Μου είπαν ότι η άποψή μου στην προηγούμενη ανάρτηση ήταν πολύ ελιτίστικη. Ότι δεν μπορώ να περιφρονώ με αυτό τον τρόπο τη γνώμη του κόσμου. Ότι δεν μπορεί να είμαι εγώ ο ξερόλας, που όλα τα γνωρίζω και μπορώ να κατηγορώ τους πάντες.
Να το βουλώσω λοιπόν και να μην πω την άποψή μου; Να μην πω ότι με τη ψήφο των πολιτών μας κυβέρνησαν οι Βουλγαράκηδες και οι Κουτσόγιωργες;
Και στα τοπικά;
Άραγε θα πρέπει να επαινέσω τη ψήφο του λαού που εξέλεξε τους συγκεκριμένους να μας διοικήσουν;
Εσείς τί πιστεύετε; Μήπως ο κ. Αναγνωσταράς και ο κ. Σαλεσιώτης δεν ήσαν και είναι τμήμα του πολιτικού συστήματος που μας έριξε στο γκρεμό και ζούμε σήμερα τις συνέπειες της καταστροφής; Δεν κατάλαβα. Άραγε πολιτεύθηκαν με άλλον τρόπο από αυτόν το συγκεκριμένο που εφάρμοσαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ; Δεν είναι στελέχη του παλαιού συστήματος εξουσίας; Πότε έκαναν κάτι για περιστολή των δαπανών και των σπαταλών στην τοπική Αυτοδιοίκηση; Να θυμηθώ τα ελλείμματα στη ΔΕΥΑΝ; Τις φαντεζί μελέτες; Τους δρόμους φονιάδες; Την κατασκευή πεζοδρομίων ως έργο προτεραιότητας; Το κτήριο στη λεωφόρο Αμαλίας, που κτίσθηκε με χρήματα δημοτών και μετά από λίγο γκρεμίσθηκε (μήπως το έχουμε ξεχάσει;) Τα χρήματα από τις απαλλοτριώσεις στη Χαριλάου Τρικούπη που ποτέ δεν αναζητήθηκαν; Τα stage;
Μπορεί να είναι ελιτίστικη η άποψή μου ότι για μια ακόμα φορά έκανε λάθος ο κόσμος και έδωσε σαράντα συν στον Αναγνωσταρά και είκοσι συν στο Σαλεσιώτη. Δεν μπορώ επίσης να αντιληφθώ, πώς είναι δυνατόν το 2010 να εκλέγεται σύμβουλος από παράταξη που το μόνο που επαγγέλλεται είναι την Ικαρία του Καμπέ.
Μπορεί να είναι ελιτίστικη η άποψή μου, όμως πιστεύω ότι η σωστή κρίση του λαού θα ήταν να είναι πρώτη η παράταξη που τελικά βγήκε τέταρτη και δεύτερη αυτή που βγήκε τρίτη. Όχι δεν πιστεύω ότι έκανε κάτι λάθος ο κ. Γραμματικόπουλος και δεν τράβηξε. Ο λαός έσφαλε. Θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα να είναι η παράταξή του αξιωματική αντιπολίτευση στη δημοτική αρχή Γκιόλα. Το φαντάζεσθε, τώρα που πέρασε ένας μήνας και τα πάθη, οι υποσχέσεις, τα ρουσφέτια, οι πιέσεις έχουν κοπάσει; Για σκεφθείτε το. Δεν θα ήταν πολύ καλύτερο το αύριο για την πόλη και την περιοχή ένα δημοτικό συμβούλιο με αυτή τη σύνθεση, παρά με μια δημοτική αρχή Αναγνωσταρά και αξιωματική αντιπολίτευση Σαλεσιώτη;
Για σκεφθείτε επίσης ένα δημοτικό συμβούλιο με συμβούλους της πλειοψηφίας τους: Αντωνιάδη, Γαλανόπουλο, Κυμπούρη, Γκανά, Λαδά, Καπετανοπούλου, Λαπαθιώτη, Μιχόπουλο, Μαλεβίτη, Μερσινιάδη, Ταραβίρα, Βλαχάκη, Καλλιάνου, Καραγιάννη, Κατσούρη, Ψύχα, Λέκκα, Στεργίου, Ζέρβα κλπ. Για βάλτε το τώρα στο μυαλό σας και αναρωτηθείτε. Δεν θάταν πιο καλά τα πράγματα; Και είναι τελικά πράγματι ελιτίστικη η άποψή μου;
Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010
Η μαρμάγκα
Πέρασε πάνω από ένας μήνας από τις δημοτικές εκλογές και νομίζω ότι έφθασε η ώρα να κάνω ένα δικό μου απολογισμό των αποτελεσμάτων. Φαντάζομαι ότι τώρα που ξεκινάω να γράφω τη δικιά μου εκτίμηση θα χρειασθώ τρεις με τέσσερις αναρτήσεις.
Πριν ξεκινήσω θα πρέπει, νομίζω, να θίξω ένα γενικότερο θέμα.
Μέχρι σήμερα όλοι (κόμματα, παρατάξεις), που έκαναν απολογισμούς των αποτελεσμάτων βασίζονταν σε ένα βασικότατο, λανθασμένο κατά τη γνώμη μου, αξίωμα. Ο λαός, το εκλογικό σώμα, πίστευαν, ότι έχει δίκιο και επομένως αυτός που κέρδιζε τις εκλογές ή πετύχαινε στους στόχους του, θεωρούσε άνευ ετέρων, δικαιωμένη την πολιτική του και θριαμβολογούσε και αντίθετα ο ηττηθείς θεωρούσε, άνευ ετέρων, ότι η πολιτική του ήταν αποτυχημένη και ξεκίναγε έτσι η εσωτερική του κρίση.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι ο λαός ο απόλυτα ορθός κριτής; Μήπως τελικά αυτός που παίρνει τις λίγες ψήφους έχει πιο σωστές πολιτικές και προτάσεις; Μήπως αυτός που δεν χάιδεψε αυτιά, που δεν ρουσφετολόγησε, που δεν υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια, που δεν λαΐκισε είναι και ο πιο σωστός;
Θεωρώ ότι οι Πασοκικές λογικές που επικράτησαν στα τέλη της δεκαετίας του 70 και τις οποίες ασπάσθηκε η ΝΔ και ο έκτοτε ανταγωνισμός για το ποιός θα λαϊκίσει περισσότερο για να προσελκύσει το εκλογικό σώμα, είναι ίσως η μοναδική αιτία που φθάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα. Δοξάστε τους!!! Ανδρέας, Κωνσταντίνος, Κώστας, πάλι Κώστας και όλο το παρατρεχάμενο πολιτικό τους προσωπικό. Όλοι αυτοί μας έφεραν σε πλήρες αδιέξοδο και όμως, ακόμα επιβιώνουν.
Όχι κ. Παγκαλε, δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Άλλοι καταβρόχθισαν τον αγλέουρα, άλλοι μερικά παϊδάκια, σε άλλους λίγδωσε απλώς το άντερό τους, αλλά υπήρχαν και άλλοι που δούλεψαν σκληρά και δεν ευνοήθηκαν.
Μπορεί να μην τάφαγε ο λαός, μαζί με τα τρωκτικά, όμως , και σ΄αυτό είμαι κάθετος, ο λαός πταίει, που τσίμπησε με τους λαϊκισμούς, ακολούθησε, ύμνησε, προσκύνησε τους καταστροφείς του τόπου. Πάνω από το 80% έπαιρναν όλα αυτά τα χρόνια τα δύο μεγάλα κόμματα. Και όσοι επιχειρούσαν να ψελλίσουν ένα λόγο διαφορετικό τους έτρωγε η μαρμάγκα. Τους καταβρόχθισε το Ανδρεϊκό, Καραμανλικό και Μητσοτακικό σύστημα, στο οποίο προσκυνούσε ο λαός. Ο κόσμος γύρισε την πλάτη σε κάθε συντηρητική, προοδευτική, δεξιά, κεντρώα ή αριστερή φωνή που προσπάθησε να εκφέρει ένα διαφορετικό μη λαϊκιστικό λόγο. Δεν δέχομαι με καμία Παναγία τις δικαιολογίες ότι οι άλλοι φταίγανε που τα έφαγαν. Δεν δέχομαι την οργή των πολιτών κατά των πολιτικών, διότι αυτοί τους έβαλαν εκεί που τους έβαλαν.
Ξέρω ότι τώρα που με διαβάζετε, μέσα σας διαφωνείτε.
Ακούστε όμως μερικά παραδείγματα.
Υπάρχει ψηφοφόρος που δεν γνώριζε το χάλι στα νοσοκομεία με τα φακελάκια; Όλοι δεν γνωρίζαμε ότι οι γιατροί πλουτίζουν σε βάρος μας και δεν πληρώνουν φόρους;
Υπάρχει κάποιος που δεν ήξερε ότι η φοροδιαφυγή είναι εθνικό μας σπορ; Όλοι δεν γνωρίζουμε ότι γιατροί, δικηγόροι, υδραυλικοί, μεσίτες, ηλεκτρολόγοι δεν πληρώνουν σχεδόν τίποτα σε φόρους;
Όλοι μας δεν έχουμε γνωστούς που έχουν πάρει σύνταξη στα σαράντα τους; Ποιός τους πληρώνει τις συντάξεις; Η αόρατη χειρ; Οι πάντες ξέρουμε υγιέστατα άτομα με αναπηρικές συντάξεις, με τρελλόχαρτα; Ποιός ευνοούσε όλο αυτό το καθεστώς; Δεν ήταν το πολιτικό σύστημα που το ανεβάζαμε εμείς οι πολίτες στα ουράνια;
Όλοι δεν γνωρίζαμε το πάρτι στα φάρμακα και τις προμήθειες στα νοσοκομεία; Γιατί δεν τους κατεβάσαμε εγκαίρως από τα βάθρα τους; Όλοι λίγο πολύ δεν γνωρίζαμε ή δεν οφείλαμε να γνωρίζουμε τα σκάνδαλα με τις μελετητικές εταιρίες, που καταβρόχθιζαν; Τί κάναμε;
Όλοι δεν έχουμε αντιληφθεί τί γίνεται με την εκκλησιαστική περιουσία και τα Βατοπέδια;
Άραγε ήταν ο λαός ευτυχής με την υποτιθέμενη δημόσια Παιδεία; Υποτίθεται ότι οι γονείς δεν πλήρωναν, ενώ γινόταν και γίνεται ακριβώς το αντίθετο, με τα φροντιστήρια, τα Αγγλικά, τα πιάνα, τους χορούς; Υπήρχε έστω και ένας να πιστεύει ότι τα Πανεπιστήμιά μας είναι καλά;
Γιατί δεν διάβασε ο λαός τις εκθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη με τα σκάνδαλα στις Εφορίες, τις Πολεοδομίες, τους Δήμους; Ποιοί ευθυνόντουσαν για όλα αυτά, αν όχι ο ίδιος ο λαός που επανεξέλεγε το σύστημα που μας οδηγούσε στην καταστροφή;
Πώς ανεχθήκαμε το πασοκικό συνδικαλισμό με τα προνόμιά του; Γιατί δεν μιλάγαμε για τις ανισότητες στη δημόσια διοίκηση; Γιατί ο οδηγός του τρένου να παίρνει περισσότερα από τον καθηγητή και ο εφοριακός από άλλους δημόσιους υπαλλήλους; Τί ήταν αυτό που μας έκανε να τους ανεχόμαστε τόσα χρόνια;
Υπάρχει κάποιος που ζει σε χωριά που να μην γνωρίζει τί έγινε με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς; Αλήθεια, πιστεύαμε ότι θα μπορούσε για πολλά χρόνια να επιβιώσει η γεωργία που παρήγαγε επιδοτήσεις και όχι προϊόντα. Είναι άγνωστες λέξεις οι κομπίνες με τα εκατομμύρια αιγοπρόβατα, με την Ελλάδα που την κάναμε διπλή και τριπλή σε έκταση για να μασουλάμε επιδοτήσεις;
Δεν ντρεπόταν άραγε ο πολίτης με το χάλι του αθλητισμού, με τις ντόπες, τη βία, τις παράγκες, την εκμετάλλευση των συλλόγων από τους παράγοντες; Γιατί ανέχθηκε το φαινόμενο αυτό;
Δεν αηδίασε ο ψηφοφόρος με τις λίστες της ντροπής για ρουσφέτια και διορισμούς σε STAGE με μισθούς των 700 Ευρώ;
Καλά δεν είδε τις διαπλοκές των ΜΜΕ με εργολαβικά συμφέροντα;
Γιατί θα πρέπει να προσκυνάμε τον Πρετεντέρη και τον Χατζηνικολάου;
Καλά, κανείς δεν είχε αντιληφθεί ότι η χώρα ζούσε με δανεικά; Τί πίστευαν και τους ξαναψήφιζαν, ότι θα ήταν αγύριστα; Ωραία μαγκιά. Ο παραγωγικός μας ιστός διαλυόταν και οι ψηφοφόροι επέλεγαν εκ νέους αυτούς που κατέστρεφαν τη χώρα. Και τώρα το παίζουν άμοιροι των ευθυνών τους.
Οι ψηφοφόροι για χρόνια πολλά ανέχθηκαν το καθεστώς της κλεπτοκρατίας, της ευνοιοκρατίας, της υποσχεσιολογίας, της ρουσφετολογίας, του άκρατου λαϊκισμού, της κυριαρχίας του κομματικού παράγοντα.
Όχι δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, όμως ο λαός υποστήριξε το πελατειακό κράτος που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ, υπηρέτησε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και δεν πολέμησε ουσιαστικά η αριστερά με την άρνησή της σε κάθε αλλαγή.
Πάει η χρυσή αγελάδα, που μας έδινε γάλα, πάει και η χρυσή κότα με τα δωρεάν αυγά. Μας τελείωσαν. Τώρα πρέπει να κολυμπήσουμε. Και πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Το χθες δεν ξαναγυρνάει. Πρέπει να δούμε πώς θα διαχειρισθούμε το σήμερα και το αύριο.
Ο λαός δεν έχει πάντα δίκιο. Σπάνια έχει δίκιο. Δεν δικαιούται σήμερα να οργίζεται διότι αυτός είναι που φταίει.
Φτάσαμε εκεί που πιθανόν να μην έχει γυρισμό. Δεν είμαστε στην άκρη του γκρεμού Έχουμε πέσει μέσα και τώρα υφιστάμεθα τις συνέπειες της βίαιης πτώσης.
Οχι δεν φταίνε οι σημερινές πολιτικές του Γιώργου, του Ολι και του ΔΝΤ. Φταίει το ξερό μας το κεφάλι που ανεχθήκαμε το Πασοκικό και Νεοδημοκρατικό μπάχαλο των τόσων χρόνων.
Και επανέρχομαι στο αρχικό θέμα που έχει να κάνει με την εκτίμηση των αποτελεσμάτων των Δημοτικών εκλογών. Ήταν τελικά ορθές οι πολιτικές Αναγνωσταρά που επανεξελέγη ή έκανε λάθος για μια ακόμα φορά το εκλογικό σώμα; Και για ποιό λόγο κατάφερε η παράταξη Σαλεσιώτη να γράψει το 2 μπροστά; Γιατί το ¼ των ψηφοφόρων θεώρησε ότι πρέπει να τον προτιμήσει; Ποιός επέλεξε να ψηφίσει ΚΚΕ, που δεν έχει προτάσεις για το σήμερα; Για ποιό λόγο η παράταξη Αναγνωσταρά, με τα χαρακτηριστικά που είχε, έλαβε υπερδιπλάσιους ψήφους από το Γραμματικόπουλο, που εξέφρασε ένα διαφορετικό και πιο τίμιο λόγο; Πώς κρίνω το 11 και κάτι της άλλης πρότασης; Πώς τελικά συμπεριφέρθηκε το εκλογικό σώμα μετά την πτώση της χώρας;
Θα επανέλθω.
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Για πρώτη φορά επαναλαμβάνω μία ανάρτηση
Έγραφα στις 25 Ιανουαρίου 2009 τα εξής:
"Άμεσος είναι ο κίνδυνος η Καραθώνα να περάσει και πάλι στα χέρια των ιδιωτών από τους οποίους απαλλοτριώθηκε η έκταση ή στους κληρονόμους τους ή ακόμα και σε τρίτους στους οποίους θα μεταβιβασθεί η σχετική αξίωση.
Ήδη οι ιδιώτες έχουν προσφύγει για το σκοπό αυτό στα Δικαστήρια.
Εγώ το έθεσα το θέμα τουλάχιστον τρεις φορές στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά δυστυχώς τα αυτιά των αρμοδίων δεν ιδρώνουν. Βλέπουν απλώς την Καραθώνα ένα χώρο για μπίζνες και πολιτικά παιχνίδια και τίποτα παραπάνω.
Οι φόβοι μου για την οριστική απώλεια της Καραθώνας και την πλήρη πλέον καταστροφή της μάλλον θα επαληθευθούν σύμφωνα με το παρακάτω δημοσίευμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Στάθη Κουσούνη.
Αντιγράφω και κρούω για μια ακόμα φορά τον κώδωνα του κινδύνου της πλήρους καταστροφής του τόπου:
Yπέρ της ανάκλησης απαλλοτριώσεων το ΣτE
Του Σταθη Κουσουνη
«Παράθυρο» για ευκολότερη διεκδίκηση της περιουσίας τους προσφέρει απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στους ιδιοκτήτες των οποίων οι εκτάσεις είχαν απαλλοτριωθεί από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού στις δεκαετίες του ‘60 και του ΄70 και δεν αξιοποιήθηκαν. Με την εν λόγω απόφαση παρακάμπτεται το εμπόδιο της αναγκαίας ρευστότητας που απαιτούνταν για καταβολή της απαιτούμενης αποζημίωσης στο ελληνικό δημόσιο, για τους πρώην ιδιοκτήτες προκειμένου να διεκδικήσουν δικαστικά την επιστροφή της περιουσίας τους,
Πρακτική συνέπεια της απόφασης είναι ότι ακόμη και ιδιοκτήτες που δεν διαθέτουν τα μεγάλα ποσά που απαιτούνται για την ανάκληση αποφάσεων απαλλοτρίωσης, μπορούν να μεταβιβάσουν έναντι ανταλλάγματος σε τρίτους το δικαίωμα αυτό και να αναλάβουν οι αγοραστές και την εξόφληση του Δημοσίου και οι αρχικοί δικαιούχοι να προεισπράξουν την αξία του ακινήτου (αφού βέβαια αφαιρεθεί το ποσό του Δημοσίου που θα αναλάβει ο αγοραστής).
Παράλληλα, με άλλη απόφαση του ΣτΕ η τιμαριθμική αναπροσαρμογή βάσει της οποίας προσδιορίζεται το ύψος της αποζημίωσης που θα πρέπει οι δικαιωθέντες ιδιοκτήτες να καταβάλλουν στο ελληνικό Δημόσιο για την επιστροφή των ακινήτων τους υπολογίζεται έως την ημερομηνία αίτησης για ανάκληση της απαλλοτρίωσης και όχι έως την ημερομηνία της απόφασης του ΣτΕ όπως είχε αρχικά εκτιμήσει το υπουργείο Οικονομικών.
Ειδικότερα, πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ δικαίωσε πρώην ιδιοκτήτρια έκτασης στην περιοχή της Αναβύσσου που είχε απαλλοτριωθεί από τον ΕΟΤ -και της επιστρέφεται σύμφωνα με άλλη απόφαση του 2005 του ΣτΕ -να παραχωρήσει το δικαίωμα της προσδοκίας απόκτησης της κυριότητας επί του απαλλοτριωμένου ακινήτου στους εγγονούς της.
Οι τελευταίοι μετά την απόφαση του 2005 είχαν δηλώσει συνέχιση της δίκης στο ΣτΕ για την ακύρωση απόφασης του υπουργείου Οικονομικών καθορισμού του ποσού αποζημίωσης στα δεδομένα του 2005 με σκοπό τη μείωση του στα δεδομένα του 1994 όταν η γιαγιά τους είχε ζητήσει την ανάκληση της απαλλοτρίωσης. Ο νόμος περί ΣτΕ το Π.Δ. 18/89 άρθρο 31 παρ. 1, προβλέπει τη συνέχιση δίκης μόνο σε περίπτωση θανάτου του αιτούντα από τους κληρονόμους του (καθολικούς διαδόχους) και όχι από τους ειδικούς διαδόχους (αγοραστές, δωρεοδόχους κλπ). Στην απόφαση του ΣτΕ γίνεται δεκτή η άποψη του δικηγόρου που χειρίστηκε την υπόθεση Κωνσταντίνου Κατερινόπουλου, ότι και οι ειδικοί διάδοχοι έχουν δικαίωμα να συνεχίσουν τη δίκη και μάλιστα και στη συγκεκριμένη περίπτωση όπου έχουν μόνο δικαίωμα προσδοκίας στην απόκτηση της κυριότητας του ακινήτου και δεν το έχουν ακόμη αποκτήσει.
Αυτό διότι η απόκτηση του ακινήτου γίνεται μόνο με την Υπουργική απόφαση που ανακαλεί την απαλλοτρίωση και που μόνο αυτή μεταγράφεται στο Κτηματολόγιο (Υποθηκοφυλακείο), αφού όμως προηγουμένως εξοφληθεί το ποσό που πρέπει να επιστραφεί, στο Δημόσιο ή ΝΠΔΔ υπέρ του οποίου είχε γίνει η απαλλοτρίωση (και αυτό ορίζεται με Υπουργική απόφαση. (Η ανάκληση γίνεται σε δύο στάδια με δύο αποφάσεις).
Έτσι πριν από αυτήν την μεταγραφή και ήδη από τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης και μετά ο δικαιούχος (αρχικός ιδιοκτήτης) έχει δικαίωμα προσδοκίας επανάκτησης της κυριότητας λόγω ανάκλησης της συντελεσμένης απαλλοτρίωσης, το οποίο κρίνεται με την απόφαση ότι είναι ελεύθερα μεταβιβάσιμο με δικαιοπραξία εν ζωή, προς τον οποιονδήποτε με αντάλλαγμα ή χωρίς (και όχι μόνο λόγω θανάτου του αρχικού δικαιούχου) μεταβίβαση που ενεργεί ως προς όλους και ως προς το Δημόσιο το οποίο με πράξη του Υπουργού των Οικονομικών αρνήθηκε να αναγνωρίσει ως δικαιούχους του ακινήτου τους εγγονούς της ιδιοκτήτριας που είχαν αποκτήσει από αυτήν λόγω δωρεάς το ακίνητο.
Η νομική άποψη του κ. Κατερινόπουλου που έγινε δεκτή από το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι ότι «σύμφωνα με τα άρθρα 20 παρ. 1 και 95 του Συντάγματος, αίτηση ακύρωσης που ασκείται από ιδιοκτήτη ακινήτου και αφορά σε διαφορά στρεφομένη περί το ακίνητο αυτό, έννομο συμφέρον για την συνέχιση της δίκης έχουν όχι μόνον οι καθολικοί διάδοχοι του ιδιοκτήτη (άρθρο 31 παρ. 1 Π.Δ. 18/89 περί ΣτΕ) αλλά και οι ειδικοί διάδοχοι αυτού, στους οποίους μεταβιβάσθηκε όσο εκκρεμούσε η δίκη το επίμαχο ακίνητο. Για την ταυτότητα του λόγου σε περίπτωση αιτήσεως ακυρώσεως κατά πράξης που εντάσσεται στη διαδικασία ανάκλησης συντελεσμένης απαλλοτρίωσης ακινήτου, η οποία ασκείται από τον αρχικού ιδιοκτήτη αυτού, που στηρίζει το έννομο συμφέρον του όχι πλέον σε δικαίωμα κυριότητος αλλά σε δικαίωμα προσδοκίας ανακτήσεως της κυριότητος του ακινήτου, νομιμοποιούνται να ζητήσουν την συνέχιση της δίκης όχι μόνον οι καθολικοί διάδοχοι του αρχικού ιδιοκτήτη, αλλά και οι ειδικοί διάδοχοι αυτού στους οποίους μεταβιβάσθηκε, όσο εκκρεμούσε η δίκη, το δικαίωμα προσδοκίας».
Η αντίδραση του Δημοσίου
Είναι χαρακτηριστικό ότι το Δημόσιο αντιτάχθηκε λυσσαλέα στη δυνατότητα αυτή, με το επιχείρημα «ότι μόνο ο αρχικός ιδιοκτήτης έχει τη δημοσίου δικαίου αξίωση ανάκτησης της κυριότητας του απαλλοτριωμένου ακινήτου και άρα και την υποχρέωση καταβολής της επιστρεπτέας αποζημίωσης, οι οποίες, ως εκ της φύσης τους ως δημοσίου δικαίου δεν είναι έναντι του Δημοσίου δεκτικές μεταβιβάσεις σε τρίτα πρόσωπα». Η αντίρρηση του Δημοσίου οφείλεται στο ότι πολλοί πρώην ιδιοκτήτες δεν προσφεύγουν για ανάκληση της απαλλοτρίωσης λόγω του υψηλού κόστους ανάκτησης των ακινήτων.
Εξάλλου, με την απόφαση του το ΣτΕ για την εν λόγω περίπτωση όρισε ότι η τιμαριθμική αναπροσαρμογή πρέπει να σταματήσει το 1994 (χρόνος αίτησης για ανάκληση). Δηλαδή, οι νυν ιδιοκτήτες της έκτασης (οι εγγονοί της πρώην ιδιοκτήτριας) θα καταβάλλουν τελικά το ποσό των 490.084 ευρώ μειωμένο κατά, περίπου, 350.000 ευρώ σε σχέση με την αρχική απόφαση του υπουργείου Οικονομίας που υπολόγιζε την τιμαριθμική αναπροσαρμογή έως το 2007.Η τιμή πώλησης της έκτασης 8.800 τ.μ. βάσει τιμών πώλησης αντίστοιχων εκτάσεων στην περιοχή υπολογίζεται, περίπου, σε 8,5 εκατ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη μείωση είναι μεγάλη διότι η υπόθεση εκκρεμεί 15 χρόνια τώρα. Συνολικά με τη συγκεκριμένη απόφαση και άλλες 4 απoφάσεις που αναμένονται η μείωση του επιστρεπτέου προς τον ΕΟΤ ποσού φθάνει στο ύψος του 1,5 εκατ. ευρώ. "
Αυτά έγραφα τότε και προειδοποιούσα τους αρμόδιους. Δήμος, δημόσιο, υπουργοί, ΕΤΑ δεν έκαναν απολύτως τίποτα.
Και σήμερα; Τί γίνεται; Ποιά είναι η έκβαση της δικαστικής υπόθεσης; Μήπως αυτό που έλεγα τότε ως βεβαιότητα σήμερα επαληθεύεται; Και ποιός θα έχει την πολιτική ευθύνη για την καταστροφή στην Καραθώνα;;
"Άμεσος είναι ο κίνδυνος η Καραθώνα να περάσει και πάλι στα χέρια των ιδιωτών από τους οποίους απαλλοτριώθηκε η έκταση ή στους κληρονόμους τους ή ακόμα και σε τρίτους στους οποίους θα μεταβιβασθεί η σχετική αξίωση.
Ήδη οι ιδιώτες έχουν προσφύγει για το σκοπό αυτό στα Δικαστήρια.
Εγώ το έθεσα το θέμα τουλάχιστον τρεις φορές στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά δυστυχώς τα αυτιά των αρμοδίων δεν ιδρώνουν. Βλέπουν απλώς την Καραθώνα ένα χώρο για μπίζνες και πολιτικά παιχνίδια και τίποτα παραπάνω.
Οι φόβοι μου για την οριστική απώλεια της Καραθώνας και την πλήρη πλέον καταστροφή της μάλλον θα επαληθευθούν σύμφωνα με το παρακάτω δημοσίευμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Στάθη Κουσούνη.
Αντιγράφω και κρούω για μια ακόμα φορά τον κώδωνα του κινδύνου της πλήρους καταστροφής του τόπου:
Yπέρ της ανάκλησης απαλλοτριώσεων το ΣτE
Του Σταθη Κουσουνη
«Παράθυρο» για ευκολότερη διεκδίκηση της περιουσίας τους προσφέρει απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στους ιδιοκτήτες των οποίων οι εκτάσεις είχαν απαλλοτριωθεί από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού στις δεκαετίες του ‘60 και του ΄70 και δεν αξιοποιήθηκαν. Με την εν λόγω απόφαση παρακάμπτεται το εμπόδιο της αναγκαίας ρευστότητας που απαιτούνταν για καταβολή της απαιτούμενης αποζημίωσης στο ελληνικό δημόσιο, για τους πρώην ιδιοκτήτες προκειμένου να διεκδικήσουν δικαστικά την επιστροφή της περιουσίας τους,
Πρακτική συνέπεια της απόφασης είναι ότι ακόμη και ιδιοκτήτες που δεν διαθέτουν τα μεγάλα ποσά που απαιτούνται για την ανάκληση αποφάσεων απαλλοτρίωσης, μπορούν να μεταβιβάσουν έναντι ανταλλάγματος σε τρίτους το δικαίωμα αυτό και να αναλάβουν οι αγοραστές και την εξόφληση του Δημοσίου και οι αρχικοί δικαιούχοι να προεισπράξουν την αξία του ακινήτου (αφού βέβαια αφαιρεθεί το ποσό του Δημοσίου που θα αναλάβει ο αγοραστής).
Παράλληλα, με άλλη απόφαση του ΣτΕ η τιμαριθμική αναπροσαρμογή βάσει της οποίας προσδιορίζεται το ύψος της αποζημίωσης που θα πρέπει οι δικαιωθέντες ιδιοκτήτες να καταβάλλουν στο ελληνικό Δημόσιο για την επιστροφή των ακινήτων τους υπολογίζεται έως την ημερομηνία αίτησης για ανάκληση της απαλλοτρίωσης και όχι έως την ημερομηνία της απόφασης του ΣτΕ όπως είχε αρχικά εκτιμήσει το υπουργείο Οικονομικών.
Ειδικότερα, πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ δικαίωσε πρώην ιδιοκτήτρια έκτασης στην περιοχή της Αναβύσσου που είχε απαλλοτριωθεί από τον ΕΟΤ -και της επιστρέφεται σύμφωνα με άλλη απόφαση του 2005 του ΣτΕ -να παραχωρήσει το δικαίωμα της προσδοκίας απόκτησης της κυριότητας επί του απαλλοτριωμένου ακινήτου στους εγγονούς της.
Οι τελευταίοι μετά την απόφαση του 2005 είχαν δηλώσει συνέχιση της δίκης στο ΣτΕ για την ακύρωση απόφασης του υπουργείου Οικονομικών καθορισμού του ποσού αποζημίωσης στα δεδομένα του 2005 με σκοπό τη μείωση του στα δεδομένα του 1994 όταν η γιαγιά τους είχε ζητήσει την ανάκληση της απαλλοτρίωσης. Ο νόμος περί ΣτΕ το Π.Δ. 18/89 άρθρο 31 παρ. 1, προβλέπει τη συνέχιση δίκης μόνο σε περίπτωση θανάτου του αιτούντα από τους κληρονόμους του (καθολικούς διαδόχους) και όχι από τους ειδικούς διαδόχους (αγοραστές, δωρεοδόχους κλπ). Στην απόφαση του ΣτΕ γίνεται δεκτή η άποψη του δικηγόρου που χειρίστηκε την υπόθεση Κωνσταντίνου Κατερινόπουλου, ότι και οι ειδικοί διάδοχοι έχουν δικαίωμα να συνεχίσουν τη δίκη και μάλιστα και στη συγκεκριμένη περίπτωση όπου έχουν μόνο δικαίωμα προσδοκίας στην απόκτηση της κυριότητας του ακινήτου και δεν το έχουν ακόμη αποκτήσει.
Αυτό διότι η απόκτηση του ακινήτου γίνεται μόνο με την Υπουργική απόφαση που ανακαλεί την απαλλοτρίωση και που μόνο αυτή μεταγράφεται στο Κτηματολόγιο (Υποθηκοφυλακείο), αφού όμως προηγουμένως εξοφληθεί το ποσό που πρέπει να επιστραφεί, στο Δημόσιο ή ΝΠΔΔ υπέρ του οποίου είχε γίνει η απαλλοτρίωση (και αυτό ορίζεται με Υπουργική απόφαση. (Η ανάκληση γίνεται σε δύο στάδια με δύο αποφάσεις).
Έτσι πριν από αυτήν την μεταγραφή και ήδη από τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης και μετά ο δικαιούχος (αρχικός ιδιοκτήτης) έχει δικαίωμα προσδοκίας επανάκτησης της κυριότητας λόγω ανάκλησης της συντελεσμένης απαλλοτρίωσης, το οποίο κρίνεται με την απόφαση ότι είναι ελεύθερα μεταβιβάσιμο με δικαιοπραξία εν ζωή, προς τον οποιονδήποτε με αντάλλαγμα ή χωρίς (και όχι μόνο λόγω θανάτου του αρχικού δικαιούχου) μεταβίβαση που ενεργεί ως προς όλους και ως προς το Δημόσιο το οποίο με πράξη του Υπουργού των Οικονομικών αρνήθηκε να αναγνωρίσει ως δικαιούχους του ακινήτου τους εγγονούς της ιδιοκτήτριας που είχαν αποκτήσει από αυτήν λόγω δωρεάς το ακίνητο.
Η νομική άποψη του κ. Κατερινόπουλου που έγινε δεκτή από το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι ότι «σύμφωνα με τα άρθρα 20 παρ. 1 και 95 του Συντάγματος, αίτηση ακύρωσης που ασκείται από ιδιοκτήτη ακινήτου και αφορά σε διαφορά στρεφομένη περί το ακίνητο αυτό, έννομο συμφέρον για την συνέχιση της δίκης έχουν όχι μόνον οι καθολικοί διάδοχοι του ιδιοκτήτη (άρθρο 31 παρ. 1 Π.Δ. 18/89 περί ΣτΕ) αλλά και οι ειδικοί διάδοχοι αυτού, στους οποίους μεταβιβάσθηκε όσο εκκρεμούσε η δίκη το επίμαχο ακίνητο. Για την ταυτότητα του λόγου σε περίπτωση αιτήσεως ακυρώσεως κατά πράξης που εντάσσεται στη διαδικασία ανάκλησης συντελεσμένης απαλλοτρίωσης ακινήτου, η οποία ασκείται από τον αρχικού ιδιοκτήτη αυτού, που στηρίζει το έννομο συμφέρον του όχι πλέον σε δικαίωμα κυριότητος αλλά σε δικαίωμα προσδοκίας ανακτήσεως της κυριότητος του ακινήτου, νομιμοποιούνται να ζητήσουν την συνέχιση της δίκης όχι μόνον οι καθολικοί διάδοχοι του αρχικού ιδιοκτήτη, αλλά και οι ειδικοί διάδοχοι αυτού στους οποίους μεταβιβάσθηκε, όσο εκκρεμούσε η δίκη, το δικαίωμα προσδοκίας».
Η αντίδραση του Δημοσίου
Είναι χαρακτηριστικό ότι το Δημόσιο αντιτάχθηκε λυσσαλέα στη δυνατότητα αυτή, με το επιχείρημα «ότι μόνο ο αρχικός ιδιοκτήτης έχει τη δημοσίου δικαίου αξίωση ανάκτησης της κυριότητας του απαλλοτριωμένου ακινήτου και άρα και την υποχρέωση καταβολής της επιστρεπτέας αποζημίωσης, οι οποίες, ως εκ της φύσης τους ως δημοσίου δικαίου δεν είναι έναντι του Δημοσίου δεκτικές μεταβιβάσεις σε τρίτα πρόσωπα». Η αντίρρηση του Δημοσίου οφείλεται στο ότι πολλοί πρώην ιδιοκτήτες δεν προσφεύγουν για ανάκληση της απαλλοτρίωσης λόγω του υψηλού κόστους ανάκτησης των ακινήτων.
Εξάλλου, με την απόφαση του το ΣτΕ για την εν λόγω περίπτωση όρισε ότι η τιμαριθμική αναπροσαρμογή πρέπει να σταματήσει το 1994 (χρόνος αίτησης για ανάκληση). Δηλαδή, οι νυν ιδιοκτήτες της έκτασης (οι εγγονοί της πρώην ιδιοκτήτριας) θα καταβάλλουν τελικά το ποσό των 490.084 ευρώ μειωμένο κατά, περίπου, 350.000 ευρώ σε σχέση με την αρχική απόφαση του υπουργείου Οικονομίας που υπολόγιζε την τιμαριθμική αναπροσαρμογή έως το 2007.Η τιμή πώλησης της έκτασης 8.800 τ.μ. βάσει τιμών πώλησης αντίστοιχων εκτάσεων στην περιοχή υπολογίζεται, περίπου, σε 8,5 εκατ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη μείωση είναι μεγάλη διότι η υπόθεση εκκρεμεί 15 χρόνια τώρα. Συνολικά με τη συγκεκριμένη απόφαση και άλλες 4 απoφάσεις που αναμένονται η μείωση του επιστρεπτέου προς τον ΕΟΤ ποσού φθάνει στο ύψος του 1,5 εκατ. ευρώ. "
Αυτά έγραφα τότε και προειδοποιούσα τους αρμόδιους. Δήμος, δημόσιο, υπουργοί, ΕΤΑ δεν έκαναν απολύτως τίποτα.
Και σήμερα; Τί γίνεται; Ποιά είναι η έκβαση της δικαστικής υπόθεσης; Μήπως αυτό που έλεγα τότε ως βεβαιότητα σήμερα επαληθεύεται; Και ποιός θα έχει την πολιτική ευθύνη για την καταστροφή στην Καραθώνα;;
Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010
Μήπως τα έχουμε ξαναζήσει;
Σας έχω πει παλαιότερα για το σπουδαίο δεσπότη Αργολίδας Νίκανδρο που στα τέλη του προπροηγούμενου αιώνα, με δικές του ενέργειες, επιμελήθηκε τη διάνοιξη του παραλιακού δρόμου από την Παναγίτσα στην Αρβανιτιά.
Σήμερα θα σας πω και ποιός ακόμα βοήθησε για να γίνει το έργο. Ήταν ο νεαρός τότε ανθυπολοχαγός Ιωάννης Μεταξάς, που υπηρετούσε στο Ναύπλιο. Έμενε στο σπίτι του ........ Δεν σας το λέω, διότι μπορεί να ανοίξει κανενός η όρεξη και να μας βάλει καμιά ταμπέλα, πάνω στο σπίτι. Πιστεύω ότι είμαι ο μόνος που το ξέρω (η προφορική βλέπετε παράδοση επιζεί) και έτσι το γεγονός δεν θα γίνει γνωστό στην πόλη και στη δημοτική αρχή.
Θα σας πω όμως κάποια άλλα πράγματα της εποχής. Μιλάμε για το 1895. Ο Τρικούπης είχε δηλώσει πριν από δυο χρόνια το περίφημο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Όμως η χώρα, περιέργως συνέχισε να λειτουργεί αρκετά καλά. Πολύ θάθελα να μου πει κάποιος αν υπάρχει κάποιο βιβλίο - μελέτη (που θα υπάρχει) για τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της τότε πτώχευσης της χώρας. Το περίεργο είναι ότι μετά και όχι πριν την πτώχευση διοργανώσαμε τους Ολυμπιακούς αγώνες του 96.
Οι πόλεις λοιπόν τότε του Άργους και του Ναυπλίου βρισκόντουσαν σε ακμή. Το τρένο είχε καταφθάσει και η απόσταση από την Αθήνα είχε μικρύνει. Οι επιπτώσεις της πτώχευσης δεν ήταν ορατές.
Δήμαρχος Άργους ήταν ο Σπ. Καλμούχος και τότε επί Δημαρχίας του κατασκευάσθηκε η δημοτική αγορά. Ένα χρόνο πριν είχε ιδρυθεί ο Σύλλογος «Δαναός»
Στο Ναύπλιο δήμαρχος ήταν ο Μ. Γιαννόπουλος του κόμματος του Λαγκαδινού Θεδ. Δηλιγιάννη. Στις βουλευτικές εκλογές του 1895 θριάμβευσαν σε όλη τη χώρα οι Δηλιγιαννικοί. Στο Ναύπλιο εκλεχθηκαν οι Ιατρού και Φαρμακόπουλος. Ο ίδιος ο Τρικούπης δεν κατάφερε να εκλεγεί και την έδρα του στην Αιτωλοακαρνανία την κατέλαβε ο Γουλιμής. Ελάχιστοι ήσαν πλέον οι Τρικουπικοί βουλευτές, ένας από αυτούς ήταν ο βουλευτής Πυλίας που κατοικούσε στο Ναύπλιο, σε ένα σπίτι στην παραλία, που κατάφερε παρά το σκοινί-κορδόνι των Δηλιγιαννικών να επανεκλεγεί.
Την εποχή αυτή έγινε από τον Ομιλο των Φιλομούσων το πρώτο γήπεδο στο Ναύπλιο, κάτω από τον προμαχώνα Γκριμάνι και άρχισαν να γίνονται αγώνες και γυμναστικές επιδείξεις. Βλέπετε οι Ολυμπιακοί αγώνες πλησίαζαν. Ο Μ. Γιαννόπουλος στις δημοτικές εκλογές του 95 επανεξελέγη με ποσοστό 100%, απλούστατα διότι δεν υπήρξε αντίπαλός του. Δημοτικοί όμως σύμβουλοι εξελέγησαν επιφανείς Ναυπλιώτες, όπως οι Θεοδ. Αγγελίδης, Βασίλειος Καρώνης, Κωνστ. Κόκκινος, Θεοδ. Κωστούρος, Ιωαν. Στάμος, Αντ. Κοντολέων, Γεώργιος Τερζάκης, Δημήτριος Τερζάκης (όσοι γνωρίζουν ας κάνουν και καμιά σύγκριση με το σήμερα)
Οι αντίπαλοι του Τρικούπη, οι κορδονικοί, επικράτησαν και στη βουλή, αλλά και σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής. Τότε λοιπόν ιδρύθηκε μια παραστρατιωτική οργάνωση, που ονομάσθηκε «Εθνική Εταιρεία». Η τότε ΙΔΕΑ, είχε παραρτήματα σε όλη τη χώρα. Το Ναύπλιο, το Άργος και οι Μύλοι ήσαν τόποι με έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα. Ήταν επομένως αναπόφευκτη η έντονη παρουσία της παραστρατιωτικής οργάνωσης στην Αργολίδα. Είναι βέβαιο ότι ο νεαρός ανθυπολοχαγός Ιωάννης Μεταξάς, που είχε αποφοιτήσει από τη Σχολή Ευελπίδων το 1891 ήταν μέλος της οργάνωσης. Στην περιοχή τότε υπηρετούσε και ένας άλλος νεαρός αξιωματικός. Ήταν ο Παύλος Μελάς, μετέπειτα ήρωας του Μακεδονικού αγώνα, γόνος ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας της Κεφαλλονιάς, που είχε αποφοιτήσει το 1890 και υπηρετούσε στους Μύλους, όπου έδρευε η Χαρτογραφική Υπηρεσία. Σύμφωνα με μία μαρτυρία που διάβασα τελευταία και ο Παύλος Μελάς, υπήρξε ενεργό μέλος της Εθνικής Εταιρείας, ίσως και ο τοπικός ηγέτης της, όπως πιθανόν και ο νεαρός Αργείος Γ. Καρπετόπουλος, που και αυτός την εποχή εκείνη ήταν ανθυπολοχαγός.
Η δύναμη που απέκτησε η Εθνική Εταιρεία ήταν μεγάλη και εν πολλοίς άρχισε αυτή να κυβερνά τον τόπο.
Ήταν μια παράξενη και αντιφατική εποχή. Τα τελικά όμως αποτελέσματα τραγικά. Η καταστροφή του 1897 και ο περιβόητος Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος (ΔΟΕ), που κράτησε μέχρι το 1978, όταν και η αποστολή της ΔΟΕ έκλεισε τα γραφεία της στην Αθήνα!!! (Για να μην έχουμε και πολλές αυταπάτες για τα σημερινά)
Σήμερα θα σας πω και ποιός ακόμα βοήθησε για να γίνει το έργο. Ήταν ο νεαρός τότε ανθυπολοχαγός Ιωάννης Μεταξάς, που υπηρετούσε στο Ναύπλιο. Έμενε στο σπίτι του ........ Δεν σας το λέω, διότι μπορεί να ανοίξει κανενός η όρεξη και να μας βάλει καμιά ταμπέλα, πάνω στο σπίτι. Πιστεύω ότι είμαι ο μόνος που το ξέρω (η προφορική βλέπετε παράδοση επιζεί) και έτσι το γεγονός δεν θα γίνει γνωστό στην πόλη και στη δημοτική αρχή.
Θα σας πω όμως κάποια άλλα πράγματα της εποχής. Μιλάμε για το 1895. Ο Τρικούπης είχε δηλώσει πριν από δυο χρόνια το περίφημο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Όμως η χώρα, περιέργως συνέχισε να λειτουργεί αρκετά καλά. Πολύ θάθελα να μου πει κάποιος αν υπάρχει κάποιο βιβλίο - μελέτη (που θα υπάρχει) για τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της τότε πτώχευσης της χώρας. Το περίεργο είναι ότι μετά και όχι πριν την πτώχευση διοργανώσαμε τους Ολυμπιακούς αγώνες του 96.
Οι πόλεις λοιπόν τότε του Άργους και του Ναυπλίου βρισκόντουσαν σε ακμή. Το τρένο είχε καταφθάσει και η απόσταση από την Αθήνα είχε μικρύνει. Οι επιπτώσεις της πτώχευσης δεν ήταν ορατές.
Δήμαρχος Άργους ήταν ο Σπ. Καλμούχος και τότε επί Δημαρχίας του κατασκευάσθηκε η δημοτική αγορά. Ένα χρόνο πριν είχε ιδρυθεί ο Σύλλογος «Δαναός»
Στο Ναύπλιο δήμαρχος ήταν ο Μ. Γιαννόπουλος του κόμματος του Λαγκαδινού Θεδ. Δηλιγιάννη. Στις βουλευτικές εκλογές του 1895 θριάμβευσαν σε όλη τη χώρα οι Δηλιγιαννικοί. Στο Ναύπλιο εκλεχθηκαν οι Ιατρού και Φαρμακόπουλος. Ο ίδιος ο Τρικούπης δεν κατάφερε να εκλεγεί και την έδρα του στην Αιτωλοακαρνανία την κατέλαβε ο Γουλιμής. Ελάχιστοι ήσαν πλέον οι Τρικουπικοί βουλευτές, ένας από αυτούς ήταν ο βουλευτής Πυλίας που κατοικούσε στο Ναύπλιο, σε ένα σπίτι στην παραλία, που κατάφερε παρά το σκοινί-κορδόνι των Δηλιγιαννικών να επανεκλεγεί.
Την εποχή αυτή έγινε από τον Ομιλο των Φιλομούσων το πρώτο γήπεδο στο Ναύπλιο, κάτω από τον προμαχώνα Γκριμάνι και άρχισαν να γίνονται αγώνες και γυμναστικές επιδείξεις. Βλέπετε οι Ολυμπιακοί αγώνες πλησίαζαν. Ο Μ. Γιαννόπουλος στις δημοτικές εκλογές του 95 επανεξελέγη με ποσοστό 100%, απλούστατα διότι δεν υπήρξε αντίπαλός του. Δημοτικοί όμως σύμβουλοι εξελέγησαν επιφανείς Ναυπλιώτες, όπως οι Θεοδ. Αγγελίδης, Βασίλειος Καρώνης, Κωνστ. Κόκκινος, Θεοδ. Κωστούρος, Ιωαν. Στάμος, Αντ. Κοντολέων, Γεώργιος Τερζάκης, Δημήτριος Τερζάκης (όσοι γνωρίζουν ας κάνουν και καμιά σύγκριση με το σήμερα)
Οι αντίπαλοι του Τρικούπη, οι κορδονικοί, επικράτησαν και στη βουλή, αλλά και σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής. Τότε λοιπόν ιδρύθηκε μια παραστρατιωτική οργάνωση, που ονομάσθηκε «Εθνική Εταιρεία». Η τότε ΙΔΕΑ, είχε παραρτήματα σε όλη τη χώρα. Το Ναύπλιο, το Άργος και οι Μύλοι ήσαν τόποι με έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα. Ήταν επομένως αναπόφευκτη η έντονη παρουσία της παραστρατιωτικής οργάνωσης στην Αργολίδα. Είναι βέβαιο ότι ο νεαρός ανθυπολοχαγός Ιωάννης Μεταξάς, που είχε αποφοιτήσει από τη Σχολή Ευελπίδων το 1891 ήταν μέλος της οργάνωσης. Στην περιοχή τότε υπηρετούσε και ένας άλλος νεαρός αξιωματικός. Ήταν ο Παύλος Μελάς, μετέπειτα ήρωας του Μακεδονικού αγώνα, γόνος ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας της Κεφαλλονιάς, που είχε αποφοιτήσει το 1890 και υπηρετούσε στους Μύλους, όπου έδρευε η Χαρτογραφική Υπηρεσία. Σύμφωνα με μία μαρτυρία που διάβασα τελευταία και ο Παύλος Μελάς, υπήρξε ενεργό μέλος της Εθνικής Εταιρείας, ίσως και ο τοπικός ηγέτης της, όπως πιθανόν και ο νεαρός Αργείος Γ. Καρπετόπουλος, που και αυτός την εποχή εκείνη ήταν ανθυπολοχαγός.
Η δύναμη που απέκτησε η Εθνική Εταιρεία ήταν μεγάλη και εν πολλοίς άρχισε αυτή να κυβερνά τον τόπο.
Ήταν μια παράξενη και αντιφατική εποχή. Τα τελικά όμως αποτελέσματα τραγικά. Η καταστροφή του 1897 και ο περιβόητος Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος (ΔΟΕ), που κράτησε μέχρι το 1978, όταν και η αποστολή της ΔΟΕ έκλεισε τα γραφεία της στην Αθήνα!!! (Για να μην έχουμε και πολλές αυταπάτες για τα σημερινά)
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010
ΕΣΠΑ
Πολύς λόγος έγινε τελευταία με αφορμή μια ερώτηση του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χουντή σε σχέση με την πολύ χαμηλή απορροφητικότητα των κονδυλίων του ΕΣΠΑ.
Εγώ θα έβαζα πριν από αυτό το πολύ πιο σοβαρό θέμα, που έχει να κάνει με όλα τα προηγούμενα προγράμματα στήριξης με τις τεράστιες απορροφητικότητες και το πόσο τελικά βοήθησαν τα έργα αυτά την Ελληνική οικονομία, την κοινωνία και τους πολίτες.
Είναι εκατοντάδες τα εργοστάσια σε όλη τη χώρα που έχουν κτισθεί με επιδοτήσεις και που είναι σήμερα κουφάρια. Δεκάδες χιλιάδες οι υπολογιστές που βρίσκονται στις αποθήκες των υπηρεσιών και τα προγράμματα πληροφορικής που δεν δούλεψαν. Πολλά τα έργα και οι δράσεις που μέσα από αυτά πλούτισαν οι ισχυροί, χωρίς να δώσουν ώθηση στην Ελληνική οικονομία. Αυτά είναι τα μεγάλα σκάνδαλα.
Με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση κτίζεται η νέα πτέρυγα του Νοσοκομείου Ναυπλίου, όμως δεν θα γίνουν προσλήψεις γιατρών για να δουλέψει σωστά. Πολλά ακούγονται για το έργο της αναβάθμισης των γραμμών του σιδηρόδρομου, όμως ποτέ δεν σχεδιάσθηκε σωστά ως επέκταση του προαστιακού.
Σήμερα είναι ένα θέμα οι χαμηλές απορροφητικότητες και δεδομένες οι ευθύνες των αρμοδίων. Όμως τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι τοπικοί άρχοντες που τους εκλέγει η τοπική κοινωνία.
Είναι γνωστό ότι ο Δήμος Ναυπλιέων δεν έχει έτοιμους φακέλους για να διεκδικήσει χρηματοδοτήσεις από το ΕΣΠΑ, είναι γνωστή η αδράνειά του, όμως είναι και νωπή η επανεκλογή του αδρανήσαντος δημάρχου.
Σήμερα πρέπει να δούμε τί υπάρχει από μελέτες, σε ποιές περιπτώσεις υπάρχει ολοκληρωμένος φάκελλος και σε ποιές είναι δυνατόν να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και μετά πρέπει να διαλέξουμε έργα και δράσεις που θα δώσουν πολλαπλασιαστικά οφέλη για τον τόπο και τους πολίτες. Είναι ντροπή να χρηματοδοτούμαστε για πεζοδρόμια μπροστά από τις πολυκατοικίες των εργολάβων.
Ακούω ότι υπάρχει έτοιμος φάκελλος για την ανάδειξη του Κάστρου της Ασίνης. Είναι ευκαιρία να διεκδικήσουμε τη χρηματοδότησή του. Ένα τέτοιο έργο θα διευρύνει τους τόπους που μπορεί να επισκεφθεί ένας τουρίστας. Με την κατάλληλη προβολή από τους σωστούς ανθρώπους ο χώρος αυτός μπορεί να γίνει το κίνητρο για να έλθουν στην περιοχή μερικές χιλιάδες Σουηδοί τουρίστες, αφού ο Σουηδός διάδοχος του θρόνου είχε εργασθεί στις ανασκαφές.
Ακούω ότι υπάρχει πρόγραμμα με μηδέν απορροφητικότητα, που αφορά επιχειρήσεις που πλήττονται από την παγκοσμιοποίηση. Θεωρώ ότι θα μπορούσαν με την κατάλληλη προώθηση να ενταχθούν σε τέτοια προγράμματα εταιρίες και ιδρύματα που παράγουν και προάγουν προϊόντα τοπικής λαϊκής τέχνης και όμορφες απομιμήσεις αρχαιολογικών θησαυρών. Είναι ντροπή στους αρχαιολογικούς μας χώρους να μην υπάρχουν πολύ οργανωμένα καταστήματα πώλησης ειδών σχετικών με την αρχαιολογία. Καλά δεν βλέπουμε τί γίνεται στο εξωτερικό με τα πωλητήρια στα μουσεία και στα επισκέψιμα μνημεία; Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι οι δραστηριότητες αυτές θα δώσουν πνοή στον τόπο;
Εγώ θα έβαζα πριν από αυτό το πολύ πιο σοβαρό θέμα, που έχει να κάνει με όλα τα προηγούμενα προγράμματα στήριξης με τις τεράστιες απορροφητικότητες και το πόσο τελικά βοήθησαν τα έργα αυτά την Ελληνική οικονομία, την κοινωνία και τους πολίτες.
Είναι εκατοντάδες τα εργοστάσια σε όλη τη χώρα που έχουν κτισθεί με επιδοτήσεις και που είναι σήμερα κουφάρια. Δεκάδες χιλιάδες οι υπολογιστές που βρίσκονται στις αποθήκες των υπηρεσιών και τα προγράμματα πληροφορικής που δεν δούλεψαν. Πολλά τα έργα και οι δράσεις που μέσα από αυτά πλούτισαν οι ισχυροί, χωρίς να δώσουν ώθηση στην Ελληνική οικονομία. Αυτά είναι τα μεγάλα σκάνδαλα.
Με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση κτίζεται η νέα πτέρυγα του Νοσοκομείου Ναυπλίου, όμως δεν θα γίνουν προσλήψεις γιατρών για να δουλέψει σωστά. Πολλά ακούγονται για το έργο της αναβάθμισης των γραμμών του σιδηρόδρομου, όμως ποτέ δεν σχεδιάσθηκε σωστά ως επέκταση του προαστιακού.
Σήμερα είναι ένα θέμα οι χαμηλές απορροφητικότητες και δεδομένες οι ευθύνες των αρμοδίων. Όμως τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι τοπικοί άρχοντες που τους εκλέγει η τοπική κοινωνία.
Είναι γνωστό ότι ο Δήμος Ναυπλιέων δεν έχει έτοιμους φακέλους για να διεκδικήσει χρηματοδοτήσεις από το ΕΣΠΑ, είναι γνωστή η αδράνειά του, όμως είναι και νωπή η επανεκλογή του αδρανήσαντος δημάρχου.
Σήμερα πρέπει να δούμε τί υπάρχει από μελέτες, σε ποιές περιπτώσεις υπάρχει ολοκληρωμένος φάκελλος και σε ποιές είναι δυνατόν να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και μετά πρέπει να διαλέξουμε έργα και δράσεις που θα δώσουν πολλαπλασιαστικά οφέλη για τον τόπο και τους πολίτες. Είναι ντροπή να χρηματοδοτούμαστε για πεζοδρόμια μπροστά από τις πολυκατοικίες των εργολάβων.
Ακούω ότι υπάρχει έτοιμος φάκελλος για την ανάδειξη του Κάστρου της Ασίνης. Είναι ευκαιρία να διεκδικήσουμε τη χρηματοδότησή του. Ένα τέτοιο έργο θα διευρύνει τους τόπους που μπορεί να επισκεφθεί ένας τουρίστας. Με την κατάλληλη προβολή από τους σωστούς ανθρώπους ο χώρος αυτός μπορεί να γίνει το κίνητρο για να έλθουν στην περιοχή μερικές χιλιάδες Σουηδοί τουρίστες, αφού ο Σουηδός διάδοχος του θρόνου είχε εργασθεί στις ανασκαφές.
Ακούω ότι υπάρχει πρόγραμμα με μηδέν απορροφητικότητα, που αφορά επιχειρήσεις που πλήττονται από την παγκοσμιοποίηση. Θεωρώ ότι θα μπορούσαν με την κατάλληλη προώθηση να ενταχθούν σε τέτοια προγράμματα εταιρίες και ιδρύματα που παράγουν και προάγουν προϊόντα τοπικής λαϊκής τέχνης και όμορφες απομιμήσεις αρχαιολογικών θησαυρών. Είναι ντροπή στους αρχαιολογικούς μας χώρους να μην υπάρχουν πολύ οργανωμένα καταστήματα πώλησης ειδών σχετικών με την αρχαιολογία. Καλά δεν βλέπουμε τί γίνεται στο εξωτερικό με τα πωλητήρια στα μουσεία και στα επισκέψιμα μνημεία; Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι οι δραστηριότητες αυτές θα δώσουν πνοή στον τόπο;
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010
Ξεφύγαμε τελείως
Σημερινή είδηση. Κατάληψη έγινε στο Υπουργείο Υγείας για να μην ισχύσει ο αντικαπνιστικός νόμος.
Αίσχος. Ντροπή.
Δεν με χολοσκάει αν οι ήδη καπνιστές, συνεχίζουν ή όχι να καπνίζουν σαν φουγάρα και αν συνεχίζουν να κάνουν κακό στην υγεία τους. Κακό του κεφαλιού τους.
Δεν με νοιάζει και πολύ αν οι μη καπνιστές, καπνίζουν παρά τη θέλησή τους. Ας μην πάνε στα μαγαζιά που είναι ντουμάνι ή έστω ας οργανωθούν με τέτοιο τρόπο που να ενισχύσουν μαγαζιά που σέβονται το άτομο και δεν επιτρέπουν το κάπνισμα.
Αυτό που όμως με απασχολεί και με κόφτει είναι η νέα γενιά. Τα παιδιά και οι νέοι μας. Είναι γνωστό ότι στα καφενεία, τις καφετέριες και τα μπαρ ξεκινάνε οι περισσότεροι το κάπνισμα. Ποιός λοιπόν έχει το ηθικό δικαίωμα να διαμαρτύρεται για τον αντικαπνιστικό νόμο; Ποιός έχει δικαίωμα να κάνει καταλήψεις που οδηγούν στο κακό της νεολαίας; Τί χώρα άραγε είμαστε, που θέλουμε να είμαστε οι μάγκες, οι μόνοι στην Ευρώπη που γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια τη νεολαία; Γειά σας ρε Ελληναράδες.
Και κάτι ακόμα. Τί κάνει η Δημοτική Αστυνομία στο Ναύπλιο; Ποιά είναι η πρόθεση της δημοτικής αρχής;
Αίσχος. Ντροπή.
Δεν με χολοσκάει αν οι ήδη καπνιστές, συνεχίζουν ή όχι να καπνίζουν σαν φουγάρα και αν συνεχίζουν να κάνουν κακό στην υγεία τους. Κακό του κεφαλιού τους.
Δεν με νοιάζει και πολύ αν οι μη καπνιστές, καπνίζουν παρά τη θέλησή τους. Ας μην πάνε στα μαγαζιά που είναι ντουμάνι ή έστω ας οργανωθούν με τέτοιο τρόπο που να ενισχύσουν μαγαζιά που σέβονται το άτομο και δεν επιτρέπουν το κάπνισμα.
Αυτό που όμως με απασχολεί και με κόφτει είναι η νέα γενιά. Τα παιδιά και οι νέοι μας. Είναι γνωστό ότι στα καφενεία, τις καφετέριες και τα μπαρ ξεκινάνε οι περισσότεροι το κάπνισμα. Ποιός λοιπόν έχει το ηθικό δικαίωμα να διαμαρτύρεται για τον αντικαπνιστικό νόμο; Ποιός έχει δικαίωμα να κάνει καταλήψεις που οδηγούν στο κακό της νεολαίας; Τί χώρα άραγε είμαστε, που θέλουμε να είμαστε οι μάγκες, οι μόνοι στην Ευρώπη που γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια τη νεολαία; Γειά σας ρε Ελληναράδες.
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
Τ΄ Αη Νικόλα
Ήταν 3 του Δεκέμβρη πριν από 98 χρόνια. Το Θωρηκτό Αβέρωφ έπρεπε να πλέει καθ΄όλη τη διάρκεια της Ναυμαχίας σε πλήρη ισχύ. Αλλιώς ο ελιγμός που αποφάσισε ο Ναύαρχος Κουντουριώτης για να οδηγήσει τη Ναυαρχίδα του Ελληνικού στόλου ανάμεσα από τον Τούρκικο στόλο και να πλεύσει κοντά στο ¨"Μπαρμπαρόσσα" δεν θα πετύχαινε. Όμως για να πλεύσει το θωρηκτό με τη μέγιστη ταχύτητα των 22 κόμβων θάπρεπε να λειτουργούν και οι 45 λέβητές του. Ένας-ένας οι θερμαστές (οι καρβουνιάρηδες) του πλοίου άρχισαν να τα φτύνουν στους 55 βαθμούς Κελσίου του μηχανοστασίου. Και έμεινε ο ένας μέχρι το τέλος, μέχρι την τελική εξάντλησή του. Ο πραγματικός ήρωας της ναυμαχίας ήταν τελικά ο ανώνυμος θερμαστής. Κάποιοι λένε ότι τότε σάλεψαν τα λογικά του.
Αργότερα ο ήρωας με τα σαλεμένα λογικά βρέθηκε, δεν ξέρω και εγώ πώς, στ΄ Ανάπλι.
Ρακένδυτος, ξυπόλυτος, άστεγος. Φανατικός υποστηρικτής του Πανιωνίου και του κόμματος των Προοδευτικών του Μαρκεζίνη. Τα παιδιά τον κορόιδευαν. Πεεεεθανε ο Μαρκεζίνης του φώναζαν. Και αυτός τα κυνηγούσε και τα πετροβολούσε.
Αλλά όταν ξημέρωνε η 6η Δεκεμβρίου όλα άλλαζαν. Ο ήρωας θερμαστής έβρισκε ως δια μαγείας παπούτσια και κοστούμι και εμφανιζόταν στην εκκλησία του Αγιου Νικολάου στην παραλία του Ναυπλίου για να εορτάσει τον Άγιο των ναυτικών.
Ο Πετρορούσος αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας της παλιάς πόλης του Ναυπλίου.
Ο Πετρορούσος ήταν ο ανώνυμος ήρωας με τα σαλεμένα μυαλά και τα τότε παιδιά, οι σημερινοί πενηντάρηδες, οφείλουν μια συγγνώμη.
Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010
Απόκτημα
Να και κάτι που δεν γνώριζα. Το Μνημείο του Νικηταρά βρισκόταν σε άλλη θέση. Πότε μεταφέρθηκε στην άκρη της Πλατείας;
Και κάτι ακόμα. Δεν είναι ντροπή να κρύβεται σήμερα το Μνημείο από το κιόσκι των Ταξί. Λίγος σεβασμός δεν υπάρχει; Τί κάνει η Δημοτική Αρχή; Τί κάνουν οι Δικαστικοί που θεωρούν την Πλατεία δικιά τους και αρμοδιότητά τους και την έχουν αφήσει στα χάλια που βρίσκεται;
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010
Διόδια
Διάβασα το άρθρο του "πράσινου" Βαγγέλη Σπινθάκη από την Κόρινθο στο sfendona.gr με τίτλο "η αριστερά των γιωταχήδων με την ευκαιρία της αύξησης των διοδίων".
Διάβασα και την απάντηση που πήρε από το blog http://aristerosxima.blogspot.com
Αν μου επιτρέπεται, παρεμβαίνω και εγώ.
Έμεινα έκπληκτος από το ύφος και την επίθεση που εξαπέλυσε ο αγωνιστής της οικολογίας Βαγγέλης κατά των αριστερών που αγωνίζονται κατά των διοδίων που εισπράττουν οι Μπομπολαίοι και όμοιοί τους.
Δεν αντιλαμβάνομαι και το λόγο που το παραπάνω blog της αριστεράς έκανε θέμα το άρθρο του Βαγγέλη και την αντεπίθεση που με τη σειρά του εξαπέλυσε όχι κατ΄αυτού αλλά γενικά κατά της "Οικολογίας των διοδίων".
Θεωρώ απαράδεκτο ιδιώτες να εισπράττουν αυξημένα διόδια για δρόμους που ήδη έχουν κατασκευασθεί και με χρήματα φορολογουμένων. Πιστεύω ότι οι συμβάσεις παραχώρησης είναι αντισυνταγματικές και σκανδαλώδεις και πρέπει άμεσα να ακυρωθούν. Είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση των πολιτών και σωστό το κίνημα κατά των διοδίων που εισπράττουν οι μεγαλοεργολάβοι.
Όμως θεωρώ ορθή τη σκέψη του Βαγγέλη, ότι η χρήση του αυτοκινήτου έχει ένα μεγάλο περιβαλλοντικό κόστος και ότι είναι ορθή η ύπαρξη διοδίων, με την προϋπόθεση ότι αυτά θα εισπράττονται από το Κράτος. Θεωρώ ότι είναι σωστό να υπάρχει οικονομικό αντικίνητρο στη χρήση του ΙΧ, με παράλληλα κίνητρα στη χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς, ιδίως σταθερής τροχιάς. Πιστεύω ότι στη σημερινή οικονομική κατάσταση που βιώνουμε θα πρέπει να σταματήσει κάθε κατασκευή μεγάλων αυτοκινητοδρόμων, με εξαίρεση το Κόρινθος-Πάτρα για την αποφυγή των εκατοντάδων ατυχημάτων.
Επομένως πιστεύω ότι το κίνημα κατά των διοδίων, πρέπει να αλλάξει και να μετατραπεί σε κίνημα κατά των συμβάσεων παραχώρησης, κατά των τεράστιων ποσών που εισπράττονται από τα μεγαλοεργολαβικά συμφέροντα για την κατασκευή νέων Εθνικών οδών. Πρέπει να το πούμε ανοιχτά. Δεν θέλουμε ιδιώτες να εισπράττουν διόδια. Ζητάμε τα διόδια να εισπράττονται από το Κράτος και με τα ποσά αυτά να ενισχύεται ο σιδηρόδρομος, οι άγονες γραμμές στα μικρά νησιά, με χαμηλά εισιτήρια για τους πολίτες. Όποιος θέλει να χρησιμοποιεί τις εθνικές οδούς, ναι να πληρώνει.
Διάβασα και την απάντηση που πήρε από το blog http://aristerosxima.blogspot.com
Αν μου επιτρέπεται, παρεμβαίνω και εγώ.
Έμεινα έκπληκτος από το ύφος και την επίθεση που εξαπέλυσε ο αγωνιστής της οικολογίας Βαγγέλης κατά των αριστερών που αγωνίζονται κατά των διοδίων που εισπράττουν οι Μπομπολαίοι και όμοιοί τους.
Δεν αντιλαμβάνομαι και το λόγο που το παραπάνω blog της αριστεράς έκανε θέμα το άρθρο του Βαγγέλη και την αντεπίθεση που με τη σειρά του εξαπέλυσε όχι κατ΄αυτού αλλά γενικά κατά της "Οικολογίας των διοδίων".
Θεωρώ απαράδεκτο ιδιώτες να εισπράττουν αυξημένα διόδια για δρόμους που ήδη έχουν κατασκευασθεί και με χρήματα φορολογουμένων. Πιστεύω ότι οι συμβάσεις παραχώρησης είναι αντισυνταγματικές και σκανδαλώδεις και πρέπει άμεσα να ακυρωθούν. Είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση των πολιτών και σωστό το κίνημα κατά των διοδίων που εισπράττουν οι μεγαλοεργολάβοι.
Όμως θεωρώ ορθή τη σκέψη του Βαγγέλη, ότι η χρήση του αυτοκινήτου έχει ένα μεγάλο περιβαλλοντικό κόστος και ότι είναι ορθή η ύπαρξη διοδίων, με την προϋπόθεση ότι αυτά θα εισπράττονται από το Κράτος. Θεωρώ ότι είναι σωστό να υπάρχει οικονομικό αντικίνητρο στη χρήση του ΙΧ, με παράλληλα κίνητρα στη χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς, ιδίως σταθερής τροχιάς. Πιστεύω ότι στη σημερινή οικονομική κατάσταση που βιώνουμε θα πρέπει να σταματήσει κάθε κατασκευή μεγάλων αυτοκινητοδρόμων, με εξαίρεση το Κόρινθος-Πάτρα για την αποφυγή των εκατοντάδων ατυχημάτων.
Επομένως πιστεύω ότι το κίνημα κατά των διοδίων, πρέπει να αλλάξει και να μετατραπεί σε κίνημα κατά των συμβάσεων παραχώρησης, κατά των τεράστιων ποσών που εισπράττονται από τα μεγαλοεργολαβικά συμφέροντα για την κατασκευή νέων Εθνικών οδών. Πρέπει να το πούμε ανοιχτά. Δεν θέλουμε ιδιώτες να εισπράττουν διόδια. Ζητάμε τα διόδια να εισπράττονται από το Κράτος και με τα ποσά αυτά να ενισχύεται ο σιδηρόδρομος, οι άγονες γραμμές στα μικρά νησιά, με χαμηλά εισιτήρια για τους πολίτες. Όποιος θέλει να χρησιμοποιεί τις εθνικές οδούς, ναι να πληρώνει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)