73 χρόνια μετά την 4η Αυγούστου

Φεύγω για ένα πενθήμερο.
Θα είμαι απών σ΄ένα πενθήμερο προβλεπόμενης έντονης τοπικής αντιπαράθεσης.
Θα μπει (δεν είναι δυνατόν να γίνει αλλιώς) έντονος ο προβληματισμός το κατά πόσον η δημοτική αρχή Αναγνωσταρά είναι δυνατόν να εκπροσωπεί τους δημοκρατικούς προοδευτικούς πολίτες.
Και αυτό διότι δεν χωνεύεται με τίποτα η απόδoση τιμής σέναν δικτάτορα.
Κάποτε τ΄Ανάπλι ήταν ο τόπος στον οποίο ξεκινούσε η Επανάσταση κατά της απολυταρχίας του Οθωνα.
Σήμερα είναι ο μοναδικός Δήμος που αποφασίζει να ονομάσει έναν δρόμο του σε "οδό Ιωάννη Μεταξά" και έναν άλλο σε οδό "Γράμμου", σύμβολο του εθνικού διχασμού.

Fair play Σχόλιο τέταρτο

Περί καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος ο λόγος.
Φαγάδικα, Καφενεία, καφετέριες, γαλακτοπωλεία, τυροπιτάδικα κλπ
Μια μόνο λέξη χαρακτηρίζει την όλη κατάσταση λειτουργίας των καταστημάτων αυτών.
ΧΑΟΣ
Ποτέ μα ποτέ μέχρις στιγμής δεν έχει πει κάποιος και δεν έχει αποτυπώσει την πλήρη αλήθεια για τη χαώδη κατάσταση που επικρατεί και που ουσιαστικά λειτουργεί υπέρ της τοπικής εξουσίας και σε βάρος του μεγάλου μέρους των πολιτών, αλλά και επιχειρηματιών
Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να εξευρεθεί κατάστημα που να λειτουργεί τελείως νόμιμα και σύμφωνα με τις άδειες που έχει πάρει.
Μια σειρά από καταστήματα έχουν τελείως διαφορετική χρήση από αυτήν που αναφέρει η άδειά τους.
Σχεδόν όλα τα καταστήματα βγάζουν πολύ περισσότερα καθίσματα από όσα δικαιούνται βάσει του αριθμού που αναφέρεται στην άδειά τους.
Πολλές φορές καταλαμβάνουν δημοτικό χώρο περισσότερο από αυτόν που δικαιούνται και από αυτόν για τον οποίο πληρώνουν.
Πολλά καταστήματα παίζουν μουσική χωρίς να διαθέτουν άδεια.
Σειρά καταστημάτων παίζουν δυνατά μουσική με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα ενώ αυτό δεν επιτρέπεται.
Πολλά καταστήματα, ιδίως αυτά της Μπουμπουλίνας, παίζουν σε ντεσιμπέλ πολύ πάνω από το όριο που τους έχει τεθεί.
Πελάτες εστιατορίων, ιδίως στην Μπουμπουλίνας, πραγματικά υποφέρουν και πολλές φορές δεν ξαναεπισκέπτονται τα εστιατόρια, λόγω των διασταυρουμένων ηχητικών πυρών απ΄όλες τις πλευρές.
Επισκέπτες του Ναυπλίου έχουν φύγει λόγω της ηχορύπανσης μέχρι πρωίας.
Κάτοικοι ταλαιπωρούνται από τα καταστήματα της παραλιακής.
Τα εστιατόρια της Πλαπούτα καταλαμβάνουν μια σειρά τραπεζιών και κλείνουν στις 12, ενώ τα καταστήματα στα στενά του Αγίου Νικολάου καταλαμβάνουν ανεξέλεγκτα τα πάντα, με συνέπεια την αδυναμία διέλευσης πεζών και των οχημάτων κατοίκων και εκτάκτων αναγκών.
Πελάτες ξενοδοχείων και πανσιόν ταλαιπωρούνται.
Τα κότερα που μένουν μια βραδιά στο λιμάνι, τα μαζεύουν άρον-άρον την επόμενη.
Το κακό παράδειγμα κάποιων καταστημάτων έχει προσδώσει στην πόλη μας τη φήμη ακριβής πόλης.
Θέλετε και άλλα για να αιτιολογήσω τη λέξη χάος.
μέσα σ΄αυτή την κατάσταση τους χάους έχει δημιουργηθεί ένα καθεστώς μεγάλων ενοικίων και τεράστιων αέρηδων υπέρ κάποιων μετρημένων στα δάκτυλα των χεριών ιδιοκτητών ακινήτων και σε βάρος καταστηματαρχών και καταναλωτών και κατοίκων. Διότι τα ποσά που έχουν δοθεί στους ιδιοκτήτες δεν βγαίνουν χωρίς δυνατές μουσικές μέχρι τις 7 το πρωί, χωρίς καφέ στα 5 Ευρώ, χωρίς την εκμετάλλευση εργαζομένων.
Ποτέ μα ποτέ κάποιος δεν τα είχε πει όλα αυτά μαζεμένα.
Θα σας πω λοιπόν τους κερδισμένους του χάους.
Οι ελάχιστοι ιδιοκτήτες των προνομιακών ακινήτων.
Κάποιοι ελάχιστοι ευνοημένοι επιχειρηματίες.
Οι χαμένοι
Πρώτα και κύρια οι κάτοικοι της παλιάς πόλης που η ζωή τους είναι μαρτύριο.
Οι επιχειρηματίες εστιατορίων πλην ελαχίστων.
Οι επιχειρηματίες μπαρ και καφετεριών, ιδίως αυτοί που βρίσκονται στα στενά.
Κάθε νέος που επιδιώκει να δημιουργήσει νέα επιχείρηση, πράγμα σχεδόν αδύνατο εάν δεν διαθέτει τα τεράστια κεφάλαια που απαιτούνται και δεν έχει τις αναγκαίες διασυνδέσεις.
Το μεγάλο πλήθος των εργαζομένων μισθωτών στον τουριστικό τομέα.
Ολοι οι επιχειρηματίες τουριστικών καταστημάτων, όπως χρυσοχοΐας, ειδών λαϊκής τέχνης κλπ, αφού οι επισκέπτες, που έχουν δυνατότητα να δαπανήσουν στην τοπική αγορά, την κάνουν κανονικά με το χάος.
Οι ξενοδόχοι που έχουν τις επιχειρήσεις τους κοντά σε οχλούσες χρήσεις.
Όλο λοιπόν αυτό το χάος το ταΐζουν, το γουστάρουν και λαμβάνουν και πολιτικά οφέλη οι κρατούντες. Και το ανέχονται όλοι διότι δεν σκέπτονται ότι μπορεί τα πράγματα να γίνουν διαφορετικά.
Να μπουν κανόνες και να ισχύσει ένα fair play, που θα ευνοήσει τους πολλούς.

Fair play Σχόλιο τρίτο

Η κρατική μηχανή, το ζούμε όλοι, δείχνει σημάδια αποσύνθεσης.
Οι υπηρεσίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ακολουθούν, εάν δεν προηγούνται στη διάλυση.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός φιλότιμου αντιδήμαρχου, που πρέπει να εφαρμόζει ειδικές πολιτικές καρότου και μαστιγίου για να ενεργοποιεί τις υπηρεσίες καθαριότητας και πάρκων του Δήμου μας. Πολλές φορές θα τον δείτε να κερνάει ο ίδιος τους εργάτες για να τους φέρει σε φιλότιμο.
Σε άλλες χώρες υπάρχουν αυστηρά καθορισμένοι ρόλοι και οι πολιτικοί απλώς σχεδιάζουν. Εδώ ...
Κάποτε είχαμε το βασιλικό μπασκίνα να εφαρμόζει εξουσία στα χωριά της παλιάς Ελλάδας και να βάζει στη θέση τους τους Βενιζελικούς και κομμουνιστές
Αργότερα μετά τον πόλεμο είχαμε τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων για να προσληφθεί κάποιος στον κρατικό τομέα.
Φθάσαμε στη δεκαετία του 80 στην τεράστια διόγκωση του κρατικού και αυτοδιοικητικού τομέα με την πρόσληψη χιλιάδων πράσινων. Πολλαπλασιάσθηκε μεν ο αριθμός των υπαλλήλων, επήλθε δε η πράξη της διαίρεσης στην αποτελεσματικότητα του Κράτους.
Σήμερα στο Δήμο Ναυπλίου έχουμε το φαινόμενο της πρόσληψης τέκνων δημοτικών συμβούλων και υποψήφιων δημοτικών συμβούλων. Δεν θα σας τους απαριθμήσω διότι έτσι μπορεί να αδικήσω και κάποιους που πραγματικά προσφέρουν.
Στην τεχνική υπηρεσία του Δήμου μας έχουμε σήμερα πολύ περισσότερους μηχανικούς και από αυτούς που είχε η αντίστοιχη υπηρεσία της Νομαρχίας που ήταν αρμόδια για όλους ανεξαίρετα τους Δήμους και τις Κοινότητες της Αργολίδας. Και ταυτόχρονα αναθέτουμε και έργα σε ιδιώτες, ακόμα και για να ανακαλύψουμε τα όρια του Δήμου μας.
Όλη αυτή η διόγκωση του Δήμου μας (όπως και των άλλων δήμων της χώρας) δημιούργησε σχέσεις εξάρτησης. Και όχι μόνον με τους προσληφθένετες και τις οικογένειές τους, αλλά και με μια μεγάλη μερίδα πολιτών που περιμένουν να παρακαλέσουν και να ανταλλάξουν την ψήφο τους με έναν διορισμό. Η προσδοκία της πρόσληψης του τέκνου στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Η άλλη λογική και η άλλη πρόταση: Τί έχουμε να πούμε; Έχουμε να πούμε αυτό το απλό. Σήμερα υπάρχουν παιδιά με πτυχία, με γνώσεις, με ξένες γλώσσες, με μεταπτυχιακά. Ας βάλουμε λοιπόν σωστούς κανόνες και ας προσλάβουμε, όταν πρέπει να γίνουν προσλήψεις, τους ικανότερους, άσχετα εάν είναι δικοί μας ή αντίπαλοι. Και ζητάμε σε όλους αυτούς που θεωρούν ότι έχουν ικανότητες να πάψουν να παρακαλάνε. Και να παρακαλάνε άδικα αφού προτιμώνται τα τέκνα. Ας αντισταθούν και ας προσχωρήσουν σ΄αυτούς που επιδιώκουν το fair play.
Τελειώνω με το εξής. Σε νομικό πρόσωπο του Δήμου προκηρύχθηκε μία θέση. Υποψήφιες ήταν δύο κοπελιές. Η μία είχε καμιά δεκαριά προσόντα και ήταν και εξειδικευμένη σε θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης. Η άλλη είχε τελειώσω το γυμνάσιο.
Ολα τα μέλη του ΔΣ του συγκεκριμένου νομικού προσώπου συμφώνησαν ότι η μία υποψήφια είχε περισσότερα προσόντα από την άλλη. Τελικά μόνον ένας ψήφισε την έχουσα τα πολλά προσόντα και ας μην την γνώριζε προσωπικά. Ολοι οι άλλοι προτίμησαν την εκλεκτή στην εξουσία.
Αυτό ας σκεφθούν όλοι όσοι έχουν παιδιά με ικανότητες και ας μην προσκυνήσουν
Fair play

Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;

Καταστροφή, θλίψη, μαυρίλα.
Χαρά, ενθουσιασμός, επιτέλους ειδήσεις για τους καναλάρχες και τους δημοσιογράφους.

Fair play Σχόλιο δεύτερο

Ξεκινάω από τον τρίτο κατά σειρά, όπως τα παρέθεσα, τομέα που δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης και κατευθύνει ψήφους προς τις μεγάλες παρατάξεις
Σε περίληψη η κατάσταση σήμερα.
1. Η οικοδομή στην πόλη μας κινείται κατά ένα τεράστιο ποσοστό με τη μέθοδο της αντιπαροχής. Θα ήταν ενδιαφέρον να υπήρχε μια στατιστική μελέτη για να δούμε το κατά πόσον η αντιπαροχή στην πόλη μας κινείται σε μεγαλύτερα ποσοστιαία επίπεδα, σε σχέση με τις άλλες Ελληνικές πόλεις, όπως εγώ πιστεύω.
2. Στην πόλη μας τρέχει σήμερα ένα τεράστιο project στο χώρο της οικοδομής που ονομάζεται ΚΥΚΝΟΣ.
3. Οι δύο μεγαλύτεροι ντόπιοι αντιπαροχείς "τυχαίνει" να είναι και αυτοί που διεκδικούν (και ο ένας ήδη κατέχει) τη δημαρχία.
4. Το μεγαλύτερο μέρος του πυκνοδομημένου κομματιού της πόλης μας, έχει και μηδενικούς ελεύθερους χώρους, λιγοστά σχολεία, πρόβλημα στη στάθμευση και στο κυκλοφοριακό
5. Διαχρονικές ευθύνες δεν έχουν επιτρέψει την οριστική ένταξη στο σχέδιο πόλης των νέων περιοχών για τις οποίες χρόνια τώρα υπάρχουν κατ΄αρχήν αποφάσεις να ενταχθούν.
6. Παρά το γεγονός ότι η πόλη μας έχει γίνει της μόδας, παρά τη μικρή απόσταση από την πρωτεύουσα, παρά το γεγονός της αίγλης που αποπνέει η παλιά πόλη, οι τιμές παραμένουν χαμηλότερες σε σχέση με τιμές ακόμα και υποβαθμισμένων συνοικιών της Αθήνας.
7. Υπάρχει μέχρι σήμερα σοβαρό έλλειμμα σε νέα κτήρια με αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική αξία.
8. Θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολη η άνοδος των τιμών λόγω του υποβαθμισμένου περιβάλλοντος και των κακών συνθηκών ζωής στη νέα πόλη και
9. Ένατο όχι όμως τελευταίο και ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός ότι έχουν γίνει δημοτικά έργα σε περιοχές όπου ο δήμαρχος έχει κατασκευάσει πολυκατοικίες (βλπ Πλατεία Αριας, οδοποιία στην περιοχή Ευαγγελίστριας, πεζόδρομος Ευαγγελίστριας).
Την όλη αυτή κατάσταση των εννέα παραπάνω σημείων φαίνεται ότι ανέχεται το μεγαλύτερο μέρος των εμπλεκομένων στην οικοδομή. Και επειδή, πιστεύω, θεωρούν όλα αυτά περίπου δεδομένα, εκφράζουν και την εμπιστοσύνη τους στους μεγάλους ντόπιους αντιπαροχείς-πολιτικούς-διεκδικητές της δημαρχίας.
Η άλλη λογική δεν μπορεί να έχει τίποτα να κάνει με έναν τρίτο πόλο, που θα διεκδικήσει μερίδιο μέσα από παρόμοιες λογικές από τους δύο κυρίαρχους.
Θεωρώ ότι αυτό που θα πρέπει να πει και εν τέλει να κάνει η άλλη λογική και η άλλη πρόταση είναι το άνοιγμα του παιχνιδιού. Με καλύτερες συνοικίες και περισσότερο πράσινο, Με καλυτέρευση των κτηρίων, όπου οι αρχιτέκτονες θα μπορούν να δημιουργήσουν
Με σωστές εντάξεις στο σχέδιο πόλης και δημιουργία νέων πρότυπων συνοικιών.
Με λύσεις στο κυκλοφοριακό και στο κτηριακό πρόβλημα των σχολείων. Ολα αυτά θα δώσουν καλύτερες τιμές σε οικοπεδούχους, τεχνίτες, εργολάβους, μεσίτες.
Θα ωφελήσουν τους πολλούς (εκτός από τους κατοίκους) που ασχολούνται με την οικοδομή και μέχρι σήμερα μένουν προσκολλημένοι στο άρμα των δύο μεγάλων διότι πιστεύουν ότι δεν γίνεται διαφορετικά.
Το άνοιγμα του παιχνιδιού και το Fair play θα έχει και μερικά θύματα. Τους σήμερα ευνοημένους.
Ας ξεφύγουμε όμως από τους λίγους και ας δούμε το συμφέρον των πολλών.
Το μεγάλο βέβαια ερώτημα είναι το πώς το μήνυμα αυτό θα φτάσει στους ενδιαφερόμενους
Και εδώ προς το παρόν δεν έχω απάντηση...

Fair play Σχόλιο πρώτο

Δεν μπορεί. Από τις 80-100 επισκέψεις που έχω κάθε μέρα στο ιστολόγιό μου, κάποιοι θα είναι που σκέπτονται να ψηφίσουν Αναγνωσταρά.
Πολύ θάθελα να μας πουν δημόσια ένα δυο βασικούς λόγους που θεωρούν αυτό ως την καλύτερη επιλογή για την πόλη μας. Περιμένω να ακούσω. Μήπως δεν έχω αντιληφθεί. Μήπως είμαι στον κόσμο μου και πράγματι η λύση Αναγνωσταρά έχει κάτι να πει για την πόλη μας.
Διότι, ειλικρινά σας λέω, εγώ δεν μπορώ να σκεφθώ σε τί βοηθάει την πόλη, την κοινωνία, τη ζωή μας, την τοπική οικονομία η επιλογή Αναγνωσταρά.
Βέβαια δεν θέλω να φανώ αφελής. Γνωρίζω άριστα ποιοι είναι οι πυλώνες άντλησης ψήφων των "μεγάλων" παρατάξεων.
ΠΡΩΤΟΝ Ο Δήμος Ναυπλίου είναι πλέον με το κλείσιμο των βιομηχανιών τοματοπελτέ, ο μεγαλύτερος εργοδότης στην περιοχή. Είναι γνωστό ότι πολλές προσλήψεις δεν γίνονται με απολύτως διαφανή κριτήρια. Τούτο δημιουργεί σχέση εξάρτησης ενός αριθμού ατόμων και των οικογενειών τους. Το γεγονός δε ότι μπορεί να γίνουν προσλήψεις όχι των καλύτερων αλλά των ημέτερων, δημιουργεί προσδοκίες σε πολλούς, που επιδιώκουν να ανταλλάξουν τη ψήφο τους και τη ψήφο των οικογενειών τους με έναν διορισμό σε εποχή δύσκολη για εξεύρεση εργασίας.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ Η πόλη μας έχει έναν διογκωμένο τουριστικό τομέα και τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος παίζουν έναν τεράστιο ρόλο στα τοπικά πράγματα. Πιστεύω ότι πρέπει να είναι σπάνιο,σπανιότατο είδος, κατάστημα που προσφέρει φαγητό ή καφέ να είναι απόλυτα νόμιμο. Αυτό αφ΄εαυτού δημιουργεί σχέση εξάρτησης δημοτικής αρχής που κάνει τα στραβά μάτια και των επιχειρηματιών και μέσω αυτών σε πλήθος νέων που εργάζονται στα καταστήματα αυτά.
ΤΡΙΤΟΝ και όχι τελευταίο. Η άλλη μεγάλη κατηγορία που δημιουργεί σχέσεις αλληλοεξάρτησης είναι η οικοδομή. Οικοπεδούχοι, αντιπαροχές, αποπρασινοποιήσεις, συνεργεία τεχνιτών, προμηθευτές οικοδομικών υλικών κλπ.
Σε όλα αυτά ποιά μπορεί να είναι η άλλη, η διαφορετική πρόταση;
Το συζήτησα με φίλο και συμφωνήσαμε ότι πρέπει να είναι το fair play, οι τίμιες και υγιείς σχέσεις, αυτές που επιθυμεί η πλειοψηφία των πολιτών.
Κάποια στοιχεία του fair play θα αναλύσω αύριο.

Δημοτικό Ωδείο.

Το έχω ξαναπεί.
Στη μουσική δεν είμαι ειδικός. Αντιθέτως θα έλεγα.
Ομως για κάποια πράγματα δεν νομίζω ότι χρειάζονται ειδικές γνώσεις.
Κοινή λογική απαιτείται.
Τη θέση του Νόνη στο Ωδείο Ναυπλίου, όταν αυτός απεβίωσε, την κατέλαβε ένας αξιολογότατος (απ΄ότι λένε οι ειδικοί και όσοι μουσικοί τον έζησαν) μουσικός που ονομάζεται Ζερμπίνος.
Με την ατυχία που είχε η πόλη μας τη θέση του Δημάρχου να την καταλάβει ο Αναγνωσταράς, ο Ζερμπίνος απομακρύνθηκε με επεισοδιακό τρόπο και παρά τις έντονες αντιδράσεις που υπήρξαν.
Τη θέση του για κάποια χρόνια την κατέλαβε άλλος μουσικός, ο οποίος με τη σειρά του αντικαταστάθηκε πέρσυ από άλλο μουσικό, τον οποίο η δημοτική αρχή τον έφερε με τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια.
Ομως και αυτός δεν τους έκανε. Δεν το άφησαν τον άνθρωπο ούτε ένα χρόνο στη θέση του.
Ηταν κακός, μέτριος, καλός ή άριστος δεν γνωρίζω.
Ετσι φθάσαμε στο σημείο μέσα σε πολύ λίγα χρόνια να έχουμε αλλάξει τέσσερες καλλιτεχνικούς διευθυντές!!
Αυτό που ξέρω πολύ καλά είναι ότι για να επιλέξεις έναν καλλιτεχνικό διεύθυντή για ένα δημοτικό ωδείο απαιτείται μεγάλη περίσκεψη. Και ο άνθρωπος που θα επιλέξεις θα πρέπει να αφεθεί τελικά ελεύθερος στο να δείξει το έργο του. Δεν χρειάζονται παρεμβάσεις ποδοσφαιρικού είδους.
Και τώρα εν μέσω θέρους, δύο μόλις μέρες πριν από το Δεκαπενταύγουστο το ΔΣ του Ωδείου μειοψηφούντος του εκπροσώπου των μουσικών εργαζόμενων και της άλλης πρότασης, καταργούν τον προηγούμενο καλλιτεχνικό διευθυντή για να αναθέσουν το έργο αυτό και πάλι στον Ζερμπίνο, που με τόσο άσχημο τρόπο τον είχαν διώξει πριν από μερικά χρόνια.
Τουλάχιστον ας ευχηθούμε ότι θα δοθεί η ελευθερία και ο αναγκαίος χρόνος στον παλαιό και συνάμα νέο αυτό καλλιτεχνικό διευθυντή για να δείξει έργο για να πάει μπροστά το Δημοτικό Ωδείο.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα οι πάντες λένε ότι τα προβλήματα και τα μείον είναι αρκετά και εμποδίζουν τη καλή μουσική εκπαίδευση της νεολαίας μας.

iatreionasmaton.blogspot.com

Πίστευα ότι είμαι ο μόνος Αγιονικολίτης που διατηρώ ιστολόγιο.
Δεν είναι έτσι. Υπάρχει και άλλο πιο ποιοτικό και πιο ελκυστικό.
Ίσως είναι το καλύτερο που διατηρεί άτομο από την Αργολίδα.
Αν σας ενδιαφέρει η μουσική και η ποίηση τότε περιηγηθείτε στο http://iatreionasmaton.blogspot.com
Το Ναύπλιο δεν είναι μόνον οι μίζεροι άνθρωποι και η φτηνή τοπική πραγματικότητα. Υπάρχει και το ανθρώπινο δυναμικό του, που υπερίπταται και αιωρείται σε ένα επίπεδο ανώτερο των περισσότερων από εμάς.

Μορφωμένος (η)

Προσπαθώ να βρω θετικά να γράψω και δυστυχώς δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι.
Προσφεύγω λοιπόν σε φίλους και γνωστούς.
Ένας μούπε να γράψω για την έλευση του τρένου στην Αργολίδα. Δεν θα γράψω, διότι για να φθάσεις στην Αθήνα κάνεις τρεις ωρίτσες.
Κάποιος άλλος μούπε να γράψω για τις συναυλίες της Βανδή, της Ηλιάδη και κάποιου άλλου που πρώτη φορά τον άκουγα και ήδη τον ξέχασα. Δεν θα γράψω γι΄αυτό, διότι φοβάμαι μην φάω καμιά ντομάτα στο δρόμο.
Ένας άλλος μούπε να τονίσω την αγορά από το Κράτος της γενέθλιας οικία του Αγγελου Τερζάκη. Το έψαξα το θέμα και ανακάλυψα ότι καρκινοβατεί στην Αθήνα και αγνοείται στους τοπικούς παράγοντες. Σιωπή λοιπόν και γι΄αυτό.
Ένας άλλος μούπε να γράψω για τους σπουδαίους Τάκηδες και τις Μαρίες της πόλης μας. Κατευθείαν θα εξαιρέσω τους Τάκηδες λόγω του γνωστού Τάκη. Θα μπορούσα να περιοριστώ στις Μαρίες, που μου είναι λίαν αγαπητές. Θα περιορισθώ να τις ευχηθώ χρόνια δημιουργικά και ευτυχισμένα για την επόμενη διετία. Αλλά σταματώ εδώ για τις Μαρίες αφού δεν φθάνουν οι ευχές μου για μια "ολοκληρωμένη" ανάρτηση.
Αποφάσισα λοιπόν να γράψω κάτι το ιδιαίτερα θετικό που συμβαίνει στο δημοτικό συμβούλιο.
Πλέον το δημοτικό μας συμβούλιο έχει ως μέλος του ένα πολύ μορφωμένο άτομο. Και όταν μιλάω για μόρφωση δεν αναφέρομαι σε έναν καλό δικηγόρο, λογιστή, γιατρό, μηχανικό, δημόσιο υπάλληλο. Μιλώ για την κλασσική μόρφωση. Για τις ανθρωπιστικές σπουδές. Για τη γνώση της γλώσσας, της ιστορίας, της φιλοσοφίας, της λογοτεχνία, της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, της καλής γνώσης των τραγικών μας ποιητών.
Και κάτι ακόμα. Είναι πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, η άριστη μόρφωση να συμβαδίζει με μέγιστο ήθος.
Και τούτο συμβαίνει.

Διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις

Κάθισα λοιπόν χθες το βράδυ να γράψω, ενόψει μεγάλης εορτής, ένα ακόμα σχόλιο για κάποια θετικά που έχουν συμβεί.
Είπαμε για μερικές μέρες όχι γκρίνια.
Έχοντας φάει όμως μεσημεριάτικα ένα έκτακτο δημοτικό συμβούλιο, δεν μουρχόταν τίποτα το θετικό στο μυαλό. Για πρώτη φορά δεν είχα τί να γράψω.
Το γύρισα λοιπόν σε μια πασιέντζα και μετά βουρ για ύπνο.
Ως εκ τούτου δεν είχα χθεσινή ανάρτηση.
Σήμερα λοιπόν το πρωί εκεί που πήγαινα να πληρώσω ένα ξεχασμένο λογαριασμό του ΟΤΕ και αφού είχαν ξεθωριάσει οι άσχημες εικόνες, κάποιος συμπαθής για εμένα συνταξιούχος με κέρασε έναν καφέ.
Και μούπε μια ιστορία παράβασης καθήκοντος.
Ως δημόσιος υπάλληλος, πήρε εντολή να καταστρέψει κάποια έγγραφα. Έγινε το σχετικό πρωτόκολλο καταστροφής, παραβαίνοντας όμως τις εντολές και το καθήκον του διέσωσε τρεις τόμους με τα δικαστικά έγγραφα που αφορούσαν τις δίκες των δοσίλογων της κατοχής.
Οι τρεις τόμοι βρίσκονται σήμερα στα Αρχεία του Κράτους, και αποτελούν ένα σημαντικό αρχείο για τους ερευνητές της ιστορίας.
Ιδού το θετικό. Και τούτο διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις.

Ενας νέος παράδεισος

12 Αυγούστου και σε νομικό πρόσωπο του Δήμου είχαμε διοικητικό συμβούλιο. Αλλά είπαμε: Όχι γκρίνια πριν από το Δεκαπεντάγουστο.
Εδώ στα χείλη μούρχεται, αλλά ας είναι.... Όχι γκρίνια.
Θα μιλήσω λοιπόν για έναν καινούργιο παράδεισο στην Αργολίδα.
Κάντια και Ιρια.
Το 1824 η Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος για τις ανάγκες της πολιορκίας του Μεσολογγίου εξεποίησε όλη την κτηματική περιφέρεια Ιρίων. Πλειοδότες, κυρίως Υδραίοι οπλαρχηγοί. Τσαμαδός, Γκίκας, Μπότασης και άλλοι που πήραν μεγάλες εκτάσεις.
Τον 19ο αιώνα όλη αυτή η περιφέρεια χρησιμοποιείτο για χειμαδιά των Αρκάδων βοσκών.
Σιγά-σιγά οι Αρκαδικές αυτές οικογένειες άρχισαν να αγοράζουν μερίδια από τους Υδραίους μεγαλογαιοκτήμονες. Τσιλιμιγκρέοι, Δρουζέοι, Τσαπραλήδες, Ηλιοπουλέοι, Αγγελική Τσούρνου άρχισαν να γίνονται ιδιοκτήτες.
Όμως η γη δεν είχε καλό νερό. Και έτσι για καιρό η περιοχή παρέμενε μεγάλα λιβάδια, όπου καλλιεργείτο μόνο σιτάρι, καλαμπόκι και άλλα φυτά για ζωοτροφές. Αργότερα άρχισε η καλλιέργεια της αγκινάρας που ήταν ανθεκτική στην αρμύρα. Το πολύ καλό κλίμα έφερε και πρωιμότητα και έτσι τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται. Όμως οι συνθήκες παρέμεναν σχετικά δύσκολες.
Και κάποτε έφθασε ο καιρός που το νερό του Αναβάλου άρχισε να υδρεύει την περιοχή. Και το έργο με τη βοήθεια πρωτοπόρων και προοδευτικών αγροτών έγινε σωστά. Με κεντρικό αγωγό. Με μεγάλη δεξαμενή σε υψόμετρο, ώστε να μην χρειάζονται δεύτερες και τρίτες κινήσεις, και σπατάλη ενέργειας. Το νερό άρχισε να φθάνει με φυσική ροή στα χωράφια. Κάτι στην πατρίδα μας έγινε επιτέλους με σωστό τρόπο. Οχι με Γιαννομανωλισμό και Μητσοκαρουτζισμό.
Και σήμερα έχουμε έναν νέο παράδεισο.
Θερμοκήπια. Καλλιέργειες καρπουζιού και πεπονιών. Κολοκυθάκια και άλλα κηπευτικά. Φυστικιές. Πορτοκαλιές. Θερμοκήπια. Όλα αυτά συμπληρώνουν τις ποτιστικές πλέον αγκινάρες. Και από δίπλα αναπτύσσεται και ο τουρισμός. Με σωστό τρόπο αν εξαιρέσουμε κάποιο ξενοδοχείο φαραωνικών διαστάσεων και προσδοκιών
Και κάτι ακόμα που άκουσα και πρέπει να είναι σωστό. Όταν καταφέρνεις έναν άνυδρο τόπο και τον γεμίζεις με δέντρα, φυτά και πράσινο καταφέρνεις και κατεβάζεις τη θερμοκρασία του εδάφους. Και αυτό με τη σειρά του έχει ως συνέπεια να προσελκύει σύννεφα και βροχές.
Τί λέτε; Μήπως σε μερικά χρόνια τα ίδια τα Ιρια και η Κάντια θα έχουν υδροφόρο ορίζοντα με καλό νερό;

Και όμως η Αργολίδα έχει σωστούς πολιτικούς

Πιστός στην παράδοση που έχω δημιουργήσει τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, έτσι και τώρα πριν από το Δεκαπενταύγουστο αφήνω κατά μέρος την κριτική και την γκρίνια και επικεντρώνω σε θετικά που συμβαίνουν ή θα συμβούν γύρω μας στο προσεχές μέλλον.
Βλέπω λοιπόν, προβλέπω, φαντάζομαι και ονειρεύομαι έναν άλλο Δήμαρχο Ναυπλίου, σε έναν και κάτι χρόνο.
Ένα Δήμαρχο που να διαβάζει λογοτεχνία και όχι τα Παναθηναϊκά Νέα.
Ένα Δήμαρχο που να αθλείται και όχι μόνο να παρακολουθεί ποδόσφαιρο στην τηλεόραση.
Ένα Δήμαρχο που να κυκλοφορεί με ποδήλατο και όχι με Μερσεντές ή με εξεζητημένη μηχανή και χωρίς κράνος.
Ένα Δήμαρχο που να έχει αισθητική στο ντύσιμό του, χωρίς να είναι υποχρεωτική η γραβάτα και το κουστούμι.
Ένα Δήμαρχο που να προέρχεται από τα κόμματα και τα κινήματα που οραματίζονται έναν καλύτερο κόσμο και να μην ήταν ενατγμένος στην ΚΝΕ γιατί έτσι ήταν τότε της μόδας.
Ένα Δήμαρχο που δεν το παίζει αρχηγός αλλά είναι επικεφαλής μεταξύ ίσων.
Ένα Δήμαρχο που έχει καταπληκτική οικογένεια, με έξοχα παιδιά, που φοιτούν στις καλύτερες σχολές των Πανεπιστημίων μας, αφού αποφοίτησαν από τα δημόσια σχολειά μας.
Ένα Δήμαρχο που δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να παραδεχθεί τα λάθη του, που ακούει και σέβεται την άποψη του άλλου.
Ένα Δήμαρχο που ο μεγαλύτερο εχθρός του είναι οι αυταρχικές, ρατσιτστικές και φασιστικές ιδέες και πρακτικές.

Συχνά-πυκνά ακούω ότι η Αργολίδας δεν έχει πολιτικούς.
Λάθος, μέγιστο λάθος.
Υπάρχουν είναι εδώ δίπλα μας.
Όμως δεν το παίζουν. Δεν αντιγράφουν τις λάθος πρακτικές των άλλων, μόνο και μόνο για να είναι στο προσκήνιο.
Και αυτό διότι έχουν τη μεγάλη αρετή της σεμνότητας.

Τράπεζα ALPHA

Ακούστε τί θυμήθηκα.
Ήταν Απρίλιος του έτους 1999. Δημοτικός Σύμβουλος της Πρωτοβουλίας ήταν τότε (με τη μέθοδο της εναλλαγής) ο φίλος μου ο Κώστας. Δήμαρχος ο Γιώργος.
Τότε λοιπόν ο Κώστας ως εκπρόσωπός μας στο Δημοτικό Συμβούλιο είχε κάνει μια σπουδαία πρόταση, που εάν είχε γίνει τότε αποδεκτή, σήμερα τα οικονομικά του Δήμου μας θα βρίσκονταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση.
Τότε λοιπόν, το μετοχικό κεφάλαιο της ALPHA Τράπεζας διαρείτο σε 44 εκατομμύρια μετοχές. Και ο Δήμος μας είχε ένα σοβαρό ποσοστό. Πολλά θυμάμαι όμως όχι και τον συγκεκριμένο αριθμό μετοχών.
Τότε λοιπόν, υποχρεωτικά ο Δήμος μας συμμετείχε στην αύξηση που τότε είχε αποφασισθεί (1 νέα μετοχή στις 4 παλιές με 12.000 δρχ. η κάθε μία - τί θυμάμαι ο άτιμος, καταβάλλοντας το μέρισμα που δικαιούτο. Όμως το μέρισμα αυτό επαρκούσε για την αγορά ενός μικρού μόνον αριθμού μετοχών (δεν θυμάμαι πόσων). Πρότεινε λοιπόν ο τότε δημοτικός μας σύμβουλος να πάρει ο Δήμος μας όλες τις μετοχές που είχε δικαίωμα.
Η πρότασή του απορρίφθηκε. Και θεωρήθηκε και υπερβολική.
Έτσι σήμερα το ποσοστό του Δήμου μας στο μετοχικό κεφάλαιο της ALPHA έχει μειωθεί.
Το ποσό που θα είχε εισπράξει το Ναύπλιο την προηγούμενη δεκαετία θα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Το ποσό που θα εισπράξει το Ναύπλιο τις επόμενες δεκαετίες θα είναι πολύ μικρότερο.
Τώρα γιατί σας λέω τις θύμησές μου αυτές;
Διότι όπως ακούγεται θα έχουμε νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της ALPHA.
Και αυτή τη φορά δεν πρέπει να χάσουμε και πάλι την ευκαιρία.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε νέα μείωση του ποσοστού της πόλης μας στο μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας.
Δεν πρέπει να δούμε το πρόσκαιρο πολιτικό όφελος του Δημάρχου. Δεν πρέπει να προτιμήσουμε το μικροέργα της επόμενης χρονιάς που θα αποδώσουν ψήφους, σε βάρος των ωφελειών που θα έχουν οι επόμενες γενιές.

Βουλευτής Αργολίδας

Θεωρώ ότι είναι πρωτοφανής η δήλωση.
Να δηλώσει ένας δικαστής ότι αθώωσε κάποιον κατηγορούμενο όχι γιατί πίστευε ότι είναι αθώος, αλλά διότι τον πίεσαν κάποιοι ανώτεροί του.
Να πει ένας γιατρός ότι δεν θεράπευσε έναν ασθενή που είχε σοβαρό πρόβλημα, διότι τον πίεσαν να να δώσει την προτεραιότητα σε άλλον ασθενή του οποίου η κατάσταση δεν ήταν επείγουσα.
Να μην κάνει το καθήκον του ένας δικηγόρος διότι έπρεπε να ευνοηθεί ο αντίδικός του.
Και εμφανίσθηκε σήμερα βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου να μιλήσει περί πιέσεων για να αθωωθεί ένας τέως Υπουργός!!
Πίεσε, μας είπε, η Κυβέρνηση για να μην προχωρήσει η διαδικασία της δικαστικής διερεύνησης των ποινικών ευθυνών Υπουργών.
Είναι, θεωρώ, μέγιστο το πρόβλημα.
Οχι αυτό που μας λέει το ΠΑΣΟΚ. Οχι ότι η Κυβέρνηση ήθελε να ψηφίσουν οι Βουλευτές κατά της παραπομπής. Αλλωστε και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ πήρε απόφαση και ζήτησε από τους βουλευτές του να ψηφίσουν υπέρ της παραπομπής.
Το μέγιστο πρόβλημα είναι ότι ένας βουλευτής δηλώνει ότι οι Υπουργοί (ή ο Υπουργός) δεν παραπέμφθηκαν, επειδή πιέσθηκαν οι βουλευτές και όχι επειδή πείσθηκαν ότι δεν έπρεπε να παραπεμφθούν.
Μας λέει λοιπόν ο Βουλευτής ότι κάποιος ή κάποιοι παρέβησαν το καθήκον τους. Παρέβησαν τον όρκο τους.
Ακράδαντα πιστέυω, ότι πρέπει άμεσα να ξεκινήσει δικαστική διερεύνηση για να διαπιστωθεί το κατά πόσον βουλευτές παρέβησαν το καθήκον τους και ψήφισαν αντίθετα με τα πιστεύω τους.
Πιστεύω ότι μόνο και μόνο από αυτή τη δήλωση του βουλευτή που αποτελεί τον 151ο βουλευτή της κυβερνώσας παράταξης, θάπρεπε, άμεσα, αύριο, να παραιτηθεί η Κυβέρνηση και να προκηρυχθούν εκλογές.
Καλά εσείς καταπίνετε τόσο εύκολα τη δήλωση του βουλευτή. Οτι για κάποιους Υπουργούς δεν προχώρησε η διαδικασία παραπομπής τους στο Ειδικό Δικαστήριο, επειδή κάποιοι βουλευτές πιέσθηκαν για να παραβούν το καθήκον τους. ΄Η μήπως πιστεύει ο Βουλευτής ότι δεν ήταν καθήκον των βουλευτών να ψηφίσουν κατά συνείδηση, αλλά να ψηφίσουν ενάντια στη συνείδησή τους.
Εγώ δεν αντιλαμβάνομαι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Σε δύσκολη θέση, μας λένε, η Κυβέρνηση, από τις δηλώσεις ενός Βουλευτή. Και δεν είναι σε δύσκολη θέση ο Βουλευτής που έκανε τις δηλώσεις;

Τα εγκαίνια του δεματοποιητή

Έχω αποκλειστικό ρεπορτάζ από την τελετή εγκαινίων του δεματοποιητή και του χώρου υποδοχής των με όμορφο περιτύλιγμα δεμάτων του νομού. Γιορτάσαμε σήμερα τα ωραία δέματα των σκουπιδιών που μας έλυσαν το πρόβλημα που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια με την απειλή των προστίμων.
Καλά πώς δεν είχαν σκεφθεί αυτή την όμορφη λύση των δεμάτων οι άχρηστοι προηγούμενοι ηγήτορες;
Τί πιό απλό και όμορφο. Αντί να τα πετάμε εδώ και εκεί, αντί να τα ρίχνουμε στα ρέματα , αντί να τα βαφτίζουμε Αθηναϊκά για να τα στείλουμε στα Λιόσια, βρέθηκε η απλή και ωραία λύση. Δεματάκια, δεματάκια. Και ποιός κάτοικος της περιοχής αποθήκευσης των δεμάτων θα διαμαρτυρηθεί για κάποια δέματα στη γειτονιά του;


Αλλά ας πάμε πάλι στα εγκαίνια, που αποτέλεσαν τον θρίαμβο των καταπληκτικών μυαλών που σκέφθηκαν τη λύση της δεματοποίησης.
Η πρώτη έκπληξη που μας περίμενε ήταν ότι τα πρώτα δέματα σκουπιδιών είχαν περιτυλιχθεί με χρωματιστά περιτυλίγματα και όλα είχαν κόκκινη οικολογική κορδέλα με περίτεχνο φιόγκο.


Τρεις δεσποτάδες προχώρησαν στον απαραίτητο αγιασμό και αμέσως μετά η Βυζαντινή χορωδία έψαλε το εξής άσμα:
Δι' ευχών των αγίων ημών
στους ναούς των μεγάλων λυγμών
Δι' ευχών των αγίων της γης
ορατής κι αοράτου πληγής
Δι' ευχών των αγίων που κλαις
που μπορεί σ' αγαπάω να λες
Δι' ευχών των αγίων κι αεί
με θεού πνοή
Με χαραγμένα τ' αρχικά
όνομα, αίμα και φιλί κι αρχαία τείχη
Και μ' ένα δέμα ελληνικά
θα γράψω κόσμε τους χρησμούς μου με το νύχι.


Στη συνέχεια είχαμε αγώνα beach volley σε ειδικό χώρο ανάμεσα στα δέματα, που χρησιμοποιήθηκαν ως κερκίδες για τους θεατές ενώ η χορηγός της εκδήλωσης εταιρία παραγωγής αρωμάτων με ειδικά spray αρωμάτιζε τα υγρά που είχαν βγεί από τα δέματα.



Η συνέχεια αποτέλεσε το κλου της βραδιάς. Από το κεντρικό δέμα αμέσως μετά το κόψιμο της κορδέλας από τον κ. Υπουργό, Νομάρχη και Δημάρχους, ξεπετάχθηκαν ημίγυμνες χορεύτριες. Για του λόγου το αληθές έχω και σχετική απόδειξη.


Αμέσως μετά ξεκίνησε το γλέντι στο οποίο το παρόν έδωσαν δίνοντας τον παλμό στα παραληρούντα πλήθη οι Βραζιλιάνες χορεύτριες. Δεν το πιστεύετε; Ιδού:



Το γλέντι τελείωσε με τον ύμνο των δεματοποιητών, με τίτλο Φεύγω.
Από τα μεγάφωνα ακούστηκε η φωνή της Χαρούλας:
Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου
Κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω
Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια
Aρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω
Φεύγω, τώρα φεύγω
Δεν το αντέχω να βουλιάζω μές στο ψέμα
Τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα
Φεύγω, τώρα φεύγω

Χαριλάου Τρικούπη

Έχω οδηγήσει πολλά χιλιόμετρα σε λίγες μέρες. Έχω φθάσει με ΙΧ στο Βόρειο Ακρωτήριο στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα από τις τούνδρες της Φινλανδίας και της Νορβηγίας, ακούγοντας ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ με τα μικρά μου παιδιά στα πίσω καθίσματα και μετά πάλι πίσω.
Από την άλλη απεχθάνομαι το ΙΧ μέσα στην πόλη. Να σκεφθείτε πέρσι το χειμώνα δυό φορές έμεινα από μπαταρία λόγω της ακινησίας του αυτοκινήτου μου. Και αυτό το Immobilizer, μου κλείδωσε το αυτοκίνητο και δεν μπορούσα να το βάλω μπρος. Το οδήγημα μέσα στην πόλη το νοιώθω σαν πόλεμο. Νοιώθω Ιρακινός με τους επιθετικούς πολίτες-οδηγούς ως τους αντιπάλους Αρχαγγέλους της επιχείρησης ΣΟΚ και ΔΕΟΣ του Τζώρτζ του νεώτερου.
Γενικά όταν πρέπει να αποφασισθούν στο Δημοτικό Συμβούλιο θέματα κυκλοφοριακά, προσπαθώ να τα αποφύγω και ψηφίζω μέσα από τα δόντια μου ότι αποφάσισαν πριν από εμένα οι σύντροφοι.
Παρ΄όλα αυτά επειδή άκουσα ότι γίνεται λόγος για την πρόταση της άλλης πρότασης σε σχέση με τη Χαριλάου Τρικούπη θα προσπαθήσω να εκφράσω χωρίς να μουρμουρίσω την άποψή μου.
ΠΡΩΤΟΝ. Κάθε κυκλοφοριακή ρύθμιση πρέπει να αποβλέπει στο μεγάλο σκοπό του περιορισμού του αυτοκινήτου και την αύξηση της κίνησης πεζών και ποδηλάτων.
Δεύτερον Κάθε κυκλοφοριακή ρύθμιση πρέπει να έχει σαν βασικό στόχο την ασφάλεια πεζών και οδηγών και ιδίως την ασφάλεια των ποδηλατιστών και των μικρών παιδιών.
Τρίτον Κάθε κυκλοφοριακή ρύθμιση πρέπει να βλέπει και την ποιότητα ζωής του κατοίκου στην περιοχή που θέλουμε να ρυθμίσουμε.
Πέμπτον. Κάθε κυκλοφοριακή ρύθμιση πρέπει να εξετάζει και τα προβλήματα που είναι δυνατόν να δημιουργηθούν στις επιχειρήσεις.
Ακούω από συγκοινωνιολόγους ότι βασική αρχή είναι η μονοδρόμηση των δρόμων ειδικά εκεί που επικρατεί το Ιπποδάμειο σύστημα (κάθετοι και παράλληλοι σε ευθείες δρόμοι).
Πιστεύω ότι βασική αρχή της όποιας κυκλοφοριακής ρύθμισης είναι η πλήρης απαγόρευση της κυκλοφορίας των βαρέων φορτηγών οχημάτων σε πυκνοδομημένες περιοχές.
Επομένως θεωρώ ορθή την πρόταση για μονοδρόμηση της Χαριλάου Τρικούπη και των υπολοίπων δρόμων της νέας πόλης του Ναυπλίου. Θεωρώ αναγκαία την πλήρη απαγόρευση της κυκλοφορίας οχημάτων και ιδίως δικύκλων στην παλαιά πόλη του Ναυπλίου. Θεωρώ παράλληλα ότι πρέπει πλήρως να απαγορευθούν τα μεγάλα φορτηγά οχήματα από κάθε γειτονιά της πόλης του Ναυπλίου. Τούτο είναι όχι μόνον αναγκαίο αλλά και εφικτό. Τώρα που ανοίγεται ο νέος δρόμος που θα καταλήγει στην Αγία Ελεούσα τα φορτηγά οχήματα που δεν έχουν σκοπό να ξεφορτώσουν εμπορεύματα στο Ναύπλιο μπορούν εύκολα να το παρακάμπτουν. Παράλληλα είναι αναγκαίο να δημιουργηθούν κέντρα logistics στις παρυφές των πόλεων και έξω από τον οικοδομικό ιστό (ήδη έχουν δημιουργηθεί τέτοια στο Ναύπλιο με ιδιωτική πρωτοβουλία), ώστε η τροφοδοσία των καταστημάτων να γίνεται μέσω των μεγάλων αποθηκών με μεσαίου μεγέθους φορτηγά οχήματα. Και πλέον θα μένει μόνο το λιμάνι, που θα πρέπει σ΄αυτό και από αυτό να διοχετεύονται τα εμπορεύματα, μόνον μέσω της παραλιακής και μετά με περιφερειακό έξω από τα όρια του σχεδίου πόλεως Ναυπλίου.
Θα μου πείτε: Τώρα τί μας λες; Δεν γίνονται αυτά.
Γιατί όχι κύριοι; Γιατί θα πρέπει να μην μπορούμε να σχδιάσουμε και υλοποιήσουμε όσα με επιτυχία έχουν εφαρμόσει οι πόλεις της Ευρώπης;

Ο "Εθνάρχης" Κωνσταντίνος Καραμανλής

Σήμερα θα γράψω τις "αιρετικές" μου απόψεις για τον "Εθνάρχη" και περιμένω να δω εάν η ανάρτησή μου αυτή θα συγκεντρώσει περισσότερα από τα 16, μέχρι τώρα σχόλια που δέχθηκε η ανάρτησή μου για τον κ. Γραμματικόπουλο.
Ακούω ότι η δημοτική αρχή σχεδιάζει να φέρει θέμα στο δημοτικό συμβούλιο για τη δημιουργία και τοποθέτηση ανδριάντα του "εθνάρχη" στην πόλη μας.
Εδώ πρέπει να πω ότι εάν οι πληροφορίες μου είναι σωστές, τότε θα πρέπει η παράταξη στην οποία ανήκω να πάρει απόφαση για τη στάση που θα κρατήσουμε και στην οποία απόφαση θα πρέπει να πειθαρχήσω. Δεν γνωρίζω τί θα πράξουν οι δημοτικοί σύμβουλοι των δυο άλλων "υπερκομματικών" ψηφοδελτίων. Πάντως πρέπει να πω ότι δεν μου πολυαρέσει η αποχώρηση κατά τις ψηφοφορίες κάποιων δημοτικών δημοτικών συμβούλων για να εκφράσουν αντίθεση χωρίς να πουν και επίσημα το "όχι".
Αλλά ας ξαναγυρίσω στον "εθνάρχη".
Θα εκφράσω τις κατ΄αρχήν προσωπικές μου απόψεις.
Θεωρώ ότι είναι σοβαρό λάθος να τιμάται με τη δημιουργία αγάλματος ο όποιος πολιτικός, όταν είναι εν ζωή και πολιτικά και κοινωνικά ενεργή η γενιά που κυβέρνησε. Όταν οι μνήμες, τα συναισθήματα, οι αντιθέσεις, οι πολιτικές αντιπαλότητες είναι νωπές είναι λάθος να σηκώνονται αγάλματα. Ιδίως όταν οι γιοί, κόρες, ανεψιοί και εγγόνια είναι παρόντα στην πολιτική ζωή. Θεωρώ επομένως λάθος να φτιάξουμε σήμερα αγάλματα για τον Γεώργιο Παπανδρέου (τον παππού), τον Ανδρέα Παπανδρέου (τον πατέρα), τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (το θείο) και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (τον μπαμπά της κόρης).
Θεωρώ ότι πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 80 χρόνια για να μπορέσουν οι ιστορικοί από κάποια απόσταση να κρίνουν το έργο ενός πολιτικού και μετά να αποφασίσουμε για αγάλματα και προτομές.
Φαντάζεσθε τί αντίδραση θα υπήρχε στην πόλη μας εάν, ας πούμε το 1835, η τότε δημοτική αρχή αποφάσιζε να φτιάξει άγαλμα για τον Καποδίστρια, με το τεράστιο τότε μένος κατά του Κυβερνήτη; Τούτο όμως έγινε με όλες τις τιμές και τις επισημότητες έναν αιώνα μετά το θάνατό του, χωρίς να προκληθούν αντιδράσεις, εαν και εγώ (πρώτη φορά το λέω δημόσια) παραμένω Αντικαποδιστριακός.
Θεωρώ λοιπόν ότι η ορθή απόφαση στο δημοτικό συμβούλιο, εάν έλθει θέμα για να φτιάξουμε άγαλμα του "Εθνάρχη", είναι να ψηφίσουμε αναβολή συζήτησης του θέματος για το έτος 2090.
Βέβαια θεωρώ ότι είναι τελείως διαφορετικό θέμα το να δώσουμε το όνομα ενός πολιτικού σε ένα δρόμο, πράγμα το οποίο έχει κάνει το Ναύπλιο, για τον "εθνάρχη", όταν αυτός ακόμα ήταν εν ζωή. Και οπωσδήποτε είναι αναγκαίο να γίνονται ομιλίες, συνέδρια και σωστός διάλογος και ανταλλαγή απόψεων πάνω στο έργο και τη ζωή των πολιτικών μας, ιδίως όταν αυτοί με τον όποιο τρόπο έχουν συνδέσει τη ζωή και το έργο τους με την πόλη μας. Θεωρώ ότι σε κάτι τέτοιο θα πρέπει να είμαστε σύμφωνοι. Ας αφήσουμε μόνο του το ΚΚΕ να διαφωνεί στο διάλογο, όπως έπραξε πριν από μερικούς μήνες σε ανάλογη περίπτωση.

Ας τα αφήσει να ξεραθούν

Στον πάνω όροφο η ενενηντάχρονη κυρία διάγει τα τελευταία έτη της ζωής της. Όλα στην παλιά πόλη του Ναυπλίου. Δυσκολεύεται πλέον να βγει από το σπίτι. Οι χαρές της ζωής λιγοστές. Μια από αυτές η φροντίδα των λουλουδιών στο μπαλκόνι.
Από κάτω ο νεοέλληνας επιχειρηματίας προκειμένου να προσελκύσει το νεαρόσκοσμο παίζει μουσική στα άπειρα ντεσιμπέλ, μέχρι πρωίας.
Ο νεοέλληνας επιχειρηματίας ενοχλείται από το πότισμα των λουλουδιών άπαξ την ημέρα.
Δεν μου πάει να επαναλάβω τα όσα είπε για την άνωθεν κυρία.

Σημειώνω: Ο επιχειρηματίας δεν νοικιάζει το κατάστημά του από την ενενηντάχρονη για να το χρησιμοποιεί ως άλλοθι.

Στο supermarket

Αρνάκι Νέας Ζηλανδίας.
Κρασί Αργεντινής.
Μάνγκο, Ανανάς, Παπάγια και φρούτα του πάθους.
Είδη πολυτελείας στην είσοδο (οι ψυχολόγοι λένε ότι τα βάζεις στο καλάθι σου πιο εύκολα όταν είναι άδειο)
Εμπορεύματα για τα παιδιά στα κάτω ράφια.
Ουίσκυ, μπύρες και σαμπάνιες στο ύψος των ματιών των ανδρών.
Καλλυντικά λιγουλάκι πιο χαμηλά.
Κατανάλωση, κατανάλωση και η προσωπική σου επανάσταση ξεθωριάζει.
Και όμως οι σκιές του παρελθόντος παρούσες, έστω και αν ο φόβος του αύριο και το γεμάτο καρότσι σου βάζουν εμπόδια.

Αναμένω σχόλιο

Σεβασμός, σεβασμός, σεβασμός

Θεωρώ ότι μια μικρή μερίδα (μικρή μειοψηφία) των ρεντρουμάδων και των επίδοξων ρεντρουμάδων της πόλης μας δεν δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό σε όλα αυτά τα προγενέστερα, που τους έδωσαν τη δυνατότητα να κερδίζουν σήμερα.
Θεωρώ ότι μια μεγάλη μερίδα (πλειοψηφία) των φρεντοπωλητών της πόλης μας δεν δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό σε όλα αυτά τα προγενέστερα, που τους έδωσαν τη δυνατότητα να κερδίζουν σήμερα.
Η πόλη μας είναι αυτή που είναι σήμερα, διότι πέρασαν από αυτήν οι Φράγκοι, οι Ενετοί, οι Τούρκοι και οι Έλληνες και άφησαν πίσω τους τα καταπληκτικά κτήρια, τις πλατείες, τα φρούρια τα οικοδομήματα, τις κρήνες. Και την ιστορία αυτή πρέπει να την σεβόμαστε και να μην αρκούμαστε στα 100 και πλέον Ευρώ για το ρούμ και τα τέσσερα-πέντε Ευρώ για τον φρέντο με θέα το Μπούρτζι.
Πρέπει να σεβόμαστε τους ανθρώπους του τότε που αγωνίσθηκαν με επικεφαλής τη Δεϊλάκη, για να μην μετατραπεί τ΄Ανάπλι μας σε μια ακόμα νεοελληνική βαρβαρότητα.
Πρέπει να καταλάβουν ότι η σημερινή τους κονόμα, έχει άμεση σχέση με το το ότι κάποιοι τότε αγωνίσθηκαν.
Πρέπει να καταλάβουν ότι όσοι σήμερα αγωνίζονται για την παλιά πόλη, για τη διατήρηση της αρχιτεκτονικής και ιστορικής μας κληρονομιάς, για να υπάρχει μια πόλη με κατοίκους ουσιαστικά βοηθούν στις κονόμες και των επόμενων γενιών ρεντρουμάδων και φρεντοπωλητών
Πρέπει όλοι αυτοί να δείχνουν τον απαραίτητο σεβασμό και στους τεχνίτες που έμαθαν την τέχνη της οικοδομής από τους παλαιότερους, που με τη μαστοριά τους συντήρησαν και καλυτέρεψαν τα κτήρια τ΄Αναπλιού. Κάποιοι από αυτούς συνταξιούχοι σήμερα δεν αντέχουν οικονομικά ούτε καν τον Τούρκικο καφέ στη παραλία με θέα το Μπούρτζι.