Λακησμός όχι Λαϊκισμός

Πορτοκαλί χρυσός.
Ήταν τότε η χρυσή εποχή για τα χωριά του Αργολικού κάμπου.
Ένα μόνο πρωινό σε μια λαϊκή αγορά της Αθήνας ένας αγρότης μπορούσε να πουλήσει ένα τόνο πορτοκάλια και μανταρίνια με εκατό δραχμές το κιλό και να εισπράξει όσα ένας δάσκαλος μέσα σε ένα μήνα. Και τα έξοδα ήταν ελάχιστα. Το πετρέλαιο πολύ φτηνό, τα διόδια σχεδόν ανύπαρκτα, τα εργατικά χέρια φτηνά και τα λιπάσματα προσιτά.
Έπεσε πολύ χρήμα τότε στον κάμπο του πορτοκαλιού. Αυτό έγινε και σε όλη την ύπαιθρο της χώρας.
Και εκεί ήταν η μεγάλη ευκαιρία να φτιάξουμε την επαρχία. Χίλια δυο θα μπορούσαν να γίνουν, ώστε ο κόσμος να καταλάβει ότι μπορεί και πρέπει να ζει σε πολύ καλές συνθήκες στα χωριά, τις κωμοπόλεις τις μικρές επαρχιακές πόλεις και όχι στην ζούγκλα των δύο τεράστιων αστικών κέντρων. Όμως αντί γι αυτό είχαμε την τεράστια κοινωνική υποβάθμιση της επαρχίας. Μπορεί να κατασκευάσθηκαν νέες σύγχρονες κατοικίες, αλλά ο κοινωνικός ιστός διαλύθηκε. Ο δημόσιος χώρος υποβαθμίστηκε και τελικά καταστράφηκε.
Τότε επικρατούσε στην χώρα  ο πασοκισμός. Τα πολιτιστικά σκυλάδικα θησαύριζαν. Η υπερκατανάλωση έδινε και έπαιρνε. Την εργασία στα χωράφια την έκαναν οι οικονομικοί μετανάστες.  Και η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη συνέχισαν να αναπτύσσονται τελείως στρεβλά, να μεγαλώνουν, να προσφέρουν όλο και λιγότερα ουσιαστικά και πολύ περισσότερα φαντασιακά για την έξαψη  του μικροαστισμού μας (με την κακή έννοια του όρου).
Τελικά όλα ήσαν  θέμα των προτεραιοτήτων που μπήκαν στη ζωή μας και των "φτηνών" τρόπων ζωής που αντικατέστησαν τις σπουδαίες  αξίες της αριστεράς που λησμονήθηκαν από τους περισσότερους. Δεν ήταν θέμα μόνον πολιτικών επιλογών αλλά τελικά και θέμα αισθητικής.
Αυτός ήταν ο πασοκισμός που μας κατέστρεψε και που συνεχίζει με όλες τις πανίσχυρες παραφυάδες του να μας ταλαιπωρεί και να μην μας αφήνει να σηκώσουμε κεφάλι.
Θέμα αισθητικής.
Κιτς.
Επιδειξιομανίες.
Επιλογή του εύκολου αλλά καταστρεπτικού δρόμου.
Μεγαλομανίες.
Παχιά λόγια.
Λακησμός (;)
Δεν ήταν μόνον τα πολιτιστικά κέντρα στις επαρχίες και στις παρυφές των πόλεων με τα γαρούφαλα, τις σκυλούδες, που τόσο ύμνησε ο Βαγγέλας ο παλαιός και υπηρέτησαν οι διάφοροι Ακηδες και οι συν αυτώ, όλων των κομματικών αποχρώσεων. Προσέξτε καλύτερα στην φωτογραφία αυτή κάποια πρόσωπα, πίσω  από τον δεξιοτέχνη χορευτή, που μας το παίζουν σήμερα κήνσορες.

Ήταν μια ολόκληρη νοοτροπία και στάση ζωής
Τα "Κλικ" και τα "Νίτρο" και όλο τα life style Κωστοπουλικής εκμετάλλευσης.
Τα Τσάο Αντέννα και οι Τσαούσες.
Οι αυριανίστικες λογικές με επιθέσεις κατά των ανθρώπων του πολιτισμού.


Τα φανταχτερά Γιουριβιζόνια που τα παρακολουθούσε το 90% του πληθυσμού
Τα ερωτοδικεία στα οποία συμμετείχε ο Βαγγέλας ο τωρινός.
Οι Κοσκωτάδες, οι Ντέταρι και οι μεταγραφές λατίνων και λοιπών.
Οι Ελληνικές βιντεοταινίες της δεκαετίας του 80.
Τα βουνά να καίγονται από άκρη σε άκρη, αλλά η κοινωνία αμέριμνη να χορεύει στα πανηγύρια (δείτε την φωτογραφία στην αρχή της ανάρτησης αυτής)
Και δεν καταλάβαμε ότι  όλη αυτή η αισθητική κατάπτωση της κοινωνίας, που στηρίχθηκε σε δανεικά χρήματα μας οδήγησε στην καταστροφή.
Κάποιοι νόμιζαν ότι μπορούν να συνεχίσουν στα ίδια και απαράλλαχτα.
Και έτσι ξεκίνησαν όλα αυτά για τις αυτοκτονίες και τις λιποθυμίες που ως δια μαγείας σταμάτησαν μετά τον Γενάρη.
Όλα αυτά για του Γερμανοτσολιάδες, τους προδότες και τους πατριώτες.
Όλο αυτό το διαδικτυακό μπούλινγκ εναντίον του όποιου είχε αντίθετη άποψη.
Ενδυνάμωση  ναζιστών, ακραία ψεκασμένων λακηστών της δεξιάς, απίστευτα εύκολα και παχιά λόγια από τους λακηστές της "αριστεράς"
Και πρωτεργάτες κάποιοι αλήτες με όλη τη σημασία της λέξης, ο αριστερός νεοαυριανισμός και ο Λάκης ο γλοιώδης.

Νέα λέξη εισάγω πλέον. Λακησμός και ουχί λαϊκισμός.