπορείς να τονώσεις τον αγροτουρισμό που εγκατέλειψες. Μπορείς να ανοίξεις την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στις ανανεώσιμες πηγές και ας μη θέλει η ΓΕΝΟΠ. Μπορείς να επιμείνεις στον περιορισμό της σπατάλης των ενεργειακών πόρων. Μπορείς αντιθέτως να προωθήσεις τις εναλλακτικές μορφές μετακίνησης. Οικολογική λιτότητα δεν σημαίνει να θες όλο το Ελληνικό, ένα έρημο πάρκο, για να σπαταλάς όλο το υδάτινο δυναμικό της Αττικής για να το ποτίζεις. Δεν σημαίνει ότι αναζητάς σχολαστικούς περιβαλλοντολογικούς περιορισμούς για να εμποδίσεις μια επένδυση που θα δώσει δουλειά στους ανέργους, αλλά δεν σημαίνει και ότι βαφτίζεις την πυρηνική ενέργεια, οικολογική και την προωθείς ως λύση σωτηρίας. Σημαίνει, ότι δομείς ένα αντικαταναλωτικό  profile για τη χώρα σου, εξοικονομώντας ιδιωτικούς και δημόσιους πόρους για να τους ρίξεις σε  έργα ήπιας και πράσινης ανάπτυξης που θα ωφελήσουν την κοινωνία. Σήμερα στο δυτικό κόσμο υπάρχει ένα κίνημαηθελημένης απλότητας στο οποίο μπορούμε να προσδεθούμε. Μπορούμε αν θέλετε να κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία.

Ο κύριος λόγος που η παραδοσιακή Αριστερά δεν αγάπησε ποτέ την οικολογία είναι ακριβώς αυτός. Η οικολογία κάθεται πάντοτε μακριά από την πολιτική των παροχών και πιστεύει στον αντικαταναλωτισμό, την ανταλλαγή, την ανακύκλωση, την επανατοπικοποίηση. Πιστεύει στο λιγότερο, στο λιτό, στη λιτότητα. Η παραδοσιακή αριστερά δεν μίλησε ποτέ για την εξάντληση των φυσικών πόρων ( ίσως γιατί δεν ασχολήθηκαν με αυτό ο Λένιν ή ο Μάο). Η αριστερά αυτή  έχει δαγκώσει για τα καλά το κόκαλο του παραγωγισμού. Αλλά και η σύγχρονη και εναλλακτική αριστερά που μιλά, το κάνει μάλλον προσχηματικά, αφού ο οικονομισμός είναι η βάση της πολιτικής της.

Πέρα από φανατισμούς και ακρότητες νομίζω ότι μια αριστερή οικολογική λιτότητα είναι εφικτή γιατί ταιριάζει στο παραγωγικόprofile της χώρας και στην εποχή της αδύναμης ρευστότητας.

Είναι αναπτυξιακή

Η ανάπτυξη σκοπεύει στην παραγωγή πλούτου, στη μείωση της ανεργίας, στην αύξηση της φορολογητέας ύλης, στην ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων, στην δημιουργία πέπλου προστασίας των αδυνάμων. Δηλαδή σκοπεύει σε αυτά ακριβώς που χρειαζόμαστε απαραίτητα. Πως όμως μπορεί μια χώρα σε χρεοκοπία, με τεράστιο εξωτερικό χρέος, εκτεταμένη διαφθορά, σε δυσμενές διεθνές περιβάλλον να κάνει την ανάπτυξη που δεν έκανε ποτέ και σε πολύ ευνοϊκότερες συνθήκες;

Μάλλον δεν μπορεί με τους πολιτικούς όρους του παρελθόντος.

Η βοήθεια θα έρθει απέξω, αρκεί να βρει μηχανισμούς που θα την αξιοποιήσουν και δεν θα την καταστρέψουν. Κακά τα ψέματα, η κρατική και κομματική διαφθορά δεν επιτρέπει την ανάπτυξη, απομυζά τους πόρους, τους σπαταλά. Αν το Ευρωπαϊκό Ταμείο Συνοχής διαθέσει κεφάλαια για ανάπτυξη δεν μπορούμε να τα εμπιστευτούμε στις γνωστές δυνάμεις του δικομματισμού. Ας τα διαχειριστούν οι ευρωπαίοι διασώστες μας, υπό το φως της ανοικτής διακυβέρνησης. Αλλά δίπλα στις κρατικές επενδύσεις θα πρέπει να επιδιώξουμε και τις ιδιωτικές. Να τις διευκολύνουμε προσεκτικά, δουλειές θα φέρουν. Είτε είναι στην ενέργεια, είτε στον τουρισμό, είτε στην αξιοποίηση κρατικών ακινήτων, είτε στις μεταφορές κλπ θα πρέπει να πούμε ναι. Αλλά ναι θα πρέπει να πούμε και στην ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων υπό όρους που θα εξασφαλίζουν τα μακροπρόθεσμα οφέλη των πολλών και όχι της κάθε συντεχνίας. Αυτό απαιτεί άμεσα το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Αν η πώληση μέρους των μετοχών της ΔΕΗ φέρει πράσινη ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, περισσότερα φορολογικά έσοδα, και ταυτόχρονα κρατήσει σε χαμηλά επίπεδα το κόστος της κιλοβατώρας και τις περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις δεν βλέπω το λόγο να μην γίνει. Συνολικά φαίνεται ότι οι ξένοι βλέπουν επενδυτικές ευκαιρίες και επεξεργάζονται προτάσεις. Προφανώς και στοχεύουν στα κέρδη. Το θέμα είναι να μπούμε και εμείς στην κερδοφόρα προοπτική τους και να μην επιτρέψουμε την οικολογική καταστροφή μας. Εδώ δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στην εγχώρια Αριστερά. Είναι σαφές ότι ο μόνος εργοδότης που ανέχεται είναι αυτό το διεφθαρμένο κράτος. Μπορούμε να προσπαθήσουμε και χωρίς τις σημερινές ηγεσίες της Αριστεράς.

Ωστόσο να μην πιστεύουμε στα μεγάλα deals, που μάλλον δεν θα γίνουν ποτέ και αν γίνουν δεν θα είναι τελικά και τόσο μεγάλα. Η οικονομία μικρής κλίμακας που έχουμε συνηθίσει ίσως να αποτελεί λύση του προβλήματος. Κάποιος όμως χρειάζεται να σχεδιάσει να εμπνεύσει και να χρηματοδοτήσει. Κάποιοι πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους ενάντια στο πολιτικό πνεύμα της διαίρεσης και της αντιπαλότητας και αυτοί είναι οι υγιείς και μη κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες. Προσέξετε την αντίφαση. Ας φανταστούμε μέσα σε κλίμα πολιτικών συγκρούσεων, ένα κύμα συνενώσεων, συγχωνεύσεων, συνεργασιών, με μικρές αλλά  δραστικές παραγωγικές πρωτοβουλίες, που θα εξάγουν και θα φέρνουν πλούτο. Γίνεται;

Δεν ξέρω αν αυτή η λιτότητα είναι αριστερή, ξέρω όμως ότι θα μας έκανε καλό. Θα μείωνε πολλά από αυτά για τα οποία ανησυχεί, υποφέρει και αγανακτεί ο πολίτης. Θα αποκαθιστούσε ένα κλίμα περισσότερης εμπιστοσύνης μεταξύ λαού και συστήματος εξουσίας, ένα κλίμα περισσότερης δικαιοσύνης σε μια κοινωνία στην οποία όλοι και μια ζωή θεωρούν τον εαυτό τους ριγμένο. Θα ενίσχυε την προσπάθεια σωτηρίας της χώρας και παραμονής της στο Ευρώ.

Δυστυχώς όμως κανείς, μα κανείς δεν τη θέλει. Οι ρόλοι είναι από καιρό μοιρασμένοι, τα συμφέροντα παγιωμένα, το κάθε μόριο του πολιτικού συστήματος έχει τη θέση του σε αυτό το πανηγύρι, και το πρόγραμμα οποιασδήποτε ελεγχόμενης λιτότητας δεν προβλέπεται από κανένα. Μέσα στον ορυμαγδό των εκπτώσεων η κάθε κάστα, κλίκα, φατρία, το κάθε ΑΣΜ, βγάζει τα νύχια του για να γαντζωθεί από τα βυζιά της καταρρέουσας τροφού του, να ρουφήξει λίγο ακόμα από το γάλα της συνενοχής. Καμιά αριστερά φίλε Γιάννη δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μονάχα οι άνθρωποι.  Μπορούμε να ελπίζουμε σε αυτούς τους απελπισμένους insiders και τους διολισθαίνοντες outsiders. 

Πηγή Μη Μαδάς τη Μαργαρίτα

Μήπως το είχε παίξει over?

Η χώρα χρωστάει και οι ευνοηθέντες πρέπει να ξεπληρώσουν τα χρέη

Πιτσιρικάς ξύπναγε στις έξη το πρωί για να βοηθήσει τον πατέρα του στην πρωινή εργασία. Αργότερα κατάφερε με κόπο πολύ και έγινε ένας μικρός επιχειρηματίας. Σήμερα έχει δημιουργήσει μια πάρα πολύ όμορφη μικρή τουριστική μονάδα. Μονάχα που χρωστάει στις τράπεζες το δάνειο που πήρε για να δημιουργήσει τη μονάδα του. Τα έχει βάλει κάτω τα νούμερα και έχει δει ότι ακόμα και με το χειρότερο σενάριο, θα μπορεί να ξεπληρώνει τις δόσεις και να του μένει και ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Δεν σκέφτηκε όμως τον κ. Καζάκη, τον κ. Λαφαζάνη και τους άλλους που θέλουν να μας γυρίσουν στη δραχμή. Τότε, τα επιτόκια θα εκτοξευθούν, οι δόσεις του κυμαινόμενου δανείου του θα πάνε στα ύψη. Η βενζίνη στα ΙΧ θα δίδεται με δελτίο και η τιμή της, όταν κάποιος μπορεί να την προμηθευτεί, θα είναι σε ασύλληπτα επίπεδα, λόγω των νέων ισοτιμιών. Η καταστροφή της μικρομεσαίας αστικής τάξης μαζί με όλα τα προηγούμενα θα κάνει απαγορευτική την κάθοδο των Αθηναίων για διήμερα και τριήμερα στο Ναύπλιο. Θα δίδεται μάχη για να πληρώνουν οι ξένοι τουρίστες του καλοκαιριού σε ευρώ και σε δολάρια. Οι δόσεις δεν θα βγαίνουν και ο εργαζόμενος πιτσιρικάς που μετά από σαράντα χρόνια δουλειά είχε καταφέρει να γίνει ένας μικρός επιχειρηματίας θα καταστραφεί.

Κατέβηκε στην Ελλάδα το 90. Έχει δημιουργήσει όλη τη ζωή του στο Ναύπλιο και πλέον δεν τον συνδέει σχεδόν τίποτα με την Αλβανία. Έχει πλέον αποκτήσει την Ελληνική υπηκοότητα και ο γιος του είναι οπαδός του Ολυμπιακού. Είκοσι χρόνια πολύ σκληρής δουλειάς και αυτός και η σύζυγός του. Τα πρώτα χρόνια έκανε απίστευτες δουλειές που δεν πλησίαζαν οι Έλληνες. Με αιματηρές οικονομίες έχει φτιάξει ένα κομπόδεμα με καταθέσεις στην τράπεζα. Τυχαία κάποια μέρα είδα το υπόλοιπό του (είμαι ευτυχής που με θεωρεί φίλο του) και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. «Μπράβο στο Θανάση», είπα χαμηλόφωνα. Τώρα, έχει νέες φιλοδοξίες. Να ανοίξει μια δικιά του επιχείρηση. Μάλλον θα τα καταφέρει, γιατί είναι δουλευταράς και επίμονος. Ελπίζει…. Όμως δεν έχει συνυπολογίσει ένα ενδεχόμενο. Την πτώχευση της χώρας και την επιστροφή στη δραχμή, όπως θέλουν κάποια καλόπαιδα, που έχουν το θράσος και εκστομίζουν τσιτάτα, σε όποιον επιθυμεί να σωθεί η Ελλάδα και να πληρώσουν για τη σωτηρία οι έχοντες. Σε αυτή την περίπτωση ο άνθρωπος αυτός θα δει το προϊόν του εικοσαετούς μόχθου του να κάνει φτερά.

Προέρχεται από μια εξαιρετικά φτωχή οικογένεια. Οι γονείς του με ένα καροτσάκι, προσπαθούσαν να ζήσουν πουλώντας στραγάλια έξω από το σχολείο στο Ναύπλιο. Ο γιος τα κατάφερε και μάλιστα εξαιρετικά. Με πολύ κόπο, επιμονή και ιδρώτα, έγινε αρχικά συνέταιρος σε μια επιχείρηση που σήμερα είναι η ηγέτιδα στον τομέα της. Σήμερα είναι πολύ πλούσιος. Με σπίτι στα βόρεια προάστια, καλά αυτοκίνητα, διακοπές στα καλύτερα νησιά. Όμως τα΄Ανάπλι δεν το έχει ξεχάσει και έρχεται και μένει σε ένα μικρό δυαράκι που έχει αγοράσει, κάνοντας παρέα με τους παλιούς του γνωστούς. Τα όνειρά του έχουν γίνει πραγματικότητα. Ζει και τη μεγάλη ζωή, χωρίς στιγμή να έχει ξεχάσει και χωρίς να σνομπάρει το παρελθόν του. Και όμως σήμερα κινδυνεύει να καταστραφεί. Η επιχείρησή του αφορά είδη που δεν είναι πρώτης ανάγκης (χωρίς να είναι και πολυτελείας), που όμως αυτά που πουλάει είναι εισαγόμενα. Η επιχείρησή του είναι βέβαιο ότι δεν έχει κανένα μέλλον σε περίπτωση πτώχευσης της χώρας και επανόδου στη δραχμή. Ταυτόχρονα δεκάδες εργαζόμενοι στην επιχείρησή του και πολλοί άλλοι έμμεσα εξαρτώμενοι από αυτόν θα δυστυχήσουν, μένοντας άνεργοι.

Ο καπιταλισμός τον ισοπέδωσε. Χρωστάει σήμερα παντού. Και όμως επιβιώνει. Κάθε καλοκαίρι πηγαίνει σε ένα μικρό τουριστικό νησί και εργάζεται. Τα μεροκάματα παραμένουν σχετικά καλά. Δεν το έχει βάλει κάτω και ελπίζει να ορθοποδήσει. Δεν υπάρχει όμως καμία τέτοια περίπτωση, όταν θα πληρώνεται σε δραχμές, κυριολεκτικά κουρελόχαρτα, που θα χάνουν την αξία τους από τη μία μέρα στην άλλη.

Εργάζεται σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων. Μισθός συν μπόνους, του έδιναν τα προηγούμενα χρόνια ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Σήμερα τα πράγματα είναι δύσκολα. Συνάδελφοί του απολύθηκαν, ενώ οι έξτρα αμοιβές είναι προς το παρόν παρελθόν. Όμως παλεύει. Γνωρίζει πολύ καλά , ότι εάν πτωχεύσουμε δεν θα έχει κανένα απολύτως μέλλον. Θα είναι αδύνατον για τη χώρα της δραχμής να κάνει εισαγωγές αυτοκινήτων. Άλλα προϊόντα πολύ πιο βασικά για την επιβίωση των ανθρώπων θα έχουν προτεραιότητα.

Είναι άνεργος οικοδόμος. Βρίσκεται στην ανεργία πολλούς μήνες. Είναι απελπισμένος και αγανακτισμένος. Δεν βλέπει προοπτική. Έχει κάνει κάποια ελάχιστα μεροκάματα τον τελευταίο χρόνο. Αποδέχεται και ακούει ευχάριστα τα περί επιστροφής στη δραχμή. Τη στάση του αυτή τη θεωρώ απόλυτα δικαιολογημένη. Δεν έχει να χάσει και τίποτα σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Όμως αν προσπαθήσουμε να δούμε με ένα πιο ψύχραιμο μάτι την κατάσταση θα διαπιστώσουμε, ότι η πτώχευση της χώρας και η επιστροφή στη δραχμή θα του στερήσει για πάντα (δεν είναι και μικρός στην ηλικία) τη δυνατότητα να βρει εργασία. Η κτηματαγορά και οι κατασκευές θα καταρρεύσουν. Τα δημόσια έργα θα σταματήσουν. Αντίθετα, μια άλλη πολιτική που πρέπει να εφαρμοσθεί στην Ελλάδα του ευρώ, είναι δυνατόν να ξαναδώσει προοπτικές αύξησης της απασχόλησης.

Οι δεξιοί της πλατείας μπορούν να συνεχίσουν να με κατηγορούν με τσιτάτα, χαρακτηρισμούς και εύκολα λόγια. Όμως ας σκεφτούν και όλους τους προηγούμενους, που είναι πραγματικά πρόσωπα και πραγματικές ιστορίες. Σε αυτούς να απευθυνθούν αν έχουν τα κότσια.

Και θα πρέπει να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να αναρωτηθούν αν τελικά αυτά για τα οποία αγωνίζονται θα είναι προς όφελος των ανθρώπων του μόχθου. Θα είναι προς το συμφέρον των απλών ανθρώπων. Των μικροεπιχειρηματιών, των πιο πλουσίων, των μισθωτών, των υπαλλήλων, ακόμα και αυτών των ανέργων.

Είναι πανεύκολη και όμορφη η «αριστεροφροσύνη». Είναι εύκολο το να δίνουμε δεξιά και αριστερά πιστοποιητικά αγωνιστικότητας.

Το δύσκολο είναι να βρούμε τους δρόμους, που θα σώσουν την κοινωνία. Το δύσκολο είναι να αγωνισθούμε για την πλήρη ανατροπή της κατάστασης, ώστε οι έχοντες και κατέχοντες, οι άνθρωποι του απίστευτου πλούτου να πληρώσουν για να βγούμε από την κρίση. Όχι να τους δώσουμε την εύκολη λύση, του «δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε» Άμεσα πρέπει να αλλάξει το δεξιό αυτό σύνθημα και να μετατραπεί ως εξής: «Η χώρα χρωστάει και οι ευνοηθέντες πρέπει να ξεπληρώσουν τα χρέη»

Κώστας Καράπαυλος