Αφελείς με τον Αλέξη. Αφελείς και με τον Κυριάκο. Αφελής και εγώ

Είμαστε ένας παράξενος λαός.
Επιθυμούμε να ζούμε, να σκεπτόμαστε και να ενεργούμε σε προνεωτερικές καταστάσεις. Ωσάν στην εξέλιξη του πολιτισμού να μην έχει μεσολαβήσει η αναγέννηση, ο διαφωτισμός, η νεωτερική κοινωνία. Οι μικρές μειοψηφίες στην χώρα μας, που λειτουργούν με όρους του σήμερα, κατηγορούνται και απαξιώνονται από τους ελληναράδες.
Ακόμα βρισκόμαστε προσκολλημένοι στις σωτηριολογικές λογικές.
"Δεν θα βρεθεί ένας χριστιανός να μας σώσει;" Μην μου πείτε ότι δεν έχετε ακούσει την ατάκα αυτή δεκάδες φορές.
Αφήνω στην άκρη την διακυβέρνηση της χώρας από τον  χοτντόγκο, που ήταν καταστροφική για την χώρα, και που ακόμα και σήμερα  κάποιοι τον θεωρούν σπουδαίο αν και εδώ και έτη αρκετά έχει καταπιεί το αμίλητο ύδωρ.
Δεν θα επεκταθώ και στην εποχή του θείου του, τότε που μπήκαν όλες οι λάθος βάσεις στην μεταπολεμική Ελλάδα.
Τι να πεις και για τις δεκαετίες του 80 και του 90 του προηγούμενου αιώνα με τις γονυκλισίες και τα αλάθητα του αρχηγού; Και κάποιοι σήμερα μας λένε με περηφάνια ότι ο ηγέτης του τότε είχε προβλέψει την επερχόμενη καταστροφή. Και δεν έκαμε απολύτως τίποτα για αυτό. Είναι να ανατριχιάζει κανείς  από την κυνικότητα του ατόμου.
Όλοι αυτοί λοιπόν είναι και για τους μεν και για τους δε μεσσίες, σωτήρες, ημίθεοι.
Εγώ όμως ως αριστερός, όπως θέλω να ονομάζομαι (καπέλο μου να θεωρώ  τον εαυτό μου αριστερό έτσι όπως εγώ  εννοώ την αριστερά) απεχθάνομαι τους Μεσσίες και τις δεύτερες και τρίτες επί της γης παρουσίες. Το μέλλον των κοινωνιών το καθορίζουν οι πολίτες με τους αγώνες τους, την εργασία τους, τις κοινωνικές τους σχέσεις και δραστηριότητες, τη ενεργή συμμετοχή τους στα κοινά. Και βέβαια σε ένα τέτοιο δυναμικό προτσές, ρόλο έχουν και οι πολιτικές, καλλιτεχνικές, επιστημονικές ελίτ.
Αλλά οι Ελληνες πιστεύουμε σε αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Όποιος ακολουθεί τις επιταγές του διαφωτισμού και βάζει το μυαλουδάκι του να σκεφτεί ολιγουλάκι  και δεν είναι ένας αγανακτισμένος και  υποψιασμένος με τις διεθνείς συνωμοσίες που μας κατακυριεύουν, όποιος δεν πιστεύει σε αλέξιους κομνηνούς και άλλους μεσσίες θεωρείται ξενερωτίκλα από τους καραμπουζουκλήδες ουκ ολίγους πατριώτες μας.
Και ο λαός πίστεψε εσχάτως στο νέο Μεσσία. Θεώρησαν ότι θα μας έσωζε ο νέος. Και θα καταργούσε τα μνημόνια. Και οι αγρότες δεν θα πλήρωναν 13% από το πρώτο ευρώ. Και οι συνταξιούχοι θα έπαιρναν 13η σύνταξη. Και θα καταργείτο ο ΕΝΦΙΑ και οι άλλοι φόροι.
Και πως θα γινόταν αυτό. και με τι χρήματα; Θα μας τα έδιναν οι κουτόφραγκοι βεβαίως βεβαίως. Μεσσίας ήταν, θα τα κατάφερνε βεβαίως βεβαίως. Δεν κάθησαν να σκεφτούν τα αυτονόητα. Αφού το θέλαμε, θα γινόταν κιόλας. Ουδείς θα μας αρνείτο. Θα χόρευαν στο ρυθμό των δικών μας νταουλιών.
Και φτάσαμε σήμερα στην αναπόφευκτη κατάληξη που όλοι γνωρίζουμε.
Και τώρα μας εμφανίσθηκε ο Κυριάκος.
Και πλέον, απελπισμένοι ότι ο μεσσίας που τώρα μας κυβερνά ήταν μούφα, στρέφουμε αλλού τους οφθαλμούς μας. Είναι διάχυτη πλέον η εντύπωση σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας ότι αυτός θα είναι ο νέος θαυματοποιός της σωτηριολογικής μας ανατολίτικης κοινωνίας.
Τουλάχιστον αυτός, λένε, θα δώσει βαρύτητα στην ιδιωτική οικονομία. Θα βρουν δουλειές τα παιδιά μας. Θα σταματήσουν να μεταναστεύουν Έτσι λένε. Και θα κάνει και αποκρατικοποιήσεις για να έλθουν οι ιδιώτες να φτιάξουν τα πράγματα. Έτσι λένε. Και θα κάνει και μεταρρυθμίσεις ο Κυριάκος. Ήδη λοιπόν διαφαίνεται ότι θα σαρώσει στις επόμενες εκλογές ο νέος θαυματοποιός της χώρας.
Και πάλι ουδείς σκέφτεται. Σε ποιον θα στηριχθεί για να τα πετύχει όλα αυτά; Με ποιο κόμμα θα τα καταφέρει; Με ποιες διαδικασίες; Με ποια κοινωνία; Για κοιτάξτε τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών στον τέως Δήμο Μιδέας και τα λέμε. Πως είναι δυνατόν να σάρωσε εκεί ο Κυριάκος, ενώ ο Βαγγέλας ήταν μπροστά σε όλες σχεδόν τις αγροτικές περιοχές;
Αλλά να σας πω και δυο λογάκια για τον νέο Μεσσία της χώρας, ονόματι Κυριάκο. Θα αφήσω στην άκρη κάποια περίεργα με τα τηλεφωνικά κέντρα του νέου αρχηγού της νουδούλας και θα περιοριστώ σε κάποια λίγα  που ο άνθρωπος ξεκίνησε να κάνει ως Υπουργός δημόσιας διοίκησης.
Έβαλε μπρος την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων.
Κάνω μια παρένθεση εδώ. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχει αριστερός που να μην είναι οπαδός της σωστής, τίμιας αλλά και πολύ σκληρής αξιολόγησης.Τι επιδιώκει η αριστερά; Έναν δημόσιο τομέα τόσο καλό που να μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες σε όλους τους πολίτες και κυρίως στις ασθενέστερες τάξεις. Για να μην υπάρχει ανάγκη να πας σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο για να γίνεις καλά ή να στείλεις τα παιδιά σου σε  ένα ιδιωτικό σχολείο για να μορφωθούν. Και για να γίνουν αυτά πράξη πρέπει να υπάρχει συνεχής αξιολόγηση δομών και υπαλλήλων. Όχι. Τα δημόσια νοσοκομεία δεν είναι για να βρίσκουν εργασία οι γιατροί αλλά για να γίνονται καλά οι ασθενείς. Και τα σχολειά δεν είναι για τους δασκάλους και μόνον, αλλά κύρια για τα παιδιά. Και η Υπηρεσία Αγροτικής ανάπτυξης δεν είναι για να στρογγυλοκάθονται οι γεωπόνοι στα γραφεία τους, αλλά για να βγαίνουν στα χωράφια και να δίνουν συμβουλές στους μικροαγρότες. Έτσι τα αντιλαμβάνεται τα πράγματα η δικιά μου αριστερή ψυχή, όπως την νοιώθω εγώ. Και τα δικαιώματα των εργαζομένων έχουν νόημα και λογική όταν η προσφορά της εργασίας γίνεται σε τέτοιες υπηρεσίες που βοηθούν τον πολίτη.
Επανέρχομαι στον Τσιριάκο κλείνοντας την παρένθεση. Έβαλε λοιπόν μπρος ο Κυριάκος την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά, θεωρώ, με τελείως κουφό  τρόπο.
Πρώτον: Όρισε το τελείως παλαβό, να πρέπει υποχρεωτικά κάποιοι από τους υπαλλήλους να παίρνουν χαμηλό βαθμό στην αξιολόγηση, κάποιοι μεσαίο βαθμό και κάποιοι άλλοι άριστα. Μα άπαντες γνωρίζουμε υπηρεσίες που πάνε κατά διαόλου. Γιατί σε αυτές  κάποιοι να βαθμολογηθούν με άριστα εάν δεν αξίζουν; Και  κάποιες άλλες υπηρεσίες διαθέτουν εξαιρετικούς υπαλλήλους. Πόσο μπουμπουνοκέφαλοι μπορεί να είμαστε , που να ορίζουμε ότι υποχρεωτικά κάποιοι από τους υπαλλήλους αυτούς δεν θα επιβραβευθούν;
Δεύτερον: Ποιος βαθμολογεί; Βασικότατο ζήτημα αυτό για να γίνει μια σωστή αξιολόγηση. Ποιος λοιπόν θα είναι εξεταστής; Τα αραχνιασμένα μυαλά πολλών από τους Διευθυντές των υπηρεσιών. Όλοι μα όλοι  γνωρίζουμε κάποιους από τους διευθυντές των δημοσίων δομών που δεν στροφάρουν ή είναι ψιλοκαθάρματα ή κομματικά εγκάθετοι. Καινούργιο είναι αυτό; Αυτοί θα έκαναν την αξιολόγηση; Και με ποια κριτήρια;
Τρίτον:  Θεώρησε ο Κυριάκος ότι μπορεί να γίνει σωστή αξιολόγηση υπαλλήλων, χωρίς προηγουμένως να καθορισθούν αρμοδιότητες και περιγράμματα θέσεων. Ετσι στον αέρα. Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα αποτύχει η αξιολόγηση χωρίς να έχουν ορισθεί καθήκοντα και αρμοδιότητες των υπαλλήλων και στόχοι.  Τα ξεκίνησε όλα αυτά για τα περιγράμματα θέσεων και τους στόχους ένας σπουδαίος μεταρρυθμιστής υπουργός, προερχόμενος από τη ΔΗΜΑΡ, αλλά μέχρις εκεί. Τα λησμόνησαν οι επόμενοι δήθεν μεταρρυθμιστές
Τέταρτον: Και άτολμος ο Κυριάκος πλην των άλλων. Προσπαθώντας να αποφύγει επικρίσεις δήθεν αριστερών και συνδικαλισταρέων, όρισε ότι ουδείς δημόσιος υπάλληλος θα απολυθεί εάν βαθμολογηθεί με χαμηλό βαθμό. Ας το δεχθώ αυτό, εφόσον κάποιος κριθεί με χαμηλό βαθμό λόγω της αχρηστίλας του. Να τον επιμορφώσουμε. Να του αλλάξουμε θέση για να μπορεί να προσφέρει έστω τα λίγα που δύναται. Ας το δεχθώ με κρύα καρδιά. Όμως ούτε ο γραψαρχίδης υπάλληλος θα απολυθεί; Και μην μου πείτε ότι δεν γνωρίζετε μπόλικους από δαύτους; Ειδικά οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, που είναι εντάξει με τα καθήκοντά τους, εξοργίζονται με τον ζαμανφουτισμό και τον πανωτουρλισμό.
Δεν μου κάθεται λοιπόν καλά όταν ακούω ότι ο Κυριάκος είναι ο μεγάλος μεταρρυθμιστής.
Ειδικά όταν ηγείται ενός κόμματος που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε την ιστορία του, τα στελέχη τους το τι πρεσβεύει. Ένα επιδιώκουν οι περισσότεροι νεοδημοκράτες. Την ΕΞΟΥΣΙΑ. Χωρίς αυτήν ή χωρίς προοπτική κάποια στιγμή να καθήσουν στις πολυθρόνες, κόμμα ισχυρό δεν θα υπήρχε. Σε αυτό ηγείται ο Κυριάκος.
Μην τσιμπάτε αγαπητοί μου.
Μην είστε αφελείς, ότι ήλθε ο Κυριάκος και θα σώσει την χώρα. Θα απογοητευτείτε όπως έπεσαν θύματα της αφέλειάς τους και οι οπαδοί των σημερινών κυβερνώντων.
Η χώρα της αφέλειας.
Σας στεναχώρησα όλους λοιπόν σήμερα αποκαλώντας σας αφελείς. Όλους σας στεναχώρησα. Γεροκαραμανλικούς, οπαδούς του χοτντόγκου, Ανδρεϊκούς, Αλεξικούς, Μητσοτακικούς.
Εντάξει. Μην το παίρνετε κατάκαρδα. Και εγώ αφελής ήμουν που πίστεψα στον Φώτη που θα έφερνε ένα νέο λόγο στα δημόσια πράγματα.